Potrzebujemy Twojej pomocy!
Na stałe wspiera nas 453 czytelników i czytelniczek.
Niestety, minimalną stabilność działania uzyskamy dopiero przy 500 regularnych darczyńców. Dorzucisz się?
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza
Według kwalifikatora: wszystkie | anatomiczne | angielski, angielskie | arabski | architektura | astronomia | białoruski | biologia, biologiczny | bez liczby pojedynczej | botanika | celtycki | chemiczny | chiński | czasownik | czeski | dopełniacz | dawne | drukarstwo, drukowany | dziecięcy | ekonomiczny | filozoficzny | fizyka | francuski | frazeologia, frazeologiczny | geografia, geograficzny | geologia | grecki | gwara, gwarowe | handel, handlowy | hebrajski | hinduski | historia, historyczny | hiszpański | holenderski | ironicznie | islandzki | japoński | język, językowy, językoznawstwo | łacina, łacińskie | literacki, literatura | liczba mnoga | matematyka | medyczne | mineralogia | mitologia | mitologia germańska | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | nieodmienny | niemiecki | norweski | obelżywie | poetyckie | pogardliwe | polski | polityczny | portugalski | pospolity | potocznie | prawo, prawnicze | przenośnie | przestarzałe | przymiotnik | przysłowiowy | przysłówek | psychologia, psychologiczny | regionalne | religijny, religioznawstwo | rodzaj męski | rodzaj nijaki | rosyjski | rodzaj żeński | rzadki | rzeczownik | rzymski | środowiskowy | staropolskie | starożytny | szwedzki | teatralny | techniczny | turecki | ukraiński | węgierski | włoski | wojskowy | wulgarne | żartobliwie | zdrobnienie | żeglarskie | zoologia
Według języka: wszystkie | polski
Znaleziono 15373 przypisów.
otchniony (daw.) — owiany. [przypis edytorski]
otchniony (daw.) — owiany (zob. wyrazy „tchnąć”, „tchnienie”, „oddech”). [przypis redakcyjny]
otom (…) wolny (daw.) — konstrukcja z ruchomą końcówką czasownika; inaczej: oto jestem wolny. [przypis edytorski]
otrąbić (daw.) — ogłosić uroczyście. [przypis edytorski]
otrąbić się (daw.) — oznajmić o swojej obecności przez sygnał trąbką. [przypis edytorski]
otrawiciel (daw.) — truciciel. [przypis edytorski]
otrętwienie (daw.) — dziś popr.: odrętwienie. [przypis edytorski]
otrok (daw.) — chłopak. [przypis edytorski]
otrok (daw.) — chłopiec, chłopak. [przypis edytorski]
otrok (daw.) — chłopiec, młokos. [przypis edytorski]
otrok (daw.) — chłopiec. [przypis edytorski]
otrok (daw.) — chłopiec; tu: młodzieniec, wojownik. [przypis edytorski]
otrok (daw.) — chłop; najemnik. [przypis edytorski]
otrok (daw.) — dziecko, chłopiec. [przypis edytorski]
otrok (daw.) — młodzieniec, nastolatek. [przypis edytorski]
otrzymać promocją (daw.) — dziś: otrzymać promocję. [przypis edytorski]
otrzymał był (daw.) — forma czasu zaprzeszłego; znaczenie: otrzymał wcześniej, uprzednio (przed wydarzeniami a. czynnościami wyrażonymi formą zwykłego czasu przeszłego). [przypis edytorski]
otworzysty (daw.) — szeroko otwierający się, mający duży otwór. [przypis edytorski]
o urzędy stoją (daw.) — zależy im na urzędach. [przypis edytorski]
ową siedmią ryb (daw.) — dziś popr.: owymi siedmioma rybami. [przypis edytorski]
owałaszyć (daw.) — wykastrować. [przypis edytorski]
owe (daw.) — dziś popr. forma lp r.n.: owo. [przypis edytorski]
owe godło (daw.) — dziś popr. forma: owo godło. [przypis edytorski]
owładła (daw.) — dziś popr.: owładnęła. [przypis edytorski]
owóż (daw.) — otóż; tak więc. [przypis edytorski]
owóż (daw.) — otóż; tak więc (użyte na początku zdania). [przypis edytorski]
owóż (daw.) — oto, otóż. [przypis edytorski]
owóż (daw.) — oto. [przypis edytorski]
owocarnia (daw.) — sklep z owocami. [przypis edytorski]
owo (daw.) — oto; w ten sposób; owoż: konstrukcja z partykułą wzmacniającą -ż. [przypis edytorski]
Owo (daw.) — tak; i tak; tak więc (użyte na początku zdania). [przypis edytorski]
Owo (daw.) — tak więc; a zatem (na początku zdania). [przypis edytorski]
Owo (daw.) — tak więc; tak; i tak (użyte na początku zdania). [przypis edytorski]
owo tedy (daw.) — a zatem; tak więc itp. [przypis edytorski]
owszeki (daw.) — całkiem, zupełnie, owszem. [przypis edytorski]
owszem (daw.) — co więcej, a nawet; całkowicie, zupełnie. [przypis edytorski]
owszem (daw.) — co więcej, a nawet. [przypis edytorski]
owszem (daw.) — co więcej, a nawet. [przypis edytorski]
owszem (daw.) — i nawet. [przypis edytorski]
owy (daw.) — dziś: owe. [przypis edytorski]
owy (daw.) — te, tamte. [przypis edytorski]
ożenąć (daw.) — opędzić. [przypis redakcyjny]
ożóg (daw.) — drewniany kij służący za pogrzebacz. [przypis edytorski]
ożóg (daw.) — kij do poprawiania ognia w palenisku. [przypis edytorski]
ożóg (daw.) — kij opalony w ogniu; drąg służący do poprawiania ognia oraz wygarniania popiołu i żużlu z pieca. [przypis edytorski]
ożóg (daw.) — pogrzebacz a. tląca się głownia. [przypis edytorski]
ożóg (daw.) — tląca się głownia lub opalone drzewo. [przypis edytorski]
ożydle (daw., gw.) — klapa surduta, sukmany czy kamizelki. [przypis edytorski]
ożywny (daw.) — ożywczy, ożywiający. [przypis edytorski]
ozdarł (daw.) — rozdarł. [przypis edytorski]
o ziem (daw., gw.) — dziś: o ziemię. [przypis edytorski]
o ziem (daw., gw.) — o ziemię. [przypis edytorski]
ozug (gw.) a. ożóg (daw.) — kij, głownia lub opalone drzewo. [przypis edytorski]
ozwać się (daw.) — dziś: odezwać się. [przypis edytorski]
ozwać się (daw., gw.) — odezwać się. [przypis edytorski]
ozwać się (daw., gw.) — odezwać się. [przypis edytorski]
ozwać się (daw.) — odezwać się. [przypis edytorski]
ozwać się (daw.) — tu: rozbrzmieć. [przypis edytorski]
ozwał się (daw.) — odezwał się. [przypis edytorski]
ozwały się (daw.) — rozległy się, dały się słyszeć. [przypis edytorski]
pągwica (daw.) — agrafa. [przypis edytorski]
pątniczy (daw.) — pielgrzymi. [przypis edytorski]
pątnik (daw.) — pielgrzym. [przypis edytorski]
pątnik (daw.) — wędrowiec. [przypis edytorski]
pachciarski (daw.) — dotyczący dzierżawców. [przypis edytorski]
pachciarz (daw.) — dzierżawca (np. karczmy, bydła, ziemi), najczęściej Żyd. [przypis edytorski]
pachciarz (daw.) — dzierżawca, osoba dzierżawiąca coś od kogoś (np. karczmę); w dawnej Polsce funkcję taką sprawowali zazwyczaj Żydzi. [przypis edytorski]
pachciarz (daw.) — osoba dzierżawiąca coś od kogoś (np. karczmę); w daw. Polsce funkcję taką sprawowali zazwyczaj Żydzi. [przypis edytorski]
pachciarz (daw.) — ubogi dzierżawca lub pośrednik handlowy, najczęściej Żyd. [przypis edytorski]
pachołek (daw.) — sługa, pomocnik. [przypis edytorski]
pacholątko (daw.) — dziecko. [przypis edytorski]
pacholęcy (daw.) — dziecinny, chłopięcy. [przypis edytorski]
pacholę (daw.) — chłopiec. [przypis edytorski]
pacholę (daw.) — dziecko, chłopiec. [przypis edytorski]
pacholę (daw.) — dziecko. [przypis edytorski]
pacholę (daw.) — mały chłopiec. [przypis edytorski]
pacht (daw.) — dzierżawa. [przypis edytorski]
pacierze (daw.) — kręgosłup. [przypis edytorski]
pacierzem (…) klepał (daw.) — konstrukcja z przestawną końcówką czasownika; inaczej: klepałem pacierze. [przypis edytorski]
paciorka (daw.) — dziś r.m.: paciorek. [przypis edytorski]
paczyna (daw.) — rodzaj krótkiego wiosła. [przypis edytorski]
padło (daw.) — padlina. [przypis edytorski]
padnieli (…) uchybili (daw.) — konstrukcja z partykułą -li; znaczenie: czy padnie, czy też uchybi. [przypis edytorski]
padół (daw.) — nisko położony teren, dolina, wąwóz; przen.: cała ziemia jako miejsce życia doczesnego. [przypis edytorski]
padół (daw.) — nisko położony teren, przen. cała ziemia. [przypis edytorski]
padolny (daw.) — przym. od padół, tj. nisko położony teren, dolina, wąwóz. [przypis edytorski]
paduańczyk (daw.) — mieszkaniec Padwy (śrdw. łac. Padua), miasta w półn.-wsch. Włoszech; dziś popr.: padewczyk. [przypis edytorski]
paiża a. paiż (daw.) — tarcza. [przypis redakcyjny]
paiża (daw.) — krótka tarcza metalowa używana przez rycerzy konnych. [przypis edytorski]
paiża (daw.) — tarcza. [przypis redakcyjny]
paiż (daw.) — krótka tarcza metalowa rycerzy konnych. [przypis edytorski]
paiż (daw.) — tarcza. [przypis redakcyjny]
pajuk (daw.) — członek służby lub straży przybocznej; lokaj, często ubrany z turecka. [przypis edytorski]
pajuk (daw.) — członek służby lub straży przybocznej; lokaj. [przypis edytorski]
pajuk (daw.) — członek służby lub straży przybocznej; lokaj. [przypis redakcyjny]
pakliby (daw.) — jeśliby. [przypis edytorski]
pakość (daw.) — obmierzłość, ohyda. [przypis edytorski]
pałać (daw.) — płonąć a. jarzyć się. [przypis edytorski]
pałać (daw.) — płonąć. [przypis edytorski]
pałamar (daw.) — paramonar (prysłużnik), niższy posługacz cerkiewny; do jego obowiązków należy bicie w dzwony oraz pomoc podczas nabożeństwa, np. podawanie kadzielnicy, świecy, księgi. [przypis edytorski]
