Potrzebujemy Twojej pomocy!
Na stałe wspiera nas 454 czytelników i czytelniczek.
Niestety, minimalną stabilność działania uzyskamy dopiero przy 500 regularnych darczyńców. Dorzucisz się?
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza
Według kwalifikatora: wszystkie | angielski, angielskie | białoruski | biologia, biologiczny | botanika | dawne | francuski | grecki | gwara, gwarowe | hebrajski | historia, historyczny | hiszpański | łacina, łacińskie | literacki, literatura | liczba mnoga | matematyka | mitologia | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | niemiecki | obelżywie | poetyckie | pogardliwe | portugalski | potocznie | prawo, prawnicze | przenośnie | przestarzałe | przysłowiowy | regionalne | religijny, religioznawstwo | rodzaj nijaki | rosyjski | rodzaj żeński | rzadki | staropolskie | turecki | ukraiński | węgierski | włoski | wojskowy | żeglarskie
Według języka: wszystkie | English | français | Deutsch | lietuvių | polski
Znaleziono 5330 przypisów.
large (fr.) — hojny. [przypis edytorski]
l'argent (fr.) — pieniądze. [przypis edytorski]
l'argent sur tout, car ce sont des choses portatives (fr.) — pieniądze przede wszystkim, ponieważ są to rzeczy, które można wziąć ze sobą. [przypis edytorski]
l'argent vaut tout (fr.) — pieniądze są warte wszystkiego; pieniądze przede wszystkim. [przypis edytorski]
largesse (fr.) — hojność; wspaniałomyślność. [przypis edytorski]
largicja — datek. [przypis redakcyjny]
largicja — hojność. [przypis redakcyjny]
largitionibus, officiis (łac.) — szczodrobliwością, przysługami. [przypis redakcyjny]
largiuntur privatim, ut avidius de publico consumant (łac.) — są hojni prywatnie, ażeby tym łakomiej z publicznego dobra trwonić. [przypis redakcyjny]
Largo Caballero, Francisco (1869–1946) — hiszpański działacz związkowy i polityk, przewodniczący Hiszpańskiej Socjalistycznej Partii Robotniczej (PSOE) oraz Powszechnego Związku Robotników (UGT); współorganizator Frontu Ludowego; premier rządu republikańskiego (1936–1937) w czasie wojny domowej w Hiszpanii. [przypis edytorski]
largo (wł.) — placyk. [przypis edytorski]
largo (wł.: szeroko; muz.) — tempo bardzo wolne; także: utwór lub część wykonywana w takim tempie. [przypis edytorski]
largo (wł.) — szeroko (określenie powolnego tempa muzycznego). [przypis edytorski]
largo (wł.: szeroko, rozlewnie) — termin muzyczny określający tempo grania utworu. [przypis edytorski]
largo (wł.) — termin muzyczny oznaczający szeroką frazę, wolne tempo. [przypis redakcyjny]
Largus (…) lumen (łac.) — „Bogate źródło światła powszechnego, słońce,/ Zasila nieustannie całe niebo blaskiem./ Śląc fale za falami ognistych promieni” (Lucretius, De rerum natura, V, 282; tłum. Edmund Cięglewicz). [przypis tłumacza]
larifari (niem.) — brednie. [przypis edytorski]
Larissa — tu: starożytne miasto w płn. Mezopotamii, identyfikowane z Kalchu, które było niegdyś jednym z najważniejszych ośrodków imperium asyryjskiego, w IX–VIII w. p.n.e. stolicą tego państwa. [przypis edytorski]
larix — modrzew. [przypis tłumacza]
L'Arlésienne (fr.) — Arlezjanka, opowiadanie Alphonse Daudeta (1840–1897), francuskiego pisarza i poety z Prowansji; w 1872 przerobione przez autora na dramat, wystawiony z muzyką Georges'a Bizeta. [przypis edytorski]
larma (daw.) — trwoga, wezwanie do broni. [przypis redakcyjny]
larma (starop.) — trwoga, wezwanie do broni. [przypis edytorski]
larma (starop.) — trwoga, wezwanie do broni. [przypis redakcyjny]
larmo a. larma (daw.) — larum; alarm, sygnał na trwogę, sygnał wzywający do boju. [przypis edytorski]
larmo — alarm. [przypis edytorski]
larmo — alarm. [przypis redakcyjny]
larmo — alarm, trwoga. [przypis redakcyjny]
larmo (daw.) — alarm. [przypis redakcyjny]
larmo (daw.) — alarm, trwoga. [przypis redakcyjny]
larmo — tu: hałas. [przypis edytorski]
larmy z faryny (z wł. a. z fr.) — łzy z mąki. [przypis edytorski]
La Rocca — ob. Cabo da Roca, przylądek na Płw. Iberyjskim, w płd. Portugalii, najdalej na zachód wysunięty punkt lądu stałego Europy. [przypis edytorski]
La Rochefoucauld, François de (1613–1680) — francuski książę, pisarz i filozof, znany ze swoich pesymistycznych aforyzmów. [przypis edytorski]
La Rochefoucauld, François de (1613–1680) — francuski książę, pisarz i filozof, znany ze swoich pesymistycznych, dowcipnych aforyzmów. [przypis edytorski]
La Rochefoucauld, François de (1613–1680) — francuski pisarz, moralista, autor rozważań na temat natury ludzkiej (Maksymy i rozważania moralne). [przypis edytorski]
La Rochefoucauld, François de (1613–1680) — pisarz i filozof francuski. [przypis edytorski]
La Rochefoucauld, François de (1613–1680) — pisarz i filozof fr., znany ze swoich pesymistycznych, dowcipnych aforyzmów. [przypis edytorski]
La Rochefoucauld, La Bruyère, Machiavelli — François de La Rochefoucauld (1613–1680): francuski pisarz, moralista, autor rozważań na temat natury ludzkiej; Jean de La Bruyère (1645–1696): francuski pisarz, moralista i psycholog; Niccolo Machiavelli (1469–1527): florencki historyk, dyplomata i teoretyk polityki, najbardziej znany z traktatu o skutecznym sprawowaniu władzy. [przypis edytorski]
La Rochefoucauld (…) w życiu był raczej wszystkim niż niezdarą gryzipiórkiem — obacz Pamiętniki Retza i przykrą chwilę, jaką La Rochefoucauld zgotował koadiutorowi w parlamencie, ściskając go między dwojgiem drzwi. [przypis autorski]
La Rochefoucault, właśc. François de La Rochefoucauld (1613–1680) — fr. pisarz i filozof. [przypis edytorski]
Laroche — znajomy autora. [przypis tłumacza]
La roue est l'emblème de la transmigration… (fr.) — Koło jest symbolem wędrówki dusz, która jest jak krąg bez początku ani końca. [przypis edytorski]
La roue est un emblème familier aux Bouddhistes… (fr.) — Koło to symbol popularny wśród buddystów, wyraża kolejne przejście duszy w kręgu różnych rodzajów egzystencji. [przypis edytorski]
Larousse — wydawnictwo encyklopedyczne założone przez francuskiego pisarza, leksykografa Pierre'a Larousse; mały Larousse to podręczny słownik języka francuskiego. [przypis edytorski]
L'arrêt de ta Mort (fr.) — wyrok twojej śmierci. [przypis edytorski]
Larrey, Dominique Jean, baron (1766–1842) — francuski chirurg i lekarz wojskowy, pionier chirurgii wojennej i systemu ambulansów polowych; brał udział m.in. w wyprawie Napoleona na Egipt oraz w kampaniach Pierwszego Cesarstwa jako naczelny chirurg Gwardii Cesarskiej, a następnie naczelny chirurg Wielkiej Armii; w 1809 na polu bitwy pod Wagram otrzymał od Bonapartego tytuł barona. Tamor to biblijne słowo oznaczające palmę. [przypis edytorski]
larron! (fr.) — bandyta. [przypis edytorski]
Lars Porsenna — etruski król miasta Kluzjum, ok. 508 p.n.e. najechał Rzym. [przypis edytorski]
Lars Porsenna (VI w. p.n.e.) — legendarny król etruski. [przypis edytorski]
L'art?… c'est l'art — et puis, voilà tout — Sztuka?… To jest sztuka i… oto wszystko. [przypis redakcyjny]
L'art, c'est l'art (fr.) — sztuka to [jest] sztuka. [przypis edytorski]
l'art (fr.) — sztuka. [przypis edytorski]
l'art pour l'art (fr.) — sztuka dla sztuki. [przypis edytorski]
L'art pour l'art (fr.) — sztuka dla sztuki. [przypis edytorski]
La ruine de la Cité (fr.) — ruina miasta. [przypis edytorski]
larum — alarm. [przypis redakcyjny]
larum (daw.) — alarm. [przypis edytorski]
larum (łac.) — alarm. [przypis edytorski]
larum (z łac.) — alarm. [przypis edytorski]
larum (z łac.) — krzyk, alarm. [przypis edytorski]
larvatus prodeo (łac.) — kroczę zamaskowany. [przypis edytorski]
Larve — Maske. [przypis edytorski]
larwa (daw.) — maska a. zjawa. [przypis edytorski]
larwa (daw.) — maska. [przypis edytorski]
larwa (daw.) — maska. [przypis redakcyjny]
larwa (daw.) — maska, zjawa, upiór. [przypis edytorski]
larwa (daw.) — tu: maska. [przypis edytorski]
larwa (daw.) — tu: straszydło, potwór. [przypis edytorski]
larwa (daw., z łac.) — tu: potwór. [przypis edytorski]
larwa (daw., z łac.) — widmo, upiór; maska. [przypis edytorski]
larwa (łac.) — w wierzeniach staroż. Rzymian larwy (zw. też lemures) były to duchy przodków, ale uznawanych za złe duchy, rodzaj upiorów, dusze zmarłych skażonych za życia zbrodnią i krwią; w związku z tym co roku 13 maja dokonywano obrzędu wypędzania ich z domu; w czasach Norwida popularnie też nazywano larwą maskę. [przypis edytorski]
larwa — maska. [przypis edytorski]
larwa (przestarz.) — maska. [przypis edytorski]
larwa (przestarz.) — maska. [przypis redakcyjny]
larwa (starop.) — maska; daw.: duch, demon. [przypis edytorski]
larwa (starop.) — maska. [przypis edytorski]
larwa (tu daw.) — maska. [przypis edytorski]
larwa (tu daw., z łac.) — maska; przebranie. [przypis edytorski]
larwa (z łac.: maska) — maszkara, dziwadło. [przypis edytorski]
larwy (mit. rzym.) — też: lemury (lemures), duchy przodków, ale uznawanych za złe duchy, rodzaj upiorów, dusze zmarłych skażonych za życia zbrodnią i krwią; co roku 13 maja dokonywano obrzędu wypędzania ich z domu. [przypis edytorski]
larwy — straszydła. [przypis redakcyjny]
lary — bóstwa opiekuńcze ogniska domowego. [przypis edytorski]
Larydon — aluzja do bajki La Fontaine'a Wychowanie (VIII, 24), w której dwa psy z jednego miotu, Cezar i Larydon, zostają odmiennie wychowane: pierwszy do polowań w lesie, drugi do łatwego życia i wygód w kuchni; Cezar wydaje gromadkę dzielnego potomstwa, Larydon ginie pod płotem. [przypis edytorski]
lary fary (daw. pot.) — niedorzeczności, bzdury. [przypis edytorski]
Lary i penaty — bogi domowe. [przypis redakcyjny]
Lary i Penaty (mit. rzym.) — bóstwa opiekuńcze domu i rodziny często wymieniane i czczone razem: Lary chroniły dom i rodzinę przed nieszczęściami, Penaty strzegły ogniska domowego i spiżarni. [przypis edytorski]
Lary i Penaty (mit. rzym.) — bóstwa opiekuńcze domu i rodziny, często wymieniane i czczone razem; przen.: ognisko domowe, dom, rodzina. [przypis edytorski]
Lary i Penaty (mit. rzym.) — bóstwa opiekuńcze domu i rodziny, często wymieniane i czczone razem; przen.: sprzęty domowe, ognisko domowe, dom. [przypis edytorski]
lary i penaty (mit. rzym.; z łac.: lares, penates) — tu: bóstwa opiekuńcze domu, dostatku i rodziny. [przypis edytorski]
lary i penaty — w staroż. Rzymie bóstwa opiekuńcze związane z domostwem. [przypis edytorski]
lary i piernaty — żartobliwie przekręcony zwrot: lary i penaty, co w wierzeniach starożytnych Rzymian oznaczało: opiekuńcze bóstwa domowe. [przypis redakcyjny]
lary (mit. rzym.) — domowe bóstwa opiekuńcze, miały w domach kapliczki zw. lararium; por. lary i penaty (sprzęty domowe, ognisko domowe. [przypis edytorski]
lary (mit. rzym.) — domowe bóstwa opiekuńcze, miały w domach kapliczki zw. lararium; por. lary i penaty (sprzęty domowe, ognisko domowe). [przypis edytorski]
lary (mit. rzym.) — dusze zmarłych czczone jako bóstwa opiekuńcze domu; miały w domach kapliczki zw. lararium. [przypis edytorski]
larynks (z łac.) — przełyk. [przypis edytorski]
Larysa a. Laryssa — staroż. miasto w środkowej Grecji, na Nizinie Tesalskiej; ob. Larisa. [przypis edytorski]
Larysa, [ob. Larisa] — w odróżnieniu od innych pięciu miast tego samego imienia zwie się to miasto Tesalską Larysą, leży w urodzajnej dolinie krainy Pelasgiotis, na płd. brzegu rzeki Penejos [Pinios]. Dziś jeszcze jest znacznym miastem tego samego imienia. Rządy w nim były arystokratyczne, należały zwykle do rodu Alenadów, na którego czele stali ku końcowi wojny peloponeskiej Aristippos, znany z Anabazy przyjaciel Cyrusa Młodszego, i Medios. [przypis tłumacza]
Larysejczyk — tu: Odyseusz. [przypis edytorski]
Laryssa — miasto w Lidii (w Małej Azji). [przypis redakcyjny]
Lar (zwykle w liczbie mnogiej: Lares) — bóstwo opiekuńcze domu rzymskiego. [przypis tłumacza]
