Potrzebujemy Twojej pomocy!
Na stałe wspiera nas 473 czytelników i czytelniczek.
Niestety, minimalną stabilność działania uzyskamy dopiero przy 500 regularnych darczyńców. Dorzucisz się?
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza
Według kwalifikatora: wszystkie | anatomiczne | angielski, angielskie | arabski | architektura | astronomia | białoruski | biologia, biologiczny | bez liczby pojedynczej | botanika | celtycki | chemiczny | czasownik | czeski | dawne | drukarstwo, drukowany | dziecięcy | ekonomiczny | filozoficzny | fizyka | francuski | frazeologia, frazeologiczny | geografia, geograficzny | geologia | grecki | gwara, gwarowe | handel, handlowy | hebrajski | hinduski | historia, historyczny | hiszpański | holenderski | ironicznie | islandzki | łacina, łacińskie | literacki, literatura | liczba mnoga | matematyka | medyczne | mineralogia | mitologia | mitologia germańska | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | nieodmienny | niemiecki | norweski | obelżywie | poetyckie | pogardliwe | polski | polityczny | portugalski | pospolity | potocznie | prawo, prawnicze | przenośnie | przestarzałe | przymiotnik | przysłowiowy | psychologia, psychologiczny | regionalne | religijny, religioznawstwo | rodzaj męski | rodzaj nijaki | rosyjski | rodzaj żeński | rzadki | rzeczownik | rzymski | środowiskowy | staropolskie | starożytny | szwedzki | teatralny | techniczny | turecki | ukraiński | węgierski | włoski | wojskowy | wulgarne | żartobliwie | zdrobnienie | żeglarskie | zoologia
Według języka: wszystkie | polski
Znaleziono 13930 przypisów.
zawdziać (daw.) — przywdziać, ubrać. [przypis edytorski]
zawdziany (daw.) — nałożony, naciągnięty. [przypis edytorski]
zawdziany (daw.) — założony, nałożony, naciągnięty (o ubraniu). [przypis edytorski]
zawiasa (daw.) — zawias. [przypis edytorski]
zawierać (daw., gw.) — zamykać. [przypis edytorski]
zawierać (daw.) — zamykać. [przypis edytorski]
zawierzyć na kredę (daw.) — dać na kredyt. [przypis edytorski]
zawieść (daw., gw.) — tu: zacząć. [przypis edytorski]
zawieść (daw.) — zacząć coś. [przypis edytorski]
zawieść (daw.) — zaprowadzić. [przypis edytorski]
zawieść pieśń (daw.) — zanucić, zaintonować pieśń. [przypis edytorski]
zawiścić (daw.) — czuć zawiść, zazdrościć; tu: zaprzeczona forma 1.os.lp cz.ter.: zawiszczę. [przypis edytorski]
zawisła (daw.) — zależy. [przypis edytorski]
zawisła w (daw.) — zależy od. [przypis edytorski]
zawisło (daw.) — tu: zależy. [przypis edytorski]
zawisły (daw.) — zależny. [przypis edytorski]
zawisnąć (daw.) — zależeć. [przypis edytorski]
zawisnąć od czego (daw.) — zależeć od czego. [przypis edytorski]
zawisnąć od czegoś (daw.) — zależeć od czegoś. [przypis edytorski]
zawisnać (daw.) — zależeć. [przypis edytorski]
zawłóczyć się (daw.) — zasłaniać się. [przypis edytorski]
zawód (daw.) — tu: sposób. [przypis edytorski]
zawód (daw.) — tu: zmaganie się, staranie, próba dokonania czegoś. [przypis edytorski]
zawód (daw.) — tu: zmaganie się, walka. [przypis edytorski]
zawojek (daw.) — nakrycie, zwł. nakrycie głowy. [przypis edytorski]
zawołanie (daw.) — okrzyk identyfikujący ród. [przypis edytorski]
zawora (daw.) — zamknięcie. [przypis edytorski]
zawora (daw.) — zasuwa, rygiel. [przypis edytorski]
zawrzeć (daw., gw.) — zamknąć. [przypis edytorski]
zawrzeć (daw., gw.) — zamknąć; tu: zacisnąć. [przypis edytorski]
zawrzeć (daw.) — zamknąć. [przypis edytorski]
Wojciech Dembołęcki, Pamiętniki o Lisowczykach czyli przewagi Elearów polskich
(źródło na Platformie Redakcyjnej)
zawrzeć (daw.) — zamknąć; tu: otoczyć wałami. [przypis edytorski]
zawrzeć (daw.) — zamknąć; tu: zakończyć. [przypis edytorski]
zawrzeć się (daw.) — zamknąć się. [przypis edytorski]
zawsze bo (daw.) — zawsze jednak, zawsze przecież. [przypis edytorski]
zawsze (daw.) — tu: ciągle. [przypis edytorski]
zawsze przecież (daw.) — przecież jednak; mimo wszystko. [przypis edytorski]
zawżdy (daw., gw.) — zawsze. [przypis edytorski]
zawżdy (daw.) — zawsze. [przypis edytorski]
Mikołaj Rej, Krótka rozprawa między trzemi osobami, Panem, Wójtem a Plebanem
(źródło na Platformie Redakcyjnej)
Mikołaj Rej, Krótka rozprawa między trzemi osobami, Panem, Wójtem a Plebanem
(źródło na Platformie Redakcyjnej)
Mikołaj Rej, Krótka rozprawa między trzemi osobami, Panem, Wójtem a Plebanem
(źródło na Platformie Redakcyjnej)
zawżdy (daw.) — zawsze. [przypis edytorski]
zawżdy ochotnie bieżę (daw.) — zawsze chętnie biegnę. [przypis edytorski]
zawzdy (daw.) — zawsze. [przypis edytorski]
zawziątek (daw.) — zawziętość. [przypis edytorski]
zaż (daw.) — czy, czyż. [przypis edytorski]
zażec (daw.) — podpalić. [przypis edytorski]
zażec (daw.) — rozżarzyć, rozpalić. [przypis edytorski]
zażec (daw.) — zapalić. [przypis edytorski]
zażegać (daw.) — podpalać. [przypis edytorski]
zażegać (daw.) — zapalać. [przypis edytorski]
zażegnąć (daw.) — zapalić. [przypis edytorski]
zażegnięty (daw.) — zapalony. [przypis edytorski]
zażegnięty (daw.) — zapalony. [przypis edytorski]
zażgniony (daw.) — zapalony. [przypis edytorski]
zaż sie (…) ćwiczy (daw.) — zaliż się ćwiczy; czy się ćwiczy.) [przypis edytorski]
zażyć (daw.) — użyć. [przypis edytorski]
zażyć (daw.) — użyć, zastosować. [przypis edytorski]
zażyć (daw.) — zaznać. [przypis edytorski]
zażywać (daw.) — tu: używać, stosować. [przypis edytorski]
za żywa (daw.) — żywcem. [przypis edytorski]
zażywał wczasu (daw.) — odpoczywać. [przypis edytorski]
zażywny (daw.) — tęgi, gruby, tłusty, utuczony. [przypis edytorski]
zazdroście (daw., gw.) — zazdrości (M., B. lm). [przypis edytorski]
zazdroście (daw., gw.) — zazdrości (M.,B. lm). [przypis edytorski]
zazierać (daw.) — zaglądać. [przypis edytorski]
zbądź (daw.) — pozbądź się, porzuć. [przypis edytorski]
zbajać się (daw.) — zbłaźnić się, skompromitować się; okazać się kłamcą. [przypis edytorski]
zbałamucić (daw.) — uwieść. [przypis edytorski]
zbawiać (daw.) — tu: pozbawić. [przypis edytorski]
zbawić (daw., gw.) — tu: pozbawić. [przypis edytorski]
zbawił (daw.) — pozbawił. [przypis edytorski]
zbereźnik (daw.) — osoba mówiąca lub zachowująca się w sposób nieprzyzwoity (przeważnie w sferze seksualnej). [przypis edytorski]
zbestwiony (daw.) — rozbestwiony; zamieniony w bestię; zdziczały. [przypis edytorski]
zbić kogoś z terminu (daw.) — zbić kogoś z tropu, zdezorientować kogoś. [przypis edytorski]
zbiegać ziemie (daw.) — przebiegać przez ziemie, wędrować. [przypis edytorski]
zbieżał (daw.) — zbiegł, tu: upłynął, przeminął. [przypis edytorski]
zbir (daw.) — członek straży. [przypis edytorski]
zbiry (daw.) — członkowie straży; w innym wyd. tegoż tłumaczenia: łucznicy. [przypis edytorski]
zblakować (daw.) — zblaknąć; zblednąć. [przypis edytorski]
zblamować się (daw.) — skompromitować się, ośmieszyć się. [przypis edytorski]
zbór (daw.) — zgromadzenie. [przypis edytorski]
zbór (daw.) — zgromadzenie, społeczność. [przypis edytorski]
zbór (daw.) — zgromadzenie, społeczność, świątynia. [przypis edytorski]
zbór (daw.) — zgromadzenie, społeczność; świątynia, synagoga. [przypis edytorski]
zbogacić (daw.) — wzbogacić. [przypis edytorski]
zbojca (daw.) — zabójca. [przypis edytorski]
zbornia (daw.) — miejsce zborne, zakwaterowania wojska. [przypis edytorski]
zborzysko (daw.) — zbiorowość a. zebranie. [przypis edytorski]
zbożnie (daw.) — bogobojnie; uczciwie, cnotliwie. [przypis edytorski]
zbożny (daw.) — błogi, spokojny; poważny, pełen skupienia; bogobojny. [przypis edytorski]
zbożny (daw.) — bogobojny; uczciwy, cnotliwy. [przypis edytorski]
zbożny (daw.) — pobożny, dobry, szlachetny. [przypis edytorski]
zbożny (daw.) — pobożny, szlachetny. [przypis edytorski]
zbożny (daw.) — pobożny, uczciwy, szlachetny. [przypis edytorski]
zbrodniów (daw.) — zbrodniarzy; D. lm od zbrodzień: zbrodniarz. [przypis edytorski]
zbrodzień (daw.) — zbrodniarz, przestępca. [przypis edytorski]
zbrodzień (daw.) — zbrodniarz. [przypis edytorski]
zbroica (daw.) — zbroja. [przypis edytorski]
zbronić (daw.) — obronić. [przypis edytorski]
zbrukany (daw.) — zabrudzony, brudny. [przypis edytorski]
zbudować (daw.) — wyciągnąć z czegoś pocieszenie a. naukę moralną. [przypis edytorski]
