Wesprzyj Wolne Lektury 1,5% podatku — to nic nie kosztuje! Wpisz KRS 00000 70056 i nazwę fundacji Wolne Lektury do deklaracji podatkowej. Masz czas tylko do końca kwietnia :)
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza
Według kwalifikatora: wszystkie | anatomiczne | angielski, angielskie | arabski | architektura | astronomia | białoruski | biologia, biologiczny | bez liczby pojedynczej | botanika | celtycki | chemiczny | chiński | czasownik | czeski | dopełniacz | dawne | drukarstwo, drukowany | dziecięcy | ekonomiczny | filozoficzny | fizyka | francuski | frazeologia, frazeologiczny | geografia, geograficzny | geologia | grecki | gwara, gwarowe | handel, handlowy | hebrajski | hinduski | historia, historyczny | hiszpański | holenderski | ironicznie | islandzki | japoński | język, językowy, językoznawstwo | łacina, łacińskie | literacki, literatura | liczba mnoga | matematyka | medyczne | mineralogia | mitologia | mitologia germańska | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | nieodmienny | niemiecki | norweski | obelżywie | poetyckie | pogardliwe | polski | polityczny | portugalski | pospolity | potocznie | prawo, prawnicze | przenośnie | przestarzałe | przymiotnik | przysłowiowy | przysłówek | psychologia, psychologiczny | regionalne | religijny, religioznawstwo | rodzaj męski | rodzaj nijaki | rosyjski | rodzaj żeński | rzadki | rzeczownik | rzymski | środowiskowy | staropolskie | starożytny | szwedzki | teatralny | techniczny | turecki | ukraiński | węgierski | włoski | wojskowy | wulgarne | żartobliwie | zdrobnienie | żeglarskie | zoologia
Według języka: wszystkie | polski
Znaleziono 15528 przypisów.
hojdać (daw., gw.) — bujać, huśtać. [przypis edytorski]
hołys (gw.) a. hołysz (daw.) — biedak. [przypis edytorski]
hołysz (daw.) — biedak. [przypis edytorski]
hołysz (daw.) — biedak, zwł. stanu szlacheckiego. [przypis edytorski]
hołysz (daw., reg.) — biedak. [przypis edytorski]
homagium (daw., z łac.) — hołd. [przypis edytorski]
homoerotyk (daw.) — homoseksualista, gej. [przypis edytorski]
honoratior (łac. dosł.: dostojniejszy), pol. honoracjor (daw.) — osoba piastująca wyższą godność. [przypis edytorski]
horodyszcze (daw.) — miejsce, gdzie znajdował gród (rus. horod). [przypis edytorski]
hospitantka (daw.) — kobieta uczęszczająca na wykłady i in. zajęcia jako wolny słuchacz, gość. [przypis edytorski]
hoża (daw.) — piękna i zdrowa. [przypis edytorski]
hoży (daw.) — dobrze i zdrowo wyglądający. [przypis edytorski]
hoży (daw.) — piękny, tryskający zdrowiem. [przypis edytorski]
hoży (daw.) — urodziwy, zdrowy. [przypis edytorski]
hoży (daw.) — zdrowy, urodziwy. [przypis edytorski]
hradyszcze (daw., z rus.) — grodzisko, miejsce warowne. [przypis edytorski]
hramoty (daw., z rus.) — pisma (dosł.: litery); poeta pisze dwukrotnie: rhamoty. [przypis redakcyjny]
hreczkosiej (daw.) — gospodarz zasiedziały na roli. [przypis edytorski]
hreczkosiej (daw., pogardl.) — prowincjonalny, zasiedziały na wsi, niezbyt zamożny szlachcic. [przypis edytorski]
hreczkosiej (daw.) — szlachcic zajmujący się jedynie uprawa roli. [przypis edytorski]
huba (daw.) — miara powierzchni ziemi; z Bartkowej huby: z pola Bartka. [przypis edytorski]
huf (daw.) — hufiec, oddział wojska. [przypis edytorski]
huf (daw.) — oddział. [przypis edytorski]
huf (daw.) — zastęp, hufiec. [przypis edytorski]
huknienie (daw.) — huknięcie. [przypis edytorski]
hulatyka (daw.) — głośna zabawa połączona z pijaństwem; hulanka. [przypis edytorski]
humbug (daw.) — kłamstwo, nieprawda, bujda. [przypis edytorski]
humbug (daw.) — szeroko rozreklamowane oszustwo. [przypis edytorski]
humory (daw.) — w dawnej medycynie humorami nazywano cztery płynne substancje w ciele człowieka: krew, żółć, śluz (flegmę) i czarną żółć, od których równowagi miało zależeć zdrowie człowieka; każdy z humorów wiązano z innym typem temperamentu, stąd słowo „humor” oznaczało także temperament, typ osobowości. [przypis edytorski]
huncwot (daw., pot.) — szelma, łobuz. [przypis edytorski]
huncwot (daw.) — szelma, łotr, nicpoń. [przypis edytorski]
hurma (daw.) — masa ludzi, ciżba, tłum. [przypis edytorski]
hurma (daw.) — wielka ilość czegoś. [przypis edytorski]
hurmem (daw.) — wszyscy razem, kupą. [przypis edytorski]
hustem (daw.) — gęsto. [przypis redakcyjny]
hustem (daw., reg.) — gęsto. [przypis redakcyjny]
hustem (daw., z czes.) — gęsto. [przypis redakcyjny]
hustem (daw., z rus.) — gęsto. [przypis redakcyjny]
hydny (daw.) — ohydny, hańbiący. [przypis edytorski]
hydny (daw.) — ohydny. [przypis edytorski]
hydny (daw.) — ohydny, wstrętny. [przypis edytorski]
hydzenie (daw.) — zohydzanie, obrzydzanie. [przypis edytorski]
hydzić (daw.) — wzbudzać obrzydzenie. [przypis edytorski]
hydzić się (daw.) — brzydzić się, gardzić. [przypis edytorski]
ich gwoli (daw.) — ze względu na nie. [przypis edytorski]
idą precz (daw.) — odchodzą. [przypis edytorski]
idźże (daw.) — konstrukcja z partykułą wzmacniającą -że; znaczenie: idź koniecznie. [przypis edytorski]
ieżeli (daw.) — tu: czy. [przypis edytorski]
igrać (daw.) — bawić się. [przypis edytorski]
igra (daw.) — igraszka, zabawa. [przypis edytorski]
igranie (daw.) — gra, zabawa. [przypis edytorski]
i groch o ścianę rzucać, i bez mydła golić (daw.) — przysłowia oznaczające bezsensowną a. nieskuteczną pracę. [przypis edytorski]
igry (daw.) — gra, zabawa. [przypis edytorski]
igry (daw.) — gry. [przypis edytorski]
igry (daw.) — gry, zabawy. [przypis edytorski]
igry (daw.) — zabawa. [przypis edytorski]
igry (daw.) — zabawa. [przypis edytorski]
igrzysko (daw.) — gra, zabawa. [przypis edytorski]
igrzysko (daw.) — zabawa. [przypis edytorski]
ij a. ji (daw.) — go. [przypis edytorski]
ile a. ile że (daw.) — ponieważ. [przypis edytorski]
ile (daw.) — tu: jeśli. [przypis edytorski]
ile (daw.) — tu: ponieważ. [przypis edytorski]
ile roków (gw., daw.) — ile lat. [przypis autorski]
ile że (daw.) — jako że, ponieważ. [przypis edytorski]
ile że (daw.) — jako że. [przypis edytorski]
ile że (daw.) — ponieważ. [przypis edytorski]
iluminowany (daw.) — oświetlony. [przypis edytorski]
iluzjon (daw.) — kino. [przypis edytorski]
imać czego (daw., gw.) — chwytać za co, brać się za co. [przypis edytorski]
imać (daw.) — chwytać, brać. [przypis edytorski]
imać (daw.) — chwytać, łapać. [przypis edytorski]
imać (daw.) — chwytać. [przypis edytorski]
imać (daw.) — chwytać. [przypis edytorski]
imać (daw.) — chwytać, tu: pojmać. [przypis edytorski]
imać (daw.) — dotykać; tu: brać, ująć. [przypis edytorski]
imać (daw.) — łapać, chwytać. [przypis edytorski]
imać (daw.) — trzymać; tu: więzić. [przypis edytorski]
imać (daw.) — tu: ująć, aresztować. [przypis edytorski]
imać się czego (daw., gw.) — chwytać się czego, brać się za co. [przypis edytorski]
imać się czegoś (daw., gw.) — chwytać się za coś; brać się za coś. [przypis edytorski]
imać się czegoś (daw., gw.) — zabierać się do czegoś, brać się za coś. [przypis edytorski]
imać się czegoś (daw.) — zabierać się do czegoś, brać się za coś. [przypis edytorski]
imać się (daw.) — chwytać się za coś; zajmować się czymś. [przypis edytorski]
imać się (daw.) — łapać się, chwytać się czego; zabierać się za co; zajmować się czym. [przypis edytorski]
imać się (daw.) — trzymać, chwytać. [przypis edytorski]
imać się (daw.) — zabrać się (do czego), chwycić się (za co). [przypis edytorski]
imaginacja (daw.) — wyobraźnia. [przypis edytorski]
imaginować (daw.) — wyobrażać. [przypis edytorski]
imaginować sobie (daw., z łac.) — wyobrażać sobie. [przypis edytorski]
imainacja a. imaginacja (daw.) — wyobraźnia. [przypis edytorski]
imainacja (daw.) — dziś: imaginacja; wyobraźnia. [przypis edytorski]
imainacja (daw.) — imaginacja; wyobraźnia. [przypis edytorski]
imainacja (daw.) — imaginacja; wyobraźnia; tu: wyobrażenie. [przypis edytorski]
imainować sobie (daw., z łac.) — imaginować sobie, wyobrażać sobie. [przypis edytorski]
imainować sobie (daw., z łac.) — imaginować sobie, wyobrażać sobie. [przypis redakcyjny]
imanie się czegoś (daw.) — chwytanie się czegoś, branie się za coś. [przypis edytorski]
imć (daw.) — skrócona forma grzecznościowego „jej/jego miłość”, „jej-/jegomość”. [przypis edytorski]
imć (daw.) — skrócona forma grzecznościowego „jej/jego miłość”, zwykle używana przed nazwiskiem, tytułem lub innym określeniem osoby. [przypis edytorski]
imć (daw.) — skrócona forma starop. zwrotu grzecznościowego: jej/jego miłość, jejmość/jegomość, stawianego przeważnie przed nazwiskiem lub tytułem. [przypis edytorski]