Dzisiaj aż 13,496 dzieciaków dzięki wsparciu osób takich jak Ty znajdzie darmowe książki na Wolnych Lekturach.
Dołącz do Przyjaciół Wolnych Lektur i zapewnij darmowy dostęp do książek milionom uczennic i uczniów dzisiaj i każdego dnia!
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza
Według kwalifikatora: wszystkie | anatomiczne | angielski, angielskie | arabski | architektura | astronomia | białoruski | biologia, biologiczny | bez liczby pojedynczej | botanika | celtycki | chemiczny | chiński | czasownik | czeski | dopełniacz | dawne | drukarstwo, drukowany | dziecięcy | ekonomiczny | filozoficzny | fizyka | francuski | frazeologia, frazeologiczny | geografia, geograficzny | geologia | grecki | gwara, gwarowe | handel, handlowy | hebrajski | hinduski | historia, historyczny | hiszpański | holenderski | ironicznie | islandzki | japoński | język, językowy, językoznawstwo | łacina, łacińskie | literacki, literatura | liczba mnoga | matematyka | medyczne | mineralogia | mitologia | mitologia germańska | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | nieodmienny | niemiecki | norweski | obelżywie | poetyckie | pogardliwe | polski | polityczny | portugalski | pospolity | potocznie | prawo, prawnicze | przenośnie | przestarzałe | przymiotnik | przysłowiowy | przysłówek | psychologia, psychologiczny | regionalne | religijny, religioznawstwo | rodzaj męski | rodzaj nijaki | rosyjski | rodzaj żeński | rzadki | rzeczownik | rzymski | środowiskowy | staropolskie | starożytny | szwedzki | teatralny | techniczny | turecki | ukraiński | węgierski | włoski | wojskowy | wulgarne | żartobliwie | zdrobnienie | żeglarskie | zoologia
Według języka: wszystkie | English | français | Deutsch | lietuvių | polski
Znaleziono 157947 przypisów.
srebrem i złotem obdarowawszy — por. Starożytności I, VIII, 1. [przypis tłumacza]
Srebrna Góra (317 m n.p.m.) — czwarte pod względem wysokości wzgórze zrębu Pasma Sowińca na terenie Lasu Wolskiego w Krakowie. Na jego stromych, południowych stokach znajduje się rezerwat przyrody Bielańskie Skałki, a na szczycie wzgórza klasztor kamedułów i Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny. Na południowych i południowo-zachodnich stokach Srebrnej Góry, po obu stronach alei Wędrowników, u podnóża klasztoru kamedułów, znajduje się druga co do wielkości w Polsce winnica. [przypis edytorski]
srebrnego żyta, złotej pszenicy — odniesienie do fragmentu poematu Mickiewicza Pan Tadeusz: „Do tych pól malowanych zbożem rozmaitem, / Wyzłacanych pszenicą, posrebrzanych żytem”. [przypis edytorski]
srebrnemi — daw. forma N. i Msc. lm przymiotników r.ż. i r.n.; dziś tożsama z r.m.: srebrnymi. [przypis edytorski]
srebrne rosą — srebrne od rosy (niwy). [przypis edytorski]
Srebrniki i miska soczewicy — nawiązanie do dwóch motywów biblijnych: za 30 srebrników (monet srebrnych) apostoł Judasz zdradził Jezusa Chrystusa, powodując jego uwięzienie przez Rzymian i w konsekwencji ukrzyżowanie (Mt 26); za miskę soczewicy patriarcha Jakub podstępem wyłudził od swojego brata Ezawa prawo do starszeństwa (Rdz 25: 29–34). [przypis edytorski]
srebrnik por. szekel [przypis edytorski]
srebrnołuki książę — Apollo. [przypis edytorski]
Srebrnołuki (mit. gr.) — przydomek Apolla, przewodnika dziewięciu muz, boga sztuki, wróżbiarstwa i gwałtownej śmierci. [przypis edytorski]
srebrnopiany — charakterystyczny dla Tetmajera neologizm; piana fali w kolorach srebra. [przypis edytorski]
srebrnoszaty (neol.) — odziany w srebrne szaty. [przypis edytorski]
Srebrny król — księżyc. Tak ta przenośnia, jak i cały obraz nocy, wzorowane są na poezji perskiej. Dowodem tego głośna w poezji perskiej kasyda, opiewająca urok nocy, poety Ferideddina Ahwala, zaczynająca się od słów: Höret das Abendgebet! es brausen die Wogen des Nachtmeers, / Fort ist das goldene Schiff, sieh da die silberne Tass’, / Auf den Wogen der Nacht erscheinen Tausend der Sterne / Wie im Ocean Schaaren befiederter Brut, a drugi poeta, Baba Sewdaji, wtóruje mu: Wenn der himmlischen Flur Springquellen enstromen von / Tritt in Hermelin silbern der König herein. (Hammer, I. c. str. 202). [przypis redakcyjny]
srebrnymi haftki — dziś popr. forma N.lm: srebrnymi haftkami. [przypis edytorski]
srebrzysta twarz miesiąca — księżyc. [przypis edytorski]
srebrzystymi wiadry — dziś popr. forma N. lm rzeczownika: wiadrami. [przypis edytorski]
sreżoga (przestarz.) — odblask powstały przez promienie słońca przedzierające się przez mgłę lub dym. [przypis edytorski]
S. Ricetson, podaję za: D. Saunders, Authorship and copyright, London 1992, s. 179. [przypis autorski]
S. Ricketson, The Birth of the Berne Union, 11 COLUM.-VLA J.L. & ARTS 9 (1986), s. 8. [przypis autorski]
S. Ricketson, The Birth of the Berne Union, „COLUM.-VLA J.L. & ARTS” 9 (1986), s. 2. [przypis autorski]
S. Ricketson, The Birth of the Berne Union…, s. 5–6. [przypis autorski]
S. Ricketson, The Birth of the Berne Union…, s. 6-7. [przypis autorski]
S. Ritterman, Komentarz do ustawy o prawie autorskim, Kraków 1937, s. 106. [przypis autorski]
S. Ritterman, Komentarz do ustawy o prawie autorskim, Kraków 1937, s. 280. [przypis autorski]
S. Ritterman, Komentarz do ustawy o prawie autorskim, Kraków 1937, s. 281. [przypis autorski]
S. Ritterman, Komentarz do ustawy o prawie autorskim, Kraków 1937, s. 78. [przypis autorski]
S. Ritterman, Komentarz do ustawy o prawie autorskim, Kraków 1937, s. 79. [przypis autorski]
S. Ritterman, Komentarz do ustawy o prawie autorskim…, s. 281. [przypis autorski]
S. Ritterman, Komentarz…, s. 116. [przypis autorski]
S. Ritterman, Komentarz…, s. 117. [przypis autorski]
S. Ritterman, Komentarz…, s. 125. [przypis autorski]
S. Ritterman, Komentarz…, s. 128. [przypis autorski]
S. Ritterman, Komentarz…, s. 2. [przypis autorski]
S. Ritterman, Komentarz…, s. 79. [przypis autorski]
S. Ritterman, Komentarz…, s. 80. [przypis autorski]
S. Ritterman, Komentarz…, s. 81. [przypis autorski]
S. Ritterman, Komentarz…, s. XIV. [przypis autorski]
srólki (daw., pot.) — zabawa dziecięca, polegająca układaniu na otwartej dłoni kilku kamyków, a następnie ich podrzucaniu tak, by złapać jak najwięcej. [przypis edytorski]
srodze (daw.) — bardzo, ogromnie. [przypis edytorski]
srodze (daw., gw.) — mocno, bardzo. [przypis edytorski]
srodze (daw., gw.) — mocno. [przypis edytorski]
srodze — okrutnie; tu przen.: bardzo. [przypis edytorski]
srodze — silnie, mocno, strasznie. [przypis edytorski]
srodze, srogo — surowo, mocno, bardzo. [przypis edytorski]
srodze — tu: bardzo. [przypis edytorski]
srodzy bycy (starop. forma) — dziś: srogie byki. [przypis edytorski]
srodzy wilcy i dzicy niedźwiedzie (starop. forma) — dziś: srogie wilki i dzikie niedźwiedzie. [przypis edytorski]
sroga nieprzyjaźń — między domem Maganckim a domem z Jasnej Góry miała powstać stąd, że kiedy głowa rodu Magańczyków, Ganelon, popadł u Karola Wielkiego w niełaskę, miejsce jego w sercu cesarskim zajął Orland ze swą rodziną. [przypis redakcyjny]
srogi ciemności hetman — szatan. [przypis redakcyjny]
srogi (daw.) — ogromny, mocny. [przypis edytorski]
srogi (daw.) — straszny, wielki, dotkliwy itp. [przypis edytorski]
srogie losy dotknęły mego brata, Atlanta (mit. gr.) — Atlant, właśc. Atlas, syn Japeta (a więc brat Prometeusza), stanął na czele Tytanów i podjął walkę przeciw Zeusowi; po zwycięstwie bogów olimpijskich został za karę obarczony dźwiganiem sklepienia niebieskiego nad ziemią. [przypis edytorski]
srogie nicdobrego — [tu:] Kalwin. [przypis tłumacza]
Srogim wyrokiem przepędzony… — ten „srogi wyrok”, wydany „wbrew apelacji”, można odnosić do srogości damy serca Villona, którą już poprzednio czynił sprawczynią swojej tułaczki. [przypis tłumacza]
srogi (starop.) — przykry, ciężki, okrutny (stąd srogość: okrucieństwo). [przypis redakcyjny]
srogi (starop.) — straszny, wielki, dotkliwy itp. [przypis edytorski]
srogi — tu: silny, wielki. [przypis edytorski]
srogo (daw.) — mocno. [przypis edytorski]
srogo poświęcili mą siostrę — Ifigenię, którą własny ojciec, Agamemnon, złożył w ofierze Artemidzie. [przypis redakcyjny]
srokacz — koń o cętkowanej sierści. [przypis edytorski]
srokacz — srokaty koń, koń o umaszczeniu w cętki bądź w łaty. [przypis edytorski]
srokaty — mający sierść w cętki lub łaty. [przypis edytorski]
srokaty — określenie maści konia: w czarno-białe łaty, cętki. [przypis edytorski]
srokosz (biol.) — gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny dzierzb. [przypis edytorski]
sromać się (daw.) — wstydzić się. [przypis edytorski]
sromać się (daw.) — wstydzić się. [przypis edytorski]
sromać się (daw.) — wstydzić się. [przypis edytorski]
sromać się (daw.) — zastydzać się. [przypis edytorski]
sromać się (daw.) — zawstydzić się. [przypis edytorski]
sromać się (starop.) — wstydzić się. [przypis edytorski]
sromać się — wstydzić się. [przypis edytorski]
sromać się — wstydzić się; tu: wzbraniać się. [przypis edytorski]
sromać — zawstydzać. [przypis edytorski]
sromający się (daw.) — wstydzący się. [przypis edytorski]
srom (daw.) — hańba, wstyd. [przypis edytorski]
srom — daw. wstyd, hańba, niesława. [przypis edytorski]
srom (daw.) — wstyd; hańba. [przypis edytorski]
srom (daw.) — wstyd, hańba. [przypis edytorski]
srom (daw.) — wstyd. [przypis edytorski]
srom (daw.) — wstyd; tu: hańba. [przypis edytorski]
srom (daw.) — wstyd; tu: przyzwoitość. [przypis edytorski]
srom (daw.) — wstyd, zawstydzenie. [przypis edytorski]
srom (daw.) — wstyd, zawstydzenie; tu: nieśmiałość. [przypis edytorski]
sromliwy (daw.) — wstydliwy. [przypis edytorski]
sromny — haniebny, wstydliwy. [przypis edytorski]
sromny — znamionujący wstyd, zawstydzenie; od srom: wstyd. [przypis edytorski]
sromocić (daw.) — hańbić. [przypis edytorski]
sromocić (daw.) — zawstydzić. [przypis edytorski]
sromocić (daw.) — zawstydzić. [przypis edytorski]
sromota (daw.) — hańba, niesława. [przypis edytorski]
sromota (daw.) — hańba, niesława. [przypis redakcyjny]
sromota (daw.) — hańba, niesława; tu: coś haniebnego. [przypis edytorski]
sromota (daw.) — hańba, niesława; wstyd. [przypis edytorski]
sromota (daw.) — hańba. [przypis edytorski]
sromota (daw.) — hańba, wstyd. [przypis edytorski]
sromota (daw.) — wstyd, hańba. [przypis edytorski]
sromota (daw.) — wstyd. [przypis edytorski]
sromota (daw.) — wstyd; tu: genitalia. [przypis edytorski]
sromota (daw.) — wstyd, uczucie pohańbienia. [przypis edytorski]
sromota — hańba; czyn, którego należy się wstydzić. [przypis edytorski]
sromota — hańba. [przypis edytorski]