Wesprzyj Wolne Lektury 1,5% podatku — to nic nie kosztuje! Wpisz KRS 00000 70056 i nazwę fundacji Wolne Lektury do deklaracji podatkowej. Masz czas tylko do końca kwietnia :)
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza
Według kwalifikatora: wszystkie | angielski, angielskie | arabski | architektura | astronomia | białoruski | biologia, biologiczny | botanika | chemiczny | chiński | czeski | dawne | ekonomiczny | filozoficzny | fizyka | francuski | frazeologia, frazeologiczny | geografia, geograficzny | geologia | grecki | gwara, gwarowe | hebrajski | historia, historyczny | hiszpański | ironicznie | łacina, łacińskie | literacki, literatura | liczba mnoga | medyczne | mineralogia | mitologia | mitologia germańska | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | nieodmienny | niemiecki | poetyckie | pogardliwe | portugalski | potocznie | przestarzałe | regionalne | religijny, religioznawstwo | rosyjski | rodzaj żeński | rzadki | staropolskie | teatralny | turecki | ukraiński | węgierski | włoski | wojskowy | żartobliwie | zdrobnienie | żeglarskie
Według języka: wszystkie | English | français | Deutsch | lietuvių | polski
Znaleziono 11075 przypisów.
kitara — staroż. grecki instrument muzyczny, odmiana liry. [przypis edytorski]
kitarzysta — cytrzysta. [przypis autorski]
kitarzysta — człowiek grający na kitarze, staroż. greckim instrumencie muzycznym będącym odmianą liry. [przypis edytorski]
Kitchener, Horatio (1850–1916) — brytyjski wojskowy i polityk, minister wojny w rządzie Asquita. [przypis edytorski]
Kiteron — góry w pobliżu Teb. [przypis redakcyjny]
Kiti jaunikaičiai neapvežėję mytulų. — Kad lietuviai pagonimis tebebuvo, tie mytulai galėjo gulėt par veselę su draugėmis, vedusiomis jaunąją prie šliūbą. Jei kurs mytulis to nedabojo pasišaudavo paprastai kitas vaikinas ir paskiaus tyčiojos iš lėto mytule. Tą nedorą paprotį katalikų kunigai nors nespėriai išnaikino. Mergaitė aprėdyta, digt, digt kažkur išspruko. [przypis autorski]
kitimet — kitais metais. [przypis edytorski]
Kitket, rozmowny mędrzec, humorysta — być może Richard Sharp (1759–1835). [przypis edytorski]
kitoniškai — kitaip. [przypis edytorski]
kitoniškas — kitoks. [przypis edytorski]
Kitor — nazwa takiego miasta ani królestwa nie pojawia się zarówno w Biblii, jak i w przekazach historycznych. Chodzi tu najpewniej o królestwo królowej Saby. [przypis edytorski]
Kitowicz pisze: „Zrobił się z tej gry wielom stopień do fortuny, wielom do upadku, gdy w profesją [zawód] szulerów, przedtem wzgardzoną i tylko między małym ludem zachowanie mającą […] weszli ludzie dystyngwowani, a nawet najwięksi panowie stali się szulerami, ogrywając jedni drugich nie tylko z gotowych pieniędzy, ale nawet z nieruchomych substancji, z dóbr, z klejnotów i całej fortuny. Kiedy na jedną kartę wolno było stawić i tysiąc czerwonych złotych, i sto tysięcy, i przez jedne noc możno było miernie majętnemu lub synowi szlachcica, wyprawionemu do dworu albo do palestry, ograć się do koszuli”. (J. Kitowicz, Opis obyczajów, s. 577). [przypis redakcyjny]
Ki tow — „Że jest dobre”. [przypis tłumacza]
kitriai (lenk.) — gudriai. [przypis edytorski]
kitrybė (lenk.) — gudrumas. [przypis edytorski]
Kitwe hakodesz (hebr.) — Pismo Święte. [przypis edytorski]
Kitzel — hier: sexuelles Begehren. [przypis edytorski]
Kiuchelbeker (z ros.), właśc. Küchelbecker, Wilhelm (1797–1846) — ros. poeta romantyczny, dekabrysta. [przypis edytorski]
kiurkti — taršti. [przypis edytorski]
kiwać — siedzieć w więzieniu. [przypis edytorski]
kizia — pieszczotliwie: kot, kotek. [przypis edytorski]
Kjaer, Niels (1870–1924) — pisarz i krytyk norweski. [przypis edytorski]
Kjelland, Aleksander (1849–1906) — pisarz norweski, autor obyczajowych powieści tendencyjnych: Ludzie pracy (krytyka biurokracji), Śnieg (krytyka duchowieństwa), Trucizna (krytyka systemu szkolnictwa), Else (satyryczne przedstawienie burżuazyjnej filantropii). [przypis edytorski]
K. K. Baczyński, Utwory zebrane, Kraków 1961, s. 437–438. Odtąd cytuję skrótowo: BUZ. [przypis autorski]
K. — Königsberg. [przypis edytorski]
K. Kolańczyk, Prawo rzymskie, wydanie V, Warszawa 2001, s. 265. [przypis autorski]
K. Kolańczyk, Prawo rzymskie, wydanie V, Warszawa 2001, s. 285. [przypis autorski]
K. Kolańczyk, Prawo rzymskie, wydanie V, Warszawa 2001, s. 286. [przypis autorski]
K. Kolańczyk, Prawo rzymskie, wydanie V, Warszawa 2001, s. 291. [przypis autorski]
K. Kolańczyk, Prawo rzymskie, wydanie V, Warszawa 2001, s. 302. [przypis autorski]
K. Kolańczyk, Prawo rzymskie, wydanie V, Warszawa 2001, s. 308, oraz W. Wołodkiewicz, M. Zabłocka, Prawo rzymskie. Instytucje, Warszawa 2005, s. 143. [przypis autorski]
K. Kolańczyk, Prawo rzymskie, wydanie V, Warszawa 2001, s. 309. [przypis autorski]
K. — Komarowie. [przypis redakcyjny]
kłąb (daw.) — okolice biodra. [przypis edytorski]
kłąb — nasada szyi u czworonożnego ssaka. [przypis edytorski]
kładą im koszulkę na suknię, obcinają im na czubku głowy co nieco włosów — komeżka i tonsura. [przypis tłumacza]
Kładł kres innym pragnieniom, a na tych, którzy jego towarzystwa pragnęli — gra słów. [przypis tłumacza]
kładł zakonność w równej szali z wiarą — sens: traktował przynależność do zakonu jako równoważną wierze. [przypis edytorski]
kładnąc — dziś: kładąc. [przypis edytorski]
kładnąc — dziś popr. forma: kładąc. [przypis edytorski]
kładnąc — dziś popr.: kładąc. [przypis edytorski]
kładną — dziś: kładą, podkładają. [przypis edytorski]
kładną — dziś: kładą. [przypis edytorski]
kładną — dziś popr. forma 3.os.lm: kładą. [przypis edytorski]
kładną — dziś popr. forma: kładą. [przypis edytorski]
kładną klątwę — składają przysięgę. [przypis edytorski]
kładną się — dziś popr.: kładą się. [przypis edytorski]
kładnę (daw. forma 3.os.lp) — dziś: kładę. [przypis edytorski]
kładnę — dziś popr. forma: kładę. [przypis edytorski]
kładnę — dziś popr.: kładę. [przypis edytorski]
kładnie (daw.) — dziś: kładzie. [przypis edytorski]
kładnie (daw. forma) — dziś: kładzie. [przypis edytorski]
kładnie (daw.) — kładzie. [przypis edytorski]
kładnie — dziś: kładzie, podkłada. [przypis edytorski]
kładnie — dziś popr. forma 3.os.lp: kładzie. [przypis edytorski]
kładnie — dziś popr. forma: kładzie. [przypis edytorski]
Józef Ignacy Kraszewski, Anafielas, Anafielas. Pieśń III. Witoldowe boje
(źródło na Platformie Redakcyjnej)
kładnie — dziś popr.: kładzie. [przypis edytorski]
kładnie — położy. [przypis edytorski]
kładnie się — dziś popr.: kładzie się. [przypis edytorski]
kładzie rękę na kolanach Elmiry — Ta nieprawdopodobnie śmiała scena, którą trudno sobie wyobrazić przetransponowaną na dzisiejsze kostiumy, była podobno w pierwszej redakcji sztuki jeszcze jaskrawsza. [przypis tłumacza]
Kładzie… sztylet — w tamtych czasach kobiety nosiły przy sobie albo sztylet, albo nóż. [przypis redakcyjny]
Kłajpeda — miasto portowe na Litwie, zamieszkałe przez liczną ludność niemiecką, zaanektowane przez hitlerowców w roku 1939. [przypis edytorski]
kłaki do piłki — dawniej piłki tenisowe wypychano wełną, sierścią zwierzęcą lub włosami. [przypis edytorski]
kłaki i wapno — zaprawa murarska. [przypis edytorski]
kłaki z działa — armaty ładowano wówczas od lufy, wsypując proch, następnie pakuły, splątane odpady włókna lnu lub konopi, które miały uszczelniać lufę, a na końcu kulę. [przypis edytorski]
kłamać po łacinie (…) znaczy tyle co iść przeciw swemu sumieniu — Mentire, quasi contra mentem ire. [przypis tłumacza]
kłamać uczucie — udawać uczucie. [przypis edytorski]
kłamam — dziś popr.: kłamię. [przypis edytorski]
kłamany (daw.) — nieprawdziwy, udawany. [przypis edytorski]
Kłamca (fr. Le Menteur) — komedia Pierre'a Corneille'a z 1644; w scenie 5 aktu II jej bohater, Dorante, zdumiewa się szybkimi zmianami w Paryżu. [przypis edytorski]
kłam (daw.) — kłamstwo; fałsz. [przypis edytorski]
kłam — dziś: zakłamanie. [przypis edytorski]
Kłamią i oszukują się na wyprzódki — Por. Montaigne, Apologia Rajmonda Sebond [w:] Próby II, 12. [przypis tłumacza]
Kłamliwą bowiem sławę wnet próba w nic rozwiewa — podobnie jak fałszywą przyjaźń („Prawdziwych przyjaciół poznajemy w biedzie”). [przypis tłumacza]
kłamliwszy, najkłamliwszy — dziś: bardziej kłamliwy, najbardziej kłamliwy. [przypis edytorski]
kłamny (daw.) — kłamliwy. [przypis edytorski]
kłamny — kłamliwy. [przypis edytorski]
kłamstwoli — konstrukcja z partykułą pytajną -li; znaczenie: czy kłamstwo. [przypis edytorski]
kłamstwo nigdy nie skalało ust dziecięcia Słońca — Uważano,że Peruwiańczyk nigdy nie kłamał. [przypis autorski]
kłam zadać komuś — dowieść komuś, że jego twierdzenie jest nieprawdziwe. [przypis edytorski]
kłaniać się (starop.; tu forma 3 os., lp, r.m.: kłaniał się) — oświadczyć się. [przypis redakcyjny]
Kłaniaj mu — Norwidowi. [przypis redakcyjny]
kłaniam — forma pozdrowienia mająca odcień lekceważenia. [przypis redakcyjny]
kłaniam uniżenie — formuła pożegnania (właśc. kłaniam się uniżenie); tu: żartobliwie, a nawet ironicznie grzeczna. [przypis edytorski]
kłapouch — osioł. [przypis edytorski]
kłaść — tu: przedstawiać. [przypis edytorski]
kłaść — tu: wieszać. [przypis redakcyjny]
kłaść — tu: zakładać. [przypis edytorski]
K. Łaski, Wykłady z makroekonomii. Gospodarka kapitalistyczna bez bezrobocia, Warszawa 2015, s. 34. [przypis autorski]
kłęb — dziś popr.: kłąb. [przypis edytorski]
kłębek Ariadny (mit. gr.) — kłębek, który królewna kreteńska Ariadna rzuciła Tezeuszowi, aby mu ułatwić wydostanie się z labiryntu. [przypis redakcyjny]
kłębie — kość przy karku zwierząt. [przypis redakcyjny]
Kłejpeda, właśc. Kłajpeda — miasto portowe w zach. części Litwy, położone na wybrzeżu Morza Bałtyckiego, nad Zalewem Kurońskim, u ujścia rzeki Dangi. [przypis edytorski]
kłóć — wymłócona słoma. [przypis redakcyjny]
kłócą się retorykę polityki, o formy przyszłe, o szkielet jakiegoś narodu przyszłego, nie myśląc, czy się to dziecko urodzi — Mickiewicz, List do Stefana Garczyńskiego, Paryż, 5 marca 1833. [przypis edytorski]
kłóccie — dziś popr. pisownia: kłóćcie; kłócić — tu: zakłócać. [przypis edytorski]
kłócić — tu: kłócić się a. mieszać się. [przypis edytorski]
kłócić — tu: niepokoić. [przypis edytorski]
kłócić — tu: zakłócać. [przypis edytorski]
kłócić — zakłócać. [przypis edytorski]
