Spis treści
Powrotne fale
5
Skróś tego morza[1] w czas daleki
— zda się — me serce w głąb upadło,
jak głaz w przepaściach cicho leży,
a jeszcze toni drży zwierciadło —
DomI pod kamienne domu progi,
10pod dwór ten wiejski, ogród ten,
z poszumem morza idą kręgi —
wspomnienia, fale dawnych scen.
WspomnieniaIdą i szumią, szemrzą, grają
stłumionym chórem pieśń zawodną:
15śpiewają życie me stracone,
śpiewają wiosnę sił urodną.
Na brzegu stoję — łowię głosy
znajome mi, znajome.
Czuję, że znowu wszystko żyje
20co się przeżyło raz — znikome.
Serce me, co już legło głazem
w otchłani zapomnianej,
znów bije w piersi, w krwi mej dzwoni
swój śpiew niewyśpiewany:
Nie żądaj nic, nie stwarzaj nic
30dla trwałych spełnień celu!
przez łzy i śmiech muzykę słysz
w twym smętku i weselu!
Za tobą świat, za tobą czas —
jedyne to godziny —
35zadźwięczy śpiew — zatętni krew —
wybraniec ty jedyny!
Cierpienie— Znajomych tonów słucham — płonę —
palący ból mię[3] budzi.
Serce me, co tam legło w toni,
40wspomnieniem tylko ludzi.
I tylko błysło w noc miesięczną[4]
co z dawna mrok już kryje,
— Pod dwór ten wiejski, ogród ten,
przypomnień fala bije.