Dzisiaj aż 13,496 dzieciaków dzięki wsparciu osób takich jak Ty znajdzie darmowe książki na Wolnych Lekturach.
Dołącz do Przyjaciół Wolnych Lektur i zapewnij darmowy dostęp do książek milionom uczennic i uczniów dzisiaj i każdego dnia!
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza
Według kwalifikatora: wszystkie | angielski, angielskie | architektura | astronomia | białoruski | biologia, biologiczny | chemiczny | dawne | ekonomiczny | filozoficzny | francuski | geologia | grecki | gwara, gwarowe | hebrajski | historia, historyczny | hiszpański | łacina, łacińskie | literacki, literatura | liczba mnoga | matematyka | medyczne | mitologia | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | niemiecki | poetyckie | pogardliwe | portugalski | pospolity | potocznie | przenośnie | przestarzałe | przysłowiowy | regionalne | rosyjski | rzadki | środowiskowy | staropolskie | techniczny | turecki | ukraiński | włoski | wojskowy | żeglarskie | zoologia
Według języka: wszystkie | English | français | Deutsch | lietuvių | polski
Znaleziono 6435 przypisów.
truc (fr.) — trik, sztuczka stosowana w celu osiągnięcia jakiegoś szczególnego efektu. [przypis edytorski]
truchełka (daw.) — trumienka. [przypis edytorski]
truchła (gw.) — trumna. [przypis edytorski]
truchleć — drętwieć ze strachu. [przypis edytorski]
truchleć — słabnąć a. drętwieć z przerażenia. [przypis edytorski]
truchta — dziś popr. forma D. lp: truchtu. [przypis edytorski]
trucht — rodzaj końskiego chodu. [przypis edytorski]
truciźnik — dziś popr.: truciciel. [przypis edytorski]
truciznik — truciciel. [przypis edytorski]
truda — zmartwienie. [przypis autorski]
trudna, to trudna (starop.) — to trudna rzecz; dziś: to trudne. [przypis edytorski]
trudna — trudna rzecz. [przypis redakcyjny]
trudniej jest czynić dobrze, niż pobożnie marzyć — Lessing, Natan mędrzec, akt I, scena 2 (rozmowa Natana z Rechą). [przypis edytorski]
trudnienie się sprzedażą ludzi w niewolę — oczywiście obywateli, nie jeńców lub niewolników z urodzenia. [przypis tłumacza]
trudno było sobie wytłumaczyć tego stanu — dziś z B.: (…) wytłumaczyć ten stan. [przypis edytorski]
trudnoć — przysłówek trudno z partykułą wzmacniającą -ci, skróconą do -ć. [przypis edytorski]
trudno dostąpiony (starop.) — trudno dostępny. [przypis edytorski]
Trudno mi także spłacić Ikariowi wiano — odsyłając zamężną córkę jej ojcu, należało zwrócić wiano. [przypis edytorski]
trudno naleźć masz (starop.) — nie znajdziesz. [przypis redakcyjny]
trudno, niepodobna (…) zostawić (…) zupełnej swobody — dziś popr. z B.: zostawić zupełną swobodę. [przypis edytorski]
Trudno o coś straszliwiej nudnego nad ten mieszczański idealizm epigonów; zdaje się, że ostatnia resztka niemieckiego ducha wyparowała z retort romantycznej kuchni czarownic — H. Bahr, Die Überwindung des Naturalismus, Dresden 1891, s. 13. [przypis autorski]
Trudno odpowiedzieć, kiedy sam termin „alienacja” począł się pojawiać w polskiej terminologii filozoficznej. Rozpoczynający się ukazywać od r. 1900 Słownik warszawski zupełnie go nie zna. Co gorsza, Słownik języka polskiego, pod redakcją W. Doroszewskiego, hasła alienacja, alienować zna tylko jako zaginione w obecnej polszczyźnie terminy prawno-gospodarcze z XVIII wieku. Omawiany termin wywodzi się z pism filozoficznych młodego Marksa, ale nie drogą bezpośrednią. Stanowi mianowicie polskie przyswojenie językowe francuskiego alienation, jako odpowiednika najczęściej u Marksa występującego zwrotu Entfremdung. Przyswojenie przez to tak powszechne dzisiaj, ponieważ bardzo łatwo urabiać od niego wyrazy pochodne: „alienować”, „alienacyjny”, „wyalienować” etc. „Alienacja” w marksistowskim znaczeniu tego terminu wstąpiła aż do poezji, więc chyba powinna wstąpić do słowników. Dowodem — wiersz M. Grześczaka pod tym tytułem („Fakty i Myśli” 1962, nr 22):
Inne podobne świadectwo, dotyczące dwu jednocześnie terminów, nader modnych we współczesnej humanistyce, to ironiczny liryk J. Iwaszkiewicza, Wiersze z Palermo (Krągły rok, Warszawa 1967, s. 55).
[przypis autorski]
trudno posądzić Pascala (…) aby fałszywymi lub nieścisłymi cytatami dawał broń przeciw sobie — klasyczne wydanie Faugère'a (Les grands écrivains français), z którego przekładałem Prowincjałki, zawiera w przypisach wszystkie inkryminowane teksty w ich oryginalnym łacińskim brzmieniu. [przypis tłumacza]
trudno poznać mieli (starop. konstrukcja) — trudno im było poznać. [przypis edytorski]
Trudność leży w tym, że skoro pozbawi się ich tego rozdawnictwa łask, wydaje się, że ich się wszystkiego pozbawi; tego właśnie robić nie trzeba, bo na jedno by wyszło wcale nie mieć króla — Mably spycha króla do roli figuranta bez żadnej rzeczywistej władzy. [przypis redakcyjny]
trudności innego rodzaju — autor ma zapewne na myśli swoją niełatwą sytuację materialną i podejrzany w oczach ówczesnych władz status polityczny. [przypis edytorski]
trudnościów — dziś popr. D. lm: trudności. [przypis edytorski]
Trudno się dziwić, że z tego wszystkiego w głowie Jana Apolinarego Michalika musiał zapanować chaos. — tu w tekście umieszczono ilustrację z podpisem: Po kabarecie nad ranem (mal. H. Szczygliński). [przypis edytorski]
Trudno tu rozstrzygnąć, czy Żona uważa eter za środek trzeźwiący, czy kojący, nasenny. Doświadczenia Krasińskiego z zażywaniem eteru pochodzą z okresu późniejszego. [przypis redakcyjny]
trudno wiedzieć — w domyśle dalszy ciąg: czy bym powiedziała. [przypis redakcyjny]
trudnoż (daw.) — konstrukcja z partykułą wzmacniejącą -że skróconą do -ż; znaczenie: trudno przecież. [przypis edytorski]
Trudno (…) z losem działać sprzecznie — trudno przeciwstawiać się losowi. [przypis edytorski]
trudnym oddechem — dziś raczej: ciężkim oddechem. [przypis edytorski]
trudny — tu: nieprzystępny. [przypis redakcyjny]
trudy i niewczasy — dziś popr. forma N.lm: trudami i niewczasami. [przypis edytorski]
trudy uważacie za przewodników, wskazujących przyjemność życia — trud jest poprzednikiem i warunkiem odczuwania przyjemności; tak np. temu, kto zmarzł, ciepło sprawia przyjemność. [przypis tłumacza]
Trübe, das (niem.) — neologizm: rzeczownik r.n. utworzony od przym. trübe: szary, mętny, matowy, ponury, zamglony, mdły, posępny, pochmurny (także w znaczeniu przysłówkowym trübe: ponuro, pochmurnie, mgliście); znaczenie: ponurość, posępność, zamglenie itp. [przypis edytorski]
trufel — dziś: trufla. [przypis edytorski]
trufle — rodzaj grzybów. [przypis redakcyjny]
trujcizny — dziś: trucizny. [przypis edytorski]
Truman, Hanbury, Buxton and Co. — do końca XIX w. jeden z największych browarów świata; założony ok. 1666 r. jako Black Eagle Brewery, usytuowany w pobliżu Brick Lane we wschodnim Londynie; w XVIII w. pod zarządem Benjamina Trumana browar zyskał w krótkim czasie wiodącą pozycję w Londynie, co było związane także ze wzrostem zapotrzebowania na porter; rozwój browaru kontynuował Sampson Hanbury, który w ciągu 20 lat (1800–1820) podwoił produkcję dzięki zastosowaniu maszyny parowej, w 1808 r. do spółki dołączył jego siostrzeniec Thomas Fowell Buxton, zajmując się księgowością i reorganizacją firmy w celu zwiększenia jej wydajności. [przypis edytorski]
trumna — tu: skrzynia, podest. [przypis edytorski]
trunąć (starop.) — pisnąć, bąknąć. [przypis redakcyjny]
trunąć — wydać dźwięk, odezwać się. [przypis edytorski]
truna (daw.) — dziś: trumna. [przypis edytorski]
truna (daw.) — trumna a. więzienie. [przypis edytorski]
truna (daw.) — trumna; często stosowana forma przez poetów romantycznych. [przypis edytorski]
truna (daw.) — trumna. [przypis edytorski]
truna (daw.) — więzienie a. trumna. [przypis edytorski]
truna — dziś popr. forma M.lp: trumna. [przypis edytorski]
truna — dziś popr.: trumna. [przypis edytorski]
truna — dziś: trumna. [przypis edytorski]
truna (starop.) — trumna. [przypis edytorski]
truna — trumna a. więzienie. [przypis edytorski]
truna — trumna. [przypis edytorski]
truna — trumna. [przypis redakcyjny]
truna — trumna; tutaj przenośnie zamiast: śmierć. [przypis redakcyjny]
truna — tu: trumna. [przypis edytorski]
trunek (daw.) — napój alkoholowy. [przypis edytorski]
trunek — napój. [przypis edytorski]
trunkiem wyrabianym — sztucznie fermentowanym, jak wszystkie mocne napoje. [przypis redakcyjny]
trunna (daw.) — trumna. [przypis redakcyjny]
trunnę — dziś: trumnę. [przypis edytorski]
trupa ludu — νεκρὸν τὸν δῆμον, mortuos de plebe, das tote Volk (Cl.), [pominięto tłum. na rosyjski]. [przypis tłumacza]
trupa — tak w wyd. III. W poprzednich i rękopisie, „trup”. [przypis redakcyjny]
trupa — zespół aktorów bądź cyrkowców. [przypis edytorski]
trup cały okrywa — dziś popr.: okrywa całego trupa. [przypis edytorski]
trup — dziś popr. forma B. lp: trupa. [przypis edytorski]
trupięga — stojący nad grobem. [przypis autorski]
trupiokost — kościotrup. [przypis edytorski]
Trupokupcze (gr. nekropernas) — Achilles, zabójca Hektora, za okup wydał zwłoki syna Priamowi. Zginął zraniony w piętę strzałą Parysa. Pomścił go syn Neoptolemos (Pyrrus), który po upadku Troi zamordował Priama chroniącego się w świątyni. [przypis redakcyjny]
Truppenlazarett (niem.) — szpital wojskowy. [przypis edytorski]
trupy — dziś popr. forma N. lm: trupami. [przypis edytorski]
trupy ruskiemi — dziś popr. forma N. lm: ruskimi trupami. [przypis edytorski]
trup z Medyny — Mahomet. [przypis edytorski]
trusiątka — króliczki; zdrobnienie od trusia: królik. [przypis edytorski]
trusia — królik. [przypis edytorski]
trusia — królik; trwożliwe zwierzę. [przypis edytorski]
trusia — osoba cicha, nieśmiała. [przypis edytorski]
trusia — osoba trwożliwa, nieśmiała. [przypis edytorski]
Truso — od soli nazwanego, jak Druskieniki itd., właściwie więc Druso nad jeziorem, Słoniawa niby. [przypis redakcyjny]
trust (ekon.) — monopolistyczne przedsiębiorstwo powstałe w wyniku połączenia firm z jednej branży. [przypis edytorski]
trust — forma koncentracji kapitału, w ramach której łączą się samodzielne dotąd przedsiębiorstwa tej samej branży. [przypis edytorski]
trust mózgów (ang. brain trust) — grupa ekspertów, pomagająca w zaplanowaniu strategii działania jakiegoś przedsiębiorstwa, przedsięwzięcia lub instytucji; tu żartobliwie o jednej osobie. [przypis edytorski]
trust — monopolistyczne przedsiębiorstwo powstałe w wyniku połączenia firm z jednej branży. [przypis edytorski]
truteń (przen.) — darmozjad, pasożyt, próżniak. [przypis edytorski]
truteń — tu: leń żyjący na cudzy koszt. [przypis edytorski]
trutki lombardzkie — Aluzja do trucicielstwa rozpowszechnionego we Włoszech. [przypis tłumacza]
Trutnov — miasto w płn. Czechach. [przypis edytorski]
trutynować — roztrząsać. [przypis edytorski]
trutynować — rozważać, rozpatrywać, roztrząsać, omawiać. [przypis edytorski]
trutynować (z łac.) — rozważać. [przypis edytorski]
truwer — pieśniarz; także: trubadur, minnesinger. [przypis edytorski]
truwer — śpiewak, poeta nadworny. [przypis autorski]
truwer — śrdw. poeta, śpiewak i/lub kompozytor. [przypis edytorski]
truwer (z fr.) — w średniowieczu, w płn. Francji poeta i kompozytor tworzący poezję epicką (epikę rycerską) oraz lirykę miłosną. [przypis edytorski]
trwać o coś (daw.) — dbać o coś. [przypis redakcyjny]
Trwajcie! Co gwałtownego, prędko się przesili,/ Co ciężej cierpim, zawsze wspomina się miléj! — por. III, 544. [przypis edytorski]
trwałość duszy, jako przedmiotu jeno zmysłu wewnętrznego, pozostaje niedowiedzioną, a nawet dowieść się niemogącą, aczkolwiek jej trwałość w życiu, gdzie jestestwo myślące (jako człowiek) jest dla siebie zarazem przedmiotem zmysłów zewnętrznych, jasna jest sama przez się; lecz to bynajmniej nie zadowala psychologa rozumowego (…) — Ci, którzy chcąc utorować drogę dla jakiejś nowej możliwości, sądzą, że dosyć już uczynili, chełpiąc się tym, iż w ich założeniach nie można wykazać żadnej sprzeczności (jakimi są wszyscy ci, co możliwość myślenia, którego przykład mają tylko przy empirycznych oglądach w życiu ludzkim, mniemają dostrzegać nawet po jego ustaniu), mogą być wprawieni w wielki kłopot innymi możliwościami, które ani o włos nie są zuchwalszymi. Taką np. jest możliwość podzielenia pojedynczej substancji na wiele substancji, i na odwrót zespolenie (coalitio) wielu w jedną pojedynczą. Bo chociaż podzielność domaga się czegoś złożonego, lecz nie żąda przecież koniecznie czegoś złożonego z substancji, lecz tylko ze stopni (różnych uzdolnień) tejże samej substancji. A jak tedy można sobie pomyśleć, że wszystkie siły i władze duszy, nawet świadomość, znikły do połowy, tak jednak iż substancja wciąż jeszcze pozostaje; podobnie można też bez sprzeczności wyobrażać sobie, że i ta wygasła połowa przechowuje się, lecz nie w duszy, tylko po zewnątrz niej; jeno że tu wszystko, co tylko jest w niej realnym, więc ma stopień jakiś, a zatem jej istnienie, tak że nic nie brakuje, zostało przepołowione; po zewnątrz niej tedy wyłoniłaby się osobna substancja. Wielość bowiem, która została podzielona, była już przedtem, lecz nie jako wielość substancji, lecz każdej realności, jako ilostka istnienia w niej; a jedność substancji była tylko sposobem bytowania, który przez to podzielenie został jeno przemieniony w wielość substancji. Tak samo wiele pojedynczych substancji mogłoby znowu spłynąć w jedną, przy czym by nic nie zginęło, prócz tylko mnogości subsystencji, gdyż jedna zawarłaby w sobie stopień realności wszystkich poprzednich razem, i może by pojedyncze substancje, dające nam zjawisko materii (zaiste nie przez mechaniczny czy chemiczny wpływ na siebie, ale przez jakiś nam nieznany, którego tamten byłby tylko zjawiskiem), za pomocą takiego dynamicznego dzielenia dusz rodzicielskich, jako wielkości intensywnych, zdołały wytworzyć dusze dziecięce, gdy tymczasem tamte naprawiałyby swój ubytek znowuż spłynięciem się z nowym materiałem tegoż samego rodzaju. Daleki jestem od przypisywania takim urojeniom najmniejszej wartości lub ważności; a powyżej wyłożone zasady Analityki dostatecznie zastrzegły, żeby z kategorii (jak np. substancji) nie robić innego użytku prócz doświadczalnego. Atoli jeśli racjonalista z samej władzy myślenia, bez jakiego bądź trwałego oglądu, w którym by przedmiot mógł być dany, ma dość śmiałości, by wytworzyć jestestwo istniejące samo dla siebie, dlatego tylko, że jedność apercepcji w myśleniu nie pozwala mu na żadne objaśnienie z czegoś złożonego, chociaż lepiej by zrobił, wyznając, że nie potrafi objaśnić możliwości przyrody myślącej: to dlaczegoż materialista, chociaż tak samo nie może powołać się na doświadczenie dla poparcia swoich możliwości, nie miałby uprawnienia ku podobnemu zuchwalstwu, w posługiwaniu się jego zasadą do wręcz przeciwnego użytku, zachowując jej formalną jedność? [przypis autorski]
trwalić się (neol.) — trwać, utrwalać się. [przypis edytorski]
