Dzisiaj aż 13,496 dzieciaków dzięki wsparciu osób takich jak Ty znajdzie darmowe książki na Wolnych Lekturach.
Dołącz do Przyjaciół Wolnych Lektur i zapewnij darmowy dostęp do książek milionom uczennic i uczniów dzisiaj i każdego dnia!
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza
Według kwalifikatora: wszystkie | angielski, angielskie | arabski | architektura | astronomia | białoruski | biologia, biologiczny | botanika | chemiczny | czeski | dawne | ekonomiczny | filozoficzny | fizyka | francuski | frazeologia, frazeologiczny | geografia, geograficzny | geologia | grecki | gwara, gwarowe | hebrajski | historia, historyczny | hiszpański | ironicznie | łacina, łacińskie | literacki, literatura | medyczne | mineralogia | mitologia | mitologia germańska | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | nieodmienny | niemiecki | poetyckie | pogardliwe | portugalski | potocznie | przestarzałe | regionalne | religijny, religioznawstwo | rosyjski | rodzaj żeński | rzadki | staropolskie | teatralny | turecki | ukraiński | węgierski | włoski | wojskowy | żartobliwie | zdrobnienie | żeglarskie
Według języka: wszystkie | Deutsch | lietuvių | polski
Znaleziono 8310 przypisów.
kitajka — chustka jedwabna, pierwotnie chińska, skąd nazwa (daw. Kitaj to Chiny); w tradycji kozackiej istniał zwyczaj przykrywania czerwoną kitajką twarzy zmarłego. [przypis edytorski]
kitajka (daw.) — jedwabna tkanina a. chusteczka. [przypis edytorski]
kitajka (daw.) — płótno. [przypis edytorski]
kitajka (daw.) — tafta, jedwabna nieco sztywna tkanina, szeleszcząca przy jej poruszaniu; pierwotnie chińska, skąd nazwa (daw. Kitaj to Chiny). [przypis edytorski]
kitajka (daw.) — tkanina, chustka. [przypis edytorski]
kitajka (daw.) — tkanina jedwabna. [przypis edytorski]
kitajka (daw.) — tkanina jedwabna. [przypis edytorski]
kitajka — delikatna jedwabna tkanina. [przypis edytorski]
kitajka — gładka, błyszcząca tkanina jedwabna a. bawełniana, sprowadzana ze Wschodu (z Chin: stąd nazwa). [przypis edytorski]
kitajka — gładka, błyszcząca tkanina jedwabna, pierwotnie chińska, skąd nazwa (daw. Kitaj to Chiny), tafta. [przypis edytorski]
kitajka — gładka, błyszcząca tkanina jedwabna, sprowadzana ze Wschodu (daw. Kitaj to Chiny). [przypis edytorski]
kitajka — rodzaj materii jedwabnej, pierwotnie chińskiej, skąd nazwa (daw. Kitaj to Chiny), tafta. [przypis edytorski]
kitajka (starop.) — gładka tkanina. [przypis edytorski]
kitajka — tkanina pochodzenia wschodniego a. ubiór z niej. [przypis edytorski]
kitajka (ukr.) — chusteczka, zwykle jedwabna; w tradycji kozackiej istniał zwyczaj przykrywania czerwoną kitajką twarzy zmarłego. [przypis edytorski]
kitajkowy (daw.) — z cienkiego jedwabiu. [przypis edytorski]
Kitajron — góra i masyw górski w środkowej Grecji, oddzielający dwie historyczne krainy: Attykę południu i Beocję na północy. [przypis edytorski]
Kitaj — ros. nazwa Chin. [przypis edytorski]
Kitajus — Kinija. [przypis edytorski]
kita — ozdobny pęk piór lub włosia umieszczany na hełmie. [przypis edytorski]
kita — pęk piór lub włosia ozdabiający hełm. [przypis edytorski]
kita — pęk włosia lub piór przyozdabiający hełm. [przypis edytorski]
kita — pęk włosia lub piór zdobiący hełm. [przypis edytorski]
kita — przystrajający hełm pęk piór lub końskich włosów. [przypis edytorski]
kitara — staroż. grecki instrument muzyczny, odmiana liry; gra na kitarze na igrzyskach: podczas Panatenajów, największego ateńskiego święta, odbywały się wyścigi konne, zawody lekkoatletyczne oraz konkursy poetyckie i muzyczne. [przypis edytorski]
kitara — staroż. grecki instrument muzyczny, odmiana liry. [przypis edytorski]
kitara — staroż. grecki instrument muzyczny, odmiana liry. [przypis edytorski]
kitarzysta — człowiek grający na kitarze, staroż. greckim instrumencie muzycznym będącym odmianą liry. [przypis edytorski]
Kitchener, Horatio (1850–1916) — brytyjski wojskowy i polityk, minister wojny w rządzie Asquita. [przypis edytorski]
kitimet — kitais metais. [przypis edytorski]
Kitket, rozmowny mędrzec, humorysta — być może Richard Sharp (1759–1835). [przypis edytorski]
kitoniškai — kitaip. [przypis edytorski]
kitoniškas — kitoks. [przypis edytorski]
Kitor — nazwa takiego miasta ani królestwa nie pojawia się zarówno w Biblii, jak i w przekazach historycznych. Chodzi tu najpewniej o królestwo królowej Saby. [przypis edytorski]
kitriai (lenk.) — gudriai. [przypis edytorski]
kitrybė (lenk.) — gudrumas. [przypis edytorski]
Kitwe hakodesz (hebr.) — Pismo Święte. [przypis edytorski]
Kitzel — hier: sexuelles Begehren. [przypis edytorski]
Kiuchelbeker (z ros.), właśc. Küchelbecker, Wilhelm (1797–1846) — ros. poeta romantyczny, dekabrysta. [przypis edytorski]
kiurkti — taršti. [przypis edytorski]
kiwać — siedzieć w więzieniu. [przypis edytorski]
kizia — pieszczotliwie: kot, kotek. [przypis edytorski]
Kjaer, Niels (1870–1924) — pisarz i krytyk norweski. [przypis edytorski]
Kjelland, Aleksander (1849–1906) — pisarz norweski, autor obyczajowych powieści tendencyjnych: Ludzie pracy (krytyka biurokracji), Śnieg (krytyka duchowieństwa), Trucizna (krytyka systemu szkolnictwa), Else (satyryczne przedstawienie burżuazyjnej filantropii). [przypis edytorski]
K. — Königsberg. [przypis edytorski]
kłąb (daw.) — okolice biodra. [przypis edytorski]
kłąb — nasada szyi u czworonożnego ssaka. [przypis edytorski]
kładł zakonność w równej szali z wiarą — sens: traktował przynależność do zakonu jako równoważną wierze. [przypis edytorski]
kładnąc — dziś: kładąc. [przypis edytorski]
kładnąc — dziś popr. forma: kładąc. [przypis edytorski]
kładnąc — dziś popr.: kładąc. [przypis edytorski]
kładną — dziś: kładą, podkładają. [przypis edytorski]
kładną — dziś: kładą. [przypis edytorski]
kładną — dziś popr. forma 3.os.lm: kładą. [przypis edytorski]
kładną — dziś popr. forma: kładą. [przypis edytorski]
kładną klątwę — składają przysięgę. [przypis edytorski]
kładną się — dziś popr.: kładą się. [przypis edytorski]
kładnę (daw. forma 3.os.lp) — dziś: kładę. [przypis edytorski]
kładnę — dziś popr. forma: kładę. [przypis edytorski]
kładnę — dziś popr.: kładę. [przypis edytorski]
kładnie (daw.) — dziś: kładzie. [przypis edytorski]
kładnie (daw. forma) — dziś: kładzie. [przypis edytorski]
kładnie (daw.) — kładzie. [przypis edytorski]
kładnie — dziś: kładzie, podkłada. [przypis edytorski]
kładnie — dziś popr. forma 3.os.lp: kładzie. [przypis edytorski]
kładnie — dziś popr. forma: kładzie. [przypis edytorski]
Józef Ignacy Kraszewski, Anafielas, Anafielas. Pieśń III. Witoldowe boje
(źródło na Platformie Redakcyjnej)
kładnie — dziś popr.: kładzie. [przypis edytorski]
kładnie — położy. [przypis edytorski]
kładnie się — dziś popr.: kładzie się. [przypis edytorski]
Kłajpeda — miasto portowe na Litwie, zamieszkałe przez liczną ludność niemiecką, zaanektowane przez hitlerowców w roku 1939. [przypis edytorski]
kłaki do piłki — dawniej piłki tenisowe wypychano wełną, sierścią zwierzęcą lub włosami. [przypis edytorski]
kłaki i wapno — zaprawa murarska. [przypis edytorski]
kłaki z działa — armaty ładowano wówczas od lufy, wsypując proch, następnie pakuły, splątane odpady włókna lnu lub konopi, które miały uszczelniać lufę, a na końcu kulę. [przypis edytorski]
kłamać uczucie — udawać uczucie. [przypis edytorski]
kłamam — dziś popr.: kłamię. [przypis edytorski]
kłamany (daw.) — nieprawdziwy, udawany. [przypis edytorski]
Kłamca (fr. Le Menteur) — komedia Pierre'a Corneille'a z 1644; w scenie 5 aktu II jej bohater, Dorante, zdumiewa się szybkimi zmianami w Paryżu. [przypis edytorski]
kłam (daw.) — kłamstwo; fałsz. [przypis edytorski]
kłam — dziś: zakłamanie. [przypis edytorski]
kłamliwszy, najkłamliwszy — dziś: bardziej kłamliwy, najbardziej kłamliwy. [przypis edytorski]
kłamny (daw.) — kłamliwy. [przypis edytorski]
kłamny — kłamliwy. [przypis edytorski]
kłamstwoli — konstrukcja z partykułą pytajną -li; znaczenie: czy kłamstwo. [przypis edytorski]
kłam zadać komuś — dowieść komuś, że jego twierdzenie jest nieprawdziwe. [przypis edytorski]
kłaniam uniżenie — formuła pożegnania (właśc. kłaniam się uniżenie); tu: żartobliwie, a nawet ironicznie grzeczna. [przypis edytorski]
kłapouch — osioł. [przypis edytorski]
kłaść — tu: przedstawiać. [przypis edytorski]
kłaść — tu: zakładać. [przypis edytorski]
kłęb — dziś popr.: kłąb. [przypis edytorski]
Kłejpeda, właśc. Kłajpeda — miasto portowe w zach. części Litwy, położone na wybrzeżu Morza Bałtyckiego, nad Zalewem Kurońskim, u ujścia rzeki Dangi. [przypis edytorski]
kłócą się retorykę polityki, o formy przyszłe, o szkielet jakiegoś narodu przyszłego, nie myśląc, czy się to dziecko urodzi — Mickiewicz, List do Stefana Garczyńskiego, Paryż, 5 marca 1833. [przypis edytorski]
kłóccie — dziś popr. pisownia: kłóćcie; kłócić — tu: zakłócać. [przypis edytorski]
kłócić — tu: kłócić się a. mieszać się. [przypis edytorski]
kłócić — tu: niepokoić. [przypis edytorski]
kłócić — tu: zakłócać. [przypis edytorski]
kłócić — zakłócać. [przypis edytorski]
kłódka — tu: mała kłoda. [przypis edytorski]
kłódka — tu raczej: rygiel. [przypis edytorski]
kłół (starop. forma ort.) — 3.os. lp cz. przesz.; dziś popr.: kłuł, od kłuć. [przypis edytorski]
kłóteń — dziś: kłótni. [przypis edytorski]
