Dzisiaj aż 13,496 dzieciaków dzięki wsparciu osób takich jak Ty znajdzie darmowe książki na Wolnych Lekturach.
Dołącz do Przyjaciół Wolnych Lektur i zapewnij darmowy dostęp do książek milionom uczennic i uczniów dzisiaj i każdego dnia!
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza
Według kwalifikatora: wszystkie | anatomiczne | angielski, angielskie | architektura | astronomia | białoruski | biologia, biologiczny | czeski | dawne | filozoficzny | francuski | geologia | grecki | gwara, gwarowe | handel, handlowy | hebrajski | historia, historyczny | hiszpański | łacina, łacińskie | literacki, literatura | medyczne | mitologia | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | niemiecki | poetyckie | pogardliwe | portugalski | potocznie | prawo, prawnicze | przenośnie | przestarzałe | przysłowiowy | regionalne | religijny, religioznawstwo | rodzaj nijaki | rosyjski | rodzaj żeński | rzadki | staropolskie | turecki | ukraiński | włoski | wojskowy | żartobliwie | żeglarskie | zoologia
Według języka: wszystkie | English | Deutsch | lietuvių | polski
Znaleziono 6398 przypisów.
mierzi mu się — przykrzy mu się, nudzi mu się; zbrzydło mu coś. [przypis edytorski]
mierziony (daw.) — budzący obrzydzenie. [przypis edytorski]
mierziony (daw.) — wzbudzający obrzydzenie. [przypis edytorski]
mierzwą — słoma zgnieciona na podściółkę dla bydła, przen,: coś bez wartości. [przypis edytorski]
mierzwa (daw.) — nawóz, obornik. [przypis edytorski]
mierzwa — dosł.: słoma, którą rzuca się pod nogi krowom w oborze; tu przen.: coś, co się zużywa i czego się nie szanuje. [przypis edytorski]
mierzwa (gw.) — zgnieciona słoma, używana najczęściej na ściółkę lub naturalny, organiczny nawóz, gnój. [przypis edytorski]
mierzwa — nawóz. [przypis edytorski]
mierzwa — organiczny nawóz, obornik. [przypis edytorski]
mierzwa — pognieciona słoma. [przypis edytorski]
mierzwa — słoma, którą rzuca się pod nogi koni w stajni, aby utrzymać czystość. [przypis edytorski]
mierzwa — słoma stanowiąca podściółkę dla bydła. [przypis edytorski]
mierzwa — zgnieciona słoma stosowana jako podściółka dla bydła. [przypis edytorski]
mierzwa — zgnieciona słoma, stosowana jako ściółka dla bydła. [przypis edytorski]
mierzwa — zgnieciona słoma, używana jako ściółka dla bydła. [przypis edytorski]
mierzwa — zgnieciona słoma, używana najczęściej na podściółkę dla zwierząt gospodarskich. [przypis edytorski]
mierzwa — zgnieciona słoma, używana najczęściej na ściółkę, lub naturalny, organiczny nawóz, gnój. [przypis edytorski]
mierzwa — zgnieciona słoma używana na ściółkę dla bydła. [przypis edytorski]
mierzyć — tu: celować. [przypis edytorski]
mierzyć — tu: przemierzać. [przypis edytorski]
mierzyliśmy się (…) i przyśpieszali (daw.) — konstrukcja, w której końcówka fleksyjna pierwszego czasownika ma zastosowanie również dla kolejnego (kolejnych); dziś: mierzyliśmy się i przyspieszaliśmy. [przypis edytorski]
mierzyn a. mierzynek — koń niewielkiego wzrostu. [przypis edytorski]
mierzyn (daw.) — nieduży, silny koń. [przypis edytorski]
mierzyn (daw.) — niewielki koń pociągowy. [przypis edytorski]
mierzynka (daw.) — nieduża, silna klacz pociągowa. [przypis edytorski]
mierzyn — koń niewielkiego wzrostu; także: niski, mały koń pociągowy. [przypis edytorski]
mierzyn, mierzynek — koń niewielkiego wzrostu. [przypis edytorski]
mierzyn — nieduży, silny koń. [przypis edytorski]
mierzyn — niski koń zaprzęgowy. [przypis edytorski]
mieść (daw.) — miotać, rozsiewać. [przypis edytorski]
mieść (daw.) — rzucać, miotać. [przypis edytorski]
mieść — tu: miotać, rzucać. [przypis edytorski]
mieść — tu: miotać, rzucić. [przypis edytorski]
mieścić — tu: umieszczać. [przypis edytorski]
mieście grać powinni (gw.) — mnie powinniście grać (konstrukcja z przestawną końcówką czasownika). [przypis edytorski]
mieścy — miejscami, tu i ówdzie. [przypis edytorski]
miesckie (gw.) — miejskie. [przypis edytorski]
miescki (gw.) — miejski. [przypis edytorski]
miesiąca grudnia — w oryginale: Lenajon (styczeń–luty), drugi miesiąc księżycowego kalendarza beockiego. [przypis edytorski]
miesiąca Junii — miesiąca czerwca. [przypis edytorski]
miesiąc czasu — błąd logiczny: na miesiące nie liczy się niczego innego poza czasem. [przypis edytorski]
miesiąc (daw., gw.) — księżyc. [przypis edytorski]
miesiąc (daw.) — księżyc; miesięczny: księżycowy. [przypis edytorski]
miesiąc (daw.) — księżyc. [przypis edytorski]
Jerzy Liebert, Kołysanka jodłowa (tomik), Kołysanka jodłowa, III, Lisy
(źródło na Platformie Redakcyjnej)
miesiąc (daw., poet.) — księżyc; miesięczny: księżycowy. [przypis edytorski]
miesiąc (daw.; poet.) — księżyc. [przypis edytorski]
miesiąc (daw., poet.) — księżyc. [przypis edytorski]
miesiące (daw.) — tu: księżyce. [przypis edytorski]
miesiącem — w kształcie półksiężyca. [przypis edytorski]
miesiąc — księżyc. [przypis edytorski]
miesiąc — księżyc. [przypis edytorski]
miesiąc — księżyc; w w. 1075 i n. nawiązania do herbowego półksiężyca króla Michała Wiśniowieckiego. [przypis edytorski]
miesiąc, który dzicy nazywają Księżycem Kwiatów — maj. [przypis edytorski]
miesiąc na młodziku — księżyc po nowiu. [przypis edytorski]
miesiąców — dziś popr. forma D.lm: miesięcy. [przypis edytorski]
miesiąc (poet.) — księżyc. [przypis edytorski]
miesiąc (starop.) — księżyc. [przypis edytorski]
miesiąc synodyczny — średni czas pomiędzy kolejnymi nowiami Księżyca. [przypis edytorski]
miesiąc (tu daw.) — księżyc. [przypis edytorski]
miesiąc — tu: Księżyc. [przypis edytorski]
miesiąc — tu: księżyc. [przypis edytorski]
miesiączek (daw.) — księżyc. [przypis edytorski]
miesiączek — miesiąc, księżyc. [przypis edytorski]
miesić (daw.) — mieszać. [przypis edytorski]
miesić (daw.) — ugniatać, mieszać, wyrabiać substancję o konsystencji ciasta. [przypis edytorski]
miesić — rozrabiać ciasto. [przypis edytorski]
miesięczna noc — noc księżycowa. [przypis edytorski]
miesięczne koło — tu: księżyc. [przypis edytorski]
miesięczne światło — światło księżyca. [przypis edytorski]
miesięcznych (daw.) — księżycowych; miesiąc: księżyc. [przypis edytorski]
miesięczny (daw.) — księżycowy; miesiąc (daw., poet.): księżyc. [przypis edytorski]
miesięczny (daw.) — księżycowy; miesiąc: księżyc. [przypis edytorski]
miesięczny (daw.) — księżycowy. [przypis edytorski]
miesięczny (daw., poet.) — księżycowy; miesiąc: księżyc. [przypis edytorski]
miesięczny (daw.; poet.) — księżycowy; od miesiąc: księżyc. [przypis edytorski]
miesięczny (daw., poet.) — księżycowy. [przypis edytorski]
miesięczny (daw.) — tu: księżycowy. [przypis edytorski]
miesięczny — księżycowy. [przypis edytorski]
miesięcznym sierpem — sierpem księżyca; miesiąc (daw.): księżyc. [przypis edytorski]
miesięczny (poet.) — księżycowy. [przypis edytorski]
miesięczny promień — promień księżyca. [przypis edytorski]
miesięczny (starop.) — księżycowy. [przypis edytorski]
miesięczny (tu daw.) — księżycowy. [przypis edytorski]
miesięczny — tu: księżycowy. [przypis edytorski]
miesioncek (gw.) — księżyc. [przypis edytorski]
miesopustny (daw.) — karnawałowy. [przypis edytorski]
mie (starop.) — mnie. [przypis edytorski]
miestce (daw.) — miejsce. [przypis edytorski]
mieszać się (starop.) — tu: wahać się. [przypis edytorski]
mieszać się w rezolucji (daw.) — wahać się co do rozstrzygnięcia jakiejś kwestii. [przypis edytorski]
mieszać — tu raczej: wzburzyć aniżeli: wprawić w zakłopotanie. [przypis edytorski]
mieszać — tu: wywoływać popłoch, strach i zagubienie. [przypis edytorski]
mieszańcze — Tersytes nazywa Ajaksa mieszańcem, gdyż jego ojcem miał być Grek, a matką Trojanka; o jego pochodzeniu mówi bliżej Hektor w dalszej części sztuki (akt IV, scena 5). [przypis edytorski]
mieszanina (starop.) — zamieszanie. [przypis edytorski]
mieszczanie — tu: mieszkańcy. [przypis edytorski]
mieszczanów — dziś popr. forma D. lm: mieszczan. [przypis edytorski]
mieszczanów — dziś popr.: mieszczan. [przypis edytorski]
mieszczany — dziś popr. forma N. lm: mieszczanami. [przypis edytorski]
mieszczany (starop. forma) — dziś B.lm: (na) mieszczan. [przypis edytorski]
Mieszczka z Księstwa Poznańskiego — mieszkanka zaboru pruskiego. Po raz kolejny Rydel nawiązuje tutaj do sytuacji politycznej w tym zaborze i postępującej germanizacji szkół. [przypis edytorski]
