Pieśń XV (Nie za staraniem ani prze mą sprawę...) → ← Pieśń XIII (O piękna nocy nad zwyczaj tych czasów...)

Spis treści

Jan KochanowskiPieśni, Księgi pierwszePieśń XIV [1][2]

Patrzaj, jako śnieg po górach sie bieli,

Wiatry z pułnocy [3] wstają,

Jeziora sie ścinają,

Żorawie, czując zimę, precz lecieli.

Nam nie lza, jedno [4] patrzać też swej rzeczy:

Niechaj drew do komina,

Na stół przynoszą wina,

Ostatek niechaj Bóg ma na swej pieczy.

Przypadków dalszych żaden z nas nie zgadnie;

I prózno myślić o tym,

Co z nami będzie potym;

W godzinie [5] wszystko Bóg wywróci snadnie [6].

Krótki wiek długiej nadzieje nie lubi.

Niechaj nie schodzi cało,

Coć sie do rąk dostało [7];

Za to, co ma być, żaden ci nie ślubi [8].

Jeleniom nowe rogi wyrastają;

Nam, gdy raz młodość minie,

Już na wiek wiekóm ginie,

A zawżdy [9] gorsze lata przypadają.

Przypisy

[1]

Ks. 1, Pieśń XIV — pieśń jest parafrazą ody Horacego (Carmina I 9) noszącej tytuł Ad Thaliarchum (Do Taliarcha). [przypis redakcyjny]

[2]

W przypisach gwiazdką oznaczono wyrazy, które są używane do dziś, ale których znaczenie w Pieśniach jest odmienne od znaczenia obecnego. [przypis edytorski]

[3]

z pułnocy — daw. ortografia; dziś: z północy. [przypis edytorski]

[4]

Nam nie lza, jedno (starop.) — jedyne, co możemy zrobić to. [przypis redakcyjny]

[5]

w godzinie — w jednej chwili. [przypis redakcyjny]

[6]

snadnie (starop.) — łatwo, bez trudu. [przypis redakcyjny]

[7]

Niechaj nie schodzi cało, / Coć sie do rąk dostało — bierz, co ci wpadło w ręce. [przypis redakcyjny]

[8]

ślubić — zaręczyć. [przypis redakcyjny]

[9]

zawżdy (starop.) — zawsze. [przypis redakcyjny]

Przyjaciele Wolnych Lektur otrzymują dostęp do specjalnych publikacji wcześniej niż inni. Zadeklaruj stałą wpłatę i dołącz do Towarzystwa Przyjaciół Wolnych Lektur. Kliknij, by przejść do strony płatności!

Spis treści

Jan KochanowskiPieśni, Księgi pierwszePieśń XIV[1][2]

Przypisy

Jan KochanowskiPieśni, Księgi pierwszePieśń XIV [1][2]