Spis treści

Uwspółcześniono:

leksykę (w tym ortografię): brózdę -> bruzdę;

interpunkcję: Drążąc, — włóczyć się blaskom pożółkłych promieni -> Drążąc — włóczyć się blaskom pożółkłych promieni.

Stéphane MallarméWestchnienietłum. Stefan Napierski

Dusza, JesieńDusza moja ku skroniom, siostro, gdzie obłudę

Roi jesień, plamiona rdzą przez piętna rude,

I ku niebu błędnemu anielskiego oka

Wzbija się, jako knieja smętna i głęboka,

Rzeka, WodaWierny nurt siwo w lazur niebotyczny wzdycha!

— W rzewnej [1] modrości [2] skłony, których śniadość cicha

W basenach wielkich długie ogląda szlochanie,

I zezwala na toni martwej, gdzie konanie

Płowe [3] rozmiata liście, chłodną bruzdę cieni

Drążąc — włóczyć się blaskom pożółkłych promieni.

rzewny — smutny, melancholijny, pełen żalu. [przypis edytorski]

modrość — błękit. [przypis edytorski]

płowy — jasny; żółty z odcieniem szarości. [przypis edytorski]