Pieśń II, 20 (Non usitata nec tenui ferar...) → ← Pieśń II, 14 (Eheu fugaces, Postume, Postume...)

Spis treści

Los: 1 2 3
Starość: 1
Śmierć: 1 2

Uwspółcześnienia: Adryatyku -> Adriatyku, nizcy -> niscy, niema -> nie ma, uwspółcześnienie pisowni nazw własnych.

HoracyPieśń II, 14 (Eheu fugaces, Postume, Postume…)tłum. Lucjan Siemieński

Hej! hej! pierzchliwe Postumie [1], Postumie,

StarośćZbiegają lata; ni modlitwa nasza

Zmarszczków z oblicza odstraszyć nie umie;

Starości, ani śmierć nie odstrasza.

LosNiczym nie zmiękczysz Plutona [2] wyroków,

Choćbyś mu trzysta byków bił codziennie,

Śmierć, LosJak raz Tytyja [3] z Gerionem [4] wziął w oków [5]

Czarnego Stygu [6], tak trzyma niezmiennie.

A my, co ziemskie pożywamy [7] płody,

Radzi nie radzi pójdziem kiedyś wszyscy

Przez jego czarne przewozić się wody,

Wielcy królowie, pachołkowie niscy.

Próżno nas stracha [8] Mars [9] srodze wojenny,

I unikamy burz Adriatyku;

Próżno, gdy powiew pociąga jesienny,

Chronimy zdrowia od chorób bezliku.

Śmierć, LosW końcu przyjść musisz nad brzeg czarnej rzeki

Mknącej leniwo; patrzyć na tortury

Cór Danausa [10] przeklętych na wieki,

I na Syzyfa [11] trud u stoku góry.

Raz się oderwać trzeba — nie ma rady!

Od roli, domu, małżonki nadobnej;

A z drzew, którymiś umaił twe sady,

Za tobą pójdzie li [12] cyprys żałobny [13].

Cekub [14], chowany pod zamkiem tak długo,

Mądrzejszy dziedzic wypije, zmitręży [15] —

I po podłodze lać się będzie strugą

Wino, co warte iść na stół do księży.

Przypisy

[1]

Postumius — postać niezidentyfikowana przez historyków literatury, być może fikcyjna. [przypis edytorski]

[2]

Pluton (mit. rzym.) — bóg świata umarłych, odpowiednik Hadesa w mit. gr. [przypis edytorski]

[3]

Tytios (mit. gr.) — jeden z gigantów, syn Zeusa i Gai lub Elary; został strącony do Tartaru za próbę gwałtu na Leto, matce Apollina i Artemidy; w ramach kary sępy wydziobują mu wciąż odrastającą wątrobę. [przypis edytorski]

[4]

Gerion (mit. gr.) — olbrzym o trzech głowach, trzech tułowiach i trzech parach kończyn; właściciel trzody wołów, zabity przez Heraklesa podczas wykonywania jednej z dwunastu prac. [przypis edytorski]

[5]

wziął w oków (daw.) — zakuł w kajdany. [przypis edytorski]

[6]

Styks (mit. gr.) — rzeka w Hadesie, podziemnej krainie zmarłych. [przypis edytorski]

[7]

pożywamy — dziś popr.: spożywamy. [przypis edytorski]

[8]

stracha — dziś popr.: straszy. [przypis edytorski]

[9]

Mars (mit. rzym.) — bóg wojny, odpowiednik Aresa w mit. gr. [przypis edytorski]

[10]

córy Danausa (mit. gr.) — Danaos (Danaus) miał pięćdziesiąt córek, zwanych Danaidami; zostały one zmuszone do zawarcia związków małżeńskich, przez co w noc poślubną zabiły swoich mężów; za ten czyn zostały skazane na wieczną karę w Tartarze: ciągłe próby doniesienia wody w dziurawych dzbanach. [przypis edytorski]

[11]

Syzyf (mit. gr.) — przebiegły założyciel i król Koryntu, który zdradził sekret Zeusa, a następnie podstępnie uwięził posłanego po niego Tanatosa (Śmierć), za co został skazany na pośmiertne męczarnie w Tartarze, najmroczniejszej części podziemnej krainy zmarłych: wtaczanie na górę kamienia, który zawsze stacza się na dół tuż przed osiągnięciem szczytu. [przypis edytorski]

[12]

li (daw.; książk.) — tylko; jedynie. [przypis edytorski]

[13]

cyprys żałobny — cyprys to drzewo, które zostało poświęcone Plutonowi, ponieważ raz ścięte nie odrasta; symbolizuje grób, żałobę, niegdyś używane do wyrobu trumien; staroż. Grecy i Rzymianie wkładali gałązki cyprysu do grobów. [przypis edytorski]

[14]

cekub — gatunek wina. [przypis edytorski]

[15]

zmitrężyć — zmarnować. [przypis edytorski]