Potrzebujemy Twojej pomocy!

Na stałe wspiera nas 474 czytelników i czytelniczek.

Niestety, minimalną stabilność działania uzyskamy dopiero przy 500 regularnych darczyńców. Dorzucisz się?

Przekaż 1,5%

Przekaż 1,5% podatku na Wolne Lektury KRS 00000 70056
Ufunduj darmowe książki dla tysięcy dzieciaków.
WIĘCEJ

Szacowany czas do końca: -
Stanisław Jachowicz, Bajki i powiastki, Przepiórki
Krople rosy → ← Skała i kropla

Spis treści

      Stanisław JachowiczBajki i powiastkiPrzepiórki

      1
      Pośród bujnej pszeniczki złocistego lasu,
      Słodkiego przepióreczki używały wczasu,
      W miękkiem gniazdeczku, ocienionem wkoło,
      Żyły spokojnie, wesoło.
      5
      Mateczka je dzień cały same zostawiała,
      W wieczór dopiero wracała.
      Byłoż pisku co niemiara,
      Gdy do dzieci przepiórka zbliżała się stara.
      Jednego razu wołają ze łzami:
      10
      „Mateczko! mateczko! ach źle będzie z nami!”

      PIERWSZA

      Pan tego pola szedł z synem, drżę cała,
      I mówił: „Czas do żniw, pszeniczka dojrzała.
      Mateczko! mateczko! co się z nami stanie?
      Trzeba sobie zawczasu obierać mieszkanie.

      DRUGA

      15
      Tak, tak, doprawdy i jam to słyszała,
      Jakżem też niecierpliwie mateczki czekała!
      Myślałam, że już trzeba zaraz się wynosić;
      Sąsiadów kazał jutro do żniwa zaprosić. —
      „Kiedy tak, rzecze matka, nie bójcie się dzieci!
      20
      Żaden mu na wyskoki sąsiad nie poleci.”
      I odleciała znowu… Wieczorem przybywa,
      Znowu z żalami gawiedź wyjeżdża piskliwa:
      „Mateczko! strach okropny, już zgubyśmy pewni,
      Już na jutro do żniwa, zaproszeni krewni.
      25
      O! słyszeliśmy dobrze, jak mówił do syna.
      Niech nas mateczka prędko przenosić zaczyna.”
      „Nie bójcie się dziateczki, matka odpowiada,
      Taką pomoc mieć będzie, jak i od sąsiada.
      Spijcie sobie spokojnie, a co usłyszycie,
      30
      To mi powiecie.”
      I odleciała znowu… Wieczorem przybywa,
      A dziatwa się do Matki ze łzami odzywa:
      „Czy jeszcze się nie lękać! znów mówił do syna:
      O! już się ziarno z kłosa okruszać zaczyna,
      35
      Zawiedli nas sąsiedzi, zawiedli nas krewni,
      Gdy się sami zabierzem, będzie pono pewniej.
      Jutro zaledwie słońce wyjdzie tylko z nieba,
      Zaraz, zaraz do sierpów zabierać się trzeba.”

      STARA PRZEPIÓRKA

      Już teraz niema żartów, trzeba się wynosić.
      40
      Póki tam kogoś kazał do pomocy prosić,
      Żyłyśmy tu bezpiecznie; dziś już niema rady.
      Kto się spuszcza na krewnych, albo na sąsiady,
      Buduje na powietrzu. Kto ufny sam sobie,
      Powie: „Tak, dziś być musi bo ja to sam zrobię.”
      45
      Niezawodnie dokona: Wynośmy się dzieci!
      Ujrzymy tu żniwiarzy, gdy słońce zaświeci.
      Tak się stało, przepiórki odleciały dalej,
      Ojciec z synem szczęśliwie pszeniczkę zebrali.
      x