ZBIÓRKA KRYZYSOWA
Potrzebujemy 125 tys. zł do końca 2024 roku, żeby móc dalej funkcjonować. Dlaczego?
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza | przypisy tradycyjne
Według kwalifikatora: wszystkie | angielski, angielskie | arabski | architektura | astronomia | białoruski | biologia, biologiczny | botanika | chemiczny | czeski | dawne | drukarstwo, drukowany | filozoficzny | fizyka | francuski | frazeologia, frazeologiczny | geologia | grecki | gwara, gwarowe | hebrajski | hinduski | historia, historyczny | hiszpański | holenderski | łacina, łacińskie | literacki, literatura | liczba mnoga | medyczne | mitologia | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | niemiecki | obelżywie | poetyckie | pogardliwe | polityczny | portugalski | pospolity | potocznie | prawo, prawnicze | przenośnie | przestarzałe | przymiotnik | przysłowiowy | przysłówek | psychologia, psychologiczny | regionalne | religijny, religioznawstwo | rosyjski | rodzaj żeński | rzadki | rzeczownik | staropolskie | szwedzki | techniczny | turecki | ukraiński | węgierski | włoski | wojskowy | żartobliwie | żeglarskie
Według języka: wszystkie | English | français | Deutsch | lietuvių | polski
Znaleziono 15301 przypisów.
ślam — kradzież podczas snu. [przypis edytorski]
Ślaski i Wilczek — pierwodruk w piśmie „Podoficer” (Warszawa, marzec 1925 r. Nr. 1). W skróconym wywodzie myśl tej odezwy powtórzona została w artykule „Nowa Warszawa” (wcielonym do zbioru Bicze z piasku, Warszawa, 1925). [przypis redakcyjny]
Šlavę — upė Anykščių r. [przypis edytorski]
ślaz — malwa; gatunek rośliny o kielichowatych kwiatach, posiadającej wiele odmian. [przypis edytorski]
ślaz — malwa. [przypis edytorski]
ślęczeć — robić coś długo i mozolnie. [przypis edytorski]
ślęgnąć — moknąć, nasiąkać wilgocią. [przypis autorski]
ślęskiego — dziś popr. forma C.lp: śląskiego. [przypis edytorski]
šlebė (vok.) — trumpas, be rankovių viršutinis drabužis. [przypis edytorski]
ślebodny (gwar.) — swobodny, wolny. [przypis edytorski]
śledź (gw.) — śledczy. [przypis edytorski]
śledząc niemieckich obrotów — dziś popr. z B.: śledząc niemieckie obroty; obroty: zmiany szyków oddziałów wojsk. [przypis redakcyjny]
śledziennik (daw.) — człowiek ciągle niezadowolony ze wszystkiego, wmawiający sobie choroby. [przypis edytorski]
śledziennik (daw.) — człowiek wiecznie niezadowolony a. hipochondryk. [przypis edytorski]
śledziennik (daw.) — człowiek wiecznie niezadowolony ze wszystkiego, wmawiający sobie różne choroby. [przypis edytorski]
śledziennik (daw.) — hipochondryk, człowiek chorobliwie obawiający się o swoje zdrowie, nieustannie przekonany, że cierpi na jakąś poważną chorobę lub choroby. [przypis edytorski]
śledził za poruszeniami — dziś popr.: śledził poruszenia. [przypis edytorski]
śledztwy — dziś popr. forma N.lm: śledztwami. [przypis edytorski]
ślemię — belka poprzeczna. [przypis edytorski]
ślepą — w wyd. z 1790 r.: najgłupszą. [przypis edytorski]
ślepa babka — dziś raczej: ciuciubabka, zabawa, w której jedna osoba z zawiązanymi oczami ma za zadanie złapać lub dotknąć jednego z pozostałych graczy, aby ten przejął jej rolę. [przypis edytorski]
Ślepa chciwości! bezrozumny gniewie — W piątym kręgu widzieliśmy karę gniewu pochodzącego z niepowściągliwości: tu mowa jest o tych, którzy przez ślepą namiętność z rozmysłu dopuścili się gwałtu. [przypis redakcyjny]
ślepa latarka — latarka z ruchomą przesłoną, ukierunkowującą światło. [przypis edytorski]
ślepa latarnia — człowiek zaopatrzony w taką latarnię sam widzi śród ciemności, nie będąc jednak widzianym. [przypis tłumacza]
ślepa latarnia — także: złodziejska latarnia (w oryg. dark-lantern); latarnia, w której źródło światła (zwykle świeca) jest obudowane, z jednej strony tylko w obudowie znajduje się zasłaniana szybka i dzięki niej właśnie można chwilowo przysłonić źródło światła, nie gasząc świecy. [przypis edytorski]
ślepa mapa — mapa konturowa, specjalnie przygotowana do ćwiczeń i sprawdzianów, zawiera tylko kontury lądów i wód, a zadaniem ucznia jest wskazać dokładne położenie miast, szczytów górskich itp. lub też rozpoznać poszczególne państwa po kształcie ich granic. [przypis edytorski]
ślepa świnia żołądź znalazła — w pol. przysłowiu: ślepa kura ziarno. [przypis edytorski]
ślep (daw.) — ślepie, oko. [przypis edytorski]
ślepem — daw. forma N. i Msc. przymiotników r.n.; dziś tożsama z r.m.: ślepym. [przypis edytorski]
ślepe oczko — Prażmowski. [przypis redakcyjny]
śleper (z niem.: Schlepper) — robotnik w kopalni podwożący węgiel lub rudę pod windę. [przypis redakcyjny]
ślepe skały — skały, których nie widać. [przypis redakcyjny]
ślepić — dziś raczej: oślepiać. [przypis edytorski]
ślepić (gw.) — oślepiać. [przypis edytorski]
ślepić — tu: oślepiać. [przypis edytorski]
ślepiec z Meonii — Homer. [przypis edytorski]
Ślepi władcy — Les rois aveugles, powieść francuskiego pisarza Josephe'a Kessela o schyłku Rosji carskiej, wyd. 1925. [przypis edytorski]
ślepki — oczy. [przypis edytorski]
ślepych losów dziełem — tzn. wskutek działania ślepego losu. [przypis edytorski]
ślepy Grek — tu: Homer. [przypis edytorski]
ślepy konsyliarz — Prażmowski. [przypis edytorski]
ślepy Kupido ócz nie ma — Kupidyna, rzymskiego boga miłości, często przedstawiano z opaską na oczach. [przypis edytorski]
Ślepym bełtem — okrągłą kulą, a nie ostrą strzałą; dowcip zagadki polega na jej dwuznacznym rozwiązaniu: na pierwszy rzut oka chodzi tu o zadek, naprawdę o broń palną. [przypis redakcyjny]
ślepy na obie — całkowicie ślepy, z obojgiem oczu niewidzących. [przypis edytorski]
ślepy strumień — ten sam, jaki przez poetów wychodzących z piekła, słyszanym był tylko, ale nie widzianym. [przypis redakcyjny]
ślepy synalek Wenery — Kupidyn, Amor; bożek miłości. [przypis edytorski]
šlibždavojimas — skiemenavimas. [przypis edytorski]
ślicie — dziś popr. forma trybu rozk.: ślijcie; przed Wysoką Portę turecką. [przypis redakcyjny]
śliczne oko, dnia oko pięknego — cytat o słońcu z sielanki Żeńcy Szymona Szymonowica (1551–1629). [przypis edytorski]
Ślicznie — Przy tych słowach zjawia się Doryna i na imię Tartufanadstawia ucha. [przypis tłumacza]
Śliczny to i budujący widok dwóch dusz wielkich… — patrz śliczne studium J. Klaczki o korespondencji Mickiewicza [Julian Klaczko, Korespondencya Mickiewicza (studium), Paryż–Berlin 1861; red. WL]. [przypis autorski]
ślifirz (z niem.) — poprawnie: szlifierz; tu: wałęga, próżniak. [przypis redakcyjny]
šliknoti — laistyti (apie mažą lietų). [przypis edytorski]
ślimaczyć się — wlec się; wolno postępować. [przypis edytorski]
ślipięta — od: ślepia; oczy. [przypis edytorski]
ślipie (gw.) — oczy. [przypis edytorski]
ślipie — oczy. [przypis edytorski]
ślipie — oko. [przypis edytorski]
ślipie — oko; zazwyczaj rzeczownik ten występuje w lm: ślipia. [przypis edytorski]
ślipki ci sie mruzom (gw.) — ślipki (oczki) ci się mrużą. [przypis edytorski]
ślipki — oczy. [przypis edytorski]
Śliska — prawdopodobnie chodzi o warszawską ulicę, która znalazła się w obrębie getta. Mieścił się przy niej m.in. Dom Sierot prowadzonych przez Janusza Korczaka i Szpital im. Bersonów i Baumanów. [przypis edytorski]
śliski powóz — sanie. [przypis edytorski]
Śliwiak, Tadeusz (1928–1994) — krakowski poeta i aktor. [przypis edytorski]
Śliwiński, Ludwik (1857–1923) — aktor, dyrektor teatru, reżyser. [przypis edytorski]
śliże — litewska nazwa drobnych ciasteczek, podawanych z utartym na miodzie makiem (danie wigilijne). [przypis redakcyjny]
ślizać się (starop. forma) — ślizgać się; tu 3.os.lm: ślizają, dziś: ślizgają. [przypis edytorski]
ślizamy (starop.) — ślizgamy. [przypis redakcyjny]
śliz — gatunek ryby słodkowodnej. [przypis edytorski]
ślizgota — ślizgawica. [przypis autorski]
śliznąc — ślizgając; tu: forma skrócona dla zachowania rytmu jedenastozgłoskowca. [przypis edytorski]
Śliznął się grzbietem do drugiego kręgu — Przypomnijmy, że poeci znalazłszy most złamany, który ich do szóstego Tłumoka, czyli jamy wąskiej miał przeprowadzić, zeszli w dół z tamy na upewnienie szatanów, że dalej most cały znajdą. Pochyłością tej tamy oddzielającej oddział piąty od szóstego i w głąb tegoż oddziału spuszcza się Wergiliusz z poetą; bo tam szatani już ich nie dościgną, którym nie wolno przekroczyć przeznaczonych miejsc dla ich straży. Dla obłudników stosowne zabarwienie, kaplice zewnątrz jak złoto lśniące, wewnątrz ołowiane. [przypis redakcyjny]
śliz — ryba z rodziny przylgowatych, w Polsce żyjąca głównie w rzekach górskich. [przypis edytorski]
ślózem (daw.) — na ukos, pochyło. [przypis redakcyjny]
ślochać — szlochać. [przypis edytorski]
śloza — łza. [przypis edytorski]
śloza (starop.) — łza. [przypis edytorski]
ślozy (daw., gw.) — łzy. [przypis edytorski]
ślozy (daw.) — łzy. [przypis edytorski]
ślozy (daw., rus., gw.) — łzy. [przypis edytorski]
ślozy — łzy. [przypis autorski]
ślozy — łzy. [przypis edytorski]
ślubić (daw.) — brać ślub. [przypis edytorski]
ślubić — dziś: ślubować. [przypis edytorski]
ślubić komu (starop.) — ślubować komu, przysięgać komu; dawać komu słowo. [przypis edytorski]
ślubić — zaręczyć. [przypis redakcyjny]
ślubowałeś (…) hekatombę — Hekatomba z greckiego, ofiara z stu byków złożona; w przenośni każda wielka ofiara. [przypis autorski]
ślubowałeś mi — «I musisz spełnić [to ślubowanie], bo powiedziałeś (Genesis 28:22), że ten „pomnik będzie domem Bożym”, gdzie będziesz składał ofiary», zob. Raszi do 31:13. [przypis edytorski]
ślubowali nie strzyc włosów — oczywista omyłka W. Witwickiego, gdyż ślubowali przeciwnie: nie nosić długich włosów. [przypis edytorski]
ślubowali tyle kóz ofiarować bogini Artemidzie, ilu nieprzyjaciół zabiją (…) nie mogli znaleźć dostatecznej ilości — w bitwie pod Maratonem zginęło 6400 żołnierzy armii perskiej (Herodot, Dzieje VI 117). [przypis edytorski]
ślubowaną ofiarę — por. ks. III, 2. [przypis tłumacza]
ślub (starop.) — [tu:] wotum [z łac. votum]; [tj. przedmiot służący do ofiarowania w świątyni, ofiara dziękczynna; w chrześcijaństwie najczęściej w formie krzyżyka, różańca, obrazka a. figurki Matki Boskiej, ryngrafu itp.; red. WL]. [przypis redakcyjny]
ślubuięć za to (starop.) — ślubuję [ci] na to. [przypis redakcyjny]
ślubu łamca (daw.) — krzywoprzysięzca. [przypis edytorski]
ślub wolny (starop.) — słowo, dane przez człowieka, na wolności (nie w więzieniu) zostającego. [przypis redakcyjny]
ślubyć odda (starop.) — skrót od: odda ci śluby; złoży śluby. [przypis edytorski]
śluby — dziś N.lm: ślubami. [przypis edytorski]
śluby — dziś popr. forma N.lm: ślubami. [przypis edytorski]
śluby — dziś popr. forma N. lm: ślubami. [przypis edytorski]
śluby z tobą — To, czego nie uzyskała wprzód gorąca miłość Alcesta, sprawiła zachwiana pozycja światowa Celimeny: naraziwszy się na zemstę wpływowych wielbicieli oraz groźnej „przyjaciółki”, rada będzie znaleźć tarczę w osobie Alcesta. [przypis tłumacza]
