Potrzebujemy Twojej pomocy!

Na stałe wspiera nas 474 czytelników i czytelniczek.

Niestety, minimalną stabilność działania uzyskamy dopiero przy 500 regularnych darczyńców. Dorzucisz się?

Przekaż 1,5%

Przekaż 1,5% podatku na Wolne Lektury KRS 00000 70056
Ufunduj darmowe książki dla tysięcy dzieciaków.
WIĘCEJ

Szacowany czas do końca: -
Stanisław Wyspiański, Wesoły jestem, wesoły

Spis treści

    1. Ciało: 1
    2. Duch: 1
    3. Dusza: 1
    4. Jesień: 1
    5. Młodość: 1
    6. Radość: 1
    7. Rozstanie: 1
    8. Sąd Ostateczny: 1
    9. Siła: 1
    10. Śmierć: 1
    11. Trup: 1
    12. Wiosna: 1
    13. Wolność: 1

    Stanisław WyspiańskiWesoły jestem, wesoły[1]

    1
    Radość, Wiosna, JesieńWesoły jestem, wesoły,
    i śmieję się do łez;
    choć jesień już na poły,
    kwitnący czuję bez.
    5
    Wesoły jestem, jary[2],
    choć idą czasy burz; —
    widzę z otuchą wiary
    kwitnących ogród róż.
    Trup, DuchWesoły jestem, świeży — — —
    10
    — cóż to? na marach[3] trup?
    To ciało tylko leży,
    lecz duch jak ognia słup.
    Młodość, WolnośćWesoły jestem, młody,
    już zbywam zbytnich piór,
    15
    już idę w krąg swobody,
    już słyszę gwiezdny chór.
    Już słyszę, biją dzwony
    wysoko w niebios strop —
    trup dawno pogrzebiony —
    20
    duch niesie pełny snop.
    Śmierć, Dusza, CiałoAch, któryż jestem żywy,
    czy ten, co leci wzwyż,
    czy ten, co zmarł szczęśliwy,
    ściskając w dłoni krzyż?
    25
    Czy ten, co skrzydeł loty
    przez żywot miał związane,
    czy ten, co ciska groty
    o krzemień gwiazd krzesane?
    Czy ten, co legł przykryty
    30
    kirami[4] i całunem,
    czy ten, co mija szczyty
    i drogę tnie piorunem?
    Sąd OstatecznyCzy ten, co legnie zmożon
    przed świątyń własnym progiem,
    35
    czy ten, co niezatrwożon
    na Sąd ma stanąć z Bogiem?
    SiłaO, chcą ode mnie, chcą,
    by hart był zawsze w sile,
    by wciąż ich wzruszał łzą,
    40
    podniosłą łzą na chwilę.
    By hart był w dźwięku słów,
    by jęk był pełen siły,
    by dreszczem wstrząsnął znów
    i żywych i mogiły.
    45
    RozstanieLecz nie spostrzegli snać[5]
    żem dość już chyba gadał,
    by siłę Chóru znać,
    by Chór mi odpowiadał.
    Więc dzisiaj muszę rzec
    50
    tym, co w mym Chórze żyli,
    niech wiersze rzucą w piec,
    bo oni się — — gapili.

    Przypisy

    [1]

    Wesoły jestem, wesoły — list pisany do Adama Chmiela [historyk sztuki, żył w latach 1865–1934 — red. WL.] z Bad-Hall [uzdrowiska w Austrii — red. WL.] w sierpniu 1905; nazajutrz po śmierci poety ogłoszony w „Czasie”. Wiersz ten przesłał Wyspiański A. Chmielowi w odpowiedzi na zapytanie o zdrowie. [przypis redakcyjny]

    [2]

    jary (daw.) — dziarski. [przypis edytorski]

    [3]

    mary — podwyższenie, na którym stawia się trumnę. [przypis edytorski]

    [4]

    kir — czarny żałobny materiał, którym okrywana jest trumna podczas pogrzebu. [przypis edytorski]

    [5]

    snać (starop.) — tu: zapewne, może. [przypis edytorski]

    x