Potrzebujemy Twojej pomocy!
Na stałe wspiera nas 474 czytelników i czytelniczek.
Niestety, minimalną stabilność działania uzyskamy dopiero przy 500 regularnych darczyńców. Dorzucisz się?
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza
Według kwalifikatora: wszystkie | anatomiczne | angielski, angielskie | arabski | architektura | astronomia | białoruski | biologia, biologiczny | bez liczby pojedynczej | botanika | celtycki | chemiczny | chiński | czasownik | czeski | dopełniacz | dawne | drukarstwo, drukowany | dziecięcy | ekonomiczny | filozoficzny | fizyka | francuski | frazeologia, frazeologiczny | geografia, geograficzny | geologia | grecki | gwara, gwarowe | handel, handlowy | hebrajski | hinduski | historia, historyczny | hiszpański | holenderski | ironicznie | islandzki | japoński | język, językowy, językoznawstwo | łacina, łacińskie | literacki, literatura | liczba mnoga | matematyka | medyczne | mineralogia | mitologia | mitologia germańska | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | nieodmienny | niemiecki | norweski | obelżywie | poetyckie | pogardliwe | polski | polityczny | portugalski | pospolity | potocznie | prawo, prawnicze | przenośnie | przestarzałe | przymiotnik | przysłowiowy | przysłówek | psychologia, psychologiczny | regionalne | religijny, religioznawstwo | rodzaj męski | rodzaj nijaki | rosyjski | rodzaj żeński | rzadki | rzeczownik | rzymski | środowiskowy | staropolskie | starożytny | szwedzki | teatralny | techniczny | turecki | ukraiński | węgierski | włoski | wojskowy | wulgarne | żartobliwie | zdrobnienie | żeglarskie | zoologia
Według języka: wszystkie | English | français | Deutsch | lietuvių | polski
Znaleziono 159856 przypisów.
cubiculum (łac.) — pokój sypialny. [przypis edytorski]
cubiculum (łac.) — sypialnia. [przypis edytorski]
Cubiculum — pokój sypialny. [przypis redakcyjny]
cucha (gw.) — wierzchnie odzienie z owczej wełny. [przypis edytorski]
Cucha (gw.) — wierzchnie odzienie z owczej wełny. [przypis edytorski]
cuch (daw.) — zapach. [przypis edytorski]
cuchło — dziś popr. forma: cuchnęło. [przypis edytorski]
cuch — (terminologia myśliwska) węch. [przypis redakcyjny]
Cucić gruoch z plwów (gw.) — przebierać groch z chwastów. [przypis edytorski]
Cucullus non facit monachum (łac.) — kaptur nie czyni mnichem. [przypis edytorski]
cudaczny obcy pieniądz — w pierwszym okresie niepodległości w obiegu znajdowały się jeszcze waluty państw zaborczych. Dopiero w roku 1920 wprowadzono markę polską jako wyłączny środek płatniczy. [przypis redakcyjny]
cuda (daw.) — dziwy, potwory. [przypis redakcyjny]
cuda (daw.) — [tu:] dziwy, potwory. [przypis redakcyjny]
cud Kany Galilejskiej — przemiana wody w wino dokonana wg Ewangelii Jana (J 2, 1–12) przez Jezusa w miejscowości Kana w Galilei. [przypis edytorski]
cudło — cudo. [przypis edytorski]
cudło (daw.) — cudo, dziwo, niezwykłość. [przypis edytorski]
Cud nad Wisłą a. Bitwa Warszawska — bitwa stoczona w dniach 13–25 sierpnia 1920 między Armią Czerwoną a Wojskiem Polskim; najważniejsza bitwa wojny polsko-bolszewickiej. [przypis edytorski]
Cud na kirkucie — utwór został opublikowany w zbiorze Z jednego strumienia: szesnaście nowel przez dziesięciu autorów z przedmową Elizy Orzeszkowej. Przedmowa autorstwa Elizy Orzeszkowej dostępna jest w bibliotece Wolne Lektury — Red.WL. [przypis edytorski]
cudna maść — intensywnie reklamowany wówczas l'Huile de Macassar. [przypis edytorski]
cudna postawa (starop.) — dziwne zachowanie się (por. cudaczny: dziwny). [przypis redakcyjny]
cudniej* — bardziej stosownie (inny odcień znaczeniowy niż dzisiaj). [przypis redakcyjny]
cudny (daw.) — dziwny. [przypis edytorski]
cudny (starop.) — piękny. [przypis redakcyjny]
cudo — tu: cud. [przypis edytorski]
cudotworcu — dziś popr.: forma N. lp.: cudotwórcy. [przypis edytorski]
cudować się (daw.) — dziwić się. [przypis edytorski]
cudować się — dziwić się. [przypis edytorski]
cudować — wymyślać (komuś). [przypis autorski]
cudownąm widział dziecinę — konstrukcja z ruchomą końcówką czasownika; inaczej: widziałem cudowną dziecinę. [przypis edytorski]
cudowna (daw. forma) — w domyśle: to cudowne, cudowna to rzecz. [przypis edytorski]
cudowna woda na wszystkie choroby — Suzin mówi o „cudownej” wodzie z Lourdes. [przypis redakcyjny]
cudowne przymioty Scypiona Afrykańskiego (…) — por. Cicero, De officiis, II, 22. [przypis tłumacza]
cudowny dzbanek proroka — w rozdziale 17 Pierwszych Ksiąg Królewskich (w. 10 i nast.), opowiedziane jest, jak prorok Eliasz przybywa do miasta Sarepty i tu nakarmiony przez ubogą niewiastę, sprawia, że nie ubywa mąki z garnca jej i oliwy z bańki „aż do dnia, gdy Pan spuści deszcz na ziemię”. [przypis redakcyjny]
cudownyś jest — konstrukcja z ruchomą końcówką czasownika; inaczej: cudowny jesteś. [przypis edytorski]
Cudy nie są już potrzebne (…) Cudy za Dioklecjana i za Ariusza — Cały ten ustęp ma podwójne znaczenie i kryje aluzję do sporu jansenistów i cudu w Port-Royal. [przypis tłumacza]
Cudy nie są już potrzebne, ponieważ je już mamy — Pascal cytuje tu zarzut przeciwników cudu w Port-Royal, aby ich zbić. [przypis tłumacza]
„Cudzego zdania” chytry liryk — Iwan Iwanowicz Dmitrijew (1760–1837), ros. poeta, autor satyrycznego poematu pt. Cudze zdanie (1795), wyśmiewającego mierne, napuszone ody. [przypis edytorski]
Cudzej jasności małaś uczestniczka (daw. składnia) — jesteś małą uczestniczką cudzej jasności. [przypis edytorski]
cudzenie — czyszczenie. [przypis redakcyjny]
cudze prawa — Polska międzywojenna odziedziczyła ustawodawstwo po trzech państwach zaborczych. Działalność unifikacyjna i opracowanie nowych ustaw odbywało się bardzo powoli. [przypis redakcyjny]
Cudze rzeczy znać dobrze, a swoje potrzeba — w Przysłowiach mów potocznych Andrzeja Maksymiliana Fredry (1621–1679) przysłowie to brzmi następująco: „Cudze wiedzieć rzeczy ciekawość jest, a swoje potrzeba”. [przypis redakcyjny]
cudzić — [tu:] zgrzebłem czyścić. [przypis redakcyjny]
cudzołózca (daw.) — cudzołożnik. [przypis edytorski]
cudzołożnik — chodzi tu o Parysa, który porwał Helenę, co stało się przyczyną wojny trojańskiej; z tej wojny wracał przez 10 lat Ulisses, na którego czeka skarżąca się tutaj Penelopa. [przypis redakcyjny]
cudzopaniec — poddany innego pana. [przypis edytorski]
Cudzoziemca — w oryg. The Stranger. [przypis edytorski]
cudzoziemiec — John Law. [przypis redakcyjny]
cudzoziemiec — tu: nie Ateńczyk; w takim rozumieniu cudzoziemcem mógł być również Grek z innego polis. [przypis edytorski]
Cudzoziemszczyzna — komedia Fredry z 1824 roku. [przypis edytorski]
cudzy (gw.) — tu: obcy. [przypis edytorski]
cudzymem nigdy nie kupczył żywotem (starop. forma) — konstrukcja z przestawną końcówką czasownika; inaczej: nigdy nie kupczyłem cudzym żywotem. [przypis edytorski]
cudzy — obcy. [przypis edytorski]
cudzy* (starop.) — nie swój (odcień znaczeniowy nieco inny od współczesnego). [przypis redakcyjny]
cudzy — tu: obcy. [przypis edytorski]
cudzy (z ros.) — obcy. [przypis edytorski]
cueca (hiszp.) — taniec chilijski. [przypis edytorski]
cugang (gw., z niem.) — nowo przybyły. [przypis edytorski]
cugang (niem. Zugang) — grupa nowo przybyłych więźniów do obozu. [przypis edytorski]
cugant — koń używany w wielokonnym zaprzęgu. [przypis edytorski]
cug — ciągnienie, pochód. [przypis redakcyjny]
cug — ciąg. [przypis redakcyjny]
cug — ciąg; tu: ląd stały. [przypis redakcyjny]
cug (daw.) — ciągnienie, pochód. [przypis redakcyjny]
cug (daw.) — cztero- bądź sześciokonny zaprzęg. [przypis edytorski]
cug (daw.) — pierwszeństwo. [przypis redakcyjny]
cug (daw.) — [tu:] pierwszeństwo. [przypis redakcyjny]
cug (daw.) — tu: szyk. [przypis redakcyjny]
cug (daw.) — zaprzęg. [przypis edytorski]
cug (daw.) — zaprzęg składający się z czterech lub sześciu koni zaprzęgniętych parami. [przypis redakcyjny]
cug duchów przeciągał przed nami — Tu naprzeciw obu poetów idące duchy są to zwodnicy. [przypis redakcyjny]
cugi — dziś popr. forma N.lm: cugami; cug tu: zaprzęg. [przypis edytorski]
cugi — małe oddziały. [przypis redakcyjny]
cugi (niem.) — tu: pociągnięcia. [przypis redakcyjny]
cugi — zaprzęg składający się z sześciu lub czterech koni zaprzężonych parami. [przypis edytorski]
cugi (z niem.) — przeciągi. [przypis redakcyjny]
cugi (z niem.) — zaprzęgi; tu: przystrojone żałobnie konie, ciągnące karawan ze zwłokami. [przypis redakcyjny]
cugle — lejce. [przypis edytorski]
cugle — pasy, służące do kierowania zwierzęciem. [przypis edytorski]
cugle — pasy, służące jeźdźcowi do kierowania koniem; inaczej: wodze, lejce. [przypis edytorski]
cugle — wodze, lejce. [przypis edytorski]
cugle — wodze; pasy do kierowania koniem. [przypis edytorski]
cugle — wodze. [przypis edytorski]
cuglów — dziś popr. D.lm: cugli. [przypis edytorski]
cugowe konie (daw.) — konie ciągnące poszóstną karetę; cug: zaprzęg składający się z sześciu koni jednej maści, zaprzężonych parami. [przypis edytorski]
cugowe — konie używane do jazdy powozem. [przypis redakcyjny]
cugowy koń — koń do zaprzęgu składającego się z sześciu lub czterech koni zaprzężonych parami. [przypis edytorski]
cugowy — tu: zaprzęgowy. [przypis edytorski]
cug — przeciąg. [przypis edytorski]
cug puścić — oddać przejście. [przypis redakcyjny]
cug — tu: wycieczka, wypad przeciw siłom nieprzyjacielskim. [przypis redakcyjny]
cug — tu: zaprzęg koni słonecznych, rydwan Apolla. [przypis redakcyjny]
cugu — zaprzęgu. [przypis redakcyjny]
cui bono (łac.) — dla czyjej korzyści, na co to komu. [przypis edytorski]
cui bono (łac.) — dosł. na czyją korzyść; tu: konsekwencje. [przypis edytorski]
Cui bono? (łac) — na czyją korzyść, dla czyjego dobra. [przypis redakcyjny]
Cui bono? (łac.) — Na czyją korzyść? [przypis edytorski]
cui bono (łac.) — w imię czyjej korzyści? po co? [przypis redakcyjny]
Cui malus (…) potest — Martialis, Epigrammata, XII, 82. [przypis tłumacza]
Cui (…) palatus — Cicero, De finibus bonorum et malorum, II, 8. [przypis tłumacza]
Cui (…) palmae — Horatius, Epistulae I, 1, 51. [przypis tłumacza]
