Wesprzyj Wolne Lektury 1,5% podatku — to nic nie kosztuje! Wpisz KRS 00000 70056 i nazwę fundacji Wolne Lektury do deklaracji podatkowej. Masz czas tylko do końca kwietnia :)

Przekaż 1,5%

Przekaż 1,5% podatku na Wolne Lektury KRS 00000 70056
Ufunduj darmowe książki dla tysięcy dzieciaków.
WIĘCEJ

Szacowany czas do końca: -
Stanisław Jachowicz, Bajki i powiastki, Pelikan i bocian
Adaś → ← Ludmiłka

Spis treści

      Stanisław JachowiczBajki i powiastkiPelikan i bocian

      1
      Opuszczon od rodziców, przyjaciół, rodziny,
      Żył samotnie pelikan pośród gęstej trzciny,
      I tem jedynie gorycz osładzał tęsknoty,
      Że nie zboczył z drogi cnoty.
      5
      Chociaż go wszystko prawie opuściło w świecie
      Znalazł on rozkosze przecie,
      I nie zazdrościł gdy marnej igraszki
      Inne po borach używały ptaszki.
      Bocian, którego miłość ku rodzicom znana,
      10
      Napotkał samotnego w brzegach pelikana.
      Oddawna pragnął po znać tego pustelnika;
      Widok jego postawy czcią gościa przenika;
      Dobremu jak on dziecku jakąż radość sprawia,
      Widzieć tego, co dzieciom własną pierś rozkrwawia?
      15
      «Synu zacnych rodziców! rzekł bocian wzruszony,
      Przypadek mię tu w twoje przyprowadza strony,
      Ale jakżem szczęśliwy, że tego poznaję,
      Co miłości ojcowskiej rzadki przykład daje,
      Lecz co widzę? tyś wesół, choć żyjesz w pustyni?
      20
      Cóż cię na rozkosz świata obojętnym czyni?»
      «Mam ja, rzecze pelikan, okropne zgryzoty,
      Niedawnom stracił matkę, uwielbianą z cnoty,
      Opuścili mię wierni niegdyś przyjaciele,
      Z nikim ani pociechy, ani łez nie dzielę;
      25
      Lecz Bóg, co okiem łaski na wszystkich spoziera,
      On jeszcze nieszczęsnego pelikana wspiera.
      Za tę małą cierpliwość, z którą troski znoszę,
      Wlał w serce moje, innym nieznane rozkosze:
      Te osładzają życie powleczone chmurą,
      30
      I w niebo przemieniają pustynię ponurą.»
      Kto się z młodu nauczył mężnie walczyć z losem,
      Cenić rozkosze serca, iść za cnoty głosem,
      Komu czarnych sumienie wyrzutów nie czyni,
      Ten może być szczęśliwym nawet wśród pustyni.
      x