Charles BaudelaireKwiaty złaOlbrzymkatłum. Antoni Lange

Natura, Kobieta, Mężczyzna, Ciało, Marzenie W czasach, kiedy natury potęgi niesforne

Co dzień rodziły na świat dzieci jej potworne,Kot

Chciałbym u stóp olbrzymki pięknej, białośnieżnej,

Żyć jak u stóp królewny młody kot lubieżny.

I widzieć jak rozkwita jej dusza w jej ciele,

I patrzeć na jej igrzysk straszliwe wesele,Serce, Oko

I zgadywać, czy serce jej gotuje gromy

Po wilgotnej mgle w oczu błękitach widomej.

I obiegać jej ciało od nocy do rana,

I wpełzać na olbrzymie, krągłe jej kolana,Sen, Góra

I czasem, gdy znużona skwarami letnimi

Wzdłuż pola — do spoczynku kładzie się na ziemi

Usnąć niedbale — w cieniu piersi jej lubieżnej,

Niby wzgórze spokojne — u stóp góry śnieżnej.