Potrzebujemy Twojej pomocy!
Na stałe wspiera nas 470 czytelników i czytelniczek.
Niestety, minimalną stabilność działania uzyskamy dopiero przy 500 regularnych darczyńców. Dorzucisz się?
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza
Według kwalifikatora: wszystkie | anatomiczne | angielski, angielskie | arabski | architektura | astronomia | białoruski | biologia, biologiczny | bez liczby pojedynczej | botanika | celtycki | chemiczny | chiński | czasownik | czeski | dopełniacz | dawne | drukarstwo, drukowany | dziecięcy | ekonomiczny | filozoficzny | fizyka | francuski | frazeologia, frazeologiczny | geografia, geograficzny | geologia | grecki | gwara, gwarowe | handel, handlowy | hebrajski | hinduski | historia, historyczny | hiszpański | holenderski | ironicznie | islandzki | japoński | język, językowy, językoznawstwo | łacina, łacińskie | literacki, literatura | liczba mnoga | matematyka | medyczne | mineralogia | mitologia | mitologia germańska | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | nieodmienny | niemiecki | norweski | obelżywie | poetyckie | pogardliwe | polski | polityczny | portugalski | pospolity | potocznie | prawo, prawnicze | przenośnie | przestarzałe | przymiotnik | przysłowiowy | przysłówek | psychologia, psychologiczny | regionalne | religijny, religioznawstwo | rodzaj męski | rodzaj nijaki | rosyjski | rodzaj żeński | rzadki | rzeczownik | rzymski | środowiskowy | staropolskie | starożytny | szwedzki | teatralny | techniczny | turecki | ukraiński | węgierski | włoski | wojskowy | wulgarne | żartobliwie | zdrobnienie | żeglarskie | zoologia
Według języka: wszystkie | English | français | Deutsch | lietuvių | polski
Znaleziono 159187 przypisów.
szpic — gatunek psa. [przypis redakcyjny]
szpichlerz — dziś: spichlerz; magazyn żywności, szczególnie zboża. [przypis edytorski]
szpic — rasa psa. [przypis edytorski]
szpicrózga (daw.) — szpicruta, giętki pręt, zazwyczaj obciągnięty skórą, używany przy jeździe konnej. [przypis edytorski]
szpicrózga — szpicruta, elastyczny pręt pokryty skórą lub pleciony z rzemienia, używany do poganiania konia. [przypis edytorski]
szpicruta a. szpicrózga — giętki pręt, zazwyczaj obciągnięty skórą, używany przy jeździe konnej. [przypis edytorski]
szpicruta — elastyczny pręt pokryty skórą lub pleciony z rzemienia, używany do poganiania konia. [przypis edytorski]
szpicruta — giętki pręt, zazwyczaj obciągnięty skórą, używany przy jeździe konnej. [przypis redakcyjny]
szpicruta — krótki bat stosowany w jeździectwie. [przypis edytorski]
szpicruta — rodzaj pręta pokrytego skórą lub rzemiennej plecionki, stosowanego jako pomoc jeździecka służąca do poganiania konia. [przypis edytorski]
szpicruten — gruby, długi kij, którym wymierzano karę chłosty buntownikom w carskim wojsku; skazaniec był prowadzony pomiędzy dwoma szeregami żołnierzy i bity z obu stron. [przypis edytorski]
szpiegi — dziś popr. forma: szpiedzy. [przypis edytorski]
szpiegli to — czy to jest szpieg. [przypis edytorski]
szpiegostwo Leopolda spodliło go — Stendhal nie darzył sympatią wielkiego księcia Toskanii (od 1790 r. cesarza niemieckiego), za którego panowania rozwinął się w Toskanii system szpiegostwa, a Boska Komedia znalazła się na indeksie. [przypis redakcyjny]
szpiegowie (daw.) — dziś popr. M. lm: szpiedzy. [przypis edytorski]
szpiegowie — dziś popr.: szpiedzy. [przypis edytorski]
szpiegowie — dziś popr. szpiedzy. [przypis edytorski]
szpieg — tu: zwiadowca. [przypis edytorski]
szpigat (żegl.) — odpływnik, otwór w nadburciu, umożliwiający spływanie wody z pokładu za burtę statku. [przypis edytorski]
szpikanardy — spica nardi, gatunek lawendy. [przypis redakcyjny]
szpiklerz (daw.) — spichlerz. [przypis edytorski]
szpiklerze — dziś popr.: spichlerze, magazyny zbożowe. [przypis edytorski]
Szpikowaną goździkami. — w późn. wyd. uzupełniono tłumaczenie, dodając po tym wersie kwestię Dumaina: „Gdzież tam! Całkiem bez szpiku i rozdartą na dwoje”. [przypis edytorski]
szpik — według Greków szpik był wyjątkowo zdrowym pokarmem, zapewniającym dzieciom siłę. [przypis edytorski]
szpilka Damoklesa — w mit. gr. miecz Demoklesa przen.: wyrok losu, niebezpieczeństwo, zagrożenie wiszące nad człowiekiem. [przypis edytorski]
szpinet — dawny instrument muzyczny, odmiana klawesynu. [przypis edytorski]
Klementyna z Tańskich Hoffmanowa, Dziennik Franciszki
Krasińskiej
(źródło na Platformie Redakcyjnej)
szpinet (z niem.) — rodzaj małego klawesynu. [przypis edytorski]
szpinkę — dziś: spinkę. [przypis edytorski]
Szpionić chodzisz od kontrrewolucjonnych Luptaków? (z ros.) — Szpiegować chodzisz od kontrrewolucyjnych Luptaków? [przypis edytorski]
szpion — szpieg. [przypis edytorski]
Szpital Boży — fr. Hôtel-Dieu, najstarszy (zał. 651) i główny szpital Paryża, położony na wyspie w centrum miasta, w pobliżu katedry Notre Dame. [przypis edytorski]
szpital na Rybakach — szpital dla chorych wenerycznie w Łomży, od ulicy Rybaki, przy której się mieścił. [przypis edytorski]
szpitalów — dziś popr. forma: szpitali. [przypis edytorski]
szpitalów — dziś popr.: szpitali. [przypis edytorski]
szpital św. Łazarza — daw. szpital w Warszawie, specjalistyczny ośrodek chorób wenerycznych i skórnych. [przypis edytorski]
szpital Salpêtrière — zakład psychiatryczny w Paryżu. [przypis edytorski]
szpitalu — dziś popr. forma D. lp: szpitala. [przypis edytorski]
szpłacheć — spłacheć, kawałek pola. [przypis edytorski]
szpona (daw., r.ż.) — dziś popr.: szpon (r.m.); daw. D. lm: szpon, dziś D. lm: szponów. [przypis edytorski]
szpona, spona (daw.) — spinka, klamra, zapięcie. [przypis edytorski]
szponton — rodzaj krótkiej piki-halabardy. [przypis redakcyjny]
szpontować — szpuntować, zatykać, zasłaniać. [przypis redakcyjny]
szpony — dziś popr. forma N.lm: szponami. [przypis edytorski]
Sz…… — prawdop.: Szwabie. [przypis edytorski]
szpryca — duże narzędzie podobne do strzykawki. [przypis edytorski]
szpryca (pot.) — strzykawka. [przypis edytorski]
szprync (daw.) — figiel. [przypis edytorski]
szprync (daw.) — skok. [przypis edytorski]
szprync (z niem.) — wybryk. [przypis edytorski]
szpryngel (z niem. springen: skakać) — skok, podskok. [przypis edytorski]
szpukuje — straszy. [przypis autorski]
szpunt — kołek zatykający otwór w beczce; pić ze szpuntu: pić bezpośrednio z beczki. [przypis edytorski]
szpunt — kołek zatykający otwór w beczce. [przypis edytorski]
szpygata — boczna luka odpływowa dla wody spływającej z pokładu okrętu. [przypis redakcyjny]
szpylman a. szpilman (z niem.) — grajek. [przypis edytorski]
szrafirunek — technika rysunku polegająca na tworzeniu obrazu poprzez rysowanie równoległych lub przecinających się kresek (szrafów). [przypis edytorski]
szrajber (niem. Schreiber) — w gwarze obozowej: więzień funkcyjny wykonujący prace administracyjno-pisarskie. [przypis edytorski]
szrajber — w gwarze obozowej i więziennej wiezień funkcyjny. [przypis edytorski]
szrajbsztuba — w gwarze obozowej kancelaria. [przypis edytorski]
szram — dziś popr. szrama. [przypis edytorski]
szramów — dziś popr. D. lm: szram. [przypis edytorski]
szramów — dziś popr. forma D.lm: szram. [przypis edytorski]
szramy — blizny [tu: N.lm szramy: bliznami]. [przypis redakcyjny]
szranki — … dziś popr. D.lm: szranków. [przypis edytorski]
szranki — miejsce ogrodzone, w którym odbywają się igrzyska lub wyścigi. [przypis redakcyjny]
szranki — ogrodzenie placu, na którym odbywał się turniej; przen.: sam turniej. [przypis edytorski]
szranki — ogrodzenie placu, na którym odbywał się turniej rycerski, przenośnie: sam turniej. [przypis edytorski]
szranki — ogrodzenie placu, na którym odbywał się turniej rycerski; przen. walka, zmagania. [przypis edytorski]
szranki — ogrodzenie placu, na którym odbywał się turniej rycerski; stawać, wstępować w szranki: stawać do walki. [przypis edytorski]
szranki — ogrodzenie placu turniejowego, przen. sam turniej. [przypis edytorski]
szranki — ogrodzenie placu turniejowego, przen.: turniej rycerski. [przypis edytorski]
szranki — ogrodzony plac, gdzie odbywały się turnieje rycerskie; tu: pole zmagań, ograniczony obszar działania. [przypis edytorski]
szranki — ogrodzony plac, na którym odbywały się średniowieczne turnieje. [przypis edytorski]
szranki — tu: barierki, ogrodzenie. [przypis edytorski]
szranki — tu: granice. [przypis edytorski]
szranki — tu: miejsce, w którym toczy się rywalizacja sportowa. [przypis edytorski]
szranki — walka, konfrontacja (pierw. ogrodzenie placu, na którym odbywał się turniej rycerski). [przypis edytorski]
szranki (z niem.) — miejsce ogrodzone, otoczone barierą; turniej (z łac.): średniowieczne igrzyska rycerskie, odbywane w specjalnie zbudowanych szrankach. [przypis redakcyjny]
szrapnel — pocisk artyleryjski wypełniony kulami, o dużym polu rażenia, używany w XIX i XX w.; nazwa pochodzi od nazwiska wynalazcy, angielskiego generała-majora Henry'ego Shrapnela. [przypis redakcyjny]
szrapnel — pocisk artyleryjski wypełniony metalowymi kulkami a. strzałkami, rozpryskującymi się przy wybuchu. [przypis edytorski]
szrapnel — pocisk artyleryjski wypełniony metalowymi kulkami a. strzałkami, rozpryskującymi się przy wybuchu; także: odłamek takiego pocisku. [przypis edytorski]
szrapnel (wojsk.) — pocisk artyleryjski z kulkami w środku, które są wyrzucane, gdy zadziała zapalnik czasowy. [przypis edytorski]
szrężogą, właśc. śreżoga (daw.) — zwarzenie się liści lub kwiatów na skutek zimna. [przypis edytorski]
szreń — warstwa zlodowaciałego śniegu powstała na powierzchni pokrywy śniegowej. [przypis edytorski]
szrobują — broń ognistą narządzają. [przypis redakcyjny]
szrobuje — [tu:] kieruje. [przypis redakcyjny]
szruba — dziś: śruba. [przypis edytorski]
szruba — śruba. [przypis edytorski]
szruba (z niem.) — dziś: śruba. [przypis edytorski]
szrubie — popr.: śrubie. [przypis edytorski]
szrubując — dziś popr.: śrubując. [przypis edytorski]
szryt (fonet. niem. Schritt) — krok. [przypis edytorski]
szryz — kra, ale nie z lodu, lecz z śniegu tylko. [przypis autorski]
sztaba (daw.) — dziób, przednia część statku. [przypis edytorski]
sztaba (daw. pot.) — wyraz oznaczający pozdrowienie, o znaczeniu zbliżonym do: cześć, witaj, trzymaj się. [przypis edytorski]
sztaba — przód okrętu. [przypis redakcyjny]
sztab Duchonina — prawdop. żart. określenie zaświatów, miejsca, do którego odchodzą zabici żołnierze. [przypis edytorski]
sztab korpuśny — sztab korpusu wojsk. [przypis edytorski]
sztab moskieski — Hetman wykupuje się diabłom pieniędzmi, jakie sam brał od carycy Katarzyny II. „Chór” występuje w roli diabłów-oficerów rosyjskich (tak też ucharakteryzowani byli grający te role aktorzy w przedstawieniu krakowskim). Obraz cały wystylizowany na wzór Widma (Doktora) z Dziadów cz. III (z epilogu). [przypis redakcyjny]
sztabskapitan — w Imperium Rosyjskim stopień oficerski pośredni między stopniem porucznika i kapitana. [przypis edytorski]
