Wesprzyj Wolne Lektury 1,5% podatku — to nic nie kosztuje! Wpisz KRS 00000 70056 i nazwę fundacji Wolne Lektury do deklaracji podatkowej. Masz czas tylko do końca kwietnia :)
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza
Według kwalifikatora: wszystkie | angielski, angielskie | architektura | białoruski | biologia, biologiczny | botanika | celtycki | chemiczny | dawne | francuski | frazeologia, frazeologiczny | gwara, gwarowe | hebrajski | historia, historyczny | łacina, łacińskie | literacki, literatura | matematyka | medyczne | mitologia germańska | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | niemiecki | obelżywie | poetyckie | pogardliwe | portugalski | potocznie | przenośnie | przestarzałe | regionalne | religijny, religioznawstwo | rodzaj nijaki | rosyjski | rzadki | środowiskowy | staropolskie | turecki | ukraiński | włoski | wulgarne | żartobliwie
Według języka: wszystkie | français | Deutsch | polski
Znaleziono 10219 przypisów.
wiódł wojsko w czworoboku — kwadrat lub prostokąt. Hoplici tworzą boki, lekkozbrojni i tren [daw.: tabor wozów w wojsku] maszerują w środku czworobokami; konnica, zawsze poza czworobokiem, zajmuje przód lub tył, albo i przód, i tył, czasem zaś flanki. Jest to regularna formacja podczas odwrotu przez równinę. [przypis tłumacza]
wiódł wojsko w takim szyku, że mógł najlepiej sam sobie przychodzić z pomocą — np. straż tylna mogła skoczyć na pomoc innym oddziałom lub też natychmiast od nich pomoc otrzymać. Poszczególne rodzaje broni (ciężkozbrojna piechota, lekkozbrojni, konnica) mogły się bez trudności wspierać, co było zależne od porządku, w jakim maszerowały. [przypis tłumacza]
wiórko — dziś: wiórek. [przypis edytorski]
wióry — drobne odpadki przy ciosaniu i rąbaniu drzewa; z pierwszego wióra: z pierwszych szczególów. [przypis redakcyjny]
wióry ewolucji społecznej — K. R. Żywicki [L. Krzywicki], Jeden z atomów. St. Przybyszewski: „Totenmesse”, 8. 16. [przypis autorski]
wiodący się z jednego człowieka — Abrahama. [przypis tłumacza]
wiodą (…) do Genewy — tj. do kalwinizmu. [przypis tłumacza]
wiodły do niej złote podwoje — brama ta była ze wszystkich bram najwyższa, nazywano ją bramą wielką albo „bramą świątyni” (Szaar ha-Gadol, Pitcho szel Hechal). Zamykano ją z wielką trudnością. Do niej stosują się opisane dalej wieszcze oznaki, p. VI, V, 3. [przypis tłumacza]
wiodro — powietrze. [przypis autorski]
wiolencją — przemoc, gwałt. [przypis redakcyjny]
wiolencja — gwałt. [przypis redakcyjny]
wiolencja — tu: naruszenie. [przypis edytorski]
wiolencja (z łac.) — akt przemocy. [przypis edytorski]
wiolencja (z łac.) — gwałt. [przypis redakcyjny]
wiolencja (z łac.) — przemoc, gwałt. [przypis edytorski]
wiolencja (z łac.) — przemoc. [przypis edytorski]
wiolencja (z łac.) — tu: gwałtowność, porywczość. [przypis edytorski]
wiolencja (z łac.) — tu: przemoc. [przypis edytorski]
wiolencja (z łac. violentia) — przemoc; gwałtowność, porywczość. [przypis edytorski]
wiolin (muz.) — wyższa część muzycznej skali dźwiękowej instrumentu. [przypis edytorski]
wiolonczelę — tenorowo-basowy instrument strunowy z grupy smyczkowych. [przypis edytorski]
Wionczek, Mieczysław (1918–1988) — polski dziennikarz, korespondent PAP; opisywał sytuację na Dolnym Śląsku po bezpośrednio zakończeniu działań wojennych, relacjonował proces w Norymberdze oraz amerykańskie doświadczenia z eksplozjami atomowymi na atolu Bikini, publikował m.in. w „Przekroju”, w „Kuźnicy” i „Odrodzeniu”. [przypis edytorski]
wiorsta (daw.) — daw. jednostka długości, ok. 1 km. [przypis edytorski]
wiorsta — daw. jednostka długości, ok. 1 km. [przypis edytorski]
wiorsta — daw. jednostka długości, ok. 1 km. w dwudziestu wiorstach od miasta — dziś popr.: dwadzieścia wiorst od miasta a. o dwadzieścia wiorst od miasta. [przypis edytorski]
wiorsta — daw. jednostka odległości, ok. 1 km. [przypis edytorski]
wiorsta — dawna jednostka długości, ok. 1 km. [przypis edytorski]
wiorsta — dawna miara odległości, ok. 1 km. [przypis edytorski]
wiorsta — dawna ros. jednostka długości, ok. 1068,8 m. [przypis edytorski]
wiorsta — dawna rosyjska jednostka długości, nieco ponad kilometr. [przypis edytorski]
wiorsta — dawna rosyjska jednostka długości, ok. 1 km. [przypis edytorski]
wiorsta — dawna rosyjska jednostka długości równa 1,0668 km. [przypis edytorski]
wiorsta — dawna rosyjska jednostka długości równa w przybliżeniu jednemu kilometrowi. [przypis edytorski]
wiorsta — dawna rosyjska miara długości. [przypis edytorski]
wiorsta — dawna rosyjska miara długości używana w Królestwie Polskim, wynosząca nieco ponad 1 kilometr (1066 m). [przypis edytorski]
wiorsta — dawna rosyjska miara długości (zwykle drogi), ok. 1 km. [przypis edytorski]
wiorsta — dawna rosyjska miara odległości (1,0668 km); 7 wiorst składało się na 1 milę. [przypis edytorski]
wiorsta — dawna rosyjska miara odległości, nieco ponad kilometr. [przypis edytorski]
wiorsta — dawna rosyjska miara odległości, ok. 1 km. [przypis edytorski]
wiorsta — daw. niemetryczna rosyjska miara długości, obejmująca 500 sążni i w przeliczeniu na system metryczny wynosząca nieco ponad 1 km. [przypis edytorski]
wiorsta — daw. ros. jednostka długości, nieco ponad kilometr. [przypis edytorski]
wiorsta — daw. ros. jednostka długości, nieco ponad kilometr. [przypis edytorski]
wiorsta — daw. ros. jednostka długości, równa ok. 1 km. [przypis edytorski]
wiorsta — daw. ros. miara długości, równa 1,067 km. [przypis edytorski]
wiorsta — daw. rosyjska miara długości, 1,0668 km. [przypis edytorski]
wiorsta — ros. jednostka długości, 1,0668 km. [przypis edytorski]
wiorsta — ros. miara długości wynosząca 1,0668 km. [przypis edytorski]
wiorsta — rosyjska jednostka długości wynosząca ok. 1,067 km. [przypis edytorski]
wiorsta — rosyjska miara długości, ok. 1067 m. [przypis redakcyjny]
wiorsta — używana w Rosji miara długości, równa ok. 1070 metrom, dzieliła się na 500 sążni. [przypis edytorski]
wiorsta (z ros.) — daw. rosyjska miara długości, równa 1066 m. [przypis edytorski]
wiorstowy — długości wiorsty, tj. około kilometra. [przypis edytorski]
wioślarzów — dziś popr.: wioślarzy. [przypis edytorski]
wioślarz (…) zgrzybiały — tj. Charon, przewożący dusze zmarłych na drugą stronę wód oddzielających świat żywych od krainy zmarłych. [przypis edytorski]
wiośnianki — tu: nowo zawiązujące się grona winogron. [przypis edytorski]
wiośnianość — tu: młodość. [przypis edytorski]
wiośniany (gw.) — wiosenny. [przypis edytorski]
wiosce puknąć — wiosce pójść w cudze ręce. [przypis redakcyjny]
wiosczana ulica — wiejska droga; droga przez wioskę. [przypis edytorski]
Wioseczka — utwór inicjujący tom Kamień filozoficzny. Nowele, satyry, groteski Lemańskiego z 1911 roku. [przypis edytorski]
wioseczkę Jerycho, niegdyś zrujnowaną głosem trąby wodza Boskiego — miasto w Judei, w pobliżu rzeki Jordan, jedno z najstarszych z nieprzerwanie zamieszkałych miast na świecie; wg Biblii zostało oblężone przez Izraelitów pod wodzą Jozuego i zdobyte dzięki temu, że na polecenie Boga przez kolejne dni okrążali je w pochodzie, a kiedy siódmego dnia towarzyszący im kapłani zadęli w trąby, a wojownicy wznieśli okrzyk wojenny, potężne mury miasta runęły (Joz 6). [przypis edytorski]
wioskowy Ojnomaos — tj. trzeciorzędny aktor ról tragicznych z przedmieścia. [przypis tłumacza]
wiosły — daw. forma N.lm; dziś: wiosłami. [przypis edytorski]
wiosły — dziś popr. forma N. lm.: wiosłami. [przypis edytorski]
wiosły — dziś popr. forma N.lm: wiosłami. [przypis edytorski]
Wiosna — (niem.) Der Frühling, utwór poetycki Ewalda von Kleista (1715–1759) opublikowany w 1749 r. [przypis edytorski]
Wiosna z hałasem epoki maszynowej — tytuł obrazu Morrisa Gravesa. [przypis autorski]
wiosnować (neol.) — przyczyniać się do charakterystycznych dla wiosny zmian w przyrodzie. [przypis edytorski]
Wiosnowaty — formacja słowotwórcza nawiązująca do takich określeń od chorób i cech, jak trędowaty, zezowaty, kołowaty itp., sugeruje, że wiosna zadziałała na wołu jak choroba. [przypis edytorski]
wiotchy (starop.) — stary. [przypis redakcyjny]
wiotkość tła, podobłocznie i zaświatowo rozcieńczonego (…) wzorów wyszukanych poza krańcami istnienia — K. Włostowski Poezja polska o świcie XX-go stulecia, „Ateneum” 1902, II, s. 521. [przypis autorski]
wiotszą — popr. bardziej wiotką. [przypis redakcyjny]
wiotsza — popr.: bardziej wiotka. [przypis edytorski]
Wiowski — Jan Wyhowski, wojewoda kijowski, skazany na śmierć, stracił życie 16 marca r. 1664. [przypis autorski]
Wiozę jej z podróży piękną, na jedenaście cali długą, gałązkę koralu — sprośna aluzja, której przewodnią myśl łatwo odgadnąć. [przypis tłumacza]
wira — dziś popr. r.m.: wir. [przypis edytorski]
wiraginizm (neol.) — od łac. virago: bohaterska dziewica. [przypis edytorski]
Wirakocza — Wirakocza był uważany za boga. Indianie wierzą, że przed śmiercią przepowiedział, iż Hiszpanie strącą z tronu jednego z jego następców. [przypis autorski]
wira (szwedz. vira) — szwedz. gra karciana dla trzech osób, bardzo popularna w XIX w. [przypis edytorski]
wiraż (z fr. virage) — zakręt drogi, toru, bieżni itp. w kształcie łuku. [przypis edytorski]
wirbeln — verwirrt mich. [przypis edytorski]
wirch — dziś: wierch. [przypis edytorski]
wirch (gw.) — wierch, szczyt górski. [przypis edytorski]
wirch (gw.) — wierch; szczyt. [przypis edytorski]
wirch (gw.) — wierch, szczyt. [przypis edytorski]
Wirchownia — ob. popr. nazwa posiadłości Hańskich na Ukrainie to Wierzchownia. [przypis edytorski]
wirch (reg.) — wierch, szczyt. [przypis edytorski]
wirchy a. wierchy (gw.) — szczyty gór. [przypis edytorski]
wirchy (również poniżej zdr. wirszyczki) — wierchy, szczyty górskie. [przypis edytorski]
Wirgil a. Wergiliusz, właśc. Publiusz Wergiliusz Maro (70–19 p.n.e.) — poeta rzymski z czasów Augusta, autor Eneidy, uznawanej za narodowy epos rzymski, Bukolik (sielanek) oraz poematu dydaktycznego o rolnictwie, zatytułowanego Georgiki. Przysłużył się Horacemu, przedstawiając go Mecenasowi. [przypis edytorski]
Wirgilijusza — Wirgiliusza (właśc. Wergiliusza); tu: forma wydłużona (zgodna z daw. wymową) dla zachowania rytmu jedenastozgłoskowca. [przypis edytorski]
Wirgili (…) tu mię przywiódł dla mego zbawienia — Oby pobożni czytelnicy nasi z pokorą ducha czytali ten wiersz głębokiego znaczenia, a czytając i rozmyślając nad tym, że Beatrycze posłała samego Wirgiliusza Dantemu, ażeby był przewodnikiem jego zbawienia, uznali: że rozum (którego tu symbolem jest Wirgiliusz) jako dar boży na to dany jest człowiekowi, ażeby go prowadził do wiary, która jest początkiem i końcem naszego zbawienia. [przypis redakcyjny]
Wirgiliusz a. Wergiliusz (70–19 p.n.e.) — poeta rzymski. [przypis edytorski]
Wirgiliusz, popr. Wergiliusz (70–19 p.n.e.) – Publiusz Wergiliusz Maro, rzymski poeta. [przypis edytorski]
Wirgiliusz — Wergiliusz (Publius Vergilius Maro, 70–19 p.n.e.) był jednym z najwybitniejszych twórców rzymskich, napisał Eneidę. Uznawany jest również za twórcę poematu Komar. [przypis edytorski]
Wirgiliusz, Wergiliusz, właśc. Publiusz Wergiliusz Maro (70–19 p.n.e.) — poeta rzymski z czasów Augusta, autor Eneidy, uznawanej za narodowy epos rzymski, Bukolik (sielanek) oraz poematu dydaktycznego o rolnictwie, zatytułowanego Georgiki. Przysłużył się Horacemu, przedstawiając go Mecenasowi. [przypis edytorski]
Wirgiliusz — właśc. Publius Vergilius Maro (70–19 p.n.e.), poeta, twórca rzym. eposu narodowego, Eneidy. [przypis edytorski]
Wirgiliusz z Salzburga, również: Wergiliusz (ok. 700–784) — irlandzki misjonarz, benedyktyński opat klasztoru w Salzburgu i biskup diecezji Salzburga; święty katolicki. [przypis edytorski]
Wirgiliusz, zwykle: Wergiliusz, właśc. Publius Vergilius Maro (70–19 p.n.e.) — poeta, twórca rzymskiego eposu narodowego, Eneidy. [przypis edytorski]
Wirgili (…) wodził po górze ciebie i otchłani — Z przedsieni piekielnej, na rozkaz Beatrycze, Wergiliusz jak wiemy, wyszedł i przeprowadzał poetę przez piekło i czyściec. [przypis redakcyjny]
