Potrzebujemy Twojej pomocy!
Na stałe wspiera nas 454 czytelników i czytelniczek.
Niestety, minimalną stabilność działania uzyskamy dopiero przy 500 regularnych darczyńców. Dorzucisz się?
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła
Według kwalifikatora: wszystkie | angielski, angielskie | arabski | białoruski | biologia, biologiczny | botanika | chemiczny | dawne | filozoficzny | francuski | frazeologia, frazeologiczny | geologia | grecki | gwara, gwarowe | hebrajski | historia, historyczny | hiszpański | holenderski | łacina, łacińskie | literacki, literatura | matematyka | mitologia | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | niemiecki | pogardliwe | portugalski | potocznie | przenośnie | przestarzałe | przysłowiowy | regionalne | rosyjski | staropolskie | turecki | ukraiński | węgierski | włoski | wojskowy | żartobliwie | zoologia
Według języka: wszystkie | polski
Znaleziono 449 przypisów.
gędzić (daw., gw.) — rozmawiać, opowiadać. [przypis edytorski]
gędzić (daw.) — muzykować. [przypis edytorski]
gędziebny (daw.) — muzyczny (od „gędźba”, muzyka). [przypis edytorski]
gędziebny (daw.) — śpiewny; od gędźba: śpiew. [przypis edytorski]
gędziebny (daw.) — tu: śpiewny. [przypis edytorski]
gehenna (daw.) — piekło. [przypis edytorski]
gemajna (daw., z niem. gemein: zwykły) — częściej: gemajn, szeregowiec w wojsku polskim cudzoziemskiego autoramentu. [przypis redakcyjny]
gemajn (daw., z niem. gemein: zwykły) — szeregowiec. [przypis edytorski]
gemajn (daw., z niem. gemein: zwykły) — szeregowiec w wojsku polskim cudzoziemskiego autoramentu. [przypis edytorski]
gemajn (daw., z niem. gemein: zwykły) — szeregowiec w wojsku polskim cudzoziemskiego autoramentu; tu pogard.: żołnierz. [przypis edytorski]
gemajn (daw., z niem. gemein: zwykły) — szeregowiec, zwykły żołnierz. [przypis edytorski]
gemein (daw., z niem.) — szeregowiec. [przypis edytorski]
geometra (daw.) — geodeta, człowiek zajmujący się pomiarami gruntów. [przypis edytorski]
Georgianka (daw.) — Gruzinka. [przypis edytorski]
gesta (daw.) — dziś popr. forma M.lm: gesty. [przypis edytorski]
geszefciarz (daw., z niem. Geschäft: interes) — człowiek zajmujący się drobnymi interesami. [przypis edytorski]
Gheberowie (daw.; z pers. ghebr': niewierny) — Parsowie, grupa religijna, uważana czasem za etniczno-religijną, wywodząca się od wyznających zaratusztrianizm staroż. Persów, którzy w ucieczce przed muzułmańskimi prześladowaniami w VIII–X w. osiedlili się w Indiach. [przypis edytorski]
giaur (daw.) — pogardliwe określenie nadawane przez muzułmanów innowiercom, zwłaszcza chrześcijanom; niewierny. [przypis edytorski]
gid (daw.) — robactwo, wszy. [przypis redakcyjny]
giezłeczko, giezło (daw.) — biała powiewna tkanina. [przypis edytorski]
giezłeczko, zdr. od giezło (daw.) — koszula z białego płótna. [przypis edytorski]
giezło (daw.) — długa koszula. [przypis edytorski]
giezło (daw.) — długa, luźna koszula lniana; także: koszula do trumny lub prześcieradło do okrywania zmarłego. [przypis edytorski]
giezło (daw.) — długa, luźna koszula lniana; także: koszula do trumny lub prześcieradło do okrywania zmarłego. [przypis edytorski]
giezło (daw.) — długa, luźna szata. [przypis edytorski]
giezło (daw.) — koszula. [przypis edytorski]
gilda (daw., z niem.) — dziś: gildia, tu: zrzeszenie zawodowe kupców, broniące interesów swoich członków. [przypis edytorski]
gilda (daw., z niem. Gilde: związek) — dziś: gildia, tu: zrzeszenie zawodowe kupców, broniące interesów swoich członków. [przypis edytorski]
gimnazista (daw.) — gimnazjalista. [przypis edytorski]
gimnazjasta (daw.) — gimnazjalista; tu być może w znaczeniu: człowiek dyskutujący w gimnazjonie. Gimnazjon w starożytnych miastach greckich był ośrodkiem ćwiczeń fizycznych i treningu sportowego (por. gimnastyka), złożonym z otwartego placu z bieżnią i boiskiem oraz półkrytych i krytych budynków. Gimnazjony, jako popularne miejsca spotkań, stały się również miejscami wykładów, dysput i nauczania. [przypis edytorski]
giwer gwer (daw.) — karabin. [przypis edytorski]
głąbia (daw.) — głowa kapusty. [przypis redakcyjny]
gładki (daw.) — piękny. [przypis edytorski]
Klementyna z Tańskich Hoffmanowa, Dziennik Franciszki
Krasińskiej
(źródło na Platformie Redakcyjnej)
gładki (daw.) — piękny, urodziwy. [przypis edytorski]
gładki (daw.) — urodziwy, piękny. [przypis edytorski]
gładki (daw.) — urodziwy. [przypis edytorski]
gładkość (daw.) — piękno. [przypis edytorski]
gładkość (daw.) — piękność. [przypis edytorski]
gładkość (daw.) — piękno, uroda. [przypis redakcyjny]
gładysz (daw.) — człowiek gładki, tzn. układny i urodziwy, piękniś. [przypis edytorski]
gładysz (daw.) — człowiek urodziwy, układny. [przypis edytorski]
gładysz (daw.) — ładny chłopak a. młody mężczyzna. [przypis edytorski]
gładysz (daw.) — piękniś; piękny młodzieniec. [przypis edytorski]
gładysz (daw.) — piękniś. [przypis edytorski]
gładysz (daw.) — piękny młodzieniec; piękniś, przystojniak. [przypis edytorski]
gładysz (daw.) — zdr. od gładysz (człowiek gładki, tzn. układny i urodziwy); piękniś. [przypis edytorski]
główne karanie (daw.) — kara śmierci. [przypis edytorski]
głównia (daw., reg.) — głownia, płonący kawałek drzewa. [przypis edytorski]
główny (daw.) — (o procesie sądowym) taki, który może się zakończy sprawą śmierci. [przypis edytorski]
głobić (daw.) — gnębić. [przypis edytorski]
głodać (daw.) — gryźć. [przypis redakcyjny]
głos (daw.) — pogłoska, wieść. [przypis redakcyjny]
głosem fletnie (daw.) — z popr. dziś formą D.lp: głosem fletni. [przypis edytorski]
głosownia (daw.) — wymowa. [przypis edytorski]
głową robić (daw.) — myśleć, zastanawiać się. [przypis redakcyjny]
głowy (daw.) — część łóżka lub posłania, gdzie głowa spoczywa. [przypis redakcyjny]
głupie (daw.) — przysłówek: głupio. [przypis redakcyjny]
głupie (daw.) — (przysłówek:) głupio; w głupi sposób. [przypis redakcyjny]
głupiś (daw.) — jesteś głupi. [przypis edytorski]
glanc (daw., z niem. Glanz) — blask. [przypis edytorski]
Gleichnis (niem., daw.) — przenośnia, porównanie; alegoria, symbol. [przypis edytorski]
glejt (daw.) — „list żelazny”, wystawiona przez władze przepustka, pozwalająca podróżować przez dane terytorium. [przypis edytorski]
gleń, zdr. glonek (daw.) — duża kromka, kawałek chleba. [przypis edytorski]
glewia (daw.) — klinga. [przypis edytorski]
glob (daw.) — kula, kulisty przedmiot. [przypis edytorski]
globowy (daw.) — dotyczący globu ziemskiego, ogólnoświatowy. [przypis edytorski]
gluza (daw.) — nagana. [przypis redakcyjny]
gmach (daw.) — [tu:] pokój. [przypis redakcyjny]
gmin (daw.) — ludzie z niższej warstwy społecznej; tłum. [przypis edytorski]
gminny (daw.) — właściwy pospólstwu, pospolity, prostacki. [przypis edytorski]
gnan (daw.) — tu: forma krótsza przymiotnika r.m., z końcówką zerową, użyta w celu utrzymania rytmu jedenastozgłoskowca. [przypis edytorski]
gniewliwy (daw.) — skłonny do gniewu, gniewny. [przypis edytorski]
gnil (daw.) — zgnilizna, coś zgniłego. [przypis edytorski]
gnip a. gnyp (daw.) — krzywy, krótki nóż; nóż szewski. [przypis edytorski]
gnip a. gnyp (daw.) — krzywy, krótki, ostro zakończony nóż; nóż szewski. [przypis edytorski]
gnoj a. gnój (daw.) — tu: plugastwo, nieczystość. [przypis edytorski]
gnojanką (daw.) — gnojówka. [przypis edytorski]
gnuśnieć (daw.) — lenić się, pozostawać w bezczynności. [przypis edytorski]
gnuśnieć (daw.) — nic nie robić. [przypis edytorski]
gnuśność (daw.) — lenistwo, niechęć do działania. [przypis edytorski]
gnuśność (daw.) — lenistwo, niechęć do działania. [przypis edytorski]
gnuśność (daw.) — lenistwo. [przypis edytorski]
gnuśny (daw.) — leniwy, pozbawiony energii. [przypis edytorski]
gnuśny (daw.) — leniwy. [przypis edytorski]
górnie (daw.) — patetycznie. [przypis edytorski]
górny (daw.) — dumny. [przypis edytorski]
górny (daw.) — tu: wzniosły. [przypis edytorski]
górny (daw.) — wzniosły. [przypis edytorski]
góźdź (daw.) — gwóźdź. [przypis redakcyjny]
gocha (daw., pot.) — gorzałka. [przypis redakcyjny]
godnie (daw.) — porządnie, solidnie. [przypis edytorski]
godować (daw.) — ucztować. [przypis edytorski]
godownik (daw.) — biesiadnik. [przypis edytorski]
godownik (daw.) — tu: miejsce biesiady, uczty; por. gody: uroczystości, zwłaszcza weselne, połączone zwykle z ucztowaniem i zabawą. [przypis edytorski]
godowy (daw.) — świąteczny; odświętny. [przypis edytorski]
godowy (daw.) — świąteczny. [przypis edytorski]
godowy (daw.) — weselny. [przypis edytorski]
Gody (daw.) — Boże Narodzenie. [przypis edytorski]
gody (daw.) — festyn, święto. [przypis redakcyjny]
Gody (daw., gw.) — święta Bożego Narodzenia albo okres od Bożego Narodzenia (25 grudnia) do Trzech Króli (6 stycznia). [przypis edytorski]
