Przypisy | WolneLektury.pl

godzić na coś (daw.) — nastawać na coś; godzić na wełnę tu: o duchowym pasterzu wiernych-owieczek, który usiłuje swoje „owce” obedrzeć dla zysku. [przypis edytorski]

Mikołaj Rej, Krótka rozprawa między trzemi osobami, Panem, Wójtem a Plebanem (źródło na Platformie Redakcyjnej)

godzić na coś (daw.) — zamierzać coś. [przypis edytorski]

Wacław Potocki, Transakcja wojny chocimskiej (źródło na Platformie Redakcyjnej)

godzi się (daw.) — wypada, należy. [przypis edytorski]

Autor nieznany , Północ już była... (źródło na Platformie Redakcyjnej)

godzi się (daw.) — wypada. [przypis edytorski]

Henryk Sienkiewicz, Krzyżacy, Krzyżacy, tom drugi (źródło na Platformie Redakcyjnej)

godziwy (daw.) — odpowiedni, słuszny. [przypis edytorski]

Pietro Aretino, O łajdactwach męskich (źródło na Platformie Redakcyjnej)

godziż się (daw.) — czy się godzi; czy to jest właściwe. [przypis edytorski]

Juliusz Słowacki, Anhelli (źródło na Platformie Redakcyjnej)

gogo (daw.) — goguś; laluś, bezmyślny próżniak, dbający tylko o modny, elegancki wygląd. [przypis edytorski]

Helena Mniszkówna, Trędowata, Trędowata t. 1 (źródło na Platformie Redakcyjnej)

gołota (daw.) — biedak; ten, który niczego nie ma; goły, ubogi; por. hołysz. [przypis edytorski]

Mikołaj Rej, Krótka rozprawa między trzemi osobami, Panem, Wójtem a Plebanem (źródło na Platformie Redakcyjnej)

golec (daw.) — biedak. [przypis edytorski]

Alfred Jarry, Ubu Król czyli Polacy (źródło na Platformie Redakcyjnej)

golibroda (daw.) — fryzjer męski, który zajmował się nie tylko strzyżeniem włosów, ale również goleniem zarostu. [przypis edytorski]

Maria Konopnicka, O krasnoludkach i sierotce Marysi (źródło na Platformie Redakcyjnej)

gomółka (daw.) — szybka, tafla szklana. [przypis edytorski]

Henryk Sienkiewicz, Potop, Potop, tom drugi (źródło na Platformie Redakcyjnej)

gomoły (daw.) — bezrogi. [przypis redakcyjny]

Wacław Potocki, Transakcja wojny chocimskiej (źródło na Platformie Redakcyjnej)

gomon (daw.) — hałas, wrzawa. [przypis edytorski]

Maria Rodziewiczówna, Lato leśnych ludzi (źródło na Platformie Redakcyjnej)

gomon (daw.) — hałas; zwada, kłótnia. [przypis edytorski]

Deotyma, Panienka z okienka (źródło na Platformie Redakcyjnej)

gomon (daw.) — wrzawa, hałas, zamieszanie, awantura; bajeczny, malowniczy pochód. [przypis edytorski]

Henryk Sienkiewicz, Orso (źródło na Platformie Redakcyjnej)

gomonić (daw.) — hałasować. [przypis edytorski]

Dante Alighieri, Boska Komedia, Boska komedia, Piekło (źródło na Platformie Redakcyjnej)

gońca a. goniec (daw.) — rycerz turniejowy. [przypis redakcyjny]

Ludovico Ariosto, Orland szalony, Orland szalony, tom II (źródło na Platformie Redakcyjnej)

gon (daw.) — gonitwa, pogoń, polowanie. [przypis edytorski]

Ajschylos, Oresteja (źródło na Platformie Redakcyjnej)

gon (daw.) — pęd. [przypis redakcyjny]

Wacław Potocki, Transakcja wojny chocimskiej (źródło na Platformie Redakcyjnej)

gonić na ostre (daw.) — ścierać się bronią ostrą w bitwie. [przypis edytorski]

Adam Mickiewicz, Grażyna (źródło na Platformie Redakcyjnej)

gonić na ostre (daw.) — ścierać się bronią ostrą w walce. [przypis edytorski]

William Shakespeare (Szekspir), Wiele hałasu o nic (źródło na Platformie Redakcyjnej)

goniec a. gońca (daw.) — rycerz turniejowy. [przypis redakcyjny]

Ludovico Ariosto, Orland szalony, Orland szalony, tom II (źródło na Platformie Redakcyjnej)

goniec (daw.) — rycerz turniejowy. [przypis redakcyjny]

Ludovico Ariosto, Orland szalony, Orland szalony, tom II (źródło na Platformie Redakcyjnej)

gonno (daw.) — strzeliście; por. gonny: śmigły, wybujały, wysoki i prosty. [przypis edytorski]

Arystofanes, Żaby (źródło na Platformie Redakcyjnej)

gonny (daw.) — smukły, wysoki. [przypis edytorski]

Homer, Odyseja (źródło na Platformie Redakcyjnej)

gonny (daw.) — wysoki, smukły. [przypis edytorski]

Homer, Odyseja (źródło na Platformie Redakcyjnej)

gontyna (daw.) — świątynia. [przypis edytorski]

Arystofanes, Gromiwoja (źródło na Platformie Redakcyjnej)

gontyna (daw.) — świątynia, zwł. pogańska. [przypis edytorski]

Kazimierz Wyka, Rzecz wyobraźni (źródło na Platformie Redakcyjnej)

gorącość duszna (daw.) — zapał w duszy. [przypis edytorski]

Maria Konopnicka, O krasnoludkach i sierotce Marysi (źródło na Platformie Redakcyjnej)

gorętwa (daw.) — gorączka. [przypis edytorski]

Henryk Sienkiewicz, Krzyżacy, Krzyżacy, tom drugi (źródło na Platformie Redakcyjnej)

goreć (daw.) — płonąć, palić się. [przypis edytorski]

Autor nieznany , Bracia, patrzcie jeno... (źródło na Platformie Redakcyjnej)

gore (daw.) — goreje, płonie, pali się. [przypis edytorski]

Aleksander Fredro, Trzy po trzy (źródło na Platformie Redakcyjnej)

gore (daw.) — pali się. [przypis edytorski]

Hans Christian Andersen, Baśnie, Krasnoludek (źródło na Platformie Redakcyjnej)

Deotyma, Panienka z okienka (źródło na Platformie Redakcyjnej)

Bolesław Leśmian, Łąka (tom), Ponad brzegami (cykl), W locie (źródło na Platformie Redakcyjnej)

Henryk Sienkiewicz, Potop, Potop, tom drugi (źródło na Platformie Redakcyjnej)

gors (daw.) — dekolt. [przypis edytorski]

Juliusz Słowacki, Sen srebrny Salomei (źródło na Platformie Redakcyjnej)

gorszejszy (daw.) — gorszy. [przypis redakcyjny]

Ludovico Ariosto, Orland szalony, Orland szalony, tom I (źródło na Platformie Redakcyjnej)

gorszki (daw.) — dziś popr.: gorzki. [przypis edytorski]

Michał Dymitr Krajewski, Woyciech Zdarzyński, życie i przypadki swoje opisuiący (źródło na Platformie Redakcyjnej)

gorszymi być się mniemamy (daw.) — uważamy się za gorsze. [przypis edytorski]

Giovanni Boccaccio, Dekameron, Dekameron, Prolog (źródło na Platformie Redakcyjnej)

gorszy pasierba (daw.) — gorszy od pasierba. [przypis edytorski]

Wespazjan Hieronim Kochowski, Psalmodia polska, Psalm XI (źródło na Platformie Redakcyjnej)

gorżki (daw.) — dziś: gorzki. [przypis edytorski]

Fryderyk Schiller, Zbójcy (źródło na Platformie Redakcyjnej)

gorzałka (daw., gw.) — wódka. [przypis edytorski]

Robert Louis Stevenson, Porwany za młodu (źródło na Platformie Redakcyjnej)

gorzeć a. goreć (daw.) — płonąć; lśnić, świecić. [przypis edytorski]

Maria Dąbrowska, Boże Narodzenie (źródło na Platformie Redakcyjnej)

gorzeć (daw., gw.) — palić się, płonąć. [przypis edytorski]

Stanisław Wyspiański, Klątwa (źródło na Platformie Redakcyjnej)

gorzeć (daw.) — palić się, płonąć. [przypis edytorski]

Uriel Waldo Cutler, O królu Arturze i rycerzach Okrągłego Stołu (źródło na Platformie Redakcyjnej)

Autor nieznany , Północ już była... (źródło na Platformie Redakcyjnej)

William Shakespeare (Szekspir), Kupiec wenecki (źródło na Platformie Redakcyjnej)

gorzeć (daw.) — palić się. [przypis edytorski]

Seweryn Goszczyński, Dziennik podróży do Tatrów (źródło na Platformie Redakcyjnej)

Kazimierz Przerwa-Tetmajer, Salomon i Sulamitka (źródło na Platformie Redakcyjnej)

gorzeć (daw.) — płonąć, palić się. [przypis edytorski]

Johanna Spyri, Heidi (źródło na Platformie Redakcyjnej)

gorzeć (daw.) — płonąć. [przypis edytorski]

Joseph Conrad, Młodość i inne opowiadania, Jądro ciemności (źródło na Platformie Redakcyjnej)

Fryderyk Hebbel, Judyta (źródło na Platformie Redakcyjnej)

E. T. A. Hoffmann, Złoty garnek (źródło na Platformie Redakcyjnej)

Andrzej Frycz Modrzewski, O poprawie Rzeczypospolitej (źródło na Platformie Redakcyjnej)

Maria Pawlikowska-Jasnorzewska, Bandyta i diabeł (źródło na Platformie Redakcyjnej)

Wacław Potocki, Transakcja wojny chocimskiej (źródło na Platformie Redakcyjnej)

Kazimierz Przerwa-Tetmajer, Niewierny (źródło na Platformie Redakcyjnej)

William Shakespeare (Szekspir), Juliusz Cezar (źródło na Platformie Redakcyjnej)

Henryk Sienkiewicz, Krzyżacy, Krzyżacy, tom pierwszy (źródło na Platformie Redakcyjnej)

Władysław Syrokomla, Margier (źródło na Platformie Redakcyjnej)

gorzeć (daw.) — płonąć, tu: jaśnieć. [przypis edytorski]

Henryk Sienkiewicz, Pan Wołodyjowski (źródło na Platformie Redakcyjnej)

gorzeć (daw.) — płonąć; tu: jaśnieć. [przypis edytorski]

Stanisław Brzozowski, Płomienie (źródło na Platformie Redakcyjnej)

gorze chłopcu (daw.) — źle z chłopcem. [przypis edytorski]

Henryk Sienkiewicz, Krzyżacy, Krzyżacy, tom pierwszy (źródło na Platformie Redakcyjnej)

gorze (daw.) — biada; nieszczęście; tu: nie wolno, nie należy (pod groźbą ściągnięcia nieszczęścia). [przypis edytorski]

Wacław Gąsiorowski, Nowa Kolchida (źródło na Platformie Redakcyjnej)

gorze (daw.) — biada. [przypis edytorski]

Henryk Sienkiewicz, Z kurzem krwi bratniej... (źródło na Platformie Redakcyjnej)

gorze (daw., dosł.: płonie, pali się) — biada, nieszczęście, niebezpieczeństwo. [przypis edytorski]

Henryk Sienkiewicz, Potop, Potop, tom drugi (źródło na Platformie Redakcyjnej)

gorze (daw.) — nieszczęście, bieda. [przypis edytorski]

Mikołaj Rej, Krótka rozprawa między trzemi osobami, Panem, Wójtem a Plebanem (źródło na Platformie Redakcyjnej)

gorze (daw., starop.) — tu: biada. [przypis edytorski]

Gerhart Hauptmann, Biedny Henryk (źródło na Platformie Redakcyjnej)

gościec (daw.) — reumatyzm, ogólna nazwa chorób, których wspólną cechą są zmiany zapalne oraz bóle stawów i mięśni. [przypis edytorski]

Knut Hamsun, Głód (źródło na Platformie Redakcyjnej)

Ferdynand Ossendowski, Mocni ludzie (źródło na Platformie Redakcyjnej)

gościniec (daw.) — dary przynoszone przez gości gospodarzowi. [przypis edytorski]

Platon, Timajos (źródło na Platformie Redakcyjnej)

Otto Weininger, Płeć i charakter (źródło na Platformie Redakcyjnej)

gościniec (daw.) — droga, trakt. [przypis edytorski]

Seweryn Goszczyński, Dziennik podróży do Tatrów (źródło na Platformie Redakcyjnej)

Bolesław Leśmian, Łąka (tom), W zwiewnych nurtach kostrzewy (cykl), Odjazd (źródło na Platformie Redakcyjnej)

Kornel Makuszyński, Awantura o Basię (źródło na Platformie Redakcyjnej)

gościniec (daw.) — podarunek. [przypis edytorski]

Bolesław Prus, Przeklęte szczęście (źródło na Platformie Redakcyjnej)

gościniec (daw.) — podarunek przywieziony z podróży. [przypis edytorski]

Deotyma, Panienka z okienka (źródło na Platformie Redakcyjnej)

gościniec (daw.) — prezent. [przypis edytorski]

Klementyna z Tańskich Hoffmanowa, Dziennik Franciszki Krasińskiej (źródło na Platformie Redakcyjnej)

gościniec (daw.) — prezent przywieziony z podróży. [przypis edytorski]

Johann Wolfgang von Goethe, Faust, Faust, część druga (źródło na Platformie Redakcyjnej)

gościniec (daw.) — prezent, zwł. dawany na drogę lub po powrocie z podróży. [przypis edytorski]

Homer, Odyseja (źródło na Platformie Redakcyjnej)

gościniec (daw.) — prezent, zwł. przywieziony z podróży. [przypis edytorski]

Karl Arnold Kortum, Jobsjada (źródło na Platformie Redakcyjnej)

gościniec (daw.) — szeroka droga wiejska. [przypis edytorski]

Ksawery Pruszyński, Droga wiodła przez Narwik (źródło na Platformie Redakcyjnej)

gościniec (daw.) — tu: dar, podarunek. [przypis edytorski]

Maria Rodziewiczówna, Lato leśnych ludzi (źródło na Platformie Redakcyjnej)

gościniec (daw.) — [tu:] gospoda. [przypis redakcyjny]

Ludovico Ariosto, Orland szalony, Orland szalony, tom II (źródło na Platformie Redakcyjnej)

gościniec (daw.) — tu: podarunek. [przypis edytorski]

Władysław Stanisław Reymont, Chłopi, Chłopi, Część trzecia - Wiosna (źródło na Platformie Redakcyjnej)

gościnny (daw.) — tu: zagraniczny, obcy, nietutejszy. [przypis edytorski]

Piotr Skarga, Kazania sejmowe (źródło na Platformie Redakcyjnej)

gospoda (daw.) — kwatera na krótki pobyt; stanąć gospodą: zatrzymać się u kogoś na krótki czas. [przypis edytorski]

Uriel Waldo Cutler, O królu Arturze i rycerzach Okrągłego Stołu (źródło na Platformie Redakcyjnej)

Taras Szewczenko, Kobziarz, Najemnica (źródło na Platformie Redakcyjnej)

gospodyn a. gospodzin (daw.) — pan. [przypis edytorski]

Arystofanes, Chmury (źródło na Platformie Redakcyjnej)

Arystofanes, Żaby (źródło na Platformie Redakcyjnej)

gospodyn (daw.) — pan, gospodarz. [przypis edytorski]

Homer, Odyseja (źródło na Platformie Redakcyjnej)

Gospodź a. Gospodzin (daw.) — Pan Bóg. [przypis edytorski]

Antonina Domańska, Historia żółtej ciżemki (źródło na Platformie Redakcyjnej)

gospodzin (daw.) — pan. [przypis edytorski]

Arystofanes, Gromiwoja (źródło na Platformie Redakcyjnej)

Henryk Sienkiewicz, Krzyżacy, Krzyżacy, tom drugi (źródło na Platformie Redakcyjnej)

gotówem (daw.) — dziś: gotów jestem. [przypis edytorski]

Henryk Sienkiewicz, Quo vadis (źródło na Platformie Redakcyjnej)

gotówem (daw., gw.) — gotów jestem. [przypis edytorski]

Władysław Stanisław Reymont, Chłopi, Chłopi, Część czwarta - Lato (źródło na Platformie Redakcyjnej)

gotówem (daw.) — jestem gotów. [przypis edytorski]

Johann Wolfgang von Goethe, Reineke - Lis (źródło na Platformie Redakcyjnej)

gotówem (daw.) — skrót od: gotów jestem. [przypis edytorski]

Stefan Grabiński, Cień Bafometa (źródło na Platformie Redakcyjnej)

gotować (daw.) — przygotowywać. [przypis edytorski]

Henryk Sienkiewicz, Krzyżacy, Krzyżacy, tom pierwszy (źródło na Platformie Redakcyjnej)

gotować się (daw.) — przygotowywać się. [przypis edytorski]

Wojciech Dembołęcki, Pamiętniki o Lisowczykach czyli przewagi Elearów polskich (źródło na Platformie Redakcyjnej)

Daniel Naborowski, Wybór poezji, Na toż (źródło na Platformie Redakcyjnej)

gotowalnia (daw.) — pokój do ubierania się bądź sama czynność ubierania się, strojenia. [przypis edytorski]

Hezjod , Prace i dnie (źródło na Platformie Redakcyjnej)

gotowalnia (daw.) — pokój do ubierania się lub stolik z lustrem i przyborami do robienia toalety (toaletka). [przypis edytorski]

Marcel Proust, W poszukiwaniu straconego czasu, Uwięziona, Uwięziona, tom pierwszy (źródło na Platformie Redakcyjnej)

gotowalnia (daw.) — pokój do ubierania się. [przypis edytorski]

Konstanty Ildefons Gałczyński, Porfirion Osiełek czyli Klub Świętokradców (źródło na Platformie Redakcyjnej)

Marcel Proust, W poszukiwaniu straconego czasu, Strona Guermantes, Strona Guermantes, część pierwsza (źródło na Platformie Redakcyjnej)

gotowalnia (daw.) — pokój do ubierania się, stolik z lustrem i przyborami do robienia toalety (toaletka), bądź sama czynność ubierania się, strojenia. [przypis edytorski]

William Shakespeare (Szekspir), Wiele hałasu o nic (źródło na Platformie Redakcyjnej)

gotowalnia (daw.) — pokój do ubierania się, stolik z lustrem i przyborami do robienia toalety (toaletka), bądź sama czynność ubierania się, strojenia. [przypis edytorski]

Jean-Jacques Rousseau, Wyznania, Wyznania, tom pierwszy (źródło na Platformie Redakcyjnej)

gotowalnia (daw.) — pomieszczenie do ubierania się (bądź sama ta czynność). [przypis edytorski]

Honoré de Balzac, Córka Ewy (źródło na Platformie Redakcyjnej)

gotowalnia (daw.) — pomieszczenie do ubierania się. [przypis edytorski]

Honoré de Balzac, Stracone złudzenia, Dwaj poeci (źródło na Platformie Redakcyjnej)

Honoré de Balzac, Stracone złudzenia, Wielki człowiek z prowincji w Paryżu (źródło na Platformie Redakcyjnej)

André Gide, Lochy Watykanu (źródło na Platformie Redakcyjnej)

Juliusz Słowacki, Lilla Weneda (źródło na Platformie Redakcyjnej)

François-Marie Arouet (Voltaire / Wolter), Prostaczek (źródło na Platformie Redakcyjnej)

gotowalnia (daw.) — pomieszczenie przeznaczone do ubierania się. [przypis edytorski]

Honoré de Balzac, Małe niedole pożycia małżeńskiego (źródło na Platformie Redakcyjnej)

gotowalnia (daw.) — przebieralnia; toaletka. [przypis edytorski]

Charlotte Brontë, Dziwne losy Jane Eyre (źródło na Platformie Redakcyjnej)

gotowalnia (daw.) — przymierzalnia, garderoba. [przypis edytorski]

Seweryn Goszczyński, Dziennik podróży do Tatrów (źródło na Platformie Redakcyjnej)