Pęknięty dzwon → ← Widmo

Spis treści

Charles BaudelaireKwiaty złaWiersz ten ci święcę…tłum. Adam [Zofia Trzeszczkowska] M-ski

Pamięć, Poezja, Okręt, Wiatr, WspomnieniaWiersz ten ci święcę [1], aby — Imięjeśli los ma zdarzyć,

Iż szczęśliwie, jak okręt wichrami goniony,

Imię moje epoki dojdzie oddalonej,

I na dźwięk jego w wieczór mózgi będą marzyć,

Pamięć twoja jak baśnia mgłami osłoniona,

Nużyła czytelnika, ciągle w pieśniach gwarząc,

I bratnim się, mistycznym ogniwem kojarząc

Ze mną — na hardych moich rymach zawieszona;

O wyklęta! ty, której okrom [2] mnie — o biada!

Od piekieł do Nieb szczytu nikt nie odpowiada!

Ty, co jak cień szlak znaczysz ślady znikomymi,

Depcząc stopą leciuchną, spojrzeniem wesołem

Głupców, co cię zwą gorzką, ty z oczy smolnymi [3]

Posągu, ty Cherubie [4] mój z miedzianym [5] czołem!

święcić — poświęcić coś komuś. [przypis edytorski]

okrom (daw.) — oprócz. [przypis edytorski]

smolny — czarny, ciemny. [przypis edytorski]

cherub — a. cherubin; rodzaj anioła stojącego wysoko w hierarchii niebieskiej, tj. przebywającego najbliżej Boga. [przypis edytorski]

miedziany — czerwonozłoty. [przypis edytorski]