Wesprzyj Wolne Lektury 1,5% podatku — to nic nie kosztuje! Wpisz KRS 00000 70056 i nazwę fundacji Wolne Lektury do deklaracji podatkowej. Masz czas tylko do końca kwietnia :)

Przekaż 1,5%

Przekaż 1,5% podatku na Wolne Lektury KRS 00000 70056
Ufunduj darmowe książki dla tysięcy dzieciaków.
WIĘCEJ

Szacowany czas do końca: -
Charles Baudelaire, Kwiaty zła, Spleen

Charles Baudelaire

Spleen

tłum. Antoni Lange

Upiór → ← Heautontimoroumenos

Spis treści

    1.
  1. 2.
  2. 3.
  3. 4.
  1. Cmentarz: 1
  2. Deszcz: 1 2
  3. Duch: 1
  4. Dusza: 1
  5. Dwór: 1
  6. Dziedzictwo: 1
  7. Dźwięk: 1
  8. Kot: 1
  9. Krew: 1
  10. Król: 1
  11. Melancholia: 1 2
  12. Miłość: 1
  13. Nadzieja: 1 2
  14. Nieśmiertelność: 1
  15. Nuda: 1 2 3
  16. Obraz świata: 1
  17. Pająk: 1
  18. Pamięć: 1
  19. Poeta: 1
  20. Przyroda nieożywiona: 1
  21. Robak: 1
  22. Rozpacz: 1
  23. Trup: 1
  24. Wiosna: 1
  25. Wspomnienia: 1

Charles BaudelaireKwiaty złaSpleentłum. Antoni Lange

1.

1
W gniewie na całą ziemię tchnienie Marca słotne,
Z urny swej szerokimi strugami wytryska,
Zimny swój wylewając mrok na cmentarzyska,
5
A śmiertelność tyfusu na przedmieścia błotne.
KotMój kot szuka barłogu na ziemi kamiennej,
Dygocząc chudym ciałem, które świerzba dręczy;Poeta, Duch
Duch starego poety w jęku rynny jęczy
Ochrypłym z przeziębienia głosem mary sennej.
10
Syczący falset drzazgi sadzą zadymionej,
Wlewa się w ton zegaru kół zakatarzony,Dziedzictwo, Miłość
Wokół tchnie nieprzyjemna jakichś woni gama,
Dziedzictwo po prababce na puchlinę chorej,
A w nich niżnik[1] kierowy i pikowa dama,
15
Złowieszczo wspominają zmarłe swe amory.

2.

Wspomnienia, Pamięć, CmentarzTyle mam wspomnień, jakbym tysiąc lat miał z górą.
Mniej tajemnic ukrywa pełne szuflad biuro,
Gdzie są listy miłosne, wiersze i bilanse,
Kwity, włosy kochanek, rachunki, romanse,
20
Niżeli moja smutna mózgownica stara.
Ach, jest to piramida, olbrzymia pieczara,
Kędy trupów jest więcej, niż w ogólnym rowie.Robak
Jam — nienawistne gwiazdom cmentarne pustkowie,
Gdzie, jak wyrzuty grzechu, długie czerwie żyją,
25
I ciałem mych najmilszych nieboszczyków tyją.
Jam jest stary buduar, pełny róż zwiędniętych,
Gratów pełny niemodnych i sukien pomiętych,
Kędy blade pastele w swej ramie złoconej,
Jedyne tchną zapachem jak puste flakony.
30
Nuda, NieśmiertelnośćNic w długości nie zrówna kulawego biegu,
Mych dni, gdy pod ciężkimi całunami śniegu,
Nuda — nieciekawości drętwej owoc szary —
Zda się nieśmiertelności przyjmować rozmiary.
Przyroda nieożywionaOdtąd, już tyś mi tylko, o materio żywa,
35
Jako granit, co przestrach błędny go okrywa,
Uśpiony w mgłach Sahary, owity w tumany!
Tyś jest sfinks, beztroskiemu światu niedojrzany,
Zapomniany na mapie! A twój duch ponury
Śpiewa tylko, gdy słońce zachodzi za chmury!

3.

40
Król, Dwór, Melancholia, NudaJam jest niby król państwa dżdżu i niepogody,
Bogaty, lecz nie mocny; stary, chociaż młody,
Który, gardząc pochlebczą dworzan swych pokorą,
Nudzi się z swymi końmi i psów gończych sforą.
Nic go nie rozwesela: sokół ani łowy,
45
Ani lud, co umiera u bramy zamkowej.
Próżno mu śpiewa błazen śmieszne swe ballady,
Nic nie zdoła rozchmurzyć jego skroni bladej.
Kwiatowe jego łoże ma dlań woń mogiły,
Damy zaś, którym każdy książę bywa miły,
50
Nie umieją w dość nagiej błysnąć tualecie,
Aby uśmiech wywołać w tym młodym szkielecie.
Mędrzec, co mu wytapia z gliny kruszec złoty,
Nie wypalił zgnilizny z ran jego istoty.Krew, Trup
I nawet w krwawych łaźniach tych rzymskich cesarzy,
55
O których w dniach starości każdy władca marzy,
Nie budzi się w tym trupie dusza znieczulona,
Gdzie miast krwi — woda Lety[2] toczy się zielona.

4.

Dusza, NudaObraz świata, Deszcz, MelancholiaGdy niebo ołowiane cięży jak pokrywa,
Nad duchem, co się wije w nudów wiecznej mocy;
60
I gdy, mrocząc widnokrąg ta chmura straszliwa,
Zsyła nam dzień czarniejszy i pustszy od nocy;
Gdy świat podobnym turmie[3] staje się ponurej,Nadzieja
Gdzie gasnąca Nadzieja na kształt nietoperza,
Bojaźliwymi skrzydły trzepoce o mury,
65
I głowę o spróchniałe posowy[4] uderza;
I gdy deszcz, rozlewając strugi swe wilgotne,
Staje się niby krata olbrzymiej ciemnicy;Pająk
I gdy tłumem milczącym pająki stokrotne,
Przędą zabójcze sieci w naszej mózgownicy:
70
DźwiękNagle, jak gdyby furie, uderzają dzwony
I rzucają bolesne wycia swe ku niebu,
Jako błędny chór duchów z ziemi swej rodzonej,
Wygnany i jęczący jękami pogrzebu.
I długie karawany bez dźwięku muzyki,
75
Z wolna suną w mej duszy.Nadzieja, RozpaczNadzieja w cmentarną
Noc pada we łzach. Zimnej Rozpaczy duch dziki,
Nad czołem mym zawiesza swą chorągiew czarną.

Przypisy

[1]

niżnik — najniższa figura w talii kart; walet. [przypis edytorski]

[2]

Leta (mit. gr.) — a. Lete; rzeka zapomnienia, jedna z rzek Hadesu. [przypis edytorski]

[3]

turma — więzienie. [przypis edytorski]

[4]

posowa (reg.) — sufit. [przypis edytorski]

x