Wesprzyj Wolne Lektury 1,5% podatku — to nic nie kosztuje! Wpisz KRS 00000 70056 i nazwę fundacji Wolne Lektury do deklaracji podatkowej. Masz czas tylko do końca kwietnia :)
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza
Według kwalifikatora: wszystkie | anatomiczne | angielski, angielskie | arabski | architektura | astronomia | białoruski | biologia, biologiczny | bez liczby pojedynczej | botanika | celtycki | chemiczny | czasownik | czeski | dawne | drukarstwo, drukowany | dziecięcy | ekonomiczny | filozoficzny | fizyka | francuski | frazeologia, frazeologiczny | geografia, geograficzny | geologia | grecki | gwara, gwarowe | handel, handlowy | hebrajski | hinduski | historia, historyczny | hiszpański | holenderski | ironicznie | islandzki | łacina, łacińskie | literacki, literatura | liczba mnoga | matematyka | medyczne | mineralogia | mitologia | mitologia germańska | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | nieodmienny | niemiecki | norweski | obelżywie | poetyckie | pogardliwe | polski | polityczny | portugalski | pospolity | potocznie | prawo, prawnicze | przenośnie | przestarzałe | przymiotnik | przysłowiowy | psychologia, psychologiczny | regionalne | religijny, religioznawstwo | rodzaj męski | rodzaj nijaki | rosyjski | rodzaj żeński | rzadki | rzeczownik | rzymski | środowiskowy | staropolskie | starożytny | szwedzki | teatralny | techniczny | turecki | ukraiński | węgierski | włoski | wojskowy | wulgarne | żartobliwie | zdrobnienie | żeglarskie | zoologia
Według języka: wszystkie | English | français | Deutsch | lietuvių | polski
Znaleziono 115674 przypisów.
Kwiryci — lud sabiński z miasta Cures na lewym brzegu Tybru, ok. 40 km na płn.-wsch. od Rzymu (dziś: Fara Sabina w prowincji Rieti w Lacjum we Włoszech). [przypis edytorski]
kwiryci — pierwotnie określenie odnosiło się do mieszkańców Italii mających być potomkami Romulusa (dokł. lud sabiński z miasta Cures na lewym brzegu Tybru, na płn.-wsch. od Rzymu, dziś: Fara Sabina w prowincji Rieti w Lacjum we Włoszech), z czasem, szczególnie w okresie cesarstwa, nabrało ogólnego znaczenia i stało się zaszczytnym określeniem rdzennych Rzymian. [przypis edytorski]
Kwiryci — pierwotni mieszkańcy Italii mający być potomkami Romulusa; tu: zaszczytne określenie rdzennych Rzymian. [przypis edytorski]
Kwiryci — pierwotni mieszkańcy Italii mający być potomkami Romulusa; tu: zaszczytne określenie rdzennych Rzymian. [przypis edytorski]
kwiryctwo — tu: obywatelstwo. [przypis edytorski]
Kwiryn (łac. Quirinus; mit. rzym.) — czczony pod postacią włóczni (łac. quiris: włócznia) jeden z najstarszych bogów staroż. Rzymu, obok Jowisza i Marsa zajmujący najważniejsze miejsce wśród bóstw państwa rzym.; patron kwirytów, tzn. zbrojnych (we włócznie), czyli Rzymian jako narodu wojowników; wg późniejszej legendy Kwiryn był utożsamiany przez Rzymian z królem Romulusem, który miał przyjąć to imię po śmierci i wniebowzięciu. [przypis edytorski]
Kwiryn (łac. Quirinus; mit. rzym.) — czczony pod postacią włóczni (łac. quiris: włócznia) jeden z najstarszych bogów staroż. Rzymu, obok Jowisza i Marsa zajmujący najważniejsze miejsce wśród bóstw państwa rzym.; patron kwirytów, tzn. zbrojnych (we włócznie), czyli Rzymian jako narodu wojowników; prawdopodobnie było to pradawne bóstwo Sabinów, zaadoptowane przez Rzymian; Kwiryn był utożsamiany przez Rzymian z królem Romulusem, który miał przyjąć to imię po śmierci i wniebowzięciu. [przypis edytorski]
Kwiryn — Romulus, którego posąg stał w świątyni Jowisza Feretryjskiego, gdzie składano łupy (spolia opima). [przypis edytorski]
kwiryta — cywilny obywatel Rzymu; zdanie delikatnie sugeruje, że powodem wyrażanej w wierszu radości jest nie tylko powrót Pompejusza, ale też fakt, że po wojnie domowej nie utracił on praw obywatelskich. [przypis edytorski]
kwitacyja (daw.) — kwit. [przypis edytorski]
kwita — koniec. [przypis edytorski]
kwit dłużny — wystawione przez dłużnika pokwitowanie zaciągnięcia długu. [przypis edytorski]
kwitnęła — dziś popr. forma 3 os. lp r.ż. cz.przesz.: kwitła. [przypis edytorski]
kwitować — potwierdzać podpisem. [przypis edytorski]
kwitować — tu: rezygnować. [przypis edytorski]
kwitować z czegoś (daw., iron.) — wcale nie chcieć czegoś; tu: rezygnować. [przypis edytorski]
kwit — pisemny dowód poświadczający otrzymanie czegoś lub zaświadczenie upoważniające do odbioru czegoś. [przypis edytorski]
KW — Komitet Wojewódzki. [przypis edytorski]
kwokać — narzekać. [przypis edytorski]
kwoktucha (gw.) — kwoka. [przypis edytorski]
kwoli a. gwoli komuś/czemuś (daw.) — ze względu na kogoś/coś. [przypis edytorski]
kwoli — a. k'woli: dla, z powodu czegoś. [przypis edytorski]
kwoli czemu a. gwoli czemu (starop.) — dla czego, z powodu czego. [przypis edytorski]
kwoli czemuś (daw.) — dla czegoś, z powodu czegoś. [przypis edytorski]
k'woli czemu (starop.) — dla czego, z powodu czego; na użytek czego. [przypis edytorski]
k'woli (daw.) — a. kwoli: dla. [przypis edytorski]
kwoli (daw.) — dla, ze względu na. [przypis edytorski]
kwoli (daw.) — dla, ze względu na, w celu (konstrukcja łącząca się z C.: kwoli czemu). [przypis edytorski]
k'woli (daw.) — dla, z powodu czegoś. [przypis edytorski]
kwoli (daw.) — gwoli; dla, w celu, z powodu. [przypis edytorski]
k woli (daw.) — ze względu na. [przypis edytorski]
kwoli (daw.) — ze względu na. [przypis edytorski]
k'woli — dla (łączy się z rzecz. w C.). [przypis edytorski]
k'woli — dla. [przypis edytorski]
kwoli drugim (daw.) — ze względu na innych. [przypis edytorski]
kwoli komu (daw.) — ze względu na kogoś. [przypis edytorski]
kwoli komu (starop.) — dla kogo. [przypis edytorski]
kwoli (starop.) — dla, z powodu. [przypis edytorski]
kwoli (starop.) — z powodu. [przypis edytorski]
k'woli temu — dlatego; k'woli: dla, z powodu czegoś. [przypis edytorski]
kwota (daw.) — tu: liczba, liczebność. [przypis edytorski]
kwota — tu: ilość. [przypis edytorski]
kwotnik — pisarz, prowadzący rejestry sprzedaży soli. [przypis edytorski]
Kwowadisy — spolszczona lm. od Quo vadis, tytułu powieści Henryka Sienkiewicza. [przypis edytorski]
KW PZPR — Komitet Wojewódzki Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. [przypis edytorski]
K. X. R. — Karol Książę Radziwiłł (X od daw. przyjętej pisowni). [przypis edytorski]
Kybele — frygijska bogini płodności i urodzaju, czczona jako Bogini Matka, także przez Greków i Rzymian (jako Wielka Macierz i Matka Bogów). [przypis edytorski]
Kybele (mit.) — bogini frygijska, czczona także przez Greków i Rzymian, patronka wiosny i płodności oraz miast obronnych. [przypis edytorski]
Kybele (mit.) — bogini frygijska, Wielka Matka, patronka płodności i urodzaju, czczona także przez Greków i Rzymian; jej młodym kochankiem był pasterz Attis, bóg wegetacji i wiosny. [przypis edytorski]
Kybele (mit.) — bogini frygijska, Wielka Matka, patronka płodności i urodzaju, czczona także przez Greków i Rzymian. [przypis edytorski]
Kybele — u Rzymian: Cybele. [przypis edytorski]
Kydony — Kydończycy, tj. przedgrecka ludność Krety. [przypis edytorski]
Kydryński, Lucjan (1929–2006) — dziennikarz i konferansjer. [przypis edytorski]
kykeon — starogrecka polewka z wina, tartego sera i jęczmienia, często także miodu i ziół. [przypis edytorski]
Kyklop a. Cyklop — przedstawiciel mitycznego szczepu jednookich olbrzymów-ludożerców. [przypis edytorski]
Kyklopowie — mityczny szczep jednookich olbrzymów-ludożerców. [przypis edytorski]
Kyknos (mit. gr.) — syn Posejdona i Kalyke, król Kolonaj; sprzymierzeniec Trojan podczas wojny trojańskiej, zabity przez Achillesa. [przypis edytorski]
Kyllene — szczyt górski w Arkadii, poświęcony Hermesowi, który miał się narodzić w grocie na zboczu tej góry; obecnie Ziria, wys. 2376 m. [przypis edytorski]
Kyme, gród Eolów — staroż. duże greckie miasto portowe w Eolii, krainie na płn.-zach. wybrzeżu Azji Mniejszej, zasiedlonej przez Greków mówiących dialektem eolskim. [przypis edytorski]
Kypris a. Kipryda (mit. gr.) — przydomek Afrodyty, bogini miłości, od Cypru, przy brzegu którego wyłoniła się z piany morskiej; na wyspie znajdował się też jeden z najważniejszych ośrodków kultu bogini, patronującej również żeglarstwu. [przypis edytorski]
Kypryda (mit. gr.) — przydomek Afrodyty. [przypis edytorski]
Kyrene (gr.) — Cyrena, staroż. miasto w płn. Libii, ok. 15 km od brzegu M. Śródziemnego; zał. jako kolonia grecka ok. 630 p.n.e., stanowiła najstarsze i gł. miasto regionu. [przypis edytorski]
Kyrene (gr.), Cyrena — staroż. miasto w płn. Libii, ok. 15 km od brzegu M. Śródziemnego; zał. jako kolonia grecka ok. 630 p.n.e., stanowiła najstarsze i gł. miasto regionu. [przypis edytorski]
Kyrie eleison (gr.) — Panie, zmiłuj się. [przypis edytorski]
Kyrie eleison (rel., gr. Κύριε ελέησον) — „Panie, zmiłuj się”, formuła modlitewna w liturgii chrześcijańskiej. [przypis edytorski]
Kyrie elejson! (gr.) — Panie, zmiłuj się nad nami! [przypis edytorski]
Kyrie Elejson (gr.) — Panie, zmiłuj się. [przypis edytorski]
Kyrie elejson (gr.) — Panie, zmiłuj się. [przypis edytorski]
kyrie elejson (z gr. Κύριε, ἐλέησον) — Panie, zmiłuj się. [przypis edytorski]
Kyrieleison — Panie, zmiłuj się nad nami; dzisiejszy zapis: Kyrie eleison. [przypis edytorski]
kyrie (z gr.) — akt pokuty. [przypis edytorski]
Kytera — przydomek Afrodyty od jednego z centrów jej kultu, wyspy Kythery leżącej na południe od Peloponezu. [przypis edytorski]
Kyterea — przydomek Afrodyty od jednego z centrów jej kultu, wyspy Kythery leżącej na południe od Peloponezu. [przypis edytorski]
Kyterejska Pani (mit. gr.) — Afrodyta, bogini miłości, matka Erosa; wg Hezjoda wyłoniła się z morskiej piany u brzegów wyspy Kytera, na płd. od Peloponezu. [przypis edytorski]
kytras (lenk.) — gudrus. [przypis edytorski]
kyziken — złota moneta bita w staroż. mieście Kyzikos, ważnej kolonii greckiej na azjatyckim wybrzeżu Propontydy (morza Marmara); miała wartość ok. półtora perskiego darejka. [przypis edytorski]
Kyzlar Aga — naczelnik haremu. [przypis edytorski]
k'zbawieniu (daw.) — ku zbawieniu; do zbawienia. [przypis edytorski]
Łącka, Helena (zm. 1964) — aktorka. [przypis edytorski]
Łącko — gmina wiejska w województwie małopolskim, w powiecie nowosądeckim. [przypis edytorski]
łączący Indie (po mostach między wyspami), Anaradżapura, Kandy i Colombo — połączenie mostami Płw. Indyjskiego i wyspy Cejlon, poprzez archipelag leżących między nimi wysepek, raf i mielizn zwanych Mostem Adama, planowano już pod koniec XIX w., ale do dziś takich zamierzeń zrealizowano. Od roku 1914 podczas podróży koleją korzystano z liczącego 30 km połączenia promowego pomiędzy stacją Dhanushkodi na wyspie Pamban, połączoną mostem z głównym lądem Indii, a stacją Talaimannar na wysepce Mannar, połączonej groblą komunikacyjną z Cejlonem. [przypis edytorski]
łącznik kopulatywny — spójnik wskazujący na treść dodatkową do tego, co już było powiedziane (np. co więcej, jak również). [przypis edytorski]
łącznik lwowski — lwowskim łącznikiem krakowskiej grupy ŻOB, do której należała Gusta Dawidsohn-Dränger i jej mąż, był Johannes Bernard. [przypis edytorski]
łąki — dziś popr. forma N. lm: łąkami. [przypis edytorski]
łąki lernejskie (mit. gr.) — dolina lernejska w Argolidzie; znana także z mitu o hydrze lernejskiej zgładzonej przez Heraklesa. [przypis edytorski]
łątka (daw.) — lalka; kukiełka. [przypis edytorski]
łątka (daw.) — lalka, kukiełka. [przypis edytorski]
łątka (daw.) — lalka, marionetka. [przypis edytorski]
łątka (daw.) — lalka. [przypis edytorski]
łątka — jętka, krótko żyjący owad spotykany nad brzegami jezior. [przypis edytorski]
łątka — lalka. [przypis edytorski]
łątka — niewielka ważka z rodziny łątkowatych, najczęściej niebieska lub zielona (w Europie występuje wiele gatunków łątek). [przypis edytorski]
łątka — niewielki owad nadwodny. [przypis edytorski]
łątka — owad z rzędu ważkowatych, symbol nietrwałości i przemijania; w dawnej polszczyźnie także: lalka, kukiełka. [przypis edytorski]
łątka — rodzaj ważki o wysmukłym ciele, zielono lub niebiesko zabarwionym, mający dwie pary błoniastych, wydłużonych skrzydeł. [przypis edytorski]
łątka — rodzaj ważki. [przypis edytorski]
łątka — tu daw.: lalka, marionetka. [przypis edytorski]
łątka — zielonkawy lub niebieskawy owad żyjący przy brzegu wód. [przypis edytorski]
łątko (daw.) — kukiełka. [przypis edytorski]
łabaj — oddział szpitalny dla wenerycznie chorych. [przypis edytorski]
