Przypisy

miarkować (daw.) — tu: domyślać się. [przypis edytorski]

miarkować (daw.) — wnioskować, rozumieć. [przypis edytorski]

miarkować (daw.) — zauważać, orientować się. [przypis edytorski]

miarkować (daw.) — zmniejszać, ograniczać. [przypis edytorski]

miarkować (daw.) — zorientować się. [przypis edytorski]

miarkować — dostrzegać, orientować się, rozumieć. [przypis edytorski]

miarkować (gw.) — pojmować. [przypis edytorski]

miarkować (gw.) — pojmować, rozumieć. [przypis edytorski]

miarkować (gw.) — rozumieć. [przypis edytorski]

miarkować — ograniczać, hamować. [przypis edytorski]

miarkować — rozumieć. [przypis edytorski]

miarkować się (daw.) — hamować się, ograniczać. [przypis edytorski]

miarkować się (gw.) — domyślać się. [przypis edytorski]

miarkować się — panować nad emocjami. [przypis edytorski]

miarkować sobie (gw.) — tu: orientować się. [przypis edytorski]

miarkować — tu: myśleć. [przypis edytorski]

miarkować — tu: spowalniać. [przypis edytorski]

miarkować — uważać, orientować się. [przypis edytorski]

miarkowanie — umiarkowanie. [przypis edytorski]

miarkowany — ograniczany. [przypis edytorski]

miarkuj, co ci rzekę — zwracaj uwagę na to, co ci mówię. [przypis edytorski]

miarkujta (gw.) — miarkujcie; miarkować: rozumieć, pojmować. [przypis edytorski]

miarowy — tu: oparty na mierze wierszowej, z określonym rytmem. [przypis edytorski]

miary ludzkiej nie przechodził — nie przekraczał wzrostu wysokiego człowieka, nie był olbrzymem. [przypis edytorski]

miary przezeń spełnionej — tj. wypitego kielicha. [przypis edytorski]

miarze — dziś popr. forma Msc. lp: mierze. [przypis edytorski]

Miaskowski, Kasper (1549–1622) — polski poeta wczesnego baroku. [przypis edytorski]

miast (daw.) — skrócone od: zamiast. [przypis edytorski]

miast (daw.) — tu: zamiast. [przypis edytorski]

miast (daw.) — tu: zamiast, w miejsce czegoś. [przypis edytorski]

miast (daw.) — zamiast. [przypis edytorski]

miast (daw.) — zamiast, w miejsce. [przypis edytorski]

miast (daw.) — zamiast; w miejsce. [przypis edytorski]

miast — dziś popr.: zamiast. [przypis edytorski]

miast — dziś: zamiast. [przypis edytorski]

miasteczko — Wiktor Gomulicki opisuje tu Pułtusk, w którym spędził dzieciństwo. [przypis edytorski]

miasto a. miast (daw.) — zamiast. [przypis edytorski]

miasto Amorejczyków — Cheszbon, siedziba króla Amorytów. [przypis edytorski]

miasto (daw.) — dziś: zamiast. [przypis edytorski]

miasto (daw.) — tu: w miejsce, zamiast. [przypis edytorski]

miasto (daw.) — tu: zamiast, miast. [przypis edytorski]

miasto (daw.) — tu: zamiast. [przypis edytorski]

miasto (daw.) — zamiast. [przypis edytorski]

miasto (daw.) — zamiast [przypis edytorski]

miasto daw. — zamiast. [przypis edytorski]

miasto krotofile (starop.) — zamiast zabawy. [przypis edytorski]

miasto Lec — obecnie: Giżycko. [przypis edytorski]

miasto modłów (daw.) — zamiast modłów. [przypis edytorski]

miasto nasze — Florencja. [przypis edytorski]

Miasto Siwego Jeziora — być może chodzi o Loughrea, miasto w hrabstwie Galway, które po irlandzku nazywa się Baile Locha Riach, co znaczy „miasto szarego/siwego jeziora”. [przypis edytorski]

miasto (starop.) — zamiast. [przypis edytorski]

miasto (starop.) — zamiast, w miejsce. [przypis edytorski]

miasto (starop.) — zamiast; w miejsce. [przypis edytorski]

miasto (tu daw.) — zamiast. [przypis edytorski]

miasto — tu: zamiast; miasto zwierzyny na pieczeni przy kaszej pozbędziem oskomin — zaspokoimy apetyt prostą pieczenią z kaszą (w karczmie) zamiast wyszukaną zwierzyną (w gościnie u szlachcica). [przypis edytorski]

miasto — tu: zamiast to. [przypis edytorski]

miasto — twierdza Gołubiec, położona na prawym brzegu Dunaju, wykupiona przez Turków od serbskiej załogi (wcześniej Zygmunt Luksemburczyk odrzucił podobną ofertę). [przypis edytorski]

Miasto woniej wdzięcznej przystąpi smród… — Iz 3, 24–26. [przypis edytorski]

miasto — zamiast. [przypis edytorski]

miast — tu daw.: zamiast. [przypis edytorski]

miast — tu skrót od: zamiast. [przypis edytorski]

miast — tu: zamiast. [przypis edytorski]

miast — tu: zamiast. [przypis edytorski]

Miastu Rzeki Shelly — prawdopodobnie chodzi o miasto Sligo (gael. Sligeach, ang. Shelly River), leżące w hrabstwie Sligo w prowincji Connacht w Irlandii. [przypis edytorski]

miasty — dziś popr. forma N. lm: miastami. [przypis edytorski]

miasty (starop. forma) — dziś N.lm: (między) miastami. [przypis edytorski]

miasty (starop. forma) — dziś N.lm: (z) miastami. [przypis edytorski]

miasty (starop. forma) — dziś popr. forma N.lm: miastami. [przypis edytorski]

miast — zamiast. [przypis edytorski]

miatieżnik (z ros.) — buntownik. [przypis edytorski]

miazga twórcza — inna nazwa tytułowego kambium, tj. wtórnej tkanki twórczej, występująca w postaci pokładu komórek merystematycznych między łykiem a drewnem, podziały komórek kambium prowadzą do powstania drewna i łyka wtórnego. [przypis edytorski]

miazma a. miazmat (daw., z gr. dosł: splamienie, brud) — wyziewy, niezdrowe powietrze, zaduch; przen.: szkodliwe, rozkładowe, demoralizujące czynniki. [przypis edytorski]

miazma a. miazmat (z gr. miasma: splamienie, brud, zbrodnia) — wyziewy, niezdrowe powietrze; szkodliwe wpływy. [przypis edytorski]

miazmat — czynnik demoralizujący, destrukcyjny. [przypis edytorski]

miazmaty (daw.) — wyziewy rozkładającej się materii organicznej. [przypis edytorski]

miazmaty (daw.) — wyziewy rozkładających się organizmów roślinnych lub zwierzęcych. [przypis edytorski]

miazmaty (z gr.) — dosł. szkodliwe wyziewy, trujące opary; przen. złe wpływy. [przypis edytorski]

miazmaty (z gr.) — szkodliwe wyziewy, niezdrowe powietrze. [przypis edytorski]

miazm — dziś popr.: miazmat, tj. trujący wyziew. [przypis edytorski]

mi-carême (fr.) — półpoście; trzeci czwartek Wielkiego Postu, uroczyście świętowany. [przypis edytorski]

Micca, Pietro (1677–1706) — żołnierz, włoski bohater narodowy, zginął podczas obrony Turynu, wysadzając beczkę z prochem. [przypis edytorski]

Michaił Wasiljewicz Łomonosow (1711–1765) — rosyjski przyrodnik, filolog i poeta, profesor i członek Petersburskiej Akademii Nauk. [przypis edytorski]

Michajłow, Aleksandr Dmitriewicz (1855–1884) — rosyjski rewolucjonista, czołowy przedstawiciel organizacji Ziemla i Wola, po rozłamie członek Komitetu Wykonawczego Narodnej Woli; w 1880 aresztowany, zmarł w Twierdzy Pietropawłowskiej. [przypis edytorski]

Michajłow, Michaił Łarionowicz (1829–1865) — rosyjski pisarz, tłumacz, publicysta; w 1861 zesłany na Syberię. [przypis edytorski]

Michajłowski, Nikołaj (1842–1904) — socjolog, publicysta i krytyk literacki. [przypis edytorski]

Michajłowski, Nikołaj Konstantynowicz (1842–1904) — rosyjski socjolog, publicysta i krytyk literacki; jeden z głównych ideologów narodnictwa; współtwórca (razem z P. Ławrowem) tzw. socjologii subiektywnej, wg której czynnik subiektywny, jakim jest wola ludzka, może świadomie i skutecznie kierować procesem rozwoju społecznego, utworzonej w opozycji do koncepcji bezosobowego postępu przebiegającego wg obiektywnych praw; autor artykułu Bohater i tłum (1882), w którym uznawał masy za bierne, w ważnych momentach zdolne do zbiorowego czynu pod psychologicznym wpływem osób postrzeganych jako stojące na czele, niekoniecznie wybitnych. [przypis edytorski]

Michajłow, Timofiej Michajłowicz (1859–1881) — ros. rewolucjonista, członek Narodnej Woli; w styczniu 1881 zgłosił się do grupy ochotników, którzy mieli rzucić bomby w karetę carską; po zamachu aresztowany i stracony. [przypis edytorski]

Michała Gra… — Michał Grabowski (1804–1863), pisarz, publicysta i krytyk, tworzył powieści o tematyce ukraińskiej, np. Koliszczyzna i stepy i Stannica hulajpolska. [przypis edytorski]

Michał Anioł (1475–1564) — jeden z najwybitniejszych włoskich malarzy, rzeźbiarzy i architektów epoki Odrodzenia. [przypis edytorski]

Michał Anioł (1475–1564) — właśc. Michelangolo di Ludovico Buonarotti Simoni, malarz, rzeźbiarz, poeta i architekt włoskiego renesansu; najsłynniejszym jego dziełem jest Sąd Ostateczny z Kaplicy Sykstyńskiej. [przypis edytorski]

Michał Anioł (1475–1564) — włoski malarz, rzeźbiarz i poeta, jeden z najwybitniejszych twórców doby renesansu. [przypis edytorski]

Michał Anioł — Michelangelo Buonarotti (1475–1564), malarz, rzeźbiarz, poeta i architekt włoskiego renesansu, najsłynniejszym jego dziełem jest Sąd Ostateczny z Kaplicy Sykstyńskiej; opisywany przez Tetmajera obraz Leda i łabędź namalował w r. 1530. [przypis edytorski]

Michał Anioł, właśc. Michelangelo Buonarotti (1475–1564) — wybitny malarz, rzeźbiarz, poeta i architekt włoskiego renesansu; jego najsłynniejszym dziełem jest fresk Sąd Ostateczny w Kaplicy Sykstyńskiej w Watykanie, przedstawiający Chrystusa sądzącego ludzi przy końcu świata. [przypis edytorski]

Michał Anioł, właśc. Michelangelo Buonarotti (1475–1564) — wybitny malarz, rzeźbiarz, poeta i architekt włoskiego renesansu. [przypis edytorski]

Michał Anioł, właśc. Michelangelo di Lodovico Buonarroti Simoni (1475–1564) — jeden z najwybitniejszych włoskich malarzy, rzeźbiarzy i architektów epoki odrodzenia. W swoich sonetach opisywał m.in. swą miłość do Tommaso dei Cavalieri (ok. 1509–1587), wówczas 23-letniego młodzieńca. [przypis edytorski]

Michał Anioł, właśc. Michelangelo di Lodovico Buonarroti Simoni (1475–1564) — włoski rzeźbiarz, malarz, poeta i architekt. [przypis edytorski]

Michał Anioł, właśc. Michelangelo di Ludovico Buonarotti Simoni (1475–1564) — wybitny malarz, rzeźbiarz, poeta i architekt włoskiego renesansu; znany z serii fresków biblijnych na sklepieniu Kaplicy Sykstyńskiej (papieskiej kaplicy w Pałacu Watykańskim) oraz namalowanego na ścianie ołtarzowej tej kaplicy fresku Sąd Ostateczny. [przypis edytorski]

Michał Anioł, właśc. Michelangolo di Ludovico Buonarotti Simoni (1475–1564) — wybitny malarz, rzeźbiarz, poeta i architekt włoskiego renesansu; znany z serii fresków biblijnych na sklepieniu Kaplicy Sykstyńskiej w Watykanie oraz namalowanego na ścianie ołtarzowej tej kaplicy fresku Sąd Ostateczny. [przypis edytorski]

Michał Bobrzyński (1849–1935) — historyk i polityk pol. działający w Galicji, zwolennik lojalnej współpracy z Austrią; w Dziejach Polski w zarysie jako główne przyczyny upadku Rzeczypospolitej szlacheckiej wskazywał winy i zaniedbania jej obywateli, Polaków. [przypis edytorski]

Michał, co liczy dusze — św. Michał Archanioł jako przewodnik dusz; jego święto obchodzono 29 września, przyjmując od wiernych dary za odprawienie mszy za dusze zmarłych. [przypis edytorski]