Wesprzyj Wolne Lektury 1,5% podatku — to nic nie kosztuje! Wpisz KRS 00000 70056 i nazwę fundacji Wolne Lektury do deklaracji podatkowej. Masz czas tylko do końca kwietnia :)
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza
Według kwalifikatora: wszystkie | anatomiczne | angielski, angielskie | arabski | architektura | astronomia | białoruski | biologia, biologiczny | bez liczby pojedynczej | botanika | celtycki | chemiczny | czasownik | czeski | dawne | drukarstwo, drukowany | dziecięcy | ekonomiczny | filozoficzny | fizyka | francuski | frazeologia, frazeologiczny | geografia, geograficzny | geologia | grecki | gwara, gwarowe | handel, handlowy | hebrajski | hinduski | historia, historyczny | hiszpański | holenderski | ironicznie | islandzki | łacina, łacińskie | literacki, literatura | liczba mnoga | matematyka | medyczne | mineralogia | mitologia | mitologia germańska | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | nieodmienny | niemiecki | norweski | obelżywie | poetyckie | pogardliwe | polski | polityczny | portugalski | pospolity | potocznie | prawo, prawnicze | przenośnie | przestarzałe | przymiotnik | przysłowiowy | psychologia, psychologiczny | regionalne | religijny, religioznawstwo | rodzaj męski | rodzaj nijaki | rosyjski | rodzaj żeński | rzadki | rzeczownik | rzymski | środowiskowy | staropolskie | starożytny | szwedzki | teatralny | techniczny | turecki | ukraiński | węgierski | włoski | wojskowy | wulgarne | żartobliwie | zdrobnienie | żeglarskie | zoologia
Według języka: wszystkie | English | français | Deutsch | lietuvių | polski
Znaleziono 115674 przypisów.
łazarz — tu: trędowaty, od imienia chrześcijańskiego patrona żebraków i trędowatych. [przypis edytorski]
łazarz — tu: zmarły; od imienia postaci biblijnej, a nast. świętego kościoła chrześcijańskiego, Łazarza z Betanii, brata Marii i Marty, uczennic Chrystusa, który wg Ewangelii wskrzesił Łazarza z martwych na usilne prośby sióstr. [przypis edytorski]
łazienka — łódź kąpielowa. [przypis edytorski]
łazienka — tu: wyznaczone kąpielisko. [przypis edytorski]
Łazienki Królewskie w Warszawie — znany park warszawski, ulubione miejsce przechadzek; nazwa pochodzi od dawnego pawilonu Łaźni, zbudowanego na sztucznej wyspie na stawie, przebudowanego później na pałac. [przypis edytorski]
Łazienki właśc. Łazienki Królewskie — zespół pałacowo-ogrodowy w Warszawie, założony w XVIII wieku przez Stanisława Augusta Poniatowskiego. [przypis edytorski]
Łazienki — znany park warszawski w południowej części miasta, ulubione miejsce przechadzek. Nazwa pochodzi od pałacu z końca XVII wieku, przeznaczonego początkowo na łazienki. [przypis edytorski]
łazik (gw. środ.) — złodziej kradnący drobne, małe przedmioty; złodziej kieszonkowy; doliniarz. [przypis edytorski]
łazik — tu: włóczęga, byle kto, niezamożny podróżnik. [przypis edytorski]
Łby goli — przez wygolenie części włosów nad czołem oznaczano rekrutów zdatnych do służby wojskowej. [przypis edytorski]
łęciny a. łęty — łodygi kartofli. [przypis edytorski]
Łęczyca — w oryg. łac. sedes Lucie, jedna ze stolic dzielnicy Zbigniewa. [przypis edytorski]
łęg — las lub łąka na podmokłym terenie. [przypis edytorski]
łęg — podmokła dolina, najczęściej położona w dolinie rzeki. [przypis edytorski]
łęg — podmokła łąka, często porośnięta krzewami. [przypis edytorski]
łęg — podmokła łąka porośnięta kępami krzewów a. wikliną; także: las liściasty o gęstym poszyciu i bujnym runie. [przypis edytorski]
łęg — podmokła łąka. [przypis edytorski]
łęk — przednia część siodła. [przypis edytorski]
łęk — przednia część siodła, wygięta do góry. [przypis edytorski]
łęk — przednia, podwyższona część siodła. [przypis edytorski]
łęk — tu: łuk. [przypis edytorski]
łężna trawa — trawa na podmokłej łące. [przypis edytorski]
łężny (daw.) — dziki, leśny. [przypis edytorski]
łebski (pot.) — sprytny, zmyślny, mądry. [przypis edytorski]
łeb suszyć — nękać, napominać. [przypis edytorski]
łechtać — łaskotać. [przypis edytorski]
łechtliwy — wrażliwy na łechtanie, łaskotanie. [przypis edytorski]
łeficerze — oficerowie. [przypis edytorski]
łeficerz — oficer. [przypis edytorski]
Łemkowie — grupa etniczna, zamieszkująca Beskid Niski do czasu wysiedleń w ramach akcji „Wisła” (1945–1947). [przypis edytorski]
łepak (daw., pot.) — spryciarz. [przypis edytorski]
łepak (daw.) — spryciarz. [przypis edytorski]
Łepak: pajac — pierwodruki dzieł Szekspira nie zawierają listy postaci; na podst. treści sztuki postać tę określa się słowem clown (pajac) lub swain (wieśniak, pastuch). [przypis edytorski]
łep (starop. forma) — dziś popr.: łeb. [przypis edytorski]
łep (starop. forma ort.) — dziś: łeb. [przypis edytorski]
łep (starop. forma ort.) — dziś popr. łeb. [przypis edytorski]
łep (starop. forma ort.) — dziś popr.: łeb. [przypis edytorski]
łeptać (daw.) — chłeptać, zwykle o zwierzętach: pić, zagarniając płyn językiem. [przypis edytorski]
łeż (daw.) — kłamstwo. [przypis edytorski]
łeż — dziś popr.: łgarstwo (od czas. łgać); kłamstwo. [przypis edytorski]
łeż zadawać (daw.) — oskarżać o kłamstwo. [przypis edytorski]
łgą — dziś popr. forma 3 os. trybu rozkazującego: łżą. [przypis edytorski]
łgą — dziś popr. forma: łżą; łżeć: kłamać. [przypis edytorski]
łgać — kłamać; mówić nieprawdę. [przypis edytorski]
łgać — kłamać; tu: forma 3.os.lp: łżesz. [przypis edytorski]
łgać — zmyślać, kłamać. [przypis edytorski]
łgarstwo zadawać — zarzucać kłamstwo, oskarżać o kłamstwo. [przypis edytorski]
łgę — dziś 1. os. lp cz.ter.: łżę. [przypis edytorski]
łkający ptak wiosny — słowik. [przypis edytorski]
Ł. — Łomża. [przypis edytorski]
łódką jeździć — dziś raczej: pływać łódką. [przypis edytorski]
Łódź Charona — w mit. gr. Charon przewoził swą łodzią dusze zmarłych przez Styks, rzekę oddzielającą świat żywych od Królestwa Podziemnego, w którym władał bóg Hades; za swą usługę Charon pobierał opłatę — obola i z tego powodu Grecy starożytni swoich zmarłych wyposażali w tę monetę. [przypis edytorski]
Λογοσ (gr.) — logos; słowo, idea. [przypis edytorski]
łój — tłuszcz zwierzęcy. [przypis edytorski]
łóz (starop.) — wierzb. [przypis edytorski]
Łobaczewski, Nikołaj (1792–1856) — rosyjski matematyk polskiego pochodzenia, twórca (niezależnie od Jánosa Bolyaia) geometrii nieeuklidesowej. [przypis edytorski]
Łoboda, Hryhorij (1557–1596) — hetman kozacki, uczestnik powstania Nalewajki 1595–1596. [przypis edytorski]
Łobodowski, Józef (1909–1988) — poeta, przed wojną tworzący w konwencji katastrofizmu, często odwołujący się do tematyki ukraińskiej, od 1941 na emigracji w Hiszpanii. [przypis edytorski]
łobuzowstwo (neol.) — dziś popr.: łobuzerstwo. [przypis edytorski]
Łobzów — dziś dzielnica Krakowa. [przypis edytorski]
Łobzów — dziś dzielnica Krakowa, wówczas wieś pod miastem. [przypis edytorski]
łoczyga — pospolita roślina z rodziny astrowatych, o języczkowatych, jasnożółtych kwiatach. [przypis edytorski]
łodyżka biała a krucha — konstrukcja z „a” w funkcji spójnika łącznego, dziś: łodyżka biała i krucha. [przypis edytorski]
łodź — dziś popr. pisownia: łódź. [przypis edytorski]
łodzia (daw.) — łódź. [przypis edytorski]
łodziam (starop.) — daw. forma C. lm r.m.; dziś: łodziom. [przypis edytorski]
łodzia (starop.) — dziś forma M.lp: łódź. [przypis edytorski]
łodzie (starop. forma) — (bez) łodzi. [przypis edytorski]
łodzik — morski głowonóg. [przypis edytorski]
łogawość — schorzenie koni, kulenie wywołane kostną naroślą na stawie skokowym. [przypis edytorski]
łojenie (daw.) — smarowanie czegoś łojem. [przypis edytorski]
łojma — demoniczna istota z przedchrześcijańskich wierzeń zach. Białorusi, szkodząca kobietom w ciąży i połogu i podmieniająca niemowlęta na własne potomstwo. [przypis edytorski]
łojówka (pot.) — świeca z łoju. [przypis edytorski]
łojówka — świeca łojowa. [przypis edytorski]
łojówka — świeca z łoju. [przypis edytorski]
łokciowe litery — przen.: litery bardzo dużej wielkości, jak odmierzane łokciami (daw. miara długości, licząca ok. 55–60 cm). [przypis edytorski]
łokciowe towary (przestarz.) — tkaniny, wstążki itp. sprzedawane w sklepiku na łokcie, tj. odwijane z beli i przycinane do długości pożądanej przez klienta. [przypis edytorski]
łokciowy (daw.) — długi. [przypis edytorski]
łokciowy — tu: długi. [przypis edytorski]
łokciowy — tu: ogromny (od łokcia, dawnej miary długości). [przypis edytorski]
łokieć — daw. jednostka długości, ok. 57–67 cm.; tu przen. na łokcie przedawał: sprzedawał jak rzeczy, a kupujący wybierał gwardzistów według wzrostu i urody. [przypis edytorski]
łokieć — daw. jednostka miary długości, dzieląca się na 2 stopy a. 24 cale i wynosząca (przy znacznych różnicach regionalnych) ok. 60 cm. [przypis edytorski]
łokieć — daw. jednostka miary długości, równa ok. 60 cm; łokieć dzielił się na dwie stopy a. 24 cale. [przypis edytorski]
łokieć — daw. jednostka miary, ok. 60 cm; 20 łokci: ok. 12 m. [przypis edytorski]
łokieć — daw. jednostka miary, równa 2 stopom i wynosząca ok. 60 cm; służyła do odmierzania np. sukna i innych materiałów; symbol kupców. [przypis edytorski]
łokieć — daw. miara długości, licząca w różnych miejscach i w różnych czasach od 52 do 114 cm, najczęściej ok. 60 cm. [przypis edytorski]
łokieć — daw. miara długości, ok. 0,6 m. [przypis edytorski]
łokieć — daw. miara długości; ok. 57–59 cm. [przypis edytorski]
łokieć — daw. miara długości, równa ok. 60 cm. [przypis edytorski]
łokieć — daw. miara długości, tu w znaczeniu miarki. [przypis edytorski]
łokieć — dawna jednostka miary, nieco ponad pół metra. [przypis edytorski]
łokieć — dawna jednostka miary, równa ok. 60 cm. [przypis edytorski]
łokieć — dawna jednostka miary, związana z długością ludzkiego przedramienia, używana już w starożytności; w zależności od czasu i regionu liczyła od 52 cm nawet do 114 cm. [przypis edytorski]
łokieć — dawna jednostka miary, zwykle ok. 55-75 cm. [przypis edytorski]
łokieć — dawna miara długości, równa ok. 60 cm. [przypis edytorski]
łokieć — dawna miara długości, w przybliżeniu odległość od stawu łokciowego do dłoni, ok. 55-77 cm. [przypis edytorski]
łokieć — dawna miara długości, wynosząca zazwyczaj ok. 50–60 cm. [przypis edytorski]
łokieć — jednostka miary długości, obejmująca 2 stopy a. 24 cale i równa ok. 60 cm. [przypis edytorski]
łokieć — jednostka miary długości. [przypis edytorski]
łokieć — tu: dawna miara długości; ok. 57–59 cm. [przypis edytorski]
