Przypisy

aeroplan (daw.) — samolot. [przypis edytorski]

aeroplan (przestarz.) — samolot. [przypis edytorski]

aeroplan — samolot. [przypis edytorski]

aerumnarum plaena anima (łac.) — dusza trosk pełna. [przypis edytorski]

aerumnarum plenus (łac.) — pełen bólu, pełen cierpienia. [przypis edytorski]

aesar — w jęz. etruskim: bóg. [przypis edytorski]

Aestant ingens (…) et conscia virtus — cytat odnosi się do zemsty dokonanej przez Orestesa na matce: Klitajmestra przy pomocy kochanka, Ajgistosa, zabiła swego męża Agamemnona, gdy wrócił spod Troi, za tę zbrodnię i hańbę zdrady małżeńskiej Orestes ukarał ją śmiercią i był ścigany przez Furie za przelanie krwi rodzicielki. W całości fragment ten brzmi: „Aestuat ingens / Uno in corde pudor mixtoque insania luctu, / Et Furiis agitatus amor et conscia virtus” (Wergiliusz, Eneida X, w. 870–872). W tłumaczeniu Tadeusza Karyłowskiego „(…) w sercu mu zbolałym / Wre wstyd, żałość ze ślepym pomieszana szałem, / Zraniona miłość z męstwem nieugiętym zgoła”; w tłumaczeniu Franciszka Wężyka: „Wre wstyd w sercu, z szaleństwem boleść się złączyła / I z miłością ojcowską dufna w siebie siła”; zaś w nowszym przekładzie Wandy Markowskiej: „W sercu jego wrą naraz wstyd piekący, rozpacz z ślepym pomieszana szałem, ojcowska miłość miotana wściekłą żądzą zemsty i męstwo na wszystko gotowe”. W żadnym z tłumaczeń nie pojawiają się obecne w oryginale postaci Furii, mścicielek doprowadzających zbrodniarzy do szaleństwa, działających z nakazu Przeznaczenia (Fatum). [przypis edytorski]

a falsitate rationati ad falsitatem rationis valet consequentia (łac.) — fałszywy wniosek bierze się z błędnej podstawy. [przypis edytorski]

afekcja (daw.) — skłonność, afekt; podrażnienie, pobudzenie; tu: chorobliwe podrażnienie jakiegoś organu. [przypis edytorski]

afekcjonalny (daw., z łac.) — skłonny do wzruszeń. [przypis edytorski]

afektacja — egzaltacja. [przypis edytorski]

afektacja — przesada, nienaturalność, zwłaszcza w wyrażaniu uczuć. [przypis edytorski]

afektacja — przesada w okazywaniu uczuć, egzaltacja. [przypis edytorski]

afektacja — przesada w zachowaniu, zwł. w wyrażaniu uczuć. [przypis edytorski]

afekt (daw.) — miłość, uczucie. [przypis edytorski]

afekt (daw.) — skłonność, sympatia, miłość. [przypis edytorski]

afekt (daw.) — uczucie. [przypis edytorski]

afekt (daw.) — uczucie. [przypis edytorski]

afekt (daw.) — uczucie, tu: żądza. [przypis edytorski]

afekt — emocja, daw.: skłonność, sympatia, miłość; dziś popr. M. i B. lm: afekty. [przypis edytorski]

afekt — emocja, silne i gwałtowne uczucie; daw.: uczucie, sympatia, miłość. [przypis edytorski]

afektować a. afektować się — rozczulać się, oddawać się czułostkowości. [przypis edytorski]

afektować (daw.) — starać się o coś, pożądać czegoś. [przypis edytorski]

afektowany — tu: wykwintny. [przypis edytorski]

afektowy (z łac. affectus: uczucie) — pełen rozczulenia, uczuciowy, miłosny. [przypis edytorski]

afekt (starop.) — uczucie. [przypis edytorski]

afekt — tu: uczucie, miłość. [przypis edytorski]

afekt — uczucie. [przypis edytorski]

afekt (z łac. affectus) — emocja, daw.: skłonność, sympatia, miłość. [przypis edytorski]

afekt (z łac.) — emocja, przest. sympatia, miłość. [przypis edytorski]

afekt (z łac.) — emocja, silne uczucie; daw.: przychylność, sympatia, miłość. [przypis edytorski]

afekt (z łac.) — uczucie. [przypis edytorski]

afera — tu z fr.: sprawa. [przypis edytorski]

affekt — dziś: afekt; uczucie. [przypis edytorski]

affekt — tu: uczucie. [przypis edytorski]

affidavit — pisemne oświadczenie lub oświadczenie złożone pod przysięgą, przedstawiane jako dowód w sprawie. [przypis edytorski]

afieravoti (lenk.) — aukoti, čia: siūlyti. [przypis edytorski]

afirmatywa (daw.) — głos popierający w głosowaniu. [przypis edytorski]

afiszer — osoba rozlepiająca afisze. [przypis edytorski]

afiszować — tu: ostentacyjnie obnosić się, promować. [przypis edytorski]

aflikcja (z łac.) — utrapienie, męka. [przypis edytorski]

Afrasiab — postać z eposu Szahname (Księga królewska) perskiego poety Ferdousiego (ok. 940–ok. 1020): główny antagonista perskich władców, mityczny król Turanów, potężny wojownik, obdarzony magiczną mocą. [przypis edytorski]

Afrasiab — postać z eposu Szahname (Księga królewska) perskiego poety Ferdousiego (ok. 940–ok. 1020): główny antagonista perskich władców, mityczny król Turanów, potężny wojownik, obdarzony magiczną mocą. [przypis edytorski]

a friend in need is a friend indeed (ang.) — przyjaciel w potrzebie jest prawdziwym przyjacielem; prawdziwych przyjaciół poznaje się w biedzie. [przypis edytorski]

Afrodis — Afrodyta, grecka bogini miłości. [przypis edytorski]

afrodisiacum — afrodyzjak, środek wzmagający pożądanie seksualne. [przypis edytorski]

Afrodis i Astoreth — Afrodyta, w mit. gr. bogini miłości oraz Astarte (lub: Asztarte), fenicka, kananejska i asyryjska bogini miłości, płodności, nocy (władczyni księżyca i gwiazd), bogini matka, ale też bogini wojny. [przypis edytorski]

Afrodite (mit. gr.) — Afrodyta, bogini miłości. [przypis edytorski]

Afrodyta Kallipygos (gr.) — Afrodyta o pięknych pośladkach, rzymska rzeźba marmurowa z I–II w., uważana za kopię wcześniejszego greckiego oryginału, przedstawiająca boginię miłości unoszącą szaty i spoglądającą przez ramię na swoje nagie pośladki. [przypis edytorski]

Afrodyta Knidyjska a. Afrodyta z Knidos — naturalnej wielkości rzeźba bogini Afrodyty, jedno z najsłynniejszych dzieł Praksytelesa (IV w. p.n.e.), wykonane dla sanktuarium w mieście Knidos; stanowiła pierwszą pełnoplastyczną rzeźbę nagiej kobiety w sztuce greckiej; nie przetrwała do naszych czasów, znana jest z opisów oraz rzymskich kopii. [przypis edytorski]

Afrodyta Medycejska — dziś zwykle: Wenus Medycejska, marmurowy posąg nagiej bogini Afrodyty, będący kopią brązowej rzeźby Praksytelesa Afrodyta z Knidos; znaleziony w Rzymie, trafił do kolekcji Medyceuszy. [przypis edytorski]

Afrodyta (mit. gr.) — bogini miłości, jej atrybutem był rydwan zaprzężony w gołębie. [przypis edytorski]

Afrodyta (mit. gr.) — bogini miłości, kwiatów, pożądania i płodności. Afrodyta nie miała rodziców, narodziła się z piany morskiej u wybrzeży Cypru. [przypis edytorski]

Afrodyta (mit. gr.) — bogini miłości; narodziła się z piany morskiej u wybrzeży Cypru, często była przedstawiana jako wyłaniająca się z wielkiej muszli (konchy). [przypis edytorski]

Afrodyta (mit. gr.) — bogini miłości. [przypis edytorski]

Afrodyta (mit. gr.) — bogini miłości. [przypis edytorski]

Afrodyta — w mitologii gr. bogini miłości. [przypis edytorski]

Afrodyta Wszeteczna (mit. gr.) — wszeteczny (daw.): rozpustny, nierządny. Jednak Pándēmos (Πάνδημος), oryginalny, grecki przydomek bogini miłości, oznacza dosłownie: „całego ludu”. Rozumiano pod nim Afrodytę jako patronkę i obrończynię wszystkich mieszkańców kraju, całej wspólnoty. Platon natomiast w swojej Uczcie przypisuje Afrodycie Pandemos rolę bogini miłości zmysłowej („pospolitej, gminnej”), przeciwstawiając ją Afrodycie Uranii, którą przedstawia jako patronkę „miłości niebiańskiej”. [przypis edytorski]

Afrodyte a. Afrodyta (mit. gr.) — bogini miłości, kwiatów, pożądania i płodności. [przypis edytorski]

afrodyzjak — substancja wzmagająca pożądanie seksualne. [przypis edytorski]

afront (daw.) — zniewaga. [przypis edytorski]

afront — obraza, zniewaga. [przypis edytorski]