Spis treści
Wesoły jestem, wesoły[1]
1
Radość, Wiosna, JesieńWesoły jestem, wesoły,
i śmieję się do łez;
choć jesień już na poły,
kwitnący czuję bez.
Trup, DuchWesoły jestem, świeży — — —
10— cóż to? na marach[3] trup?
To ciało tylko leży,
lecz duch jak ognia słup.
Młodość, WolnośćWesoły jestem, młody,
już zbywam zbytnich piór,
15już idę w krąg swobody,
już słyszę gwiezdny chór.
Śmierć, Dusza, CiałoAch, któryż jestem żywy,
czy ten, co leci wzwyż,
czy ten, co zmarł szczęśliwy,
ściskając w dłoni krzyż?
25
Czy ten, co skrzydeł loty
przez żywot miał związane,
czy ten, co ciska groty
o krzemień gwiazd krzesane?
Sąd OstatecznyCzy ten, co legnie zmożon
przed świątyń własnym progiem,
35czy ten, co niezatrwożon
na Sąd ma stanąć z Bogiem?
SiłaO, chcą ode mnie, chcą,
by hart był zawsze w sile,
by wciąż ich wzruszał łzą,
40podniosłą łzą na chwilę.
Więc dzisiaj muszę rzec
50tym, co w mym Chórze żyli,
niech wiersze rzucą w piec,
bo oni się — — gapili.
Przypisy
[1]
Wesoły jestem, wesoły — list pisany do Adama Chmiela [historyk sztuki, żył w latach 1865–1934 — red. WL.] z Bad-Hall [uzdrowiska w Austrii — red. WL.] w sierpniu 1905; nazajutrz po śmierci poety ogłoszony w „Czasie”. Wiersz ten przesłał Wyspiański A. Chmielowi w odpowiedzi na zapytanie o zdrowie. [przypis redakcyjny]