Wesprzyj Wolne Lektury 1,5% podatku — to nic nie kosztuje! Wpisz KRS 00000 70056 i nazwę fundacji Wolne Lektury do deklaracji podatkowej. Masz czas tylko do końca kwietnia :)
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza
Według kwalifikatora: wszystkie | anatomiczne | angielski, angielskie | arabski | architektura | astronomia | białoruski | biologia, biologiczny | bez liczby pojedynczej | botanika | celtycki | chemiczny | chiński | czasownik | czeski | dopełniacz | dawne | drukarstwo, drukowany | dziecięcy | ekonomiczny | filozoficzny | fizyka | francuski | frazeologia, frazeologiczny | geografia, geograficzny | geologia | grecki | gwara, gwarowe | handel, handlowy | hebrajski | hinduski | historia, historyczny | hiszpański | holenderski | ironicznie | islandzki | japoński | język, językowy, językoznawstwo | łacina, łacińskie | literacki, literatura | liczba mnoga | matematyka | medyczne | mineralogia | mitologia | mitologia germańska | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | nieodmienny | niemiecki | norweski | obelżywie | poetyckie | pogardliwe | polski | polityczny | portugalski | pospolity | potocznie | prawo, prawnicze | przenośnie | przestarzałe | przymiotnik | przysłowiowy | przysłówek | psychologia, psychologiczny | regionalne | religijny, religioznawstwo | rodzaj męski | rodzaj nijaki | rosyjski | rodzaj żeński | rzadki | rzeczownik | rzymski | środowiskowy | staropolskie | starożytny | szwedzki | teatralny | techniczny | turecki | ukraiński | węgierski | włoski | wojskowy | wulgarne | żartobliwie | zdrobnienie | żeglarskie | zoologia
Według języka: wszystkie | English | français | Deutsch | lietuvių | polski
Znaleziono 160198 przypisów.
miał za domowników pana Trzypotrzy, pana Obżorę, pana Doliwę i pana Puszczajpasa — W oryginale prawdziwe nazwiska dworzan Franciszka I. [przypis tłumacza]
Miał zaś król Bolesław syna (…) jedynaka, imieniem Mieszka — Mieszko Bolesławowic (1069–1089), syn Bolesława Szczodrego, dopuszczony do współrządów przez Władysława I Hermana w l. 1086–1089. [przypis edytorski]
miał zawieszoną na guziku paczkę z ciastkami — dawniej ciastka pakowano w papier obwiązany cienkim sznurkiem, a w I poł. XX w. było przyjęte, że eleganccy panowie po wyjściu z cukierni nieśli takie paczki zawieszone na guziku płaszcza czy kamizelki. Pozwalało im to zachować wolne ręce: do eleganckiego stroju należała często laska lub parasol, a druga ręka była niezbędna do uchylania kapelusza przy powitaniu lub aby służyć oparciem damie przy wysiadaniu z pojazdu, otwierać przed nią drzwi itp. [przypis edytorski]
mi amo (hiszp.) — mój dziedzicu. [przypis edytorski]
miańba — zamiana. [przypis edytorski]
Miana „être” w ostatnim znaczeniu używano powszechnie już w epoce de la Mettriego, nie zaś, jak twierdzi niesłusznie Lafargue w swym skądinąd gruntownym studium Język francuski przed rewolucją i po niej („L'Ere Nouvelle”, luty 1894), dopiero od chwili ustanowienia przez Konwent, na wniosek Robespierre'a, kultu „Jestestwa Najwyższego” (1794) [przypis tłumacza]
Miana — Miena albo Mena, miasteczko w tejże gub., w powiecie sośnickim. [przypis edytorski]
Mianeh, Zendżan, Kasbin — dziś popr.: Mijane, Zandżan, Kazwin; miasta na trasie Tabriz–Teheran, dzielące ją na mniej więcej równe odcinki. [przypis edytorski]
mianej — dziś popr.: tej, którą miał. [przypis edytorski]
mianem (gw.) — miałem. [przypis edytorski]
miano (daw.) — imię, nazwa. [przypis edytorski]
miano — imię, nazwa. [przypis edytorski]
miano — imię. [przypis edytorski]
miano — tu: mienie, majątek. [przypis edytorski]
mianować (daw.) — nadawać miano, imię; tu: wymieniać po imieniu. [przypis edytorski]
mianować (daw.) — nazywać, tu: przedstawiać. [przypis edytorski]
mianować (daw.) — tu: wymienić z nazwiska. [przypis edytorski]
mianować (starop.) — nazywać po imieniu, nazywać wedle miana. [przypis edytorski]
mianować (starop.) — nazywać (po imieniu, tj. wedle miana). [przypis edytorski]
mianować (starop.) — tu: wyzwać po imieniu. [przypis edytorski]
mianować — tu: nazywać a. oznaczać (jak oznacza się np. bydło). [przypis edytorski]
mianować — tu: nazywać. [przypis edytorski]
mianować — tu: wyznaczać do uwolnienia. [przypis edytorski]
mianowany — tu: nazwany. [przypis edytorski]
mianoż — konstrukcja z partykułą -że, skróconą do -ż; znaczenie: czy miano, czyż miano. [przypis edytorski]
miany był (…) za mądrego — miano go za mądrego; uważano go za mądrego. [przypis edytorski]
Miaoulis, Andreas (1765–1835) — admirał grecki, [dowódca greckiej floty podczas wojny o niepodległość]. [przypis redakcyjny]
miara — tu: rytm. [przypis edytorski]
miara — tu: takt, rytm. [przypis edytorski]
Miarczyński, Włodzimierz (1879–1846) — aktor. [przypis edytorski]
miarę — μέτρον, przypuszczalnie dziesiąta część naszego korca (Riehm 934 a). [korzec: dawna jednostka objętości produktów sypkich, licząca w Polsce w XIX w. ok. 120 litrów; red. WL]. [przypis tłumacza]
miarka — naczynie służące do pomiaru objętości; również ilość czegoś mieszcząca się w tym naczyniu. [przypis edytorski]
miarkować — czegoś się domyślać. [przypis edytorski]
miarkować (daw.) — domyślać się, wnioskować; orientować się. [przypis edytorski]
miarkować (daw.) — domyślać się, wnioskować. [przypis edytorski]
miarkować (daw.) — dostrzec, zorientować się. [przypis edytorski]
miarkować (daw.) — dostrzegać, domyślać się, orientować się. [przypis edytorski]
miarkować (daw.) — dostrzegać, orientować się, rozumieć. [przypis edytorski]
miarkować (daw., gw.) — pojmować, rozumieć. [przypis edytorski]
Władysław Stanisław Reymont, Chłopi, Chłopi, Część czwarta - Lato
(źródło na Platformie Redakcyjnej)
miarkować (daw., gw.) — rozumieć, pojmować. [przypis edytorski]
miarkować (daw.) — ograniczać, powściągać. [przypis redakcyjny]
miarkować (daw.) — orientować się. [przypis edytorski]
miarkować (daw.) — pojmować, rozumieć. [przypis edytorski]
miarkować (daw.) — powściągać, ograniczać. [przypis edytorski]
miarkować (daw.) — rozumieć, orientować się, wnioskować. [przypis edytorski]
miarkować (daw.) — rozumieć. [przypis edytorski]
miarkować (daw.) — tu: domyślać się. [przypis edytorski]
miarkować (daw.) — wnioskować, rozumieć. [przypis edytorski]
miarkować (daw.) — zauważać, orientować się. [przypis edytorski]
miarkować (daw.) — zmniejszać, ograniczać. [przypis edytorski]
miarkować — dostrzegać, orientować się, rozumieć. [przypis edytorski]
miarkować (gw.) — pojmować. [przypis edytorski]
miarkować (gw.) — pojmować, rozumieć. [przypis edytorski]
miarkować (gw.) — rozumieć. [przypis edytorski]
miarkować — ograniczać, hamować. [przypis edytorski]
miarkować — rozumieć. [przypis edytorski]
miarkować się (daw.) — hamować się, ograniczać. [przypis edytorski]
miarkować się (gw.) — domyślać się. [przypis edytorski]
miarkować się — panować nad emocjami. [przypis edytorski]
miarkować sobie (gw.) — tu: orientować się. [przypis edytorski]
miarkować — tu: spowalniać. [przypis edytorski]
miarkowanie — umiarkowanie. [przypis edytorski]
miarkowany — ograniczany. [przypis edytorski]
miarkuj, co ci rzekę — zwracaj uwagę na to, co ci mówię. [przypis edytorski]
miarkujta (gw.) — miarkujcie; miarkować: rozumieć, pojmować. [przypis edytorski]
miarowy — tu: oparty na mierze wierszowej, z określonym rytmem. [przypis edytorski]
miary przezeń spełnionej — tj. wypitego kielicha. [przypis edytorski]
miary wierszowe rodzajem są rytmów — Rytm trojako może być użyty: w zgłoskach, w tonach i w ruchach ciała; w zastosowaniu do zgłosek zowie się miarą wierszową: metrum. [przypis tłumacza]
miarze — dziś popr. forma Msc. lp: mierze. [przypis edytorski]
Miaskowski, Kasper (1549–1622) — polski poeta wczesnego baroku. [przypis edytorski]
miasta dzielą się na fyle, inne na mory, inne znowu na lochy — Ateny dzieliły się na 10 fyl lokalnych. Przed Klejstenesem składały się Ateny z 4 fyl, ale rodowych (fyla: pokolenie), tak jak wszystkie miasta jońskie; morą nazywa się u Spartan hufiec wojska (wszystkich mężczyzn zdolnych do broni podzielił Likurg na 4 mory); lochos oznacza legowisko, obóz, zasadzkę, oddział wojska, ale tu użyty na określenie jakiegoś związku obywateli. [przypis tłumacza]
miasta helleńskiego, które podczas największych niebezpieczeństw okazało się pewną ostoją dla Hellady — wojny perskie. W bitwie pod Maratonem sami, bez Spartan, pobili Persów, w trzeciej wojnie perskiej Salamina, Plateje, Mykale głosiły zasługi Ateńczyków. Korzystniej też było Ateny zatrzymać jako sprzymierzone (opanowane przez oligarchów, zorganizowanych lub wspieranych przez Lizandra), niż stanąć wobec wzrostu potęgi Teb przy malejącej wciąż liczbie Spartan. [przypis tłumacza]
miasta oblegające — Clementz w dopisku umieszcza następującą uwagę: „Also eine Luftspiegelung (Fatamorgana). Erzählungen wie diese sind übrigens sehr geeignet, die Wahrheitsliebe des Geschichtsschreibers ausser Zweifel zu stellen. Denn gerade weil Josephus von dem natürlichen Hergang keine Ahnung haben konnte, aber trotzdem eine richtige Schilderung giebt (?) muss die Thatsache selbst als wahr angenommen werden (?)”. A cudowny szklisty piasek? A krowa, która porodziła jagnię? „Wszystko prawdziwe, prócz faktu” napisał razu pewnego o podobnej kwestii Aleksander Świętochowski i lepiej od Clementza uczcił prawdę, nie tylko tę realną, lecz drugą, prawdę psychologiczną. Nas dziś nie to obchodzi, czy rzeczywiście widziano komeciane mieczyska i wozy pędzące po niebie, ale co sobie owi ludzie, chłostami losu smagani, mówili, co czuli, jakie potworzyli sobie pojęcia. Kłamstwa Flawiusza lada mól biblioteczny wykaże, to kwestia cierpliwości; nikt jeszcze nie zdołał historii okłamać, nawet gdy jak Flawiusz, jedynym bywa świadkiem. Flawiusz kłamał nawet jako polityk; w każdym nawet dziele swoim inaczej kłamał. Więc co jest prawdą? — zapytamy razem z Piłatem. Odpowiedź zaczerpniemy z Świętochowskiego: prócz faktu — wszystko! Prawdą są te wstrząsające obrazy, prawdą są te okropne cierpienia ludu izraelskiego, prawdą są jego zabobony i wierzenia, opisane przez Flawiusza, a i sam Flawiusz, razem ze swymi kłamstwami, Flawiusz jako taki, Flawiusz jako głos, Flawiusz jako krzyk ziemi palestyńskiej z odmętów pierwszego wieku dobyty, Flawiusz nawet jako sam ze sobą sprzeczny świadek — jest prawdą, prawdą, prawdą. [przypis tłumacza]
miasta rezydencjonalnego królewskiego — [miasta,] w którym król przebywał. [przypis redakcyjny]
miasta stawiają w świątyniach posągi tych, którzy się takiego czynu dopuścili — Antenor, syn Eumaresa, znakomity ateński rzeźbiarz z drugiej połowy VI w. był twórcą posągów Harmodiosa i Aristogejtona. Gdy Kserkses uwiózł je w 480 r. do Suzy, zastąpiono je dziełem Kritiosa i Nesiotesa r. 477/476 na rynku (na agorze). Aleksander Wielki, zdobywca Suzy, oddał Ateńczykom zabrane im dawniej posągi. [przypis tłumacza]
miast (daw.) — skrócone od: zamiast. [przypis edytorski]
miast (daw.) — tu: zamiast. [przypis edytorski]
miast (daw.) — tu: zamiast, w miejsce czegoś. [przypis edytorski]
miast (daw.) — zamiast. [przypis edytorski]
Honoré de Balzac, Stracone złudzenia, Wielki człowiek z prowincji w Paryżu
(źródło na Platformie Redakcyjnej)
miast (daw.) — zamiast; w miejsce. [przypis edytorski]
miast (daw.) — zamiast, w miejsce. [przypis edytorski]
miast — dziś popr.: zamiast. [przypis edytorski]
miast — dziś: zamiast. [przypis edytorski]
miasteczko — Wiktor Gomulicki opisuje tu Pułtusk, w którym spędził dzieciństwo. [przypis edytorski]
miast jest tu tyle — list Flawiusza w Autobiografii 45: „wiedzcie, że Galilea posiada 240 miast i wsi”. [przypis tłumacza]
miasto a. miast (daw.) — zamiast. [przypis edytorski]
miasto Amorejczyków — Cheszbon, siedziba króla Amorytów. [przypis edytorski]
Miasto — chodzi o Rzym (łac. Urbs). [przypis redakcyjny]
miasto, co będzie początkiem wielkości Normandów w Apuliej — miasto nadmorskie Amalii poniżej Neapolu. [przypis redakcyjny]
miasto (daw.) — dziś: zamiast. [przypis edytorski]
miasto (daw.) — tu: w miejsce, zamiast. [przypis edytorski]
miasto (daw.) — tu: zamiast, miast. [przypis edytorski]
miasto (daw.) — tu: zamiast. [przypis edytorski]
miasto daw. — zamiast. [przypis edytorski]
miasto (daw.) — zamiast [przypis edytorski]
miasto (daw.) — zamiast. [przypis edytorski]
Wojciech Dembołęcki, Pamiętniki o Lisowczykach czyli przewagi Elearów polskich
(źródło na Platformie Redakcyjnej)
Wojciech Dembołęcki, Pamiętniki o Lisowczykach czyli przewagi Elearów polskich
(źródło na Platformie Redakcyjnej)
Wojciech Dembołęcki, Pamiętniki o Lisowczykach czyli przewagi Elearów polskich
(źródło na Platformie Redakcyjnej)
Wojciech Dembołęcki, Pamiętniki o Lisowczykach czyli przewagi Elearów polskich
(źródło na Platformie Redakcyjnej)
Wojciech Dembołęcki, Pamiętniki o Lisowczykach czyli przewagi Elearów polskich
(źródło na Platformie Redakcyjnej)
Elżbieta Drużbacka, Wiersze światowe, Skargi kilku Dam w spólnej kompanji będących, dla jakich racyi z Mężami swojemi żyć nie chcą
(źródło na Platformie Redakcyjnej)
Jędrzej Kitowicz, Opis obyczajów i zwyczajów za panowania Augusta III
(źródło na Platformie Redakcyjnej)
Jędrzej Kitowicz, Opis obyczajów i zwyczajów za panowania Augusta III
(źródło na Platformie Redakcyjnej)
Jędrzej Kitowicz, Opis obyczajów i zwyczajów za panowania Augusta III
(źródło na Platformie Redakcyjnej)
Jędrzej Kitowicz, Opis obyczajów i zwyczajów za panowania Augusta III
(źródło na Platformie Redakcyjnej)
Jędrzej Kitowicz, Opis obyczajów i zwyczajów za panowania Augusta III
(źródło na Platformie Redakcyjnej)
Jędrzej Kitowicz, Opis obyczajów i zwyczajów za panowania Augusta III
(źródło na Platformie Redakcyjnej)
miasto jedno — tu: Słoboda pod Moskwą. [przypis redakcyjny]
miasto krotofile (starop.) — zamiast zabawy. [przypis edytorski]
miasto, które w śrzodku rybnych jezior stoi — Comacchio nad Padem, niedaleko ujścia. W czasie burzy chronią się ryby morskie do koryta Padu, gdzie je mieszkańcy Comacchio z łatwością poławiają i dlatego „radzi niepogodzie” w. 5. [przypis redakcyjny]
miasto Lec — obecnie: Giżycko. [przypis edytorski]
