Potrzebujemy Twojej pomocy!
Na stałe wspiera nas 452 czytelników i czytelniczek.
Niestety, minimalną stabilność działania uzyskamy dopiero przy 500 regularnych darczyńców. Dorzucisz się?
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza
Według kwalifikatora: wszystkie | anatomiczne | angielski, angielskie | arabski | architektura | astronomia | białoruski | biologia, biologiczny | bez liczby pojedynczej | botanika | celtycki | chemiczny | chiński | czasownik | czeski | dopełniacz | dawne | drukarstwo, drukowany | dziecięcy | ekonomiczny | filozoficzny | fizyka | francuski | frazeologia, frazeologiczny | geografia, geograficzny | geologia | grecki | gwara, gwarowe | handel, handlowy | hebrajski | hinduski | historia, historyczny | hiszpański | holenderski | ironicznie | islandzki | japoński | język, językowy, językoznawstwo | łacina, łacińskie | literacki, literatura | liczba mnoga | matematyka | medyczne | mineralogia | mitologia | mitologia germańska | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | nieodmienny | niemiecki | norweski | obelżywie | poetyckie | pogardliwe | polski | polityczny | portugalski | pospolity | potocznie | prawo, prawnicze | przenośnie | przestarzałe | przymiotnik | przysłowiowy | przysłówek | psychologia, psychologiczny | regionalne | religijny, religioznawstwo | rodzaj męski | rodzaj nijaki | rosyjski | rodzaj żeński | rzadki | rzeczownik | rzymski | środowiskowy | staropolskie | starożytny | szwedzki | teatralny | techniczny | turecki | ukraiński | węgierski | włoski | wojskowy | wulgarne | żartobliwie | zdrobnienie | żeglarskie | zoologia
Według języka: wszystkie | polski
Znaleziono 15443 przypisów.
spuścić się (daw.) — zdać się. [przypis edytorski]
spuścić się na kogo (daw.) — oprzeć się na kim, zaufać komu. [przypis edytorski]
spuścić się na kogoś (daw.) — polegać na kimś, liczyć na kogoś. [przypis edytorski]
spuścić się na kogoś (daw.) — zaufać komuś, polegać na kimś. [przypis edytorski]
spuścić się na kogoś (daw.) — zaufać komuś. [przypis edytorski]
spuścić się na kogoś (daw.) — zawierzyć komuś, podporządkować swoje działanie czyjejś opinii. [przypis edytorski]
spuścić się na kogoś (daw.) — zdać się na kogoś. [przypis edytorski]
spuścić się (z czegoś) (daw.) — zwierzyć się. [przypis edytorski]
spuszczać się (daw.) — liczyć na kogoś / na coś, pozwalać komuś / czemuś rozstrzygnąć. [przypis edytorski]
spuszczać się (daw.) — liczyć (na kogoś), polegać (na kimś). [przypis edytorski]
spuszczać się (daw.) — polegać na kimś, liczyć na kogoś, ufać komuś. [przypis redakcyjny]
spuszczać się (daw.) — ufać komuś, polegać na kimś. [przypis edytorski]
spuszczać się (daw.) — zdawać się na kogoś lub coś, polegać na kimś lub czymś. [przypis edytorski]
spuszczać się (daw.) — zdawać się na kogoś lub na coś. [przypis edytorski]
spuszczać się na coś (daw.) — liczyć na coś. [przypis edytorski]
spuszczać się na coś (daw.) — liczyć na coś, zdawać się na coś. [przypis edytorski]
spuszczać się na coś (daw.) — polegać na czymś. [przypis edytorski]
spuszczać się na coś (daw.) — polegać na czymś, zdawać się na coś. [przypis edytorski]
spuszczać się na coś (daw.) — polegać na czymś, zdawać się na coś. [przypis edytorski]
spuszczać się na (daw.) — tu zdawać się na. [przypis edytorski]
spuszczać się na kogoś (daw.) — polegać na kimś, liczyć na kogoś. [przypis edytorski]
spytałem Loni (daw.) — dziś popr. forma D.: spytałem Lonię. [przypis edytorski]
spyża (daw.) — jedzenie, pokarm. [przypis redakcyjny]
spyża (daw.) — pożywienie. [przypis edytorski]
spyża (daw.) — prowiant. [przypis edytorski]
spyża (daw.) — prowiant, żywność. [przypis edytorski]
spyża (daw.) — żywność. [przypis edytorski]
srólki (daw., pot.) — zabawa dziecięca, polegająca układaniu na otwartej dłoni kilku kamyków, a następnie ich podrzucaniu tak, by złapać jak najwięcej. [przypis edytorski]
srodze (daw.) — bardzo, ogromnie. [przypis edytorski]
srodze (daw., gw.) — mocno, bardzo. [przypis edytorski]
srodze (daw., gw.) — mocno. [przypis edytorski]
srogi (daw.) — ogromny, mocny. [przypis edytorski]
srogi (daw.) — straszny, wielki, dotkliwy itp. [przypis edytorski]
srogo (daw.) — mocno. [przypis edytorski]
sromać się (daw.) — wstydzić się. [przypis edytorski]
sromać się (daw.) — wstydzić się. [przypis edytorski]
sromać się (daw.) — wstydzić się. [przypis edytorski]
sromać się (daw.) — zastydzać się. [przypis edytorski]
sromać się (daw.) — zawstydzić się. [przypis edytorski]
sromający się (daw.) — wstydzący się. [przypis edytorski]
srom (daw.) — hańba, wstyd. [przypis edytorski]
srom (daw.) — wstyd; hańba. [przypis edytorski]
srom (daw.) — wstyd, hańba. [przypis edytorski]
Konstanty Ildefons Gałczyński, Skumbrie w tomacie i inne wiersze, Śmierć poety
(źródło na Platformie Redakcyjnej)
Józef Ignacy Kraszewski, Anafielas, Anafielas. Pieśń III. Witoldowe boje
(źródło na Platformie Redakcyjnej)
srom (daw.) — wstyd. [przypis edytorski]
srom (daw.) — wstyd; tu: hańba. [przypis edytorski]
srom (daw.) — wstyd; tu: przyzwoitość. [przypis edytorski]
srom (daw.) — wstyd, zawstydzenie. [przypis edytorski]
srom (daw.) — wstyd, zawstydzenie; tu: nieśmiałość. [przypis edytorski]
sromliwy (daw.) — wstydliwy. [przypis edytorski]
sromocić (daw.) — hańbić. [przypis edytorski]
sromocić (daw.) — zawstydzić. [przypis edytorski]
sromocić (daw.) — zawstydzić. [przypis edytorski]
sromota (daw.) — hańba, niesława. [przypis edytorski]
sromota (daw.) — hańba, niesława. [przypis redakcyjny]
sromota (daw.) — hańba, niesława; tu: coś haniebnego. [przypis edytorski]
sromota (daw.) — hańba, niesława; wstyd. [przypis edytorski]
sromota (daw.) — hańba. [przypis edytorski]
sromota (daw.) — hańba, wstyd. [przypis edytorski]
sromota (daw.) — wstyd, hańba. [przypis edytorski]
sromota (daw.) — wstyd. [przypis edytorski]
Wojciech Dembołęcki, Pamiętniki o Lisowczykach czyli przewagi Elearów polskich
(źródło na Platformie Redakcyjnej)
sromota (daw.) — wstyd; tu: genitalia. [przypis edytorski]
sromota (daw.) — wstyd, uczucie pohańbienia. [przypis edytorski]
sromotnie (daw.) — haniebnie. [przypis edytorski]
sromotniejszy (daw.) — bardziej haniebny. [przypis edytorski]
sromotny (daw.) — bezwstydny, przynoszący hańbę. [przypis redakcyjny]
sromotny (daw.) — haniebny; godny wstydu; wstydliwy. [przypis edytorski]
sromotny (daw.) — haniebny. [przypis edytorski]
sromotny (daw.) — przynoszący hańbę. [przypis edytorski]
sromotny (daw.) — wstydliwy; haniebny. [przypis edytorski]
sromu (daw.) — wstyd. [przypis edytorski]
srożej (daw., gw.) — silniej, mocniej, bardziej. [przypis edytorski]
srożyć (daw.) — gniewać się, złościć. [przypis edytorski]
srożyć (daw.) — złościć się, gniewać. [przypis edytorski]
srożyć się (daw.) — złościć się, gniewać. [przypis edytorski]
srybro (daw.) — srebro. [przypis edytorski]
srzedniey (daw.) — dziś popr.: średniej. [przypis edytorski]
srzeżoga (daw.) — lekka mgiełka w upalny dzień. [przypis edytorski]
stągiew (daw.) — duże naczynie o szerokim dnie. [przypis edytorski]
stągiew (daw.) — pojemne, wysokie i dość szerokie naczynie. [przypis edytorski]
stągiewka (daw.) — mała stągiew: wysokie naczynie o szerokim dnie. [przypis edytorski]
stąpić (daw.) — dziś: postąpić a. stąpnąć. [przypis edytorski]
stąpić (daw.) — postawić krok; dziś: stąpnąć. [przypis edytorski]
stąpić (daw.) — postawić krok. [przypis edytorski]
stąpić (daw.) — postawić stopę, nogę przy chodzeniu; dziś: stąpnąć. [przypis edytorski]
stać czymś (daw.) — istnieć dzięki czemuś; opierać się na czymś. [przypis edytorski]
stać (daw.) — mieć wartość, kosztować. [przypis redakcyjny]
stać (daw.) — wystarczać. [przypis edytorski]
stać (daw.) — wystarczyć. [przypis edytorski]
stać na wstręcie (daw.) — przeszkadzać. [przypis edytorski]
stać na wstręcie komuś (daw.) — przeszkadzać komuś. [przypis edytorski]
stać o coś a. kogoś (daw., gw.) — zależeć na czymś a. kimś. [przypis edytorski]
stać o coś (daw.) — troszczyć się o coś. [przypis edytorski]
stać o coś (daw.) — zależeć na czymś. [przypis edytorski]
stać o kogo (daw., gw.) — dbać o kogo; o żadnego nie stała: nie zależało jej na żadnym. [przypis edytorski]
stać o kogoś a. coś (daw.) — dbać o kogoś/coś, zależeć na kimś/czymś. [przypis edytorski]
stać o kogoś (daw.) — dbać o kogoś, o jego opinię. [przypis edytorski]
stać za coś (daw.) — zastępować coś; wystarczać w zamian za coś. [przypis edytorski]
stacja (daw.) — tu: postój, miejsce zatrzymania się. [przypis edytorski]
sta (daw.) — daw. D. słowa „sto”, odmienianego jak rzeczownik, dziś: stu. [przypis edytorski]
stadło (daw.) — małżeństwo; para małżeńska. [przypis edytorski]
