Potrzebujemy Twojej pomocy!
Na stałe wspiera nas 474 czytelników i czytelniczek.
Niestety, minimalną stabilność działania uzyskamy dopiero przy 500 regularnych darczyńców. Dorzucisz się?
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza
Według kwalifikatora: wszystkie | anatomiczne | angielski, angielskie | arabski | architektura | astronomia | białoruski | biologia, biologiczny | bez liczby pojedynczej | botanika | celtycki | chemiczny | czasownik | czeski | dawne | drukarstwo, drukowany | dziecięcy | ekonomiczny | filozoficzny | fizyka | francuski | frazeologia, frazeologiczny | geografia, geograficzny | geologia | grecki | gwara, gwarowe | handel, handlowy | hebrajski | hinduski | historia, historyczny | hiszpański | holenderski | ironicznie | islandzki | łacina, łacińskie | literacki, literatura | liczba mnoga | matematyka | medyczne | mineralogia | mitologia | mitologia germańska | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | nieodmienny | niemiecki | norweski | obelżywie | poetyckie | pogardliwe | polski | polityczny | portugalski | pospolity | potocznie | prawo, prawnicze | przenośnie | przestarzałe | przymiotnik | przysłowiowy | psychologia, psychologiczny | regionalne | religijny, religioznawstwo | rodzaj męski | rodzaj nijaki | rosyjski | rodzaj żeński | rzadki | rzeczownik | rzymski | środowiskowy | staropolskie | starożytny | szwedzki | teatralny | techniczny | turecki | ukraiński | węgierski | włoski | wojskowy | wulgarne | żartobliwie | zdrobnienie | żeglarskie | zoologia
Według języka: wszystkie | English | français | Deutsch | lietuvių | polski
Znaleziono 114506 przypisów.
spyża (daw.) — prowiant, żywność. [przypis edytorski]
spyża (daw.) — żywność, prowiant. [przypis edytorski]
spyża — jedzenie, prowiant. [przypis edytorski]
spyża (przestarz.) — żywność, prowiant. [przypis edytorski]
spyża (przestarz.) — żywność. [przypis edytorski]
sq. (łac.) — skrót od sequens: następny (wers), lub sequentes: następne. [przypis edytorski]
Squalodon (paleont.) — rodzaj walenia o mieszanych cechach pierwotnych i współczesnych, żyjącego 33–14 mln lat temu. [przypis edytorski]
square (ang.) — plac; skwer. [przypis edytorski]
Squillante, Paolo — włoski duchowny, kanonik w Neapolu, autor m.in. Tractatus de obligationibus clericorum (1635). [przypis edytorski]
squire (ang.) — właściciel ziemski; tu: obywatel. [przypis edytorski]
S. R., częściej: eser — członek rosyjskiej Partii Socjalistów-Rewolucjonistów. [przypis edytorski]
srėbyti — valgyti. [przypis edytorski]
srężoga a. śreżoga — zjawisko optyczne, jakie dają promienie światła przeświecające przez mgłę, dym, zapylone a. mocno rozgrzane powietrze, co sprawia wrażenie wibracji, migotania obrazu. [przypis edytorski]
srebniejszy — dziś: bardziej srebrny. [przypis edytorski]
Srebrna Góra (317 m n.p.m.) — czwarte pod względem wysokości wzgórze zrębu Pasma Sowińca na terenie Lasu Wolskiego w Krakowie. Na jego stromych, południowych stokach znajduje się rezerwat przyrody Bielańskie Skałki, a na szczycie wzgórza klasztor kamedułów i Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny. Na południowych i południowo-zachodnich stokach Srebrnej Góry, po obu stronach alei Wędrowników, u podnóża klasztoru kamedułów, znajduje się druga co do wielkości w Polsce winnica. [przypis edytorski]
srebrnego żyta, złotej pszenicy — odniesienie do fragmentu poematu Mickiewicza Pan Tadeusz: „Do tych pól malowanych zbożem rozmaitem, / Wyzłacanych pszenicą, posrebrzanych żytem”. [przypis edytorski]
srebrnemi — daw. forma N. i Msc. lm przymiotników r.ż. i r.n.; dziś tożsama z r.m.: srebrnymi. [przypis edytorski]
srebrne rosą — srebrne od rosy (niwy). [przypis edytorski]
Srebrniki i miska soczewicy — nawiązanie do dwóch motywów biblijnych: za 30 srebrników (monet srebrnych) apostoł Judasz zdradził Jezusa Chrystusa, powodując jego uwięzienie przez Rzymian i w konsekwencji ukrzyżowanie (Mt 26); za miskę soczewicy patriarcha Jakub podstępem wyłudził od swojego brata Ezawa prawo do starszeństwa (Rdz 25: 29–34). [przypis edytorski]
srebrnik por. szekel [przypis edytorski]
srebrnołuki książę — Apollo. [przypis edytorski]
Srebrnołuki (mit. gr.) — przydomek Apolla, przewodnika dziewięciu muz, boga sztuki, wróżbiarstwa i gwałtownej śmierci. [przypis edytorski]
srebrnopiany — charakterystyczny dla Tetmajera neologizm; piana fali w kolorach srebra. [przypis edytorski]
srebrnoszaty (neol.) — odziany w srebrne szaty. [przypis edytorski]
srebrnymi haftki — dziś popr. forma N.lm: srebrnymi haftkami. [przypis edytorski]
srebrzysta twarz miesiąca — księżyc. [przypis edytorski]
srebrzystymi wiadry — dziś popr. forma N. lm rzeczownika: wiadrami. [przypis edytorski]
sreżoga (przestarz.) — odblask powstały przez promienie słońca przedzierające się przez mgłę lub dym. [przypis edytorski]
srija — vietovė, apylinkė. [przypis edytorski]
srólki (daw., pot.) — zabawa dziecięca, polegająca układaniu na otwartej dłoni kilku kamyków, a następnie ich podrzucaniu tak, by złapać jak najwięcej. [przypis edytorski]
srodze (daw.) — bardzo, ogromnie. [przypis edytorski]
srodze (daw., gw.) — mocno, bardzo. [przypis edytorski]
srodze (daw., gw.) — mocno. [przypis edytorski]
srodze — silnie, mocno, strasznie. [przypis edytorski]
srodze — tu: bardzo. [przypis edytorski]
srodzy bycy (starop. forma) — dziś: srogie byki. [przypis edytorski]
srodzy wilcy i dzicy niedźwiedzie (starop. forma) — dziś: srogie wilki i dzikie niedźwiedzie. [przypis edytorski]
srogi (daw.) — ogromny, mocny. [przypis edytorski]
srogie losy dotknęły mego brata, Atlanta (mit. gr.) — Atlant, właśc. Atlas, syn Japeta (a więc brat Prometeusza), stanął na czele Tytanów i podjął walkę przeciw Zeusowi; po zwycięstwie bogów olimpijskich został za karę obarczony dźwiganiem sklepienia niebieskiego nad ziemią. [przypis edytorski]
srogi (starop.) — straszny, wielki, dotkliwy itp. [przypis edytorski]
srogi — tu: silny, wielki. [przypis edytorski]
srogo (daw.) — mocno. [przypis edytorski]
srokacz — koń o cętkowanej sierści. [przypis edytorski]
srokacz — srokaty koń, koń o umaszczeniu w cętki bądź w łaty. [przypis edytorski]
srokaty — mający sierść w cętki lub łaty. [przypis edytorski]
srokaty — określenie maści konia: w czarno-białe łaty, cętki. [przypis edytorski]
srokosz (biol.) — gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny dzierzb. [przypis edytorski]
sromać się (daw.) — wstydzić się. [przypis edytorski]
sromać się (daw.) — wstydzić się. [przypis edytorski]
sromać się (daw.) — wstydzić się. [przypis edytorski]
sromać się (daw.) — zastydzać się. [przypis edytorski]
sromać się (daw.) — zawstydzić się. [przypis edytorski]
sromać się (starop.) — wstydzić się. [przypis edytorski]
sromać się — wstydzić się. [przypis edytorski]
sromać się — wstydzić się; tu: wzbraniać się. [przypis edytorski]
sromać — zawstydzać. [przypis edytorski]
sromający się (daw.) — wstydzący się. [przypis edytorski]
srom (daw.) — hańba, wstyd. [przypis edytorski]
srom — daw. wstyd, hańba, niesława. [przypis edytorski]
srom (daw.) — wstyd; hańba. [przypis edytorski]
srom (daw.) — wstyd, hańba. [przypis edytorski]
Józef Ignacy Kraszewski, Anafielas, Anafielas. Pieśń III. Witoldowe boje
(źródło na Platformie Redakcyjnej)
srom (daw.) — wstyd. [przypis edytorski]
srom (daw.) — wstyd; tu: hańba. [przypis edytorski]
srom (daw.) — wstyd; tu: przyzwoitość. [przypis edytorski]
srom (daw.) — wstyd, zawstydzenie. [przypis edytorski]
srom (daw.) — wstyd, zawstydzenie; tu: nieśmiałość. [przypis edytorski]
sromliwy (daw.) — wstydliwy. [przypis edytorski]
sromny — haniebny, wstydliwy. [przypis edytorski]
sromny — znamionujący wstyd, zawstydzenie; od srom: wstyd. [przypis edytorski]
sromocić (daw.) — hańbić. [przypis edytorski]
sromocić (daw.) — zawstydzić. [przypis edytorski]
sromocić (daw.) — zawstydzić. [przypis edytorski]
sromota (daw.) — hańba, niesława. [przypis edytorski]
sromota (daw.) — hańba, niesława; tu: coś haniebnego. [przypis edytorski]
sromota (daw.) — hańba, niesława; wstyd. [przypis edytorski]
sromota (daw.) — hańba. [przypis edytorski]
sromota (daw.) — hańba, wstyd. [przypis edytorski]
sromota (daw.) — wstyd, hańba. [przypis edytorski]
sromota (daw.) — wstyd. [przypis edytorski]
Wojciech Dembołęcki, Pamiętniki o Lisowczykach czyli przewagi Elearów polskich
(źródło na Platformie Redakcyjnej)
sromota (daw.) — wstyd; tu: genitalia. [przypis edytorski]
sromota (daw.) — wstyd, uczucie pohańbienia. [przypis edytorski]
sromota — hańba; czyn, którego należy się wstydzić. [przypis edytorski]
sromota — hańba. [przypis edytorski]
sromota (starop. forma) — hańba, wstyd. [przypis edytorski]
sromota (starop.) — hańba, wstyd. [przypis edytorski]
sromota (starop.) — tu: wstyd, wstydliwość. [przypis edytorski]
sromota (starop.) — wstyd, hańba. [przypis edytorski]
sromotliwy (starop.) — wstydliwy, haniebny. [przypis edytorski]
sromotnie (daw.) — haniebnie. [przypis edytorski]
sromotnie — haniebnie, niegodziwie. [przypis edytorski]
sromotniejszy (daw.) — bardziej haniebny. [przypis edytorski]
sromotnie — w sposób przynoszący hańbę, wstyd. [przypis edytorski]
sromotny (daw.) — haniebny; godny wstydu; wstydliwy. [przypis edytorski]
sromotny (daw.) — haniebny. [przypis edytorski]
sromotny (daw.) — przynoszący hańbę. [przypis edytorski]
sromotny (daw.) — wstydliwy; haniebny. [przypis edytorski]
sromotny (starop.) — haniebny, hańbiący. [przypis edytorski]
srom (starop.) — tu: wstyd, zawstydzenie. [przypis edytorski]
srom (tu daw.) — wstyd. [przypis edytorski]
srom — tu: wstyd. [przypis edytorski]
