Spis treści

Wacław PotockiCzłowiek nad apetyt jeść nie może, pić może

UcztaSiedząc Włoch na bankiecie gdzieś między Polaki,

Natkał rozmaitymi żołądek przysmaki.

Obyczaje, PijaństwoWięc, gdy, prze gospodarską po uczcie ochotę [1],

Przed każdego kieliszków pewną kładą kwotę [2],

Że do nich przymuszają, aż się drudzy dawią [3],

Rozumie, że znowu stół misami zastawią;

Ucieczka, StrachTak jego do jedzenia, jako i do picia

Musić [4] będą. Więc skrycie, umknąwszy obicia,

Uciec, niżeli umrzeć, z tego woli gmachu.

I przyznał się nazajutrz do swojego strachu.

ochota (daw.) — gościnność. [przypis edytorski]

kwota — tu: ilość. [przypis edytorski]

dawić (daw.) — dławić. [przypis edytorski]

musić (daw.) — zmuszać. [przypis edytorski]