Potrzebujemy Twojej pomocy!

Na stałe wspiera nas 474 czytelników i czytelniczek.

Niestety, minimalną stabilność działania uzyskamy dopiero przy 500 regularnych darczyńców. Dorzucisz się?

Przekaż 1,5%

Przekaż 1,5% podatku na Wolne Lektury KRS 00000 70056
Ufunduj darmowe książki dla tysięcy dzieciaków.
WIĘCEJ

Szacowany czas do końca: -
Stanisław Jachowicz, Bajki i powiastki, Ludmiłka
Pelikan i bocian → ← Wieczór pod drzewkami

Spis treści

      Stanisław JachowiczBajki i powiastkiLudmiłka

      1
      «Jakże piękne książeczki musi mieć Ludmiła,
      Z nich się pewnie grzeczności takiej nauczyła,
      Nic dziwnego, że każdy jej postępki chwali,» —
      Tak Wicuś i Karolek z sobą rozmawiali.
      5
      Raz byli u niej w domu. Karolek się pyta:
      «Jakie też książki czyta?»
      Na to odpowie Ludmiła:
      «Jeszcze mnie mama czytać nie uczyła.
      A jeżeli co kiedy dobrego uczynię,
      10
      To z przykładu jedynie.
      Skoro się moja lalka zbytecznie wystroi,
      Mama mówi: jej taki ubiór nie przystoi.
      Odmieniam zaraz suknię. Ztąd wnioskuję sobie
      Ludmiło! i ty nie myśl o próżnej ozdobie.
      15
      Gdy się myje kanarek, to myślę: Ludmiło!
      Zapomnieć o porządku pięknieżby to było?
      Kiedy wołam na pieska, on zaraz przybiega,
      To mnie nieznacznie ostrzega,
      Ażeby być posłuszną na mamy rozkazy,
      20
      Bo jej przykro, gdy mówi o jedno dwa razy.
      Takich tylko nauczek trzyma się Ludmiła,
      Im winna, jeśli serce trochę poprawiła.»
      x