Potrzebujemy Twojej pomocy!
Na stałe wspiera nas 449 czytelników i czytelniczek.
Niestety, minimalną stabilność działania uzyskamy dopiero przy 500 regularnych darczyńców. Dorzucisz się?
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza
Według kwalifikatora: wszystkie | angielski, angielskie | białoruski | botanika | chemiczny | dawne | filozoficzny | francuski | geografia, geograficzny | grecki | gwara, gwarowe | historia, historyczny | hiszpański | łacina, łacińskie | liczba mnoga | medyczne | mitologia | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | niemiecki | norweski | polski | portugalski | potocznie | prawo, prawnicze | przestarzałe | regionalne | religijny, religioznawstwo | rosyjski | rodzaj żeński | rzadki | staropolskie | ukraiński | włoski | wojskowy | żartobliwie
Według języka: wszystkie | English | français | Deutsch | lietuvių | polski
Znaleziono 2268 przypisów.
ilustracja zagadki — w oryginale niemieckim znajduje się tutaj rysunek kluczyka; nie możemy jednak posłużyć się tą ilustracją, ponieważ nie ma jej w polskim tłumaczeniu, stanowiącym bazę dla publikacji Wolnych Lektur. [przypis edytorski]
„Ilustrowany Kurier Codzienny” (IKC) — wysokonakładowy dziennik informacyjny wydawany w Krakowie w latach 1910–1939; pierwszy dziennik ogólnopolski; po przewrocie majowym w 1926 prorządowy. [przypis edytorski]
„Ilustrowany Kurier Codzienny” — wysokonakładowy dziennik informacyjny wydawany w Krakowie w latach 1910–1939; pierwszy dziennik ogólnopolski. [przypis edytorski]
iluzje — złudzenia (zwł. optyczne); Dulskiej jednak chodzi o aluzje (łac. allusio): napomknienia, nawiązania do czegoś nie wprost, ale w sposób zawoalowany, przytyki. [przypis edytorski]
iluzjon (daw.) — kino. [przypis edytorski]
iluzjon — tu: kino. [przypis edytorski]
iluzyj — dziś powszechniejsza forma D. lm: iluzji. [przypis edytorski]
il veritiero, l'uomo verace (wł.) — prawdomówny, człowiek prawdomówny. [przypis edytorski]
Ilwa (łac. Ilva) — dziś: Elba, wyspa na Morzu Tyrreńskim. [przypis edytorski]
Il y a de quoi (fr.) — jest od czego. [przypis edytorski]
Il y a la manière (fr.) — Należy zachować umiar. [przypis edytorski]
il y a le moi qui demeure (fr.) — jest tam jaźń, która pozostaje. [przypis edytorski]
imać — brać. [przypis edytorski]
imać — brać; tu: dotykać. [przypis edytorski]
imać — chwytać, brać się za co. [przypis edytorski]
imać — chwytać. [przypis edytorski]
imać czego (daw., gw.) — chwytać za co, brać się za co. [przypis edytorski]
imać (daw.) — chwytać, brać. [przypis edytorski]
imać (daw.) — chwytać, łapać. [przypis edytorski]
imać (daw.) — chwytać. [przypis edytorski]
imać (daw.) — chwytać. [przypis edytorski]
imać (daw.) — chwytać, tu: pojmać. [przypis edytorski]
imać (daw.) — dotykać; tu: brać, ująć. [przypis edytorski]
imać (daw.) — łapać, chwytać. [przypis edytorski]
imać (daw.) — trzymać; tu: więzić. [przypis edytorski]
imać (daw.) — tu: ująć, aresztować. [przypis edytorski]
imać — łapać, chwytać, brać się za coś. [przypis edytorski]
imać — łapać, chwytać. [przypis edytorski]
imać — łapać. [przypis edytorski]
imać się — brać się (zabierać się) do czegoś, chwytać się za coś. [przypis edytorski]
imać się — brać się za coś; chwytać się. [przypis edytorski]
imać się — brać się za coś; tu: czepiać się. [przypis edytorski]
imać się — chwytać się; brać się za coś; zajmować się czymś. [przypis edytorski]
imać się — chwytać się. [przypis edytorski]
imać się czego (daw., gw.) — chwytać się czego, brać się za co. [przypis edytorski]
imać się czegoś — brać się, zabierać się za coś. [przypis edytorski]
imać się czegoś — brać się za coś; chwytać coś. [przypis edytorski]
imać się czegoś — chwytać się za coś. [przypis edytorski]
imać się czegoś (daw., gw.) — chwytać się za coś; brać się za coś. [przypis edytorski]
imać się czegoś (daw., gw.) — zabierać się do czegoś, brać się za coś. [przypis edytorski]
imać się czegoś (daw.) — zabierać się do czegoś, brać się za coś. [przypis edytorski]
imać się czegoś — łapać się za coś, brać się za coś. [przypis edytorski]
imać się czego (starop.) — wziąć się za co; zająć się czym. [przypis edytorski]
imać się (daw.) — chwytać się za coś; zajmować się czymś. [przypis edytorski]
imać się (daw.) — łapać się, chwytać się czego; zabierać się za co; zajmować się czym. [przypis edytorski]
imać się (daw.) — trzymać, chwytać. [przypis edytorski]
imać się (daw.) — zabrać się (do czego), chwycić się (za co). [przypis edytorski]
imać się — tu: wywrzeć szkodliwy wpływ; imie się — dziś popr.: ima się. [przypis edytorski]
imaginacją, demokracją itp. — daw. forma B. lp rzecz. r.ż. zakończonych na -yja; dziś popr.: imaginację, demokrację itp. [przypis edytorski]
imaginacja (daw.) — wyobraźnia. [przypis edytorski]
imaginacja — wyobraźnia. [przypis edytorski]
imaginacja (z łac.) — tu: wyobrażenie, pomysł. [przypis edytorski]
imaginacja (z łac.) — wyobraźnia. [przypis edytorski]
imaginacja (z łac.) — wyobraźnia, wyobrażenie. [przypis edytorski]
imaginacyjny — będący wytworem wyobraźni, fantastyczny. [przypis edytorski]
imaginatywny — częściej: imaginacyjny, będący wytworem wyobraźni, fantastyczny. [przypis edytorski]
imagines mortuorum (łac.) — widma zmarłych. [przypis edytorski]
imaginez-vous (fr.) — proszę sobie wyobrazić. [przypis edytorski]
imaginez-vous (fr.) — wyobraź pan sobie. [przypis edytorski]
imaginować (daw.) — wyobrażać. [przypis edytorski]
imaginować sobie (daw., z łac.) — wyobrażać sobie. [przypis edytorski]
imaginować — wyobrażać sobie. [przypis edytorski]
imaginować (z łac.) — wyobrażać. [przypis edytorski]
imaginujcież sobie — konstrukcja z partykułą -że, skróconą do -ż; znaczenie: wyobraźcie (też) sobie. [przypis edytorski]
imainacja a. imaginacja (daw.) — wyobraźnia. [przypis edytorski]
imainacja a. imaginacja — wyobraźnia. [przypis edytorski]
imainacja (daw.) — dziś: imaginacja; wyobraźnia. [przypis edytorski]
imainacja (daw.) — imaginacja; wyobraźnia. [przypis edytorski]
imainacja (daw.) — imaginacja; wyobraźnia; tu: wyobrażenie. [przypis edytorski]
imainacja — dziś: imaginacja; wyobraźnia; wyobrażenie. [przypis edytorski]
imainować a. imaginować (z łac. imaginare) — wyobrażać sobie. [przypis edytorski]
imainować sobie (daw., z łac.) — imaginować sobie, wyobrażać sobie. [przypis edytorski]
imainować sobie (z łac.) — wyobrażać sobie. [przypis edytorski]
imainować (z łac.) — popr. imaginować, wyobrażać. [przypis edytorski]
imainować (z łac.) — wyobrażać sobie. [przypis edytorski]
imający — chwytający. [przypis edytorski]
imał się swego dzieła — wziął się za a. zabrał się do swojego dzieła. [przypis edytorski]
imam — w szyizmie, jednym z głównych odłamów islamu: pochodzący z rodu Mahometa święty i przewodnik całej wspólnoty religijnej; imamom przypisuje się nieomylność. [przypis edytorski]
imanie się czegoś (daw.) — chwytanie się czegoś, branie się za coś. [przypis edytorski]
ima się miecza — chwyta za miecz. [przypis edytorski]
i ma to być statutem obwarowane — Czego tu autor żąda, obwarowały konstytucje anni 1676 tit: Trybunał koronny. Corrumpens judicem actor [strona korumpująca sędziego — Red.WL] sprawę traci, a corruptus [skorumpowany — Red.WL] od sądu relegowany, incapax [niezdolny — Red.WL] na potem wszelkich funkcyj deklarowany być ma; i konstytucje anni 1699 tit: De corrupto Konstytucja także anni 1726 tit: Ażeby; w której się wyraża: Corruptus judex [skorumpowany sędzia — Red.WL] w. ks. lit. przy wróceniu wziętej korrupcji, cum poena triplicis pensionis delatori adjudicanda, ab activitate in perpetuum et privatione officii, [z karą potrójnej pensji przysądzoną oskarżycielowi […] i z pozbawieniem urzędu — Red.WL] jakiegożkolwiek ministerii, czyli urzędu, a podaniem onego królowi, czyli województwu pro vacanti [jako wakującego — Red.WL] za upomnieniem się stron in subsequenti judicio [następnym wyrokiem — Red.WL] karany być ma. K. 1726. tit: De corrupto. Przyp. drug. wyd. [przypis edytorski]
ima — tu: łapie;imać: chwytać, brać. [przypis edytorski]
imbecilé (fr.) — głupia; idiotka. [przypis edytorski]
imbecile (fr.) — imbecyl; gamoń. [przypis edytorski]
imbecilitas praecox (łac.) — określenie niewystępujące we współczesnej medycynie, oznaczające przedwczesną degenerację umysłową. [przypis edytorski]
imberbis iuvenis custode remoto (łac.) — w młodym wieku pozbawiony opieki. [przypis edytorski]
imbier — dziś: imbir (łac. Zingiber officinale). [przypis edytorski]
imbier — dziś: imbir. [przypis edytorski]
imbierowy — dziś: imbirowy. [przypis edytorski]
Imbonatus i Bartoloni — Bartoloni: zapewne raczej Giulio Bartolocci (1613–1687), włoski hebraista z zakonu cystersów, autor czterotomowej pracy bibliograficznej Bibliotheca Magna Rabbinica, której ostatni tom opracował jego uczeń Imbonatus (właśc. Carlo Giuseppe Imbonati), autor późniejszego dodatku do tego dzieła pt. Bibliotheca latino-hebraica. [przypis edytorski]
im breiten Kreis Sie schaffen! (niem.) — powiedzie się panu w szerokich kręgach! [przypis edytorski]
imbroglio (wł.) — dosł. zamieszanie, zamęt; tu: zawiła intryga sceniczna. [przypis edytorski]
imbroglio (wł.) — dosł.: zamieszanie, zamęt; tu: zawiła intryga sceniczna. [przypis edytorski]
imbroglio (wł.) — dosł.: zamieszanie, zamęt; zawiła intryga sceniczna. [przypis edytorski]
imbroglio — zawikłana sytuacja. [przypis edytorski]
Imbros — syn sojusznika Troi Mentora, mąż córki Priama. [przypis edytorski]
Imbros — wyspa na Morzu Trackim, w pobliżu cieśniny Dardanele. [przypis edytorski]
imbryczek — czajnik. [przypis edytorski]
imbryk — czajnik. [przypis edytorski]
imbuya — Ocotea porosa, drzewo o twardym drewnie rosnące w płd. Brazylii. [przypis edytorski]