Dzisiaj aż 13,496 dzieciaków dzięki wsparciu osób takich jak Ty znajdzie darmowe książki na Wolnych Lekturach.
Dołącz do Przyjaciół Wolnych Lektur i zapewnij darmowy dostęp do książek milionom uczennic i uczniów dzisiaj i każdego dnia!
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza
Według kwalifikatora: wszystkie | angielski, angielskie | architektura | biologia, biologiczny | botanika | celtycki | chemiczny | dawne | francuski | frazeologia, frazeologiczny | gwara, gwarowe | hebrajski | historia, historyczny | łacina, łacińskie | literacki, literatura | matematyka | medyczne | mitologia germańska | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | niemiecki | obelżywie | poetyckie | pogardliwe | portugalski | potocznie | przenośnie | przestarzałe | regionalne | religijny, religioznawstwo | rodzaj nijaki | rosyjski | rzadki | środowiskowy | staropolskie | turecki | ukraiński | wulgarne | żartobliwie
Według języka: wszystkie | Deutsch | polski
Znaleziono 7213 przypisów.
wyziewać życie — umierać. [przypis edytorski]
wyzłacane pszenicą, posrebrzane żytem — Adam Mickiewicz, Pan Tadeusz, ks. I, w. 18. [przypis edytorski]
wyznańca — dziś: wyznawca. [przypis edytorski]
Wyznania (fr. Les Confessions) — autobiograficzna powieść Jana Jakuba Rousseau, napisana w 1770, opublikowana w 1782, po śmierci autora. [przypis edytorski]
Wyznawajcie swoje grzechy jedni drugim — Jk 5, 16. [przypis edytorski]
wyznawam (daw.) — dziś: wyznaję. [przypis edytorski]
wyznawam (daw. forma) — dziś: wyznaję. [przypis edytorski]
wyznawam — dziś: wyznaję. [przypis edytorski]
wyznawcy proroka — mahometanie, wyznawcy Mahometa. [przypis edytorski]
wyzszej (starop. forma) — wyżej. [przypis edytorski]
wyzszy (starop. forma) — wyższy. [przypis edytorski]
wyzuć (daw.) — pozbawić. [przypis edytorski]
wyzuć — tu: pozbawić. [przypis edytorski]
wyzuć — tu: rozebrać. [przypis edytorski]
wyzuć z czegoś — pozbawić czegoś. [przypis edytorski]
wyzucie — pozbawienie. [przypis edytorski]
wyzuł — [przypis edytorski]
wyzuł znikomą postawę — opuścił swoje doczesne ciało, tj. umarł. [przypis edytorski]
wyzuty z czego — pozbawiony czego. [przypis edytorski]
wyzuty z czegoś (daw.) — pozbawiony czegoś. [przypis edytorski]
wyzuwać (daw.) — pozbawiać. [przypis edytorski]
wyzwać na rękę — wyzwać na pojedynek (na broń ręczną, szable). [przypis edytorski]
wyzwać na rękę — wyzwać na pojedynek. [przypis edytorski]
wyzwolił — uwolnił spod władzy majstra szewskiego, stając się samodzielnym pracownikiem. [przypis edytorski]
wyzwolinowy — z okazji wyzwolin, tj. zakończenia służby u majstra, momentu, od którego młody rzemieślnik z terminatora staje się czeladnikiem, może już pracować sam i decydować o sobie. [przypis edytorski]
wyzwoliny — zakończenie służby u majstra, moment, od którego młody rzemieślnik może już pracować sam i decydować o sobie. [przypis edytorski]
wyzywać na rękę (starop.) — wyzywać na pojedynek, wyzywać do walki. [przypis edytorski]
wyzywać — tu: wzywać. [przypis edytorski]
wżdyć (daw.) — konstrukcja z partykułą „ci”, skróconą do -ć, pełniącą funkcję wzmacniającą; znaczenie: jednakże, przecież jednak. [przypis edytorski]
wżdyć (daw.) — przecież, jednak. [przypis edytorski]
wżdyć (daw.) — przecież. [przypis edytorski]
wżdyć (starop. forma) — konstrukcja z partykułą wzmacniającą -ci, skróconą co -ć; wżdy: przynajmniej, choć, tylko, aby; zgoła, całkiem; przecież, wszakże. [przypis edytorski]
wżdyć (starop.) — konstrukcja z partykułą wzmacniającą -ci, skróconą co -ć; znaczenie: przecież, wszakże. [przypis edytorski]
wżdychmy się pomścili (starop.) — konstrukcja z przestawną końcówką czasownika; inaczej: wżdy się pomścilichmy, tzn. przecież się pomściliśmy. [przypis edytorski]
wżdy (daw.) — jednak, przecież. [przypis edytorski]
wżdy (daw.) — jednak, przecież; w końcu, wreszcie. [przypis edytorski]
wżdy (daw.) — jednak, przecież; wreszcie. [przypis edytorski]
wżdy (daw.) — jednak, przecież; wreszcie, w końcu. [przypis edytorski]
wżdy (daw.) — jednak. [przypis edytorski]
wżdy (daw.) — przecież, jednak. [przypis edytorski]
wżdy (daw.) — przecież, jednak. [przypis edytorski]
wżdy (daw.) — przecież, jednak, w końcu. [przypis edytorski]
wżdy (daw.) — przecież, jednak; w końcu. [przypis edytorski]
wżdy (daw.) — przecież. [przypis edytorski]
Mikołaj Rej, Krótka rozprawa między trzemi osobami, Panem, Wójtem a Plebanem
(źródło na Platformie Redakcyjnej)
wżdy (daw.) — przecież, w końcu. [przypis edytorski]
wżdy (daw.) — przecież, wszak. [przypis edytorski]
wżdy (daw., starop.) — jednak, przecież; w końcu, wreszcie. [przypis edytorski]
wżdy (daw.) — więc, zatem. [przypis edytorski]
wżdy (daw.) — w końcu, wreszcie, jednak. [przypis edytorski]
wżdy (daw.) — wszakże, przecież; w końcu. [przypis edytorski]
wżdy (daw.) — zawsze, nadal; przecież. [przypis edytorski]
wżdy (daw.) — zawsze, przecież. [przypis edytorski]
wżdy (daw.) — zawsze. [przypis edytorski]
wżdy (daw.) — zawsze; tu: przecież. [przypis edytorski]
wżdy (daw.) — zawsze, w końcu. [przypis edytorski]
wżdy (starop.) — jednakże, ostatecznie, w końcu; wżdyć: konstrukcja z partykułą wzmacniającą -ci, skróconą do -ć. [przypis edytorski]
wżdy (starop.) — przecież, jednak. [przypis edytorski]
wżdy (starop.) — przecież. [przypis edytorski]
wżdy (starop.) — przecież; tu: jednak. [przypis edytorski]
wżdy (starop.) — przecież, wszak. [przypis edytorski]
wżdy (starop.) — przecież, wszakże, jednak. [przypis edytorski]
wżdy (starop.) — przecież, wszakże. [przypis edytorski]
wżdy (starop.) — przecież, zawsze; tu: ciągle. [przypis edytorski]
wżdy (starop.) — przynajmniej, choć, tylko, aby; zgoła, całkiem; przecież, wszakże. [przypis edytorski]
wżdy (starop.) — zawsze, przecież. [przypis edytorski]
wżdy — zawsze, przecież. [przypis edytorski]
Wże ja teraz ne zahraju, Pany (z ukr.) — już teraz nie zagram, panowie! [przypis edytorski]
w żelezie (starop. forma) — w żelazie. [przypis edytorski]
wżenąć (daw.) — zagnać. [przypis edytorski]
wżenie — włoży. [przypis edytorski]
W żłobie leży — tekst pieśni przypisuje się Piotrowi Skardze. [przypis edytorski]
w żłobie — obecnie częściej śpiewa się: we żłobie. [przypis edytorski]
w życiu-m nikomu nigdy nie przebaczył — w życiu nikomu nigdy nie przebaczyłem. [przypis edytorski]
w żywot żywy — w życiu wiecznym. [przypis edytorski]
w ząb — ani trochę. [przypis edytorski]
w zad (daw.) — w tył. [przypis edytorski]
wzad (starop.) — do tyłu; tu: z powrotem. [przypis edytorski]
wzad (starop.) — do tyłu, w tył. [przypis edytorski]
wzad (starop.) — do tyłu, z powrotem. [przypis edytorski]
wzad (starop.) — do tyłu; z powrotem. [przypis edytorski]
wzad (starop.) — tu: z tyłu. [przypis edytorski]
wzad (starop.) — w tył, do tyłu. [przypis edytorski]
wzad (starop.) — w tył, do tyłu, z powrotem. [przypis edytorski]
wzad (starop.) — w tył. [przypis edytorski]
wzad (starop.) — w tył, z powrotem. [przypis edytorski]
wzad (starop.) — z powrotem. [przypis edytorski]
wzajem (daw.) — nawzajem. [przypis edytorski]
wzajem (daw.) — odwzajemniając się; również. [przypis edytorski]
wzajem — dziś popr.: wzajemnie. [przypis edytorski]
wzajem — dziś raczej: nawzajem. [przypis edytorski]
wzajemnieśmy dobrze na siebie wpłynęli — inaczej: wzajemnie (…) wpłynęliśmy (konstrukcja z ruchomą końcówką czasownika). [przypis edytorski]
w zakonie u Mojżesza opowiedział Pan Bóg, iż króle sobie stawić mieli, i nauczył ich, jaki król ich być miał, i prawa mu postawił… — zob. Pwt 17, 14–20. [przypis edytorski]
w zamiany (starop.) — w zamian. [przypis edytorski]
wzarań (daw.) — wcześnie rano; na początku. [przypis edytorski]
W zasadzie obierał cesarza lud rzymski, zgromadzony w komicjach, po czym wybór ten zatwierdzał senat osobną lex de imperio — lud rzymski nigdy nie wybierał cesarza, nie istniał taki obieralny urząd publiczny; komicje (zgromadzenia ludu) wybierały urzędników w okresie republiki, tj. mogły wybrać daną osobę na urząd konsula, pretora czy cenzora, wiążący się z określonym zakresem władzy (imperium); urzędy te w czasach wczesnego cesarstwa i później rzeczywiście przyznawano cesarzom, choć nie tylko im, gdyż ich realna władza nie opierała się na formalnym pełnieniu tych urzędów; lex de imperio to ogólna nazwa uchwał, którymi w okresie republiki powierzano lub zatwierdzano powierzenie danej osobie urzędu lub dowództwa wojskowego (np. lex de imperio Cn. Pompei powierzała Gnejusowi Pompejuszowi dowództwo w wojnie z królem Pontu Mitrydatesem IV Eupatorem); cesarze sprawowali władzę, formalnie korzystając z nadawanego przez senat prawa imperium maius, czyli najwyższej władzy, przyznanego po raz pierwszy Pompejuszowi w celu walki z piratami. [przypis edytorski]
w Zatoce Hudson — dziś popr.: w Zatoce Hudsona, wielkiej zatoce w Ameryce Płn., stanowiącej część Oceanu Arktycznego, przez większość czasu pokrytej lodem. [przypis edytorski]
w zawody (starop.) — na wyścigi; szybko. [przypis edytorski]
wzbiera zewnątrz — dziś: na zewnątrz (…). [przypis edytorski]
wzbijanie się w krainę nikomu nieznaną duchów, odrywanie się od ziemi (…) po przebiciu duchem ciała, pracą osiemnastu wieków (…) prawie o niczym innym nie mówi, jak o spółce z krainą ducha — Współudział Adama Mickiewicza w sprawie Andrzeja Towiańskiego. Listy i przemówienia, Paryż 1877, t. 1, s. 126–127. [przypis edytorski]
W zbliżeniu moim powtórnym, w poznaniu więcej osoby Andrzeja Towiańskiego i sprawy, jaką czyni i podaje (…) a ofiary tej naucza słowem, życiem całym i przykładem — Edward Duński, List do arcybiskupa paryskiego, Zurich, 8 grudnia 1850 [w:] Współudział Adama Mickiewicza w sprawie Andrzeja Towiańskiego. Listy i przemówienia, Paryż 1877, t. 2, s. 140–141. [przypis edytorski]
