Potrzebujemy Twojej pomocy!
Na stałe wspiera nas 455 czytelników i czytelniczek.
Niestety, minimalną stabilność działania uzyskamy dopiero przy 500 regularnych darczyńców. Dorzucisz się?
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza
Według kwalifikatora: wszystkie | angielski, angielskie | architektura | białoruski | biologia, biologiczny | botanika | celtycki | chemiczny | dawne | francuski | frazeologia, frazeologiczny | gwara, gwarowe | hebrajski | historia, historyczny | łacina, łacińskie | literacki, literatura | matematyka | medyczne | mitologia germańska | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | niemiecki | obelżywie | poetyckie | pogardliwe | portugalski | potocznie | przenośnie | przestarzałe | regionalne | religijny, religioznawstwo | rodzaj nijaki | rosyjski | rzadki | środowiskowy | staropolskie | turecki | ukraiński | włoski | wulgarne | żartobliwie
Według języka: wszystkie | français | Deutsch | polski
Znaleziono 10158 przypisów.
wstręt (starop.) — odpór, przeszkoda. [przypis redakcyjny]
wstręt (starop.) — opór, przeszkoda. [przypis edytorski]
wstręt (starop.) — przeszkoda; czyniąc wstręty: przeszkadzając. [przypis edytorski]
wstręt (starop.) — tu: opór. [przypis edytorski]
wstręt (starop.) — tu: sprzeciw, opór. [przypis edytorski]
wstręt (tu daw.) — przeszkoda. [przypis edytorski]
wstręt — tu: niechęć. [przypis edytorski]
wstręt — tu: odpór, obrona. [przypis edytorski]
wstręt — tu: odpór. [przypis edytorski]
wstręt — tu: odraza, opór wobec zła. [przypis redakcyjny]
wstręty czynić (daw.) — przeszkadzać. [przypis edytorski]
wstręty czynić (daw.) — stawiać opór; przeszkadzać. [przypis edytorski]
W stronę, gdzie słońce powolniej się toczy — W stronę, gdzie słońce stoi w samo południe. Słońce, ponieważ cienie wolniej przedłużają się i skracają w południe, jak rano i wieczorem, zdaje się wolniej postępować naprzód. [przypis redakcyjny]
w stronę rzucić oczy (starop.) — spojrzeć w bok. [przypis edytorski]
w stronę Sosnowca — w okresie zaborów na trasie kolei warszawsko-wiedeńskiej Sosnowiec był stacją graniczną w Królestwie Polskim. [przypis redakcyjny]
w stronę (starop.) — w bok. [przypis edytorski]
w stronę (starop.) — w bok; w ustronie. [przypis edytorski]
w stronę — tu: w bok. [przypis edytorski]
w stronę — w bok. [przypis edytorski]
w stronie — ze strony, w kierunku. [przypis edytorski]
w strony (starop.) — tu: na boki. [przypis edytorski]
w strych — po brzegi, pod wierzch. [przypis redakcyjny]
wstrych — po brzegi, pod wierzch. [przypis redakcyjny]
wstrząść — dziś: wstrząsnąć. [przypis edytorski]
wstrząśniony (daw.) — dziś popr. forma: wstrząśnięty. [przypis edytorski]
wstrząśniony — dziś popr. forma: wstrząśnięty. [przypis edytorski]
wstrząsłabym — dziś popr.: wstrząsnęłabym. [przypis edytorski]
wstrząsł — dziś popr.: wstrząsnął. [przypis edytorski]
wstrząsł — dziś: wstrząsnął. [przypis edytorski]
wstrząsnąć szalbierczym objawieniem Karoliny — Karolinie Towiańskiej miała się objawić matka Adama, która przepowiedziała, że do trzech dni poeta umrze. Mickiewicz mężnie czekał spełnienia się proroctwa. Tragikomiczna scena! [przypis autorski]
wstrząsnęła — tu: potrząsnęła. [przypis edytorski]
wstrząsnęła — tu raczej: potrząsnęła. [przypis edytorski]
wstrzęsać — dziś: wstrząsać. [przypis edytorski]
wstrzęsa — dziś: wstrząsa. [przypis edytorski]
wstrzęsie — dziś popr. forma: wstrząśnie. [przypis edytorski]
wstrzęsła — dziś popr. forma 3 os. lp cz. przesz. r.ż.: wstrząsnęła. [przypis edytorski]
wstrzęsła — dziś popr.: wstrząsnęła. [przypis edytorski]
wstrzęsło — dziś popr. forma: wstrząsnęło. [przypis edytorski]
wstrzęsły — dziś popr. forma: wstrząsnęły. [przypis edytorski]
wstrzęsną — dziś popr.: wstrząsną. [przypis edytorski]
w strzesie — dziś popr. forma Msc.: w strzesze; strzecha: słomiane pokrycie dachu chaty wiejskiej. [przypis edytorski]
wstrzymać a. strzymać, strzymać (daw.) — tu: wystarczyć. [przypis edytorski]
Wstrzymał słońce, wzruszył ziemię, polskie wydało go plemię — dwuwiersz Kopernik z tomu Przekłady i ulotne wiersze (1832) Jana Nepomucena Kamińskiego (1777–1855) literata i dyrektora teatru we Lwowie. (W tekście Kamińskiego: „ruszył ziemię…”) [przypis redakcyjny]
wstrzymanie periodu, co grozi również poważnymi chorobami — Normalny period trwać może 4–5 dni i powtarzać się nie częściej niż co cztery tygodnie. Częstsze lub dłuższe są objawem chorobliwym i zmuszają do zasięgnięcia rady lekarza. [przypis autorski]
w studium o Świętochowskim (…) Brzozowski zestawia go z Nietzschem na podstawie, że ci dwaj myśliciele dokonali całkowitego wyzwolenia człowieka — nie mając dostępu do rękopisu owej rozprawy, podaję te wiadomości za Suchodolskim: B. Suchodolski: Stanisław Brzozowski, Warszawa 1933, s. 41. [przypis autorski]
w studni Al-Kahiru — Al-Kahir tyle co Kair. Sułtan Saladyn W. kazał wybić 88 m. głęboką studnię w górze Dżebel-Mokottam, znaną i istniejącą po dziś dzień pod nazwą »studni Józefa« (Reclus, Nouvelle Geogr. t. X str. 580). [przypis redakcyjny]
w styczniu minionego roku — tj. w styczniu 1945 r.; szkice pochodzące z tego zbioru zostały zredagowane w latach 1946 i 1948 na podstawie notatek okupacyjnych. [przypis edytorski]
wstydać sią (daw.) — dziś popr.: wstydzić się. [przypis edytorski]
wstydać się (daw.) — dziś popr.: wstydzić się. [przypis edytorski]
wstydać się (daw., gw.) — wstydzić się. [przypis edytorski]
wstydać się — dziś popr.: wstydzić się. [przypis edytorski]
wstydać się (starop.) — [tu:] szanować. [przypis redakcyjny]
wstyd (daw.) — skromność, cnotliwość, nieskazitelność. [przypis redakcyjny]
wstyd to nie jest rzecz dobra, gdy kogoś nagli potrzeba — Homer, Odyseja XVII 347 (Telemach do Eumajosa, komentując swoją radę dla nieznajomego żebraka). [przypis edytorski]
wstyd twarz pali (…) na wspomnienie korca — Jeden z członków szlachetnej rodziny Kiaramonti, zarządzający publicznymi zbożowymi spichrzami, zmniejszył korzec, jakim zboże mierzono, wyjmując z niego jedną deskę. Za to fałszerstwo skazany został na śmierć. [przypis redakcyjny]
wstyd (verecundia) — Zob. Przyp. do Tw. 39. [przypis edytorski]
Wstyd za bóstwo uznają — Spartanie czczą Wstyd i stawiają mu posągi. W Atenach także i Bezwstyd miał swój własny ołtarz, co się Ksenofontowi widocznie nie podobało. [przypis tłumacza]
wstydzić kogoś — zawstydzać. [przypis edytorski]
wstydzić — tu: zawstydzać. [przypis edytorski]
w styksowym wykąpana mule — oczyszczona z dawnych wad przez śmierć — upadek. Styks — rzeka w greckiej krainie zmarłych. [przypis redakcyjny]
w stylu… maison-niponowym — w stylu domu japońskiego. [przypis redakcyjny]
w stylu Pompadour (daw.) — w stylu epoki, w której modne było wszystko, co pochodziło od Madame de Pompadour (1721–1764). [przypis edytorski]
w sukcesji — w dziedzictwie. [przypis redakcyjny]
w Sukiennicach, w gabilotce — w gablotce kramu w hali krakowskich Sukiennic. [przypis redakcyjny]
w sukurs ( z łac.) — na ratunek. [przypis edytorski]
w swej rozprawie (…), której wygłaszaniem popisuje się — publiczny wykład nazywają Grecy, w przeciwstawieniu do mowy sądowej i politycznej (doradczej), mową popisową. [przypis tłumacza]
w swobodzie — gdy był wolny (swobodny) od trosk i cierpień. [przypis redakcyjny]
w swoich późnych leciech — tu: w jego wieku. [przypis edytorski]
w swoich ręku — dziś popr.: w swoich rękach (w ręku to daw. forma liczby podwójnej). [przypis edytorski]
w swoich rzeczach — w swoich sprawach. [przypis redakcyjny]
w swoim pałacu na Krakowskim Przedmieściu — pałac Tarnowskich. [przypis edytorski]
w swoim pięknym studium… pisze Artur Górski — w nr 13–14 „Życia” z 1899 r. pt. „Włodzimierz Tetmajer” [przypis edytorski]
w swojej repartycji — w swoim przydziale. [przypis redakcyjny]
w swym dopełnicielu widzi po prostu kobietę lub mężczyznę „w ogóle” — Słyszałem raz, jak na widok pewnej biseksualnie czynnej artystki dramatycznej z lekkim zarostem, niskim, doniosłym głosem i prawie bez włosów na głowie, pewien mężczyzna biseksualny zawołał: „Co za przepyszna kobieta”. „Kobieta” jest bowiem właśnie dla każdego inna, a przecież ta sama, „w kobiecie” opiewał każdy poeta coś odmiennego, a przecież jedno i to samo. [przypis autorski]
W swym jadzie go pogrąży, w przeraźliwej dżumie — obrażone Erynie nasyłają śmiercionośną epidemię. [przypis redakcyjny]
w swym królewskim pałacu — w mieście, nie na akropoli. [przypis tłumacza]
wsyćko (gw.) — wszystko. [przypis edytorski]
w synie — dziś popr. forma Msc. lp: w synu. [przypis edytorski]
w synie — dziś popr. forma Ms. lp: w synu. [przypis edytorski]
w synie — dziś popr. forma: w synu. [przypis edytorski]
wsypać (tu pot.) — wymierzyć (komuś uderzenia), zbić. [przypis edytorski]
wsypa — worek z materiału, do którego wsypuje się pierze, aby powstała pierzyna. [przypis edytorski]
wsypka (gw.) — worek z gęstej tkaniny, który wypełnia się pierzem, aby zrobić poduszkę lub pierzynę. [przypis edytorski]
W systemach prawa kontynentalnego (cywilnego) dokonuje się rozróżnienia konstrukcji nazywanej licencją ustawową (ang. statutory license) od licencji przymusowej (ang. compulsory license). Licencja ustawowa oznacza ograniczenie treści praw autorskich, przewidziane bezpośrednio w ustawie, która umożliwia korzystanie z chronionych prawem utworów, bez zgody podmiotu uprawnionego, niekiedy przewidując obowiązek zapłaty dodatkowego wynagrodzenia, niekiedy pozwalająca na bezpłatne korzystanie. W przeciwieństwie do tego, licencja przymusowa, oznacza sytuację, w której podmiot uprawniony zobowiązany jest do udzielenia licencji innemu podmiotowi, a w przypadku braku porozumienia co do jej szczegółowych warunków (w tym wysokości wynagrodzenia), licencji udzieli sąd lub wyznaczony do tego specjalny organ. M. F. Makeen, From „Communication in Public” to „Communication to the Public”; An Examination of the Authors's Rights of Broadcasting, Cabling, and the Making Available of Works to the Public Under the Copyright Laws of the USA, the UK, and France, King's College 1999, https://kclpure.kcl.ac.uk/portal/files/2932667/392285.pdf, (dostęp 16.02.2014), s. 105, przypis 185. [przypis autorski]
W systemach prawa kontynentalnego (cywilnego) dokonuje się rozróżnienia konstrukcji nazywanej licencją ustawową (ang. statutory license) od licencji przymusowej (ang. compulsory license). Licencja ustawowa oznacza ograniczenie treści praw autorskich, przewidziane bezpośrednio w ustawie, która umożliwia korzystanie z chronionych prawem utworów bez zgody podmiotu uprawnionego, niekiedy przewidując obowiązek zapłaty dodatkowego wynagrodzenia, niekiedy pozwalając na bezpłatne korzystanie. W przeciwieństwie do tego, licencja przymusowa oznacza sytuację, w której podmiot uprawniony zobowiązany jest do udzielenia licencji innemu podmiotowi, a w przypadku braku porozumienia co do jej szczegółowych warunków (w tym wysokości wynagrodzenia), licencji udzieli sąd lub wyznaczony do tego specjalny organ. M. F. Makeen, From „Communication in Public” to „Communication to the Public”; An Examination of the Authors's Rights of Broadcasting, Cabling, and the Making Available of Works to the Public Under the Copyright Laws of the USA, the UK, and France, King's College 1999, https://kclpure.kcl.ac.uk/portal/files/2932667/392285.pdf, (dostęp 16.02.2014), s. 105, przypis 185, R. Sanjek, American Popular Music and Its Business: The First Four Hundred Years: Volume III, from 1900 to 1984, New York 1988, s. 22–23; H. B. Abrams, Copyright's First Compulsory License, „Santa Clara High Tech. L.J.” 215 (2009), http://digitalcommons.law.scu.edu/chtlj/vol26/iss2/2, (dostęp 10.04.2013), s. 219; H. G. Henn, The Compulsory License Provisions of the U.S. Copyright Law Copyright, „Law Revision Studies” no. 5–6, July 1956, http://www.copyright.gov/history/studies/study5.pdf s. 11. [przypis autorski]
wszakci (daw.) — przecież. [przypis edytorski]
wszak ci — konstrukcja z partykułą wzmacniającą -ci. [przypis edytorski]
wszakcim go obudził — dziś: przecież go obudziłem. [przypis edytorski]
Wszak cim ja nie ostała — konstrukcja z ruchomą końcówką czasownika połączoną z partykułą wzmacniającą ci, znaczenie: wszak ci ja nie ostałam; przecież nie zostałam. [przypis edytorski]
wszakciż — konstrukcja z partykułą wzmacniającą -ci- oraz -że skróconą do -ż; dziś: wszakże, wszak ci. [przypis edytorski]
wszak (daw.) — przecież. [przypis edytorski]
Wszak dzieci te, kleine lallende Kinder, nie należą do żadnego narodu… — Ten ustęp i inne przytaczam w skróceniu. [przypis autorski]
wszakeście — konstrukcja ze skróconą do samej końcówki formą odmiany czasownika być dodaną do zaimka przysłownego wszak; znaczenie: wszak jesteście. [przypis edytorski]
Wszak go mieszczę w mych przyjaciół rzędzie — Co nie przeszkadza, iż słówko pochwały rzucone przez Filinta pobudzi ją do „oporządzenia” tego przyjaciela bardzo skrupulatnie. Zauważyć należy, iż Filint nie bierze udziału w tym turnieju obmowy: jedyne słowa, jakie wtrącił, są słowami pochwały. Ale kto wie, może ten salonowy bywalec zdaje sobie sprawę, iż ta pochwała pobudzi najsnadniej ostry języczek Celimeny? [przypis tłumacza]
Wszak jedynie rozkazom twym jestem powolną — Istotnie to przypomnienie było potrzebne, aby złagodzić drażliwość roli Elmiry w następnej scenie. Uczciwa i delikatna Elmira pragnie, aby jej oszczędzono tej wstrętnej dla niej komedii (co nie przeszkadza, iż zagra ją wybornie). Autor przypomina nam, iż Orgon może w każdej chwili położyć koniec tej grze, i że cała odpowiedzialność za to, że dochodzi ona do tak dalekich granic, spada na niego. [przypis tłumacza]
Wszak każda nacja jedną ma stolicę, A my szczęśliwcy mamy ich aż trzy! — te dwa wersy oznaczono: „bis”. [przypis edytorski]
Wszak myśmy z tego zrobili nazwiska, błyski i ogień wyzbierali skrzętnie — por. Juliusz Słowacki, Do Polski: Wszak myśmy z twego zrobili nazwiska pacierz, co płacze, i piorun, co błyska. [przypis edytorski]
Wszak nie Rzym (…) twemu — Cicero głosił, że dla mędrca cały świat jest domem, więc wygnanie nie jest wielkim nieszczęściem; gdy jego wygnano z Rzymu, bardzo rozpaczał. [przypis redakcyjny]
wszakom (…) nosiła — konstrukcja z przestawną końcówką czasownika, inaczej: wszak nosiłam; przecież nosiłam. [przypis edytorski]
wszak — przecież. [przypis edytorski]
