Potrzebujemy Twojej pomocy!
Na stałe wspiera nas 473 czytelników i czytelniczek.
Niestety, minimalną stabilność działania uzyskamy dopiero przy 500 regularnych darczyńców. Dorzucisz się?
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza
Według kwalifikatora: wszystkie | anatomiczne | angielski, angielskie | arabski | architektura | astronomia | białoruski | biologia, biologiczny | bez liczby pojedynczej | botanika | celtycki | chemiczny | chiński | czasownik | czeski | dopełniacz | dawne | drukarstwo, drukowany | dziecięcy | ekonomiczny | filozoficzny | fizyka | francuski | frazeologia, frazeologiczny | geografia, geograficzny | geologia | grecki | gwara, gwarowe | handel, handlowy | hebrajski | hinduski | historia, historyczny | hiszpański | holenderski | ironicznie | islandzki | japoński | język, językowy, językoznawstwo | łacina, łacińskie | literacki, literatura | liczba mnoga | matematyka | medyczne | mineralogia | mitologia | mitologia germańska | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | nieodmienny | niemiecki | norweski | obelżywie | poetyckie | pogardliwe | polski | polityczny | portugalski | pospolity | potocznie | prawo, prawnicze | przenośnie | przestarzałe | przymiotnik | przysłowiowy | przysłówek | psychologia, psychologiczny | regionalne | religijny, religioznawstwo | rodzaj męski | rodzaj nijaki | rosyjski | rodzaj żeński | rzadki | rzeczownik | rzymski | środowiskowy | staropolskie | starożytny | szwedzki | teatralny | techniczny | turecki | ukraiński | węgierski | włoski | wojskowy | wulgarne | żartobliwie | zdrobnienie | żeglarskie | zoologia
Według języka: wszystkie | English | français | Deutsch | lietuvių | polski
Znaleziono 159856 przypisów.
Słowo honornu — garbės žodis. [przypis edytorski]
Słowo — konserwatywny dziennik informacyjno-polityczny wydawany w latach 1882–1919 w Warszawie. [przypis edytorski]
Słowo — konserwatywny dziennik wydawany w latach 1922–1939 w Wilnie, organ prasowy litewskiego ziemiaństwa. [przypis edytorski]
słowom dostał — konstrukcja z ruchomą końcówką czasownika; inaczej: słowo dostałem. [przypis edytorski]
Słowo nie dodał Czubek na podstawie rękopisu. [przypis redakcyjny]
Słowo od redakcji — artykuł wstępny („wstępniak”) w czasopiśmie, w którym poruszane są najważniejsze problemy, omawiane aktualne wydarzenia lub główne tematy innych artykułów w numerze. Artykuł wstępny często pisany jest przez redaktora naczelnego lub jego zastępcę. Tekst wstępniaka może znacząco wpływać na opinie czytelników, a nawet na wydarzenia społeczne i polityczne; niekiedy tytuł takiego artykułu lub jego fragment staje się hasłem, sloganem funkcjonującym w powszechnym obiegu. [przypis edytorski]
Słowo Pańskie zapaliło go, posłał król i z więzienia go wyjął, i postanowił go panem domu swego… — Ps 104, 19–22. [przypis edytorski]
słowo piechura — foi de pieton, parodia zaklęcia foi de chevalier [tj. „słowo rycerza”; red. WL]. [przypis tłumacza]
słowo swoje iszcząc — spełniając swoje słowo; dotrzymując słowa. [przypis edytorski]
słowo szlachcica — Foi de gentilhomme, ulubione zaklęcie Franciszka I. [przypis tłumacza]
Słowo twórcze, które było na początku, było u Boga i było Bogiem, a „wszystko przez nie się stało…”, bo „w nim był żywot” — por. J 1, 1–4. [przypis edytorski]
słowo — żart nawiązujący do dawnego znaczenia wyrazu słowo: czasownik. [przypis edytorski]
słowo zagadki (daw.) — rozwiązanie zagadki. [przypis edytorski]
Honoré de Balzac, Stracone złudzenia, Wielki człowiek z prowincji w Paryżu
(źródło na Platformie Redakcyjnej)
Słowo zaś stworzyło syny Duchy — Słowacki, Dzieła, t. X, s. 537. [przypis autorski]
słowo zdzierży (daw.) — dotrzyma słowa. [przypis edytorski]
słowo z Ewangelii: Haceldama, co znaczy: cena krwi — taką nazwę miało nosić pole pod Jerozolimą przez chrześcijan wiązane z osobą Judasza, który za pieniądze zdradził Jezusa i wydał go prześladowcom (Mt 27, 3–8; Dz 1, 18–19). [przypis edytorski]
słowy chełpliwemi — dziś popr. forma: chełpliwymi słowami. [przypis edytorski]
słowy (daw.) — dziś N. lm: słowami. [przypis edytorski]
słowy (daw.) — dziś popr. forma N.lm: słowami. [przypis edytorski]
słowy (daw.) — dziś popr. forma N. lm: słowami. [przypis edytorski]
słowy — daw. forma N.lm; dziś: słowami. [przypis edytorski]
słowy (daw.) — forma N. lm; dziś: słowami. [przypis edytorski]
słowy (daw. N. lm) — słowami. [przypis edytorski]
słowy — dziś N.lm: słowami. [przypis edytorski]
słowy — dziś popr. forma C.lm: słowom. [przypis edytorski]
słowy — dziś popr. forma N.lm: słowami. [przypis edytorski]
słowy — dziś popr. forma N. lm: słowami. [przypis edytorski]
Maria Konopnicka, Z przeszłości. Fragmenty dramatyczne, Galileusz
(źródło na Platformie Redakcyjnej)
słowy — dziś popr. forma N.lm: słowami. [przypis edytorski]
słowy — dziś popr. forma N. lm: słowami. [przypis redakcyjny]
słowy — dziś popr. N. lm: słowami. [przypis edytorski]
słowy — dziś popr.: słowami. [przypis edytorski]
słowy jednemi — samymi słowami. [przypis edytorski]
słowy pieszczotliwymi — dziś popr. forma N. lm: słowami pieszczotliwymi. [przypis edytorski]
słowy prędkiemi — dziś popr. forma N. lm: słowami prędkimi. [przypis edytorski]
słowy prostymi — dziś: słowami prostymi. [przypis edytorski]
słowy smutnemi, głosy straszliwemi — dziś popr. forma N. lm: smutnymi słowami, straszliwymi głosami. [przypis edytorski]
słowy (starop. forma) — dziś N.lm: słowami. [przypis edytorski]
słowy (starop. forma) — dziś N.lm: słowami; słowy nasze lżył uszczypliwemi: lżył naszych uszczypliwymi słowami. [przypis edytorski]
słowy (starop. forma) — dziś popr. N.lm: słowami. [przypis edytorski]
słowy zimnemi — dziś popr. forma N. lm: zimnymi słowami. [przypis edytorski]
słożyć (starop.) — złożyć, ułożyć. [przypis edytorski]
słuchać harmonii planet — wg poglądów pitagorejczyków orbity poruszających się ciał niebieskich pozostawały ze sobą w takich samych prostych stosunkach liczbowych jak dźwięki muzyki; koncepcja ta była popularna od starożytności aż do czasów Keplera (XVII w.), lecz na ogół harmonii sfer nie rozumiano dosłownie, jako słyszalnych dźwięków. [przypis edytorski]
słuchaczów — dziś popr. forma: słuchaczy. [przypis edytorski]
słuchaczów — dziś raczej: słuchaczy. [przypis edytorski]
słuchajcie i zważcie u siebie, Że według Bożego rozkazu… — Adam Mickiewicz, Dziady, część II. [przypis edytorski]
słuchajęcy (daw.) — kiedy słuchał. [przypis edytorski]
słuchaj (…) mało (starop.) — posłuchaj trochę. [przypis edytorski]
słuchajże — konstrukcja z partykułą -że, tu: w funkcji wzmacniającej. [przypis edytorski]
słuchajże (starop.) — konstrukcja z partykułą wzmacniającą -że. [przypis edytorski]
Słuchała ich tak, jak Haman słucha grzechotek w święto Purim — podczas święta Purim w bóżnicy odczytywana jest publicznie Księga Estery, a kiedy z ust czytającego pada imię Hamana, niegodziwego prześladowcy Żydów, wierni hałasują kołatkami i grzechotkami, żeby je zagłuszyć. [przypis edytorski]
słuchałem całej mszy z głębokim uczuciem — odprawił ją wspomniany już jezuita o. Maksymilian Ryłło. [przypis redakcyjny]
Słuchali go tak, jak Haman słucha grzechotu kołatek i grzechotek — podczas święta Purim w bóżnicy odczytywana jest publicznie Księga Estery, a kiedy z ust czytającego pada imię Hamana, niegodziwego prześladowcy Żydów, wierni hałasują kołatkami i grzechotkami, żeby je zagłuszyć. [przypis edytorski]
słuchaliśta (gw.) — słuchaliście. [przypis edytorski]
słucham cię oczyma — to przykład synestezji, popularnego w okresie Młodej Polski środka stylistycznego, polegającego na przypisywaniu jednemu zmysłowi wrażeń charakterystycznych dla innego zmysłu. [przypis edytorski]
słuchami / Słuchać trzeba, by zębom nie przyszło ząbkować — przekład usiłuje oddać Plautowską grę słów: auribus / perhaurienda (tak, zam. peraudienda, Li.) sunt, ne dentes dentiant. Chodzi, zdaje się, o to, że zęby, niezajęte przy jedzeniu — gdy pasożyt głoduje — nazbyt by wyrosły. [przypis tłumacza]
słuchanie — tu: posłuchanie, audiencja. [przypis edytorski]
słuchy (starop.) — tu: odgłosy. [przypis edytorski]
słuchy — uszy. [przypis edytorski]
słuchy — uszy, szczególnie zajęcze. [przypis edytorski]
słuchy — uszy zająca a. królika. [przypis edytorski]
słuchy — uszy zająca. [przypis edytorski]
Słucz — rzeka na Ukrainie, prawy dopływ Horynia; miejsce walk w czasie wojny polsko-bolszewickiej. [przypis edytorski]
Słucz — rzeka na Wołyniu, która podług Rusinów ma stanowić na wschodzie granicę udzielnego ruskiego państwa. [przypis autorski]
Słucz — rzeka w płn.-zach. części Ukrainy, w dorzeczu Dniepru. [przypis redakcyjny]
słudzy bogów Uzarów — W oryg. Kabiry. [przypis tłumacza]
sługa a. uniżony sługa — dawny zwrot grzecznościowy na zakończenie listu, skrót od: „jestem pańskim uniżonym sługą”; w czasach pisania tej powieści był już uważany za przestarzały. [przypis edytorski]
sługam (daw.) — dziś: sługom. [przypis edytorski]
sługam (starop. forma) — daw. forma C.lm, dziś: sługom. [przypis edytorski]
sługi — dziś popr. forma M. lm: słudzy. [przypis edytorski]
sługi twoje (daw. forma) — dziś: słudzy twoi. [przypis edytorski]
sług — οἰκετικὸν. [przypis tłumacza]
sługóm — dziś popr. forma C. lm: sługom. [przypis edytorski]
Słupecczak (gw.) — młody Słupecki. [przypis edytorski]
„Słupia” — międzywojenna placówka Straży Celnej na granicy polsko-niemieckiej, położona we wsi Słupia pod Bralinem (w ob. woj. wielkopolskim, w powiecie kępińskim), na drodze do znajdującej się po stronie niemieckiej placówki Kl. Kosel. [przypis edytorski]
słupieję — zamieniam się w słup (por.: osłupieć). [przypis edytorski]
słup — tu: kolumna. [przypis edytorski]
słupy Alcydy — cieśnina Gibraltarska. [przypis redakcyjny]
Słupy Heraklesa — Ἡρακλείους στήλαι, Kalpe i Abyla, Gibraltar, w imaginacji dawnych ludów kraniec świata. [przypis tłumacza]
Słupy Heraklesa (łac. Herkulesa) — starożytna grecka nazwa Skały Gibraltarskiej oraz góry znajdującej się po drugiej stronie Cieśniny Gibraltarskiej. Wg mitów Herakles na wyprawie po woły Geriona ustawił parę słupów po obu stronach cieśniny zamykającej Morze Śródziemne i wyznaczającej zachodni kraniec znanego świata. [przypis edytorski]
Słupy Heraklesa — starożytna, grecka nazwa Skały Gibraltarskiej oraz góry znajdującej się po drugiej stronie Cieśniny Gibraltarskiej. Wg mitów Herakles na wyprawie po woły Geriona ustawił parę słupów po obu stronach cieśniny zamykającej Morze Śródziemne i wyznaczającej zachodni kraniec znanego świata. [przypis edytorski]
Słupy Heraklesa — starożytna, grecka nazwa Skały Gibraltarskiej oraz góry znajdującej się po drugiej stronie Cieśniny Gibraltarskiej. Wg mitów Herakles na wyprawie po woły Geriona ustawił parę słupów po obu stronach cieśniny zamykającej Morze Śródziemne i wyznaczającej zachodni kraniec znanego świata. [przypis edytorski]
słupy Heraklesa — starożytna, grecka nazwa Skały Gibraltarskiej oraz góry znajdującej się po drugiej stronie Cieśniny Gibraltarskiej. Wg mitów Herakles na wyprawie po woły Geriona ustawił parę słupów po obu stronach cieśniny zamykającej Morze Śródziemne i wyznaczającej zachodni kraniec znanego świata. [przypis edytorski]
słupy Herkulesa a. słupy Alcydy — heros Herakles (w mit. rzym. Herkules), wnuk Alceusza (Alkajosa, stąd przydomek herosa Alcyd a. Alkides), podczas wyprawy po woły Gerionesa wbił dwa słupy, jeden po stronie europejskiej, Kalpe, drugi w Afryce, Abila, nad cieśniną (zw. Gibraltarską), która miała być jego dziełem. [przypis edytorski]
Słupy Herkulesa — Cieśnina Gibraltarska; w staroż. skały nadbrzeżne na naprzeciwległych wybrzeżach afrykańskim i europejskim w najwęższym miejscu Morza Śródziemnego, łączącym się tu przez cieśninę z Oceanem Atlantyckim; skały te miał wbić w morze mityczny heros Herkules. [przypis edytorski]
słupy [pałacu] — tu raczej: kolumny. [przypis edytorski]
Słupy rozstawne, do słupów młodź goni, zdobywa pieniądz i zbroje — opis rytualnych turniejów, związanych z obrzędami pogrzebowymi w daw. Litwie. [przypis edytorski]
słup z kraja — w trakcie wyścigów konnych zawodnik musiał zawrócić, okrążając wbity w ziemię słup - tak samo jest to opisane w Iliadzie Homera. [przypis edytorski]
słusza — dziś popr. forma 3 os.lp. cz.ter: słucha. [przypis edytorski]
słuszaju (ros. слушаю) — dosł. słucham; używane również jako odpowiedź gotowości i posłuszeństwa wobec przełożonych, np. w zwrocie: Słucham i jestem posłuszny. [przypis edytorski]
słuszajus (ros.) — słucham. [przypis edytorski]
słuszaju's (z ros.) — słucham się (tu: oświadczenie podwładnego o przyjęciu do wiadomości informacji podanej przez przełożonego). [przypis edytorski]
słuszaju (z ros.) — słyszę. [przypis edytorski]
słusza — rusycyzm; popr. forma: słucha. [przypis edytorski]
słusza (starop.) — przystoi, wypada; wszeko słusza starszemu tu: jak przystoi (odpowiadać) osobie starszej. [przypis edytorski]
słusze (starop.) — jest rzeczą słuszną, przystoi. [przypis redakcyjny]
słusze (starop.) — jest rzeczą słuszną, przystoi; zob. też: Ks. 2, Pieśń XV, w. 9. [przypis redakcyjny]
Słuszka, Józef Bogusław — hetman polny litewski, miał prywatną urazę (o zajechanie dóbr) do Stanisława Kazimierza Dąbrowskiego, posła wileńskiego; zaraz więc w początkach sejmu popierał swym świadectwem nieprawność wyboru Dąbrowskiego. [przypis redakcyjny]
słuszna — daw. forma oznaczająca: słuszne jest, aby. [przypis edytorski]
słuszna (daw. forma) — w domyśle: (jako) słuszna (to rzecz); dziś raczej: jak słusznie. [przypis edytorski]
słuszna — daw. forma; znaczenie: słuszne jest, aby. [przypis edytorski]
