Proces →

Spis treści

Zuzanna GinczankaO centaurachO centaurach [1]

Ścierają się rym o rym ostrzone wiersze ze szczękiem

Ciało, Pożądanie, Wiedza— nie ufaj ścisłym rozmysłom, by żaden cię nie opętał,

— nie ufaj palcom, jak ślepcy,

ni oczom, jak sowy bezrękie.

Oto głoszę namiętność i mądrość

ciasno w pasie zrośnięte

jak centaur.

Wyznaję dostojną harmonię męskiego torsu i głowy

z rozrosłym ciałem ogiera i cienką pęciną nogi —

— do żeńskich chłodnych policzków

i kłębów [2] okrągłych kobył

galopują wspaniałe centaury

w dzwonie podków z łąk mitologii.

Ich namiętność skupioną i mądrą

i ich mądrość płomienną jak rozkosz

odnalazłam w dostojnej harmonii

i stopiłam w pasie i sercu.

namysł

o twarzy antycznej

zgrzanym koniom zawierzył swą boskość,

jak spętane rumaki po jaskrach

drżące zmysły pędzą po czerwcu.

centaur (mit. gr.) — stworzenie z ludzkim tułowiem na końskim korpusie. [przypis edytorski]

kłąb — nasada szyi u czworonożnego ssaka. [przypis edytorski]