Potrzebujemy Twojej pomocy!
Na stałe wspiera nas 454 czytelników i czytelniczek.
Niestety, minimalną stabilność działania uzyskamy dopiero przy 500 regularnych darczyńców. Dorzucisz się?
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza
Według kwalifikatora: wszystkie | anatomiczne | angielski, angielskie | architektura | astronomia | białoruski | biologia, biologiczny | botanika | chemiczny | czeski | dawne | filozoficzny | fizyka | francuski | frazeologia, frazeologiczny | grecki | gwara, gwarowe | hebrajski | historia, historyczny | hiszpański | holenderski | ironicznie | język, językowy, językoznawstwo | łacina, łacińskie | literacki, literatura | liczba mnoga | matematyka | medyczne | mitologia | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | niemiecki | poetyckie | pogardliwe | portugalski | potocznie | przenośnie | przestarzałe | regionalne | religijny, religioznawstwo | rodzaj męski | rodzaj nijaki | rosyjski | rodzaj żeński | rzadki | rzeczownik | środowiskowy | staropolskie | turecki | ukraiński | węgierski | włoski | wojskowy | wulgarne | żartobliwie
Według języka: wszystkie | English | français | Deutsch | lietuvių | polski
Znaleziono 17895 przypisów.
pueblo (hiszp.) — niewielka miejscowość, miasteczko, wioska. [przypis edytorski]
pueblo (hiszp.) — osiedle. [przypis edytorski]
pueblo (hiszp.) — wioska, osada. [przypis edytorski]
pueblo — wioska czerwonoskórych. [przypis autorski]
Puellae (…) fiat (łac.) — „Choćby go wszystkie dziewki uwieść chciały, choćby/ Pod jego stopą róże wykwitały wonne” (Aulus Persius Flaccus, Satirae, II, 38; tłum. Edmund Cięglewicz). [przypis tłumacza]
puericulture — puer po łacinie znaczy dziecko; culture hodowla. [przypis autorski]
pueritia (łac.) — dzieciństwo; dziecinność. [przypis edytorski]
puerpera (wł.) — położnica, tu: rodzicielka, matka. [przypis redakcyjny]
Puerta del Camforon — jedna z bram Toleda. [przypis autorski]
Puerta del Puente (hiszp.) — brama mostu. [przypis edytorski]
Puerta del Sol (hiszp.) — brama słońca. [przypis edytorski]
Puerto Nuevo — najważniejszy port morski Argentyny, położony nad zatoką Rio de la Plata, w miejscu gdzie rzeki Parana i Urugwaj wspólnie uchodzą do Oceanu Atlantyckiego. [przypis edytorski]
puff (ang.) — przesadnie wychwalać. [przypis redakcyjny]
Puffinuria berardi (daw. biol.) — nurzec falklandzki, podgatunek średniego ptaka z rodziny burzykowatych (petrelowatych), w ob. systematyce Pelecanoides urinatrix berardi. [przypis edytorski]
puff — w gwarze obozowej: dom publiczny. [przypis edytorski]
puff — w gwarze obozowej dom publiczny. [przypis edytorski]
pugacz — puchacz, sowa. [przypis edytorski]
Puget, Ludwik (1877–1942) — rzeźbiarz, malarz, współtwórca kabaretu „Zielony Balonik”. [przypis edytorski]
Puget, Pierre (1620–1694) — fr. rzeźbiarz, malarz i architekt barokowy; twórca rzeźb religijnych, mitologicznych i historycznych, portrecista; jego styl cechował naturalizm i dynamika formy. [przypis edytorski]
pugilares (daw.) — portfel na pieniądze i dokumenty. [przypis edytorski]
pugilares (daw.) — portfel. [przypis edytorski]
Honoré de Balzac, Stracone złudzenia, Wielki człowiek z prowincji w Paryżu
(źródło na Platformie Redakcyjnej)
Tadeusz Dołęga-Mostowicz, Bracia Dalcz i S-ka, Bracia Dalcz i S-ka, tom drugi
(źródło na Platformie Redakcyjnej)
Johann Wolfgang von Goethe, Lata wędrówki Wilhelma Meistra, czyli wyrzekający się
(źródło na Platformie Redakcyjnej)
Czesław Halicz (właśc. Czesława Endelmanowa-Rosenblattowa), Ludzie, którzy jeszcze żyją
(źródło na Platformie Redakcyjnej)
Władysław Stanisław Reymont, Ziemia obiecana, Ziemia obiecana, tom pierwszy
(źródło na Platformie Redakcyjnej)
pugilares — portfel. [przypis edytorski]
pugilat (łac.) — walka na pięści. [przypis redakcyjny]
Pugiles (…) vehementior — Cicero, Tusculanae quaestiones [wyd. też pod tytułem: Tusculanae disputationes], II, 23. [przypis tłumacza]
puginał (daw.) — krótki mieczyk; sztylet. [przypis edytorski]
puginał (daw.) — sztylet. [przypis edytorski]
puginał — krótka broń sieczna, podobna do małego miecza. [przypis edytorski]
puginał — miniaturowy miecz; sztylet. [przypis edytorski]
puginał — sztylet; krótki miecz. [przypis edytorski]
puginał — sztylet o mocno zwężającej się, ostro zakończonej klindze, często obosieczny, używany w wojsku do dobijania rannych. [przypis edytorski]
puginał — sztylet. [przypis edytorski]
puginał (z łac. pugio) — także starop.: tylec; daw. broń sieczna, miniaturowy miecz; sztylet. [przypis edytorski]
puginał (z wł.) — krótki, wąski sztylet. [przypis edytorski]
pugna stataria (łac.) — we wstępnym boju. [przypis redakcyjny]
puha — bicz ze sznurków. [przypis edytorski]
puhacz (daw., por. ros. pugat': straszyć) — dziś popr. pisownia: puchacz. [przypis edytorski]
puhacz — dziś popr. pisownia: puchacz. [przypis edytorski]
puhar — dziś popr. pisownia: puchar. [przypis edytorski]
puha — rodzaj bicza. [przypis edytorski]
puinał — puginał (większy sztylet). [przypis redakcyjny]
puisque Vous voulez plus avoir aucun commerce avec moi secret — skoro nie chcesz już mieć ze mną żadnych stosunków intymnych. [przypis edytorski]
puissance mystérieuse, indéterminée… (fr.) — siła tajemnicza, nieokreślona; dla jednych fatalna, dla innych wola opatrznościowa, której ciągły wpływ na istoty żyjące określa po wszystkie czasy ich formę, wielkość i trwanie, zgodnie z przeznaczeniem każdej z nich w szeregu tworów, którego część składową stanowią. Jest to ta siła, co harmonijnie łączy każdy człon z całością, przystosowując go do czynności, którą ma on spełniać w ogólnym organizmie przyrody, czynności, która jest zarazem dla niego racją bytu. [przypis tłumacza]
Pu-Ji, właśc. Aisin Gioro Puyi (1906–1967) — ostatni cesarz Chin, pochodził z mandżurskiej dynastii Qing, z rodu Aisin Gioro, intronizowany jako cesarz Xuantong w 1908 r., zmuszony do abdykacji w 1912 r. po rewolucji ludowej w Nankinie (1911–1912); w latach 1920–1932 używał imienia Henry Pu Yi; od 1934 r. był cesarzem marionetkowego państwa Mandżukuo; aresztowany w 1945 r. był więźniem najpierw radzieckim, a potem chińskim; został uwolniony w 1959 roku i jako zwykły obywatel Chińskiej Republiki Ludowej pracował jako ogrodnik, a potem archiwista. [przypis edytorski]
pukać się (daw.) — tu: pękać z hukiem. [przypis edytorski]
pukać się — pęknąć. [przypis edytorski]
pukać — tu: pękać. [przypis redakcyjny]
pukawka (żart.) — pistolet a. strzelba; tu: o zabawce. [przypis edytorski]
Puk — chochlik, wesoły duszek domowy w opowieściach anglosaskich, znany z dowcipów i oszustw; jeden z elfów w Śnie nocy letniej Shakespeare'a. [przypis edytorski]
Puk — czarodziejski skrzat z angielskich legend i baśni, psotny, ale życzliwy ludziom, nazywany też Robinem Poczciwcem (Robin Goodfellow). [przypis edytorski]
pukiel (daw.) — lok. [przypis edytorski]
pukielkami — ozdobami wypukłymi. [przypis redakcyjny]
pukiel — lok. [przypis edytorski]
pukiel — wijący się lok. [przypis edytorski]
pukka (czyt. pakka) — tęgi, mocny, dobrze zbudowany. [przypis tłumacza]
pukka — dosł. mocny, pewny, stały; tu: „etatowy”. [przypis tłumacza]
pukle (daw.) — loki. [przypis edytorski]
puklerz (daw.) — rodzaj okrągłej tarczy. [przypis edytorski]
puklerz (daw.) — tu: tarcza. [przypis edytorski]
puklerz — niewielka, okrągła tarcza. [przypis edytorski]
puklerz — niewielka, osłaniająca przedramię, okrągła tarcza o średnicy 25–40 cm. [przypis edytorski]
puklerzny — uzbrojony w puklerz, tj. tarczę. [przypis edytorski]
puklerz — okrągła tarcza. [przypis edytorski]
puklerz — okrągła, wypukła tarcza. [przypis edytorski]
puklerz — okrągła, wypukła tarcza stanowiąca dawniej część uzbrojenia jazdy. [przypis edytorski]
puklerz — okrągła, wypukła tarcza; tu raczej: pancerz (jako przykrywający tułów, w którego środku bije serce). [przypis edytorski]
puklerz — rodzaj okągłej tarczy. [przypis edytorski]
puklerz — rodzaj okrągłej tarczy; pancerz. [przypis edytorski]
puklerz — rodzaj okrągłej tarczy. [przypis edytorski]
puklerz — rodzaj okrągłej tarczy. [przypis edytorski]
puklerz — rodzaj okrągłej tarczy, tu ogólnie: pancerz. [przypis edytorski]
puklerz — rodzaj okrągłej tarczy, tu ogólnie: tarcza. [przypis edytorski]
puklerz — rodzaj okrągłej tarczy, tu ogólnie: tarcza. [przypis edytorski]
puklerz — rodzaj okrągłej, wypukłej tarczy. [przypis edytorski]
puklerz — rodzaj okrągłej, wypukłej tarczy rycerskiej. [przypis edytorski]
puklerz — rodzaj tarczy. [przypis edytorski]
puklerz — tarcza. [przypis edytorski]
puklerz — tarcza rycerska, okrągła i wypukła. [przypis edytorski]
puklerz (wojsk.) — okrągła tarcza używana przez jazdę. [przypis edytorski]
puknąć — pęknąć; por.: śmiać się do rozpuku. [przypis redakcyjny]
pukneno (gw.) — puknęło. [przypis edytorski]
pułap (daw.) — drewniany strop albo sufit. [przypis edytorski]
pułap — drewniany sufit, strop. [przypis edytorski]
Pułapki miłości — komedia Pierre'a Marivaux z 1722 r. [przypis edytorski]
pułap — maksymalna wysokość, jaką jest w stanie osiągnąć statek powietrzny. [przypis edytorski]
pułap — sufit. [przypis edytorski]
pułap — tu: (daw.) drewniany strop albo sufit. [przypis edytorski]
Pułaskich obu — w działaniach konfederacji barskiej brało udział kilku przedstawicieli rodziny Pułaskich, dwaj najważniejsi to ojciec Józef (1704–1769), współtwórca i marszałek konfederacji barskiej, oraz jego syn Kazimierz (1745–1779), który zginął w bitwie pod Savannah jako generał wojsk walczących o niepodległość Stanów Zjednoczonych. [przypis edytorski]
Pułaski, Józef (1704–1769) — wódz konfederacji barskiej. [przypis edytorski]
Pułaski, Kazimierz (1745–1779) — dowódca konfederacji barskiej, zginął w bitwie pod Savannah jako generał wojsk walczących o niepodległość Stanów Zjednoczonych. [przypis edytorski]
Puławska — ulica w Warszawie, zaczynająca się w dzielnicy Mokotów. [przypis edytorski]
Puławy — miasto powiatowe w województwie lubelskim. [przypis edytorski]
pułk 11. (…) żaden pułk tak świetnego nie miał korpusu oficerów… — Oficerowie pułku 11: pułkownik Adam Potocki, major Tański, szefowie: książę Wincenty Woroniecki i Tomicki, kapitanowie Starzeński, Wesołowski, Komorowski Franciszek, Korn, Szulimirski Anastazy, Karsznicki. Porucznicy i podporucznicy Aleksander Stadnicki z Boratyna, Jan i Seweryn Drohojowscy z Krukienic, Józef Baworowski z Smolanki, Modest Dulski, Ignacy Szumlański, Roman Załuski, Potulicki, Kossakowski, Boznańscy, Pietruski Józef, Henryk Zielonka, Maksymilian Chojecki, Augustyn Drojewski, Dąbrowski, Zagórski Wincenty, Nowicki Jakub, Beski, Czarnek, Kuźmiński. Kapitan adiutant major Twardowski, a po nim Smoleński. Kapitan płatnik Zwierzeński. Z samego początku szef Adam Bierzyński. Kapitan Aleksander Błędowski. [przypis autorski]
pułk grecki — obecność greckich oddziałów najemnych w armii egipskiej jest poświadczona dopiero za panowania Psametycha I (664–610 p.n.e.), który nawiązał bliższe stosunki ze światem helleńskim. [przypis edytorski]
pułki zaśpiewały jednym głosem, odjeżdżając: „Anioł Pański zwiastował Najświętszej Pannie Marii”, i z tą pieśnią znikły Szwedom z oczu — modlitwa Anioł Pański jest tu jeszcze jednym symbolem przewagi nad Szwedami jako nieuznającymi kultu maryjnego luteranami. [przypis edytorski]
pułkownik Adam Borkiewicz (1896–1958) — oficer służby stałej WP, historyk, członek Komendy Głównej AK, po wojnie szykanowany przez władze komunistyczne, autor pierwszej monografii powstania warszawskiego. [przypis edytorski]
pułkownik — Adam Sołtan. [przypis redakcyjny]
pułkownik Frydrychów — pułkownik Fryderyka, tj. Fryderyka Witelsbacha (1596–1632), elektora Palatynatu Reńskiego, przywódcy Unii Ewangelickiej, tj. protestanckiego przymierza politycznego w Cesarstwie Rzymskim Narodu Niemieckiego, w latach 1619-1620 króla protestanckich Czech, z racji krótkiego panowania nazywanego królem zimowym. [przypis edytorski]
pułkownik Hulot — [por.] Kuzynka Bietka. [przypis tłumacza]
pułkownik Kazimierz Iranek-Osmecki ps. „Jarecki” (1897–1984) — oficer służby stałej WP, w 1939 r. w stopniu podpułkownika w sztabie Naczelnego Wodza, od grudnia tegoż roku w ZWZ, przedostał się na Zachód, zrzucony w kraju jako cichociemny w marcu 1943 r. Przed powstaniem i w jego trakcie szef Oddziału II Komendy Głównej AK. Był głównym negocjatorem strony polskiej w pertraktacjach kapitulacyjnych z Erichem von dem Bachem. Po wojnie na emigracji w Wielkiej Brytanii. [przypis edytorski]
pułkownik petyhorski — dowódca petyhorców, średniozbrojnej jazdy w wojsku litewskim. [przypis edytorski]
