Wesprzyj Wolne Lektury 1,5% podatku — to nic nie kosztuje! Wpisz KRS 00000 70056 i nazwę fundacji Wolne Lektury do deklaracji podatkowej. Masz czas tylko do końca kwietnia :)
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza
Według kwalifikatora: wszystkie | anatomiczne | angielski, angielskie | arabski | architektura | astronomia | białoruski | biologia, biologiczny | bez liczby pojedynczej | botanika | celtycki | chemiczny | chiński | czasownik | czeski | dopełniacz | dawne | drukarstwo, drukowany | dziecięcy | ekonomiczny | filozoficzny | fizyka | francuski | frazeologia, frazeologiczny | geografia, geograficzny | geologia | grecki | gwara, gwarowe | handel, handlowy | hebrajski | hinduski | historia, historyczny | hiszpański | holenderski | ironicznie | islandzki | japoński | język, językowy, językoznawstwo | łacina, łacińskie | literacki, literatura | liczba mnoga | matematyka | medyczne | mineralogia | mitologia | mitologia germańska | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | nieodmienny | niemiecki | norweski | obelżywie | poetyckie | pogardliwe | polski | polityczny | portugalski | pospolity | potocznie | prawo, prawnicze | przenośnie | przestarzałe | przymiotnik | przysłowiowy | przysłówek | psychologia, psychologiczny | regionalne | religijny, religioznawstwo | rodzaj męski | rodzaj nijaki | rosyjski | rodzaj żeński | rzadki | rzeczownik | rzymski | środowiskowy | staropolskie | starożytny | szwedzki | teatralny | techniczny | turecki | ukraiński | węgierski | włoski | wojskowy | wulgarne | żartobliwie | zdrobnienie | żeglarskie | zoologia
Według języka: wszystkie | English | français | Deutsch | lietuvių | polski
Znaleziono 160067 przypisów.
Wenecja — ulica w Krakowie, w dzielnicy Stare Miasto, ok. 1 km na zach. od Rynku Głównego. [przypis edytorski]
Wenecja — włoskie miasto, stolica regionu Wenecja Euganejska. [przypis edytorski]
weneckie farby — luksusowe kosmetyki sprowadzane z Wenecji. [przypis redakcyjny]
wenecki Murzyn — Otello, bohater sztuki Szekspira; chorobliwie zazdrosny mąż. [przypis edytorski]
Wenedowie — lud zamieszkujący w okresie rzymskim (I–IV w. n.e.) ziemie nad Bałtykiem; niekiedy identyfikowany ze Słowianami zachodnimi lub Wandalami; w późniejszych czasach nazwą Wenedów (Wenden lub Winden) Germanie określali Słowian. [przypis edytorski]
Wenera a. Wenus (mit. gr.) — bogini miłości. [przypis edytorski]
Wenera a. Wenus (mit. rzym.) — bogini miłości i piękna; odpowiednik Afrodyty z mit. gr. [przypis edytorski]
Wenera a. Wenus (mit. rzym.) — bogini miłości i piękna, odpowiednik greckiej Afrodyty; narodziła się z piany morskiej u wybrzeży Cypru; „Wenus anadyomene” (gr.: wynurzająca się z morza) stanowi od czasów starożytnych częsty temat w malarstwie europejskim. [przypis edytorski]
Wenera a. Wenus (mit. rzym.) — bogini miłości i piękna, odpowiednik greckiej Afrodyty. [przypis edytorski]
Wenera a. Wenus (mit. rzym.) — bogini miłości i piękna, odpowiednik greckiej Afrodyty; towarzyszyły jej gołębie, kojarzone z miłością. [przypis edytorski]
Wenera a. Wenus (mit. rzym.) — bogini miłości, jej gr. odpowiednikiem była Afrodyta, według legendy narodzona z morskiej piany w pobliżu Cypru. [przypis edytorski]
Wenera a. Wenus (mit. rzym.) — bogini miłości. [przypis edytorski]
Wenera a. Wenus (mit. rzym.) — w mitologii rzymskiej bogini miłości, tu: planeta Wenus. [przypis edytorski]
Wenera a. Wenus — rzymska bogini miłości i piękna, odpowiednik gr. Afrodyty. [przypis edytorski]
Wenera chce się zemścić na swych gardzicielach, Lemnijczykach — według podania Lemnijczycy, porozwodziwszy się ze swymi żonami, poślubili niewolnice trackie. [przypis tłumacza]
weneracja (daw., z łac.) — głęboki szacunek, cześć. [przypis edytorski]
Wenera de Medici, Wenera Medycejska — dziś zwykle: Wenus Medycejska, marmurowy posąg nagiej bogini Afrodyty, będący kopią brązowej rzeźby Praksytelesa Afrodyta z Knidos; znaleziony w Rzymie, trafił do kolekcji Medyceuszy. [przypis edytorski]
Wenera Medycejska, dziś zwykle: Wenus Medycejska — marmurowy posąg nagiej bogini Afrodyty, będący kopią brązowej rzeźby Praksytelesa Afrodyta z Knidos; znaleziony w Rzymie, trafił do kolekcji Medyceuszy. [przypis edytorski]
Wenera (mit. rz.) — Wenus, bogini miłości, tu przen.: miłość cielesna. [przypis edytorski]
Wenera (mit. rzym.) — bogini miłości, odpowiednik gr. Afrodyty. [przypis edytorski]
Wenera (mit. rzym.) — bogini miłości. [przypis edytorski]
Wenera (mit. rzym.) — Wenus, bogini miłości i piękna, odpowiednik gr. Afrodyty. [przypis edytorski]
Wenera (mit. rzym.) — Wenus, bogini miłości; odpowiednik gr. Afrodyty; jeździła rydwanem zaprzężonym w gołębie. [przypis edytorski]
Wenera (mit. rzym.) — Wenus, bogini miłości. [przypis edytorski]
Wenera (mit. rzym.) — Wenus, bogini miłości; tu: uosobienie piękna. [przypis edytorski]
Wenera (mit. rzym.) — Wenus, bogini wiosny i ogrodów, później utożsamiana z Afrodytą jako bogini miłości. [przypis edytorski]
Wenera — u Rzymian bogini miłości. [przypis redakcyjny]
Wenera — Wenus, rzymska bogini miłości. [przypis edytorski]
wenerować (z łac.) — czcić. [przypis redakcyjny]
wenerować (z łac.) — uwielbiać, podziwiać. [przypis edytorski]
wenerować (z łac.) — uwielbiać. [przypis edytorski]
weneryk — osoba chora wenerycznie. [przypis edytorski]
Wenery ofiara — obraz przedstawiający boginię miłości, Wenerę, składającą parę gołębi na ofiarę. [przypis redakcyjny]
Wenery wnuk (mit. rzym.) — syn Eneasza, Askaniusz. [przypis edytorski]
Wenerzem jest wdzięczna — konstrukcja z ruchomą końcówką czasownika; inaczej: Wenerze jestem wdzięczna. [przypis edytorski]
Wenizelos, Elefterios (1864–1936) — grecki polityk liberalny, prawnik, ośmiokrotny premier. [przypis edytorski]
Wenn der Kerl sich weiter so verausgaben wird, krepiert er in einem Jahr (niem.) — Jeśli facet będzie się tak ciskał, to w ciągu roku zdechnie (popr. zam. verausgaben, raczej: herausgeben). [przypis edytorski]
Wenn die Damen so etwas in Eile nehmen… (niem.) — Skoro się Paniom tak spieszy. [przypis edytorski]
wenn er Regenwürmer findet (niem.) — „gdy dżdżownic się dogrzebiesz”, cytat z monologu z I części Fausta Goethego, w którym tytułowy bohater utworu podważą wartość wiedzy płynącej z badań naukowych. [przypis edytorski]
Wenn Sie von der Universität nicht weggehen, so werden Sie gegangen (niem.) — Jeżeli pan sam nie odejdzie z uniwersytetu, to zostanie pan wydalony. [przypis edytorski]
wenta (daw.) — kiermasz, z którego dochód przeznaczony jest na cele dobroczynne. [przypis edytorski]
wenta (daw.) — kiermasz, z którego dochody przeznaczone są na cele dobroczynne. [przypis edytorski]
Wentidiusz — Βεντίδιος. [przypis tłumacza]
Wentidiusz — w ed. Dindorfa: Κύιντος Δίδιος. [przypis tłumacza]
Wentydiuszu, do Partii ruszysz… — por. Wstęp. [przypis tłumacza]
Wentydiusz, właśc. Publiusz Wentydiusz (zm. po 38 p.n.e.) — rzymski generał, oficer Juliusza Cezara; po utworzeniu II triumwiratu mianowany konsulem dokooptowanym (44 p.n.e.); odniósł trzy wielkie zwycięstwa w walkach z Partami i jako pierwszy Rzymianin świętował triumf takiego zwycięstwa. [przypis edytorski]
Wenus a. Wenera (mit. rzym.) — bogini miłości i piękna; odpowiednik Afrodyty z mit. gr. [przypis edytorski]
Wenus a. Wenera (mit. rzym.) — bogini miłości i piękna, odpowiednik greckiej Afrodyty. [przypis edytorski]
Wenus — druga od Słońca planeta Układu Słonecznego. [przypis edytorski]
Wenus — druga pod względem odległości od Słońca planeta Układu Słonecznego, stanowiąca najjaśniejszy po Słońcu i Księżycu obiekt widoczny na niebie. [przypis edytorski]
Wenus fizyczna — fr. Vénus physique (1745), anonimowo opublikowana książka francuskiego uczonego Pierre'a Louisa Maupertuis, częściowo popularnonaukowa, częściowo filozoficzna; Maupertuis krytykował teologów przyrody, wskazując na zjawiska niezgodne z koncepcją dobrego i mądrego Stwórcy; w Wenus fizycznej zarysował idee rozwinięte w kolejnej publikacji, w której uznawał, że pierwsze formy życia powstały przez przypadkowe połączenie się cząstek materii nieorganicznej oraz że przypadkowe zmiany pojawiające się u potomstwa w stosunku do jego rodziców doprowadziły do wielkiego zróżnicowania organizmów; badał dziedziczność i zbierał dowody potwierdzające wkład obu płci. [przypis edytorski]
Wenus, jako faworytka Marsa — Wenus: bogini miłości u Rzymian, Mars: bóg wojny. [przypis redakcyjny]
Wenus (…) kołując sama przez epicykl trzeci — Epicyklem, wedle Ptolomeusza, nazywano w języku astronomicznym małe kręgi, w których krążyły planety oddzielnie od wszystkich innych ciał niebieskich. W trzecim z tych epicyklów planetarnych, świat starożytny wierzył, jak się tu poeta wyraża, że widział Wenerę w gwieździe nazwanej od jej imienia i nadto jeszcze błąd starożytny ubóstwił jej matkę Dydonę i jej syna Kupida. [przypis redakcyjny]
Wenus milońska, dziś zwykle: Wenus z Milo — hellenistyczna marmurowa rzeźba z II w. p.n.e., przedstawiająca grecką boginię miłości Afrodytę (rzymska Wenus), znaleziona na wyspie Milos w 1820; od 1821 znajduje się w paryskim Luwrze. [przypis edytorski]
Wenus milońska — słynna rzeźba starożytna przedstawiająca boginię miłości Afrodytę, rzymską Wenus. Wykopana na wyspie Milos w r. 1820, znajduje się w muzeum Louvre'u. [przypis redakcyjny]
Wenus (mit. rz.) — bogini miłości, według legendy narodzona z morskiej piany. [przypis edytorski]
Wenus (mit. rzym.) — bogini miłości i piękna; odpowiednik Afrodyty z mit. gr. [przypis edytorski]
Wenus (mit. rzym.) — bogini miłości i piękna; odpowiednik gr. Afrodyty; Wenus Anadyomene (gr. „wynurzająca się z morza”): obraz namalowany przez Apellesa, słynne w starożytności przedstawienie narodzin Afrodyty zjawiającej się z morza, stało się inspiracją dla późniejszych artystów. [przypis edytorski]
Wenus (mit. rzym.) — bogini miłości i piękna, odpowiednik greckiej Afrodyty; narodziła się z piany morskiej u wybrzeży Cypru. [przypis edytorski]
Wenus (mit. rzym.) — bogini miłości i piękna, odpowiednik greckiej Afrodyty; narodziła się z piany morskiej u wybrzeży Cypru; „Wenus anadyomene” (gr.: wynurzająca się z morza) stanowi od czasów starożytnych częsty temat w malarstwie europejskim. [przypis edytorski]
Wenus (mit. rzym.) — bogini miłości i piękna, odpowiednik greckiej Afrodyty. [przypis edytorski]
Horacy, Wybrane utwory, Pieśń II, 7 (O saepe mecum tempus in ultimum...)
(źródło na Platformie Redakcyjnej)
Wenus (mit. rzym.) — bogini miłości i piękna, odpowiednik greckiej Afrodyty; Urania (gr.): Niebiańska, jeden z przydomków Afrodyty. Rozróżnienie na miłość zmysłową, pożądanie ciała, oraz „niebiańską”, skierowaną ku pięknej duszy, wprowadził Platon w dialogu Uczta. [przypis edytorski]
Wenus (mit. rzym.) — bogini miłości i piękna. [przypis edytorski]
Wenus (mit. rzym.) — bogini miłości, jej gr. odpowiednikiem była Afrodyta. [przypis edytorski]
Wenus (mit. rzym.) — bogini miłości, jej gr. odpowiednikiem była Afrodyta, według legendy narodzona z morskiej piany. [przypis edytorski]
Wenus (mit. rzym.) — bogini miłości, jej gr. odpowiednikiem była Afrodyta, według legendy narodzona z morskiej piany w pobliżu Cypru. [przypis edytorski]
Wenus (mit. rzym.) — bogini miłości. [przypis edytorski]
Wenus Pięknotyła — nawiązanie do wiersza Kallipigos autorstwa Kazimierza Przerwy-Tetmajera. [przypis edytorski]
Wenus — w mitologii rzymskiej bogini miłości (Tetmajer płynnie przechodzi między motywami rzymskimi a greckimi, patrz przypis 5). [przypis edytorski]
Wenus — w mit. rzym. bogini miłości, słynąca z urody, której imieniem nazwano jedną z planet naszego układu słonecznego, jej obserwacja możliwa jest tylko rano i wieczorem, przez co zwana jest również Jutrzenką, Gwiazdą Poranną (Zaranną) lub Gwiazdą Wieczorną. [przypis edytorski]
Wenus zmieniła Cerastów w woły — za mordowanie obcokrajowców na ołtarzu Jowisza (Owidiusz, Metamorfozy, ks. X, w. 220–237). [przypis edytorski]
Wenus z Milo — marmurowa rzeźba z okresu hellenistycznego, ideał piękna. [przypis edytorski]
Wenus z Milo — słynna marmurowa rzeźba z końca II w. p.n.e., przedstawiająca półnagą grecką boginię miłości Afrodytę (rzymska Wenus), znaleziona na wyspie Milo w 1820, eksponowana w Luwrze; ręce posągu nie zachowały się. [przypis edytorski]
Wenus z Milo — słynna rzeźba grecka z II wieku p.n.e. [przypis edytorski]
Wenus z Milo — starożytna rzeźba marmurowa z końca II w. p.n.e., przedstawiająca grecką boginię miłości Afrodytę (rzymska Wenus), znaleziona na wyspie Milo w r. 1820. Obecnie znajduje się w słynnym muzeum paryskim — Luwrze [przypis redakcyjny]
w Eoi — na wschodzie. [przypis redakcyjny]
w eparchię — czyli w prowincję. [przypis tłumacza]
we psiech — w psach. [przypis edytorski]
Werandy odpatrzeć się nie można — weranda jest tak ładna, że nie można się na nią napatrzeć. [przypis redakcyjny]
werbalizm — pustosłowie, wypowiedź zawierająca wiele słów, lecz niewiele istotnej treści, sprawiająca pozory obszernej informacji lub argumentacji za daną tezą. [przypis edytorski]
werbalizować — ubierać w słowa, formułować; tu: protokołować. [przypis edytorski]
werbalizować — ubierać w słowa; tu: protokołować. [przypis edytorski]
werbel — bęben wojskowy, tryl na bębnie. [przypis redakcyjny]
werbista — duchowny z zakonu misyjnego, założonego przez niemieckiego duchownego Arnolda Janssena. [przypis edytorski]
werblik — haczyk żelazny, mały łańcuszek. [przypis redakcyjny]
werbować — tu: wcielać kogoś do armii. [przypis edytorski]
werbunek — powoływanie do służby wojskowej. [przypis edytorski]
werbunek — zaciąg, pobór. [przypis redakcyjny]
Wercyngetoryks (ok.82–46 p.n.e.) — wódz galijskiego plemienia Arwernów i przywódca powstania Galów, walczący przeciwko Juliuszowi Cezarowi. [przypis edytorski]
werda a. werdo (daw., z niem. wer da: kto tu) — okrzyk strażników: kto idzie. [przypis edytorski]
Wer da? (niem.) — Kto tam? [przypis edytorski]
Wer da (niem.) — kto tam. [przypis edytorski]
Wer den Dichter will verstehen, muss in Dichters Lande gehen (niem.) — Kto chce zrozumieć poetę, musi jechać do kraju poety (Goethe, West-Oestlicher Divan). [przypis edytorski]
Wer den Dichter will verstehen, muss in Dichters Lande gehen (niem.) — Kto poetę chce zrozumieć, musi udać się do jego kraju; motto do uwag, którymi Goethe opatrzył swój cykl liryczny Dywan Zachodu i Wschodu z 1819 r. [przypis edytorski]
werdo a. werda (daw., z niem. wer da: kto tu) — okrzyk strażników: kto idzie. [przypis edytorski]
Werdo? (z niem.) — kto tam; kto idzie. [przypis redakcyjny]
werdo (z niem.) — kto tam. [przypis edytorski]
Werdo (z niem.) — kto tam; zniekształcone: Wer ist da? [przypis edytorski]
weredyctwo, właśc. weredyzm — mówienie prawdy bez względu na konsekwencje. [przypis edytorski]
weredyczny — mówiący prawdę prosto w oczy, bez względu na konsekwencje. [przypis edytorski]
