Dzisiaj aż 13,496 dzieciaków dzięki wsparciu osób takich jak Ty znajdzie darmowe książki na Wolnych Lekturach.
Dołącz do Przyjaciół Wolnych Lektur i zapewnij darmowy dostęp do książek milionom uczennic i uczniów dzisiaj i każdego dnia!
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza
Według kwalifikatora: wszystkie | angielski, angielskie | arabski | białoruski | biologia, biologiczny | botanika | chemiczny | dawne | filozoficzny | francuski | frazeologia, frazeologiczny | geologia | grecki | gwara, gwarowe | hebrajski | historia, historyczny | hiszpański | holenderski | łacina, łacińskie | literacki, literatura | matematyka | mitologia | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | niemiecki | pogardliwe | portugalski | potocznie | przenośnie | przestarzałe | przysłowiowy | regionalne | rosyjski | staropolskie | turecki | ukraiński | węgierski | włoski | wojskowy | żartobliwie | zoologia
Według języka: wszystkie | Deutsch | lietuvių | polski
Znaleziono 4878 przypisów.
gorset — dawniej, od końca XIV w. do początku XX w., obowiązkowy element ubioru damskiego, używany w celu usztywnienia korpusu, uwydatnienia biustu oraz podkreślenia i wysmuklenia talii; niekiedy gorsetu używali także mężczyźni, np. wojskowi dla odpowiedniego uformowania sylwetki. [przypis edytorski]
gorsko — a. gorszko: gorzko; podobnie gorsknąć: gorzknąć. [przypis edytorski]
gors — przednia część koszuli, zwł. męskiej. [przypis edytorski]
gors — przednia część męskiej koszuli. [przypis edytorski]
gors — tu: biust, piersi. [przypis edytorski]
gorszaś — forma skrócona od: gorsza jesteś. [przypis edytorski]
gorszejszy (daw.) — gorszy. [przypis redakcyjny]
gorsze klątew — gorsze od klątw. [przypis edytorski]
gorszem — daw. forma N. i Msc. lp przymiotników r.n.; dziś tożsama z r.m.: gorszym. [przypis edytorski]
gorszki (daw.) — dziś popr.: gorzki. [przypis edytorski]
gorszki — dziś: gorzki. [przypis edytorski]
gorszy — gorsi. [przypis redakcyjny]
gorszymi być się mniemamy (daw.) — uważamy się za gorsze. [przypis edytorski]
gorszy pasierba (daw.) — gorszy od pasierba. [przypis edytorski]
Gortyna — miasto na południu Krety. [przypis edytorski]
goruoti — čia: trokšti. [przypis edytorski]
gorycząć się stanie — stanie się dla ciebie goryczą. [przypis edytorski]
Goryczkowa — trasa narciarska dla zaawansowanych, znajdująca się pod wierzchołkiem Kasprowego Wierchu. [przypis edytorski]
goryczne (gw.) — gorzkie. [przypis autorski]
goryczy (B. lm) — dziś: gorycze. [przypis edytorski]
goryl pokonuje nawet lwa — goryle mieszkają w lasach Afryki zachodniej, jednakowoż Livingstone [Livingstone, David (1813-1873) szkocki pastor i odkrywca; red. W.L.] spotykał je i we wschodniej. Porywają one często dzieci. Goryl we wschodniej Afryce jest mniej zaciekły od zachodniego, albowiem ranny nie zabija strzelca, ale poprzestaje na odgryzieniu mu palców. [przypis autorski]
gorżki (daw.) — dziś: gorzki. [przypis edytorski]
gorżki (daw. forma) — dziś: gorzki. [przypis edytorski]
gorżki — dziś: gorzki. [przypis edytorski]
gorzałka (daw., gw.) — wódka. [przypis edytorski]
gorzałka — wódka. [przypis edytorski]
Władysław Stanisław Reymont, Chłopi, Chłopi, Część czwarta - Lato
(źródło na Platformie Redakcyjnej)
gorzeć a. goreć (daw.) — płonąć; lśnić, świecić. [przypis edytorski]
gorzeć (daw., gw.) — palić się, płonąć. [przypis edytorski]
gorzeć (daw.) — palić się, płonąć. [przypis edytorski]
gorzeć (daw.) — palić się. [przypis edytorski]
gorzeć (daw.) — płonąć, palić się. [przypis edytorski]
gorzeć (daw.) — płonąć. [przypis edytorski]
gorzeć (daw.) — płonąć; tu: jaśnieć. [przypis edytorski]
gorzeć (daw.) — płonąć, tu: jaśnieć. [przypis edytorski]
gorzeć – palić się, płonąć. [przypis edytorski]
gorzeć — palić się. [przypis edytorski]
gorzeć — płonąć, palić się. [przypis edytorski]
gorzeć — płonąć, palić się; tu: czerwienieć. [przypis edytorski]
gorzeć — płonąć. [przypis edytorski]
gorze chłopcu (daw.) — źle z chłopcem. [przypis edytorski]
gorze (daw.) — biada; nieszczęście; tu: nie wolno, nie należy (pod groźbą ściągnięcia nieszczęścia). [przypis edytorski]
gorze (daw.) — biada. [przypis edytorski]
gorze (daw., dosł.: płonie, pali się) — biada, nieszczęście, niebezpieczeństwo. [przypis edytorski]
gorze (daw.) — nieszczęście, bieda. [przypis edytorski]
gorze (daw., starop.) — tu: biada. [przypis edytorski]
gorze — gore, [płonie; WL]. [przypis autorski]
gorzej psa — gorzej niż pies. [przypis edytorski]
gorzej sądzić — spodziewa się czegoś złego. [przypis redakcyjny]
gorzej (…) własnego —dziś: gorzej od własnego. [przypis edytorski]
gorze (starop.) — biada, nieszczęście. [przypis edytorski]
gorze (starop.) — biada, nieszczęście. [przypis redakcyjny]
gorze (starop.) — bieda, nieszczęście; zbawić wszego gorza: pozbawić wszelkiej troski. [przypis edytorski]
gorze (ze starop. gorzeć: palić się) — biada, nieszczęście, niebezpieczeństwo. [przypis edytorski]
gorzka — tu: wódka. [przypis edytorski]
Gorzkie Jeziora — Małe i Wielkie Jezioro Gorzkie, dwa słonowodne jeziora na południu Przesmyku Sueskiego łączącego Egipt z półwyspem Synaj, przez które przebiega naturalna granica między Egiptem a Azją. Obecnie stanowią część trasy Kanału Sueskiego. [przypis edytorski]
gorzkie jezioro — po tatarsku Szira-Kul. Gorzki smak wody powodują znaczne ilości rozpuszczonej w niej glauberskiej i magnezjalnej soli. [przypis autorski]
gorzkie żale — nabożeństwo pasyjne w Kościele katolickim; tu przen.: jałowe narzekania. [przypis edytorski]
Gorzkie Żale — śpiewane nabożeństwo pasyjne w Kościele katolickim, odprawiane w okresie Wielkiego Postu. [przypis edytorski]
Gorzkimi posty, pokutnymi jęki — dziś popr.: gorzkimi postami, pokutnymi jękami. [przypis edytorski]
„Gorzki pląs” i „Ta wierzba jest moja” — oba teksty: wyliczanki oraz absurdalnej piosenki czy wierszyka, pojawiają się dalej w tekście. [przypis edytorski]
gorzko to pokutuje — dziś: gorzko za to pokutuje. [przypis edytorski]
gorzonna — gorzałka, wódka. [przypis edytorski]
gorzy (gw.) — gorzej. [przypis edytorski]
Gość (gw.) — garść; uproszczenie wymowy grupy spółgłoskowej i obniżenie artykulacji głoski a. [przypis edytorski]
gość — Likaon powołuje się na prawo gościnności, ponieważ przez pewien czas był jego jeńcem. [przypis edytorski]
gość nieprawie wierny — wyrażenie bardzo oględne, chodzi bowiem o złamanie prawa gościnności i wiarołomstwo, tłumaczy się jednak stylem tragedii rozgrywającej się w środowisku dworskim. [przypis redakcyjny]
Gość przyjechał (…) z Warszawy — Ujazdów znajdował się wówczas pod miastem. Odległość między Zamkiem Królewskim w Warszawie a Zamkiem Ujazdowskim wynosi ok. 4 km. [przypis edytorski]
Gość: (…) Utrzymywać duży dom albo mieć na głowie małe państewko — czy to się czymś różni, jeżeli chodzi o rządzenie? Młodszy Sokrates: Wcale nie — to samo zdanie wyraża Sokrates u Ksenofonta (Wspomnienia o Sokratesie III, 4), stwierdzając, że oba rodzaje zarządzania różnią się tylko zakresem. [przypis edytorski]
Gość z Elei — główny mówca w dialogu Platona pt. Sofista. [przypis edytorski]
gościec (daw.) — reumatyzm, ogólna nazwa chorób, których wspólną cechą są zmiany zapalne oraz bóle stawów i mięśni. [przypis edytorski]
goście kuryjscy — goście z miasta Cures (lub: Cures Sabinorum), czyli Sabinowie, przedstawiciele ludu zamieszkującego starożytną Italię (na północ od Rzymu, w okolicach dzisiejszego Rieti), który w III w. rywalizował z Rzymianami o panowanie nad Kampanią. Jako główne miasta Sabinów wymienia się: Cures, Amiternum, Reate (dziś Rieti), Nomentum, Nursię i Orvinium. [przypis edytorski]
Goście — w I wydaniu dokładniej: Goście z miasta, do nich to zwraca się Gospodarz „Wy się wynudzicie w mieście…”). [przypis redakcyjny]
Gościńce myślowe, po których kroczy, są osobiste (…) w utworach jego łatwo odnaleźć cechy tak jednej, jak i drugiej szkoły — Z. Sarnecki, Nowa poezja, „Świat” 1893, s. 510. [przypis autorski]
gościniec — dary przynoszone przez gości gospodarzowi. [przypis edytorski]
gościniec (daw.) — dary przynoszone przez gości gospodarzowi. [przypis edytorski]
gościniec (daw.) — droga, trakt. [przypis edytorski]
gościniec (daw.) — podarunek. [przypis edytorski]
gościniec (daw.) — podarunek przywieziony z podróży. [przypis edytorski]
gościniec (daw.) — prezent. [przypis edytorski]
gościniec (daw.) — prezent przywieziony z podróży. [przypis edytorski]
gościniec (daw.) — prezent, zwł. dawany na drogę lub po powrocie z podróży. [przypis edytorski]
gościniec (daw.) — prezent, zwł. przywieziony z podróży. [przypis edytorski]
gościniec (daw.) — szeroka droga wiejska. [przypis edytorski]
gościniec (daw.) — [tu:] gospoda. [przypis redakcyjny]
gościniec dla pani — prezent dla monarchini, w domyśle: dla Katarzyny II, imperatorowej Rosji. [przypis edytorski]
gościniec — droga. [przypis redakcyjny]
gościniec — droga (w domyśle: zwyczajna). [przypis redakcyjny]
gościniec — podarek przynoszony przez przychodzącego w gości. [przypis edytorski]
gościniec — podarunek dawany w podzięce za gościnę. [przypis edytorski]
gościniec — podarunek. [przypis edytorski]
gościniec — trakt, droga. [przypis edytorski]
gościniec — trakt,droga. [przypis edytorski]
gościniec — tu: prezent przynoszony przez osobę przychodzącą w gości. [przypis edytorski]
gościniec — tu: prezent. [przypis edytorski]
gościniec — tu: prezent przywieziony z podróży. [przypis edytorski]
gościniec — utwardzona, szeroka droga. [przypis edytorski]
gościnności możny stróż — tak zwany Zeus Herkejos, pilnujący praw domu i nakazujący gospodarzowi uczcić gościa, gościowi uszanować gospodarza. Jego to obraził Parys, królewicz trojański, porywając i uwożąc ze sobą do Troi Helenę, żonę Menelausa, swego gościnnego gospodarza. Atrydzi wyruszają więc na Troję w imię znieważonych praw Zeusa. [przypis redakcyjny]
gościnny (daw.) — tu: zagraniczny, obcy, nietutejszy. [przypis edytorski]
gościnny dwór (z ros. gostinyj dwor) — stragany. [przypis redakcyjny]
goserė — gerklė. [przypis edytorski]
