Dzisiaj aż 13,496 dzieciaków dzięki wsparciu osób takich jak Ty znajdzie darmowe książki na Wolnych Lekturach.
Dołącz do Przyjaciół Wolnych Lektur i zapewnij darmowy dostęp do książek milionom uczennic i uczniów dzisiaj i każdego dnia!
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza
Według kwalifikatora: wszystkie | angielski, angielskie | arabski | architektura | astronomia | białoruski | biologia, biologiczny | bez liczby pojedynczej | botanika | chemiczny | chiński | czeski | dawne | ekonomiczny | filozoficzny | fizyka | francuski | frazeologia, frazeologiczny | geografia, geograficzny | geologia | grecki | gwara, gwarowe | hebrajski | historia, historyczny | hiszpański | ironicznie | łacina, łacińskie | literacki, literatura | liczba mnoga | medyczne | mineralogia | mitologia | mitologia germańska | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | nieodmienny | niemiecki | poetyckie | pogardliwe | portugalski | potocznie | przestarzałe | regionalne | religijny, religioznawstwo | rosyjski | rodzaj żeński | rzadki | staropolskie | teatralny | turecki | ukraiński | węgierski | włoski | wojskowy | żartobliwie | zdrobnienie | żeglarskie
Według języka: wszystkie | English | français | Deutsch | lietuvių | polski
Znaleziono 11015 przypisów.
kwasy (daw.) — kłótnie. [przypis edytorski]
kwatera — działka w ogrodzie. [przypis redakcyjny]
kwaterka — ćwierć (litra). [przypis edytorski]
kwaterka (daw.) — miara pojemności, czwarta część kwarty, tj. ok. ćwierć litra. [przypis edytorski]
kwaterka — dawna miara pojemności, czwarta część kwarty, tj. ok. ćwierć litra. [przypis edytorski]
kwaterka (daw.) — szklanka o pojemności 1/4 litra. [przypis edytorski]
kwaterki — cztery działki. [przypis redakcyjny]
kwaterkowy kielich — kielich o pojemności kwaterki, tj. wg. daw. miary pojemności: ¼ kwarty, tj. ok. ćwierć litra. [przypis edytorski]
kwatermistrz — oficer zajmujący się przygotowaniem kwater lub miejsca obozowania dla wojska. [przypis edytorski]
kwater — pardon. [przypis redakcyjny]
kwatery — mieszkania, gospody. [przypis redakcyjny]
kwef (daw.) — kobiece nakrycie głowy. [przypis edytorski]
kwef (daw.) — tu: nakrycie głowy noszone przez starsze kobiety i wdowy. [przypis edytorski]
kwefów — zasłon, woalek. [przypis redakcyjny]
kwef — tu: zasłona głowy lub twarzy, noszona dawniej przez wdowy. [przypis edytorski]
kwef — zasłona na twarz kobiety. [przypis edytorski]
kwef — zasłona na twarzy kobiety. [przypis edytorski]
kwef — zasłona, woal. [przypis edytorski]
kwef (z franc. coiffe) — chusta, zasłona, welon. [przypis edytorski]
kwef (z franc. coiffe) — chusta, zasłona, welon. [przypis redakcyjny]
kwels, popr.: quails (ang.) — przepiórki. [przypis edytorski]
Kwentyn — lekarz włoski Quintiani. [przypis tłumacza]
kwerele (daw., z łac.) — skargi. [przypis redakcyjny]
kwerenda — poszukiwanie. [przypis redakcyjny]
kwerenda (z łac.) — dochodzenie, śledztwo. [przypis edytorski]
kwerendy — poszukiwania, badania. [przypis redakcyjny]
kweres (daw.) — zamieszanie, zamęt. [przypis edytorski]
kweres — kłopot, zamieszanie. [przypis autorski]
kweres (z łac.) — badanie, rwetes. [przypis redakcyjny]
kwesta — dobroczynna lub okolicznościowa zbiórka pieniędzy. [przypis edytorski]
kwestarz — członek zakonu żebraczego a. osoba zbierająca datki. [przypis edytorski]
kwestarz (daw.) — członek zakonu żebrzącego, zbierający datki (kwestujący) na utrzymanie klasztoru. [przypis edytorski]
kwestarz (daw.) — tu: ksiądz, którego funkcją jest zbieranie datków na potrzeby zakonu. [przypis edytorski]
kwestarz — zakonnik zbierający datki. [przypis edytorski]
kwesta (z łac.) — zbiórka pieniędzy na rzecz klasztoru lub dla ubogich. [przypis edytorski]
kwesta (z łac.) — zbiórka pieniędzy. [przypis edytorski]
kwest (daw.) — tu: zysk, dar, datek. [przypis edytorski]
kwestia francusko-pruska — francuski cesarz Napoleon III Bonaparte starał się zapobiec dalszemu jednoczeniu Niemiec pod przewodnictwem Prus, rządzonych przez króla Wilhelma I Hohenzollerna i rząd premiera Ottona von Bismarcka. W lipcu 1870 Napoleon III wypowiedział wojnę Prusom. W bitwie pod Sedanem (1 września 1870) skapitulował i oddał się wraz ze swą stutysięczną armią do niewoli, co stało się bezpośrednią przyczyną jego detronizacji oraz proklamowania III Republiki. Włochy wykorzystały wojnę francusko-pruską do zajęcia ziem papieskich, wcześniej skutecznie bronionych przez wojska francuskie wysłane przez Napoleona III. [przypis edytorski]
kwestia irlandzka — w latach 1845–1849 zaraza niszczyła plony ziemniaków, będących podstawą wyżywienia uboższych warstw ludności Irlandii; kraj dotknęła klęska głodu, która spowodowała śmierć ok. 1 mln osób i gwałtownie nasiliła emigrację, szczególnie do Stanów Zjednoczonych. [przypis edytorski]
kwestia rzymska — konflikt pomiędzy papieżami a państwem włoskim po przyłączeniu Państwa Kościelnego do zjednoczonych Włoch. Od poł. VIII w. Rzym był stolicą obejmującego środkowe Włochy Państwa Kościelnego, rządzonego przez papieży jako świeckich monarchów. Podczas walk o zjednoczenie Włoch większość terytoriów Państwa Kościelnego przyłączono do proklamowanego w 1861 Królestwa Włoch. Kiedy w 1870 armia króla Wiktora Emanuela II zajęła również Lacjum i Rzym, które po plebiscycie włączono do Włoch, papież Pius IX nie uznał aneksji, odrzucił nadane mu w tzw. ustawie gwarancyjnej przywileje i uznał się za „więźnia Watykanu”. Do dyspozycji papieskiej pozostała Bazylika Św. Piotra, pałac i in. budynki na Watykanie. Dopiero w 1929 faszystowski rząd Mussoliniego podpisał tzw. traktaty laterańskie, w których papiestwo w zamian za rekompensatę finansową zrzekało się pretensji do terenów byłego Państwa Kościelnego, zaś rząd włoski uznawał papieża za suwerennego władcę wydzielonej części Rzymu, Państwa Watykańskiego. [przypis edytorski]
kwestia stoi otworem — popr.: kwestia pozostaje otwarta. [przypis edytorski]
Kwestia ta została przesądzona w orzeczeniu White-Smith Music Publishing Co v. Apollo Co, w którym uznano, że walce do pianoli z naniesioną na nie muzyką nie stanowią kopii w rozumieniu ówczesnego prawa autorskiego, a to z tego powodu, że nie mogą one być odczytywane i rozumiane gołym okiem, jak miało to miejsce w przypadku tradycyjnych kopii drukowanych partytur muzycznych. Skoro nie było kopii, to nie mogło dojść do naruszenia wyłącznego prawa kopiowania. H. B. Abrams, Copyright's First Compulsory License, „Santa Clara High Tech. L.J.” 215 (2009), http://digitalcommons.law.scu.edu/chtlj/vol26/iss2/2, (dostęp 10.04.2013), s. 218; J. Litman, War Stories, „Cardozo Arts & Entertainment Law Journal” 337 (2002), s. 16, przypis 64. [przypis autorski]
kwestionowany — tu: ten, o który pytano. [przypis edytorski]
kwestor (łac. quaestor) — w staroż. Rzymie urzędnik odpowiedzialny za finanse publiczne; od czasów Juliusza Cezara było 40 kwestorów, którzy sprawowali swe funkcje na różnych szczeblach: od administracji skarbem państwa, poprzez zbieranie podatków, po zarządzanie kasą wojskową; istnieli kwestorzy świątynni, legionowi, miejscy (tj. kurulni). [przypis edytorski]
kwestor — urzędnik odpowiedzialny za finanse i podatki. [przypis edytorski]
kwestor — w republice rzymskiej urzędnik odpowiedzialny za sprawy finansowe; niektórzy kwestorzy byli przydzieleni do służby w mieście, inni w prowincjach lub w wojsku, zarządzali skarbem państwa, zbierali podatki, zarządzali kasą armii, podziałem i sprzedażą łupów wojennych. [przypis edytorski]
kwestor — w starożytnym Rzymie urzędnik zarządzający skarbem państwa. [przypis redakcyjny]
kwestować — zbierać datki na cele dobroczynne. [przypis edytorski]
kwest (starop.) — zysk. [przypis edytorski]
kwestura (z łac.) — tu: policja. [przypis edytorski]
kwesty (starop.) — zabiegi, środki. [przypis redakcyjny]
kwiata — dziś popr.: kwiatu. [przypis edytorski]
kwiat chorobliwy wyradza w płaszczki, nie w prawdziwe śliwy — Myśl tego porównania jest taka: wola ludzka jest z natury dobrą, ale zmysłowe popędy wciągają ją do złego. [przypis redakcyjny]
Kwiatkowski, Aleksandr Aleksandrowicz (1852–1880) — rosyjski rewolucjonista pochodzenia polskiego; uczestnik „wędrówek w lud”, współzałożyciel Ziemli i Woli, członek Komitetu Wykonawczego Narodnej Woli; uczestniczył w przygotowaniach do nieudanego zamachu na Aleksandra II w Pałacu Zimowym, aresztowany w 1879, rok później skazany w tzw. „procesie szesnastki” i stracony. [przypis edytorski]
Kwiatkowski, Jerzy (1927–1986) — krytyk literacki, historyk literatury i tłumacz, pracownik Instytutu Badań Literackich. [przypis edytorski]
Kwiat lotosu — chodzi o utwór Henryka Sienkiewicza Bądź błogosławiona! Legenda indyjska z 1894 r. [przypis edytorski]
kwiat lotosu, kiedy Boga rodził — motyw bóstwa wyłaniającego się z kwiatu lotosu pojawia się zarówno w mitologii starożytnego Egiptu, jak i Indii. [przypis edytorski]
Kwiat lotosu M. Rodziewicz i Bez dogmatu Sienkiewicza poruszają wielkie kwestie religijne (…) odruchy, cierpienie po prostu nad sobą, walki i udręczenia — cytaty: S. Żeromski, Dzienniki, III, s. 413 (11 XII 1889) i 455 (5 V 1890). [przypis autorski]
kwiatowi — dziś popr. forma C. lp: kwiatu. [przypis edytorski]
kwiat paproć i car ziele — zioła używane do gusłów w Litwie [W baśniach ludowych kwiat paproci, mającej zakwitać przez chwilę raz do roku w Noc Świętojańską (noc Kupały), miał przynosić szczęście i dostatek; o nadprzyrodzonym pochodzeniu i cudownych właściwościach kwiatu car opowiada ballada Mickiewicza Świteź; Red. WL]. [przypis autorski]
Kwiat świętości — Flos Sanctorum (1599–1610), popularny zbiór żywotów świętych, autorstwa hiszpańskiego jezuity Pedro de Ribadeneiry. [przypis edytorski]
kwiat ten — To jest mistyczna niebieska róża, pod której symbolem wyobrażony tu jest przez poetę raj, czyli miejsce pobytu błogosławionych, a liście jej wyobrażają, każdy z osobna, osobne dusze tychże błogosławionych. [przypis redakcyjny]
kwiaty — dziś popr. forma N. lm: kwiatami. [przypis redakcyjny]
Kwiaty grzechu — fr. Les fleurs du mal, głośny zbiór wierszy Charlesa Pierre'a Baudelaire'a (1821–1867), wyd. w 1857; obecnie upowszechnione jest tłumaczenie tytułu jako Kwiaty zła. [przypis edytorski]
Kwiaty grzechu — obwcnie upowszechnione jest tłumaczenie tytułu Les fleurs du mal jako Kwiaty zła. [przypis edytorski]
kwiaty kołysane sycą powietrze swej treści przymiotem — Ta czysta, od Boga na początku w sercach ludzi zaszczepiona wola, nasienie dobra i szczęścia, do których człowiek na początku stworzenia był przeznaczonym, jeszcze na ziemi bez przerwy zasiewa. Ta alegoria przez głębsze wczytanie się w słowa tekstu jeszcze więcej staje się jasną. [przypis redakcyjny]
kwiaty pamiątek — niezapominajki.DO WERYFIKACJI [przypis edytorski]
Kwiaty, ptaki rozstawione symetrycznie we wszystkich rogach mej komnaty (…) — Wspomniano już, że ogrody świątyni i pałaców królewskich były zapełnione różnymi złotymi i srebrnymi imitacjami. Peruwiańczycy naśladowali nawet zboże zwane maїs (kukurydza), które uprawiali na polach. [przypis autorski]
kwiat — zapewne muszkatołowy. [przypis redakcyjny]
kwiat złotej liliej — tj. godło Francji, gdyż królowie francuscy używali herbu lilii. [przypis redakcyjny]
kwiczoł — łowny ptak leśny. [przypis edytorski]
kwiczoł — leśny ptak łowny. [przypis edytorski]
kwieciarka — dziś raczej: kwiaciarka. [przypis edytorski]
kwiecie elizejskich cór — w oryginale: „Tochter aus Elysium”, tj. córo elizejska; por. Elizjum: w mit. gr. część Hadesu, w której przebywały dusze dobrych ludzi. [przypis edytorski]
kwieciste Limby — pisownia wielką literą zachowana zgodnie z francuskim oryginałem; warto jednak zaznaczyć, że w wersji francuskiej nie chodzi o sosnę limbę (fr. pin cembro) lecz o limbus (fr. limbes), miejsce w którym, wedle średniowiecznej teologii chrześcijańskiej, przebywają dusze osób zmarłych przed Zmartwychwstaniem Jezusa, oraz nieochrzczonych, ale bezgrzesznych. [przypis edytorski]
kwiecisty — tu: zdobiony ornamentem roślinnym. [przypis edytorski]
KwieKulik — duet artystów wykonujących sztukę performance'u działający w latach 1970–1988, który tworzyli Zofia Kulik i Przemysław Kwiek. [przypis edytorski]
k'wielkiemu grodowi — w stronę wielkiego grodu. [przypis edytorski]
k wierze niepodobny (daw.) — niewiarygodny. [przypis edytorski]
kwietna miedza — pas ziemi oddzielający pola uprawne, zasiany kwiatami. [przypis edytorski]
kwietna niedziela — Niedziela Palmowa. [przypis edytorski]
kwietnem — daw. forma dla r.ż. i r.n.; dziś: kwietnym. [przypis edytorski]
Kwietnią Niedzielą — Niedzielą Palmową, poprzedzającą Wielkanocną. [przypis redakcyjny]
kwietyści — zwolennicy kwietyzmu, postawy niewzruszonego spokoju, beznamiętności i braku zaangażowania wobec świata i spraw życiowych; z łac. quietus: spokojny. [przypis edytorski]
kwietyw (z łac.) — środek uspokajający. [przypis edytorski]
kwietyzm — mistyczny kierunek religijny wiodący się od św. Teresy i św. Franciszka Salezego, dążący do osiągnięcia najwyższego stopnia ekstazy przez zupełny zanik indywidualnego życia duchowego. [przypis edytorski]
kwietyzm — mistyczny kierunek religijny wiodący się od św. Teresy i św. Franciszka Salezego, dążący do osiągnięcia najwyższego stopnia ekstazy przez zupełny zanik indywidualnego życia duchowego. [przypis tłumacza]
kwietyzm — postawa beznamiętności i braku zaangażowania wobec świata i spraw życiowych; z łac. quietus: spokojny. [przypis edytorski]
kwietyzm (z łac. quietus: spokojny) — nurt mistyczny w Kościele katolickim pod koniec XVII w., kładący nacisk na osiągnięcie mistycznie pojętego spokoju wewnętrznego przez modlitwę, kontemplację, brak zaangażowania wobec świata, spraw życiowych i starań o własne zbawienie, zależące jedynie od łaski Boga; w 1687 potępiony jako herezja. [przypis edytorski]
kwietyzm (z łac. quietus: spokojny) — postawa beznamiętności i braku zaangażowania wobec świata i spraw życiowych. [przypis edytorski]
Kwileccy — polski ród szlachecki, posługujący się herbem Bieliny. [przypis edytorski]
Kwilecki, Józef (1791–1860) — polski wojskowy, adiutant gen. Fiszera, od 1810 kapitan wojsk polskich; następnie szambelan dworu pruskiego, od którego otrzymał tytuł hrabiowski (1816). [przypis edytorski]
kwilić — cicho i żałośnie płakać. [przypis edytorski]
kwilić — cicho płakać i zawodzić. [przypis edytorski]
kwilić — cicho płakać. [przypis edytorski]
kwilić — tu: cicho płakać. [przypis edytorski]
kwilić — żałośnie i cicho płakać. [przypis edytorski]
kwilić — zanosić się płaczem. [przypis edytorski]
kwindecz (z wł. quindici) — piętnaście. [przypis redakcyjny]
Kwinsaj — może miasto Nankin w Chinach. [przypis redakcyjny]
