Dzisiaj aż 13,496 dzieciaków dzięki wsparciu osób takich jak Ty znajdzie darmowe książki na Wolnych Lekturach.
Dołącz do Przyjaciół Wolnych Lektur i zapewnij darmowy dostęp do książek milionom uczennic i uczniów dzisiaj i każdego dnia!
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza
Według kwalifikatora: wszystkie | anatomiczne | angielski, angielskie | arabski | architektura | astronomia | białoruski | biologia, biologiczny | bez liczby pojedynczej | botanika | celtycki | chemiczny | czasownik | czeski | dawne | drukarstwo, drukowany | dziecięcy | ekonomiczny | filozoficzny | fizyka | francuski | frazeologia, frazeologiczny | geografia, geograficzny | geologia | grecki | gwara, gwarowe | handel, handlowy | hebrajski | hinduski | historia, historyczny | hiszpański | holenderski | ironicznie | islandzki | łacina, łacińskie | literacki, literatura | liczba mnoga | matematyka | medyczne | mineralogia | mitologia | mitologia germańska | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | nieodmienny | niemiecki | norweski | obelżywie | poetyckie | pogardliwe | polski | polityczny | portugalski | pospolity | potocznie | prawo, prawnicze | przenośnie | przestarzałe | przymiotnik | przysłowiowy | psychologia, psychologiczny | regionalne | religijny, religioznawstwo | rodzaj męski | rodzaj nijaki | rosyjski | rodzaj żeński | rzadki | rzeczownik | rzymski | środowiskowy | staropolskie | starożytny | szwedzki | teatralny | techniczny | turecki | ukraiński | węgierski | włoski | wojskowy | wulgarne | żartobliwie | zdrobnienie | żeglarskie | zoologia
Według języka: wszystkie | English | français | Deutsch | lietuvių | polski
Znaleziono 117203 przypisów.
płomię (daw.) — dziś rzecz. r.m.: (ten) płomień. [przypis edytorski]
płomię (daw. forma) — dziś: płomień. [przypis edytorski]
płomię — daw. forma M.lp; dziś: płomień. [przypis edytorski]
płomię — daw. forma r.n.; dziś r.m.: płomień. [przypis edytorski]
płomię — daw. forma w r.n.; dziś r.m.: płomień. [przypis edytorski]
płomię (daw., gw.) — płomień. [przypis edytorski]
płomię (daw.) — płomień. [przypis edytorski]
płomię (daw.) — płomień; tu: rumieniec. [przypis edytorski]
płomię — dziś popr.: płomień. [przypis edytorski]
płomię — dziś r.m.: płomień. [przypis edytorski]
płomię — dziś rz. r.m.: płomień. [przypis edytorski]
płomię — płomień. [przypis edytorski]
płomię — tu: daw. r.n.; dziś r.m.: płomień. [przypis edytorski]
płomie a. płomię — dziś. r.m.: płomień. [przypis edytorski]
płomie a. płomię — dziś r.m.: płomień. [przypis edytorski]
płomie a. płomię — płomień. [przypis edytorski]
płomie — dziś popr.: płomień. [przypis edytorski]
płomień gazu, co nad nami płonie — mowa o miejskich latarniach gazowych, używanych w XIX wieku przed upowszechnieniem się oświetlenia elektrycznego. [przypis edytorski]
płomieńmi (daw. forma) — dziś: promieniami. [przypis edytorski]
płomieńmi — dziś: płomieniami. [przypis edytorski]
płomieńmi — dziś popr. forma N.lm: promieniami. [przypis edytorski]
płomień ognia, twoją chwałę drogą (mit. gr.) — Hefajstos jest bogiem ognia. [przypis edytorski]
płomień (przestarz.) — kobieta będąca w danej chwili obiektem czyjejś przelotnej miłostki, romansu. [przypis edytorski]
płomienić — dziś: płonąć. [przypis edytorski]
płomieniejący — dziś: płomienny a. płonący. [przypis edytorski]
płomieniem czoła — żarliwą myślą. [przypis edytorski]
Płomienie — powieść Stanisława Brzozowskiego z 1908 r. [przypis edytorski]
płomienistegom ognia źródło skrył — konstrukcja z ruchomą końcówką czasownika; inaczej: płomienistego ognia źródło skryłem. [przypis edytorski]
płomienno — dziś: płomiennie. [przypis edytorski]
płomienny stos Polikarpa — chodzi o rodzaj śmierci męczeńskiej jednego ze świętych kościoła katolickiego i prawosławnego zabitego za rządów cesarza Marka Aureliusza (121–180 n.e.). Polikarp (ok. 69–156 n.e.), biskup Smyrny (podobno wyznaczony do tej funkcji przez Jana Apostoła) i zwierzchnik prowincji kościelnej w całej Azji Mniejszej, przybywszy do Rzymu, aby ustalić z tutejszym biskupem datę świętowania Wielkiejnocy, miał zostać uwięziony i skazany na spalenie na arenie cyrku; jednakże płomienie nie imały się jego ciała, otaczając je niby żaglem, a zjawisku towarzyszyła kadzidlana woń; ostatecznie więc pilnujący egzekucji ściął skazańca mieczem. Polikarp miał zginąć jako blisko stuletni starzec (datowanie jego urodzin oscyluje jednak między 69 a 82 rokiem, zaś śmierci między 156 a 167); uznawany jest za jednego z tych świętych, którzy znali osobiście apostołów i przez to ich nauczanie stanowiło bezpośrednią linię przekazu od założyciela kościoła, Jezusa Chrystusa. [przypis edytorski]
płomyk… gasi olbrzymi król lodu i gaśnie państwo białego księżyca — północny władca to car, a państwo białego księżyca to Turcja, mowa o kryzysie państwa tureckiego i wojnach rosyjsko-tureckich. [przypis edytorski]
płonąć — czerwienić się. [przypis edytorski]
płonąć — tu: czerwienić się. [przypis edytorski]
Płonczyński, Aleksander (1820–1858) — krakowski malarz i rysownik. [przypis edytorski]
płonić się (daw.) — czerwienić się. [przypis edytorski]
płonić się (daw.) — czerwienić się; zwracać uwagę swoją czerwoną barwą. [przypis edytorski]
płonić się (daw.) — rumienić się. [przypis edytorski]
płonić się — rumienić się. [przypis edytorski]
płonka (daw.) — młode drzewko owocowe; tu przen. [przypis edytorski]
płonka (daw.) — roślina, która nie owocuje. [przypis edytorski]
płonka — drzewo o niesmacznych a. niejadalnych owocach. [przypis edytorski]
płonka — dzika jabłoń a. grusza; tu: owoc z takiego drzewa. [przypis edytorski]
płonka — dziko rosnące młode drzewko owocowe. [przypis edytorski]
płonka — gałązka bez owoców. [przypis edytorski]
płonka — nieowocująca roślina. [przypis edytorski]
płonka — pot. nazwa jabłoni dzikiej, ew. gruszy pospolitej. [przypis edytorski]
płonka — tu: dziko rosnące młode drzewko; pęd. [przypis edytorski]
płonny a. płony (daw.) — bezowocny, jałowy. [przypis edytorski]
płonny a. płony (starop.) — jałowy, bezowocny, bezpłodny, daremny, zbyteczny; próżny, pusty; tu: nieprawdziwy, niepotwierdzający się w rzeczywistości. [przypis edytorski]
płonny — bezowocny. [przypis edytorski]
płonny — daremny, nic nieznaczący. [przypis edytorski]
płonny (daw.) — jałowy, bez znaczenia. [przypis edytorski]
płonny (daw.) — jałowy, nic nieznaczący. [przypis edytorski]
płonny (daw.) — jałowy, pozbawiony znaczenia; tu: błahy. [przypis edytorski]
płonny (daw.) — jałowy. [przypis edytorski]
płonny (daw.) — jałowy, pusty. [przypis edytorski]
płonny (daw.) — nieurodzajny. [przypis edytorski]
płonny — jałowy, bezowocny, nieprzynoszący rezultatu. [przypis edytorski]
płonny — jałowy, nic nieznaczący. [przypis edytorski]
płonny — jałowy, nieurodzajny. [przypis edytorski]
płonny — jałowy, pozbawiony znaczenia. [przypis edytorski]
płonny — jałowy. [przypis edytorski]
płonny — nieskuteczny, bezowocny. [przypis edytorski]
płonny (starop.) — próżny; tu: bezpodstawny. [przypis edytorski]
płony a. płonny (daw.) — jałowy, bezcelowy. [przypis edytorski]
płony a. płonny (starop.) — jałowy, bezpłodny, bezowocny, daremny, zbyteczny, próżny, pusty (przeciwieństwo: plenny, płodny). [przypis edytorski]
płony (daw.) — bezpłodny, jałowy. [przypis edytorski]
płony (daw., gw.) — jałowy, bezowocny; tu: niepożywny. [przypis edytorski]
płony (daw.) — jałowy, bezużyteczny. [przypis edytorski]
płony (daw.) — jałowy; daremny; dziś: płonny. [przypis edytorski]
płony (daw.) — jałowy, próżny. [przypis edytorski]
płony (daw.) — jałowy. [przypis edytorski]
płony (daw.) — nieurodzajny, daremny, płonny. [przypis edytorski]
płony (daw.) — nieurodzajny, mizerny, słaby. [przypis edytorski]
płony — jałowy. [przypis edytorski]
płony — niepłodny, jałowy, słaby, mizerny. [przypis edytorski]
płony (starop.) — jałowy; tu: błahy, nieważny, bez wartości. [przypis edytorski]
płony — tu: pozbawiony. [przypis edytorski]
płosa (daw., gw.) — działka ziemi uprawnej, pole. [przypis edytorski]
płoskun — rodzaj konopi. [przypis edytorski]
płoszczyk — płaski grot strzały. [przypis edytorski]
Płoszowski, Leon — narrator, a zarazem główny bohater powieści Henryka Sienkiewicza Bez dogmatu (1891); arystokrata, doskonale wykształcony, o ciągotach artystycznych. [przypis edytorski]
płoszydło (neol.) — coś, co straszy. [przypis edytorski]
płotka — drobna, srebrno-biała ryba z czerwonymi płetwami. [przypis edytorski]
płotka — drobna srebrno-biała ryba z czerwonymi płetwami. [przypis edytorski]
płotmi — dziś popr. forma: płotami. [przypis edytorski]
Płowce — bitwa między wojskami Władysława Łokietka a oddziałami Zakonu Krzyżackiego w roku 1331. [przypis edytorski]
płowowłosy — blondyn. [przypis edytorski]
płowy (daw.) — o włosach: jasny. [przypis edytorski]
płowy — jasny, żółtawy z szarym odcieniem. [przypis edytorski]
płowy — jasny; żółty z odcieniem szarości. [przypis edytorski]
płowy — jasny (zwykle stosowane do włosów lub sierści). [przypis edytorski]
płowy — (o kolorze włosów) blond. [przypis edytorski]
płowy — (o włosach) jasny. [przypis edytorski]
płowy — szaro-żółty. [przypis edytorski]
płowy — szarożółty. [przypis edytorski]
płowy — tu: blady. [przypis edytorski]
płowy — tu: blond. [przypis edytorski]
płowy — tu: jasny; szarożółtawy. [przypis edytorski]
płowy włos ucina, dotąd dla Sperchejosa nie tknięty na głowie — Peleus obiecał włosy syna Sperchejosowi, rzece płynącej w Tesalii, jeśli Achilles wróci bezpiecznie do domu po wojnie; on znał jednak przepowiednię mówiącą o tym, że zginie, więc zdecydował się poświęcić swoje włosy dla przyjaciela. [przypis edytorski]
