Potrzebujemy Twojej pomocy!

Na stałe wspiera nas 454 czytelników i czytelniczek.

Niestety, minimalną stabilność działania uzyskamy dopiero przy 500 regularnych darczyńców. Dorzucisz się?

Przypisy

Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z

Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza

Według kwalifikatora: wszystkie | architektura | białoruski | biologia, biologiczny | chemiczny | czasownik | czeski | dawne | francuski | frazeologia, frazeologiczny | grecki | gwara, gwarowe | hebrajski | historia, historyczny | hiszpański | ironicznie | łacina, łacińskie | mitologia | mitologia grecka | mitologia rzymska | niemiecki | poetyckie | pogardliwe | potocznie | przenośnie | przestarzałe | regionalne | rodzaj nijaki | rosyjski | rodzaj żeński | rzadki | staropolskie | ukraiński | włoski | żartobliwie

Według języka: wszystkie | Deutsch | lietuvių | polski


Znaleziono 8387 przypisów.

znijść się (daw.) — zejść się. [przypis edytorski]

znijść się — dziś popr.: zejść się. [przypis edytorski]

znijście (daw.) — zejście. [przypis edytorski]

znikać (starop.) — unikać. [przypis redakcyjny]

znikanie w mowie, a często i w piśmie, końcowego e — klasycznym przykładem jest samo nazwisko Shakespeare, w którym tradycyjnie zachowuje się w pisowni -e końcowe, mimo że wyraz tworzący jego drugą część (spear: włócznia) to -e utracił. Pierwszą część stanowi czasownik to shake (wstrząsać). Sam poeta podpisywał się Shakspere, w jednym wypadku tylko poprawniej. [przypis tłumacza]

znikcemniały (gw.) — znikczemniały. [przypis autorski]

znikczemniały — taki, który popadł w nikczemność. [przypis edytorski]

znikli (…) w przepaść — zapadli się. [przypis edytorski]

zniknąć czegoś — uniknąć czegoś. [przypis redakcyjny]

zniknąć czemu (daw.) — [tu:] uniknąć czego. [przypis redakcyjny]

zniknęła jak sen jaki złoty — Juliusz Słowacki, W Szwajcarii, I w. 1. [przypis edytorski]

zniknienie (daw.) — dziś popr.: zniknięcie. [przypis edytorski]

zniknienim (starop.) — zniknieniem, zniknięciem. [przypis redakcyjny]

znikome cienie — cienie znikające, nieuchwytne; dusze zmarłych snujące się w podziemiach opisywanych w opowieściach mitologicznych. [przypis redakcyjny]

znikomy — tu: nietrwały. [przypis edytorski]

Z nim borykał się Machajras — τούτῳ (Niese), τούτων (Dindorf). [przypis tłumacza]

z nimi — Chociwskimi. [przypis redakcyjny]

z nimim palił — konstrukcja z ruchomą końcówką czasownika: z nimi paliłem. [przypis edytorski]

z nimi Sceledrus — Sceledrus pojawia się tutaj dość niespodziewanie; widocznie po wejściu do domu (zob. wyżej, w. 660), obszedł przez ogród i poszedł za innymi ku portowi lub może wyszedł razem z całym orszakiem (zob. wyżej, w. 1545), choć o tym nasz tekst komedii nic nie mówi. [przypis tłumacza]

z nimże — konstrukcja zaimka z partykułą wzmacniającą -że. [przypis edytorski]

zniósszy — dziś: zniósłszy. [przypis edytorski]

zniskąd (daw.) — dziś: znikąd. [przypis edytorski]

zniskąd — dziś popr. forma: znikąd. [przypis edytorski]

z niskąd — dziś popr.: znikąd. [przypis edytorski]

zniszczone układy — może majątkowe. [przypis redakcyjny]

zniszczon — krótka forma przymiotnika r.m., dziś: zniszczony. [przypis edytorski]

zniszczyć to ukrycie — przestać się ukrywać, ujawnić swoje uczucie. [przypis edytorski]

zniszczył Naród — pozbawił Sejm praw, które przeszły na Delegację (z zastrzeżeniem jedynie zatwierdzenia jej uchwał przez pełny Sejm). [przypis redakcyjny]

znitować — tu: połączyć coś za pomocą ołowiu. [przypis edytorski]

Zniweczę mądrość mędrców (…)Biblia, 1 Kor, 1:19–21. [przypis tłumacza]

zniweczon (daw.) — tu: forma krótsza przymiotnika r.m., z końcówką zerową, użyta w celu utrzymania rytmu jedenastozgłoskowca; forma podst.: zniweczony. [przypis edytorski]

zniweczyć — doszczętnie zniszczyć. [przypis edytorski]

zniwelować się — zrównać się, zejść. [przypis redakcyjny]

zniżeniu się — zejściu. [przypis edytorski]

znój — trud a. zmęczenie. [przypis edytorski]

znój — trud, zmęczenie pracą a. wysiłkiem. [przypis edytorski]

znój — trud, zmęczenie. [przypis edytorski]

znój — zmęczenie ciężką pracą. [przypis edytorski]

znóweś mi pan nic nie powiedział — konstrukcja z przestawną końcówką czasownika; inaczej: znów mi pan nic nie powiedziałeś a. znowu mi pan nic nie powiedział. [przypis edytorski]

znoi — dziś popr. forma D.lm: znojów; trudów, cierpień. [przypis edytorski]

znojny — tu: upalny. [przypis edytorski]

znoju — przy wysiłku, ciężkiej pracy. [przypis edytorski]

znośna to była (…); to była ciężka (starop. konstrukcja) — to była ciężka (znośna) [domyślnie:] rzecz; [dziś: to było znośne, to było ciężkie]; porównaj używane dotąd zwroty: oczywista, mniejsza, jasna (por. także pieśń VIII zwr. 68). [przypis redakcyjny]

znosić (daw.) — porozumiewać się. [przypis edytorski]

znosić (daw., zwykle z „się”) — ustalać (z kimś). [przypis edytorski]

znosić — pobić, rozgromić. [przypis redakcyjny]

znosić — rozbijać, pokonywać. [przypis edytorski]

znosić się (daw.) — porozumiewać się. [przypis edytorski]

znosić się (daw.) — porozumiewać się z kimś. [przypis edytorski]

znosić się (daw.) — spotykać się, utrzymywać stosunki z kimś. [przypis edytorski]

znosić się (daw.) — spotykać się, współpracować. [przypis edytorski]

znosić się (daw.) — zmawiać się, mieć konszachty. [przypis redakcyjny]

znosić się z kim (daw.) — porozumiewać się. [przypis edytorski]

znosić się z kimś (daw.) — spotykać się, prowadzić z kimś układy. [przypis edytorski]

znosić się z kimś (daw.) — spotykać się z kimś, porozumiewać się, współpracować. [przypis edytorski]

znosić się z kimś (daw.) — ustalać z kimś, porozumiewać się, zmawiać się. [przypis edytorski]

znosić [siły] (starop.) — jednoczyć. [przypis edytorski]

znosić — tu: rozbijać, pokonywać. [przypis edytorski]

znosić — tu: zwalczać. [przypis edytorski]

znosicie (gw.) — obnosicie, rozgadujecie; [roznosicie plotki; WL]. [przypis autorski]

znosi natężenie ciała w ruchach zwierzęcych, natomiast aż do głębi podnieca jego ruch witalny — znaczy to, że natężenie (tzw. tonus) ruchów zwierzęcych, które na jawie przybierać może różne stopnie, zostaje ujednostajnione, zaś ruch witalny, który jest wspólny zwierzętom i roślinom, jak np. przemiana materii, rośnięcie itp., zostaje spotęgowany. Por. do tego ustępu: Freud: Über den Traum. [przypis tłumacza]

znoszą w sobie „Sunt'' i „Est'' — Bóg połącza w sobie „jest” i „są” [łac.: est, sunt; red. WL] to jest jedność i mnogość. [przypis redakcyjny]

znotować (starop.) — spuścić z tonu, ustąpić; [por. stonowane np. barwy; red. WL]. [przypis redakcyjny]

z Nowego Zjazdu na bruk idącej pod nim ulicy — wysokość łuków Nowego Zjazdu dochodziła do 13 m. Sądząc z dalszego ciągu pamiętnika „próba” ta zastępuje jakąś niebezpieczną akcję konspiracyjną (prawdopodobnie udział w jednym z zamachów terrorystycznych organizowanych przez „czerwonych”), o której Prus nie mógł wprost napisać ze względu na cenzurę. [przypis redakcyjny]

z noweli SienkiewiczaSzkice węglem czyli epopeja o tym, co się działo w Baraniej Głowie (1877). [przypis edytorski]

Z Nowenny — poniższy tekst jest wyborem z dzieła Nowenna, czyli Dziewięćdziesiąt dziewięć dytyrambów o szczęściu. [przypis edytorski]

Znowu inna forma tej samej dyspozycji ku ostatecznościom idealnym, którą poznaliśmy na s. 67 — autor w ten sposób opatrzył odsyłaczami wewnątrztekstowymi pierwodruk swej powieści; tu na odnośnej stronie znajdują się akapity z rozdziału IV zaczynające się od słów: „Wnet stała się Angelika (…) fizjologicznego” i „Wyrazem pierwszego etapu (…) kwiatów południa”. [przypis edytorski]

znowu mi to zapłacisz — zręczne przymówienie się do hojności królewskiej. [przypis redakcyjny]

znowum się zawzięła (starop.) — konstrukcja z przestawną końcówką czasownika; inaczej: znowu się zawzięłam. [przypis edytorski]

znowum się zbliżył — konstrukcja z ruchomą końcówką czasownika; inaczej: znowu się zbliżyłem. [przypis edytorski]

znowu (por. s. 215) odczuwał niechęć do autora Marii Dunin — autor w ten sposób opatrzył odsyłaczami wewnątrztekstowymi pierwodruk swej powieści; tu na odnośnej stronie znajduje się fragment: „(…) starał się w oczach Oli poniżyć autora jako romantyka, dekadenta, neurastenika, który uświetnia erotomankę itp.” (rozdział XI). [przypis edytorski]