Wesprzyj Wolne Lektury 1,5% podatku — to nic nie kosztuje! Wpisz KRS 00000 70056 i nazwę fundacji Wolne Lektury do deklaracji podatkowej. Masz czas tylko do końca kwietnia :)
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza
Według kwalifikatora: wszystkie | angielski, angielskie | architektura | biologia, biologiczny | botanika | chemiczny | czeski | dawne | francuski | geografia, geograficzny | geologia | grecki | gwara, gwarowe | hebrajski | hinduski | hiszpański | japoński | łacina, łacińskie | liczba mnoga | matematyka | medyczne | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | niemiecki | poetyckie | pogardliwe | portugalski | potocznie | przenośnie | przestarzałe | regionalne | rosyjski | rodzaj żeński | rzadki | rzymski | staropolskie | teatralny | turecki | ukraiński | węgierski | włoski | zdrobnienie | żeglarskie
Według języka: wszystkie | Deutsch | lietuvių | polski
Znaleziono 5347 przypisów.
Rumpelsztyk a. (niem.) Rumpelstiltskin) — tytuł baśni braci Grimm: Wilhelma Karla Grimma (1786–1859) i Jacoba Ludwiga Karla Grimma (1785–1863), opublikowanej po raz pierwszy w 1812 r., a także imię jej głównego bohatera, podstępnego krasnoluda, który szantażuje zrozpaczoną dziewczynę. [przypis edytorski]
rum — rumowisko a. hałas walących się ścian. [przypis edytorski]
rumstek (daw.) — rumsztyk, potrawa z płata wołowego mięsa. [przypis edytorski]
rum — tu: rumowisko. [przypis edytorski]
rum — tu: rumowisko, ruiny. [przypis edytorski]
rum — tu: ulga. [przypis edytorski]
rumy — gruzy, rumowiska. [przypis edytorski]
rumy — zwaliska, rumowiska. [przypis redakcyjny]
rum (z niem.) — miejsce, przestrzeń. [przypis edytorski]
rum (z niem. Raum) — miejsce. [przypis redakcyjny]
rum — (z niem. Raum) miejsce wolne. [przypis redakcyjny]
rum — (z niem. Raum) przestrzeń, miejsce. [przypis edytorski]
rum (z niem. Raum) — przestrzeń, miejsce. [przypis redakcyjny]
ruń (daw.) — wschodzące zboże; ogólnie: nisko, w zwarty sposób rosnąca roślinność. [przypis edytorski]
ruń — gęsta, niska roślinność. [przypis edytorski]
ruń — młoda zieleń świeżo wyrosłego zboża; tu: młody zarost twarzy. [przypis redakcyjny]
ruń — młode, zieleniejące pędy zboża lub trawy. [przypis edytorski]
ruń — nisko rosnąca, gęsta roślinność. [przypis edytorski]
ruń — rodzaj niskiej, gęstej roślinności rozwijającej się na łąkach i pastwiskach. [przypis edytorski]
ruń — Ruń jest to zieleniejąca się ozimina. [przypis autorski]
ruń — tu: roślinność, trawy. [przypis edytorski]
ruń — tu: roślinność, trawy. [przypis redakcyjny]
ruń — wschodząca roślinność, młode pędy, kiełkujące z ziemi. [przypis edytorski]
ruń — wschodząca roślinność. [przypis edytorski]
ruń — zieleniejąca roślinność; wschodzące zboże. [przypis edytorski]
ruń — zwarcie rosnąca, niska roślinność. [przypis edytorski]
runący — upadający; por. czas. runąć. [przypis edytorski]
runął gwałtownymi stopy Ares i mordu krwią zionie — tu Ares występuje nie jako bóg wojny, lecz jako bóg przelanej krwi. [przypis edytorski]
Rundfahrt (niem.) — objazd po mieście. [przypis edytorski]
Rundung — Umgebung. [przypis edytorski]
runęła autonomia wojsk kozackich — po naradzie z przywódcami kozackimi w 1578 król Stefan Batory utworzył z Kozaków zaporoskich, zorganizowanych do tej pory w rodzaj bractwa wojennego, oddziały piechoty dowodzone przez polskich oficerów, pod polskimi sztandarami broniące ziem Rzeczpospolitej przed zagrożeniem turecko-tatarskim. [przypis edytorski]
Runeberg, John (1804–1877) — fiński poeta romantyczny, autor hymnu Finlandii; pisał w języku szwedzkim. [przypis edytorski]
Runge, Philipp Otto (1777–1810) — niem. malarz i rysownik epoki romantyzmu. [przypis edytorski]
runie — lm od: ruń: nisko rosnąca, zieleniejąca roślinność; młode pędy, kiełkujące z ziemi. [przypis edytorski]
runo baranie — Złote Runo. [przypis tłumacza]
runo — tu: wełna owcza. [przypis edytorski]
runo — warstwa roślin i grzybów rosnących w lesie najbliżej ziemi. [przypis edytorski]
runo — wełnista sierść pokrywająca skórę zwierzęcia. [przypis edytorski]
runo — wełnista sierść. [przypis edytorski]
runo ze złotej uwite wełny (mit. gr.) — złote runo; skóra skrzydlatego złotego barana, która była celem wyprawy Argonautów do Kolchidy. [przypis edytorski]
Runo Złote — Order Złotego Runa, ustanowiony w r. 1430 przez Filipa III Burgundzkiego, nadawany jako jedno z najwyższych odznaczeń w monarchii habsburskiej, a także przez królów hiszpańskich. [przypis redakcyjny]
runt — nocna inspekcja wart.DO WERYFIKACJI [przypis edytorski]
runy — dawne epickie pieśni ludowe fińskie i karelskie, często o treści mitycznej. [przypis edytorski]
runy — litery alfabetu germańskiego, używane także w obrzędach magicznych (w tych czasach większość ludzi nie umiała czytać i pisać i uważała te czynności za tajemnicze i magiczne). [przypis edytorski]
runy — tu: dawne epickie pieśni ludowe fińskie i karelskie, często o treści mitycznej. [przypis edytorski]
runy — tu: znaki tajemnego pisma. [przypis edytorski]
runy — tu: znaki tajemnego pisma. [przypis edytorski]
ruoplė — stora, nelygi medžio oda. [przypis edytorski]
rupa, rūpa — w buddyzmie i hinduizmie: cielesność, forma, materia. [przypis edytorski]
rupia — moneta w Indiach; dziś D.lm: rupii. [przypis edytorski]
rupia — srebrna moneta, mająca obieg w Indiach, równa się 4 zł polskim. [przypis redakcyjny]
rupia — waluta używana w Indiach i innych krajach azjatyckich, dawniej także jako waluta pomocnicza w Afryce Wschodniej. [przypis edytorski]
rupia — waluta używana w Indiach i innych krajach azjatyckich. [przypis edytorski]
Rupi (…) catenae (łac.) — „Mówisz, żeś stargał pęta? A pies łańcuchowy/ Przegryzł ogniwo jedno: myśli, że uciecze;/ Owo na szyi z nim się długi łańcuch wlecze” (Aulus Persius Flaccus, Satirae, V, 158; tłum. Edmund Cięglewicz). [przypis tłumacza]
rupiećmi — dziś popr. forma N.lm: rupieciami. [przypis edytorski]
rupiecie — tu: szmaty. [przypis edytorski]
rupie (starop.) — robaki w żywocie [tj. w przewodzie pokarmowym]. [przypis redakcyjny]
ruptura (med.) — przepuklina. [przypis edytorski]
ruptura — przemieszczenie się narządów wewnętrznych, zwykle jelit, do nieprawidłowego uchyłka jamy ciała. [przypis edytorski]
Rurykowicze — dynastia książąt ruskich i carów moskiewskich wywodzących się od Ruryka (zm. 879), wodza Waregów (wikingów), założyciela państwa ruskiego. [przypis edytorski]
Rurykowicze — potomkowie Ruryka; Ruryk (zm. 879) — wódz Waregów (wikingów), założyciel państwa ruskiego (Rusi Kijowskiej i Nowogrodzkiej). [przypis redakcyjny]
Ruryk (zm. 879) — wódz Waregów (wikingów), założyciel państwa ruskiego, pierwszy z dynastii Rurykowiczów, książąt ruskich i carów moskiewskich. [przypis edytorski]
Ruryk (zm. 879) — wódz Waregów (wikingów), założyciel państwa ruskiego (Rusi Kijowskiej i Nowogrodzkiej). [przypis edytorski]
Ruryk (zm. 879) — wódz Waregów (wikingów), założyciel państwa ruskiego (Rusi Kijowskiej i Nowogrodzkiej). [przypis redakcyjny]
ruśnica (gw.) — rusznica, dawna ręczna broń palna o długiej lufie. [przypis edytorski]
ruśnikarz, właśc. rusznikarz — rzemieślnik wykonujący broń palną. [przypis edytorski]
Ruś — tu: prawdopodobnie Ruś Czerwona, kraina historyczna na terenie płn.-zach. Ukrainy i płd.-wsch. Polski. [przypis edytorski]
Ruś — tu: Rusini, mieszkańcy Rusi. [przypis edytorski]
Ruś — w średniowieczu kraina (na terenach dzisiejszej Białorusi i Ukrainy) zamieszkiwana przez wschodni odłam Słowian, później podzielonych na narody rosyjski, ukraiński i białoruski. Nazwa krainy pochodzi od nordyckiego ludu Rusów, który w IX w. kolonizowali te tereny i tworzyli tam organizacje państwowe, takie jak np. Ruś Kijowska. [przypis edytorski]
Ruś — wschodnia Słowiańszczyzna; tu: Ukraina. [przypis redakcyjny]
rusałka — nimfa wodna. [przypis edytorski]
rusałkować (neol.) — być rusałką; czas. utworzony od rzecz. rusałka (boginka, nifma). [przypis edytorski]
Rusbrock, popr. Jan Ruysbroeck (1293–1381) — średniowieczny zakonnik, mistyk i teolog niderlandzki, autor pism mistycznych; beatyfikowany w 1903. [przypis edytorski]
Ruscelli, Girolamo — (ok. 1518–1566) — pisarz, poligraf (wydawca) i kartograf włoski, ur. w Viterbo w ubogiej rodzinie, wielokrotnie zmieniał miejsce zamieszkania (Padwa, Rzym, Neapol), w 1548 r. osiadł w Wenecji, gdzie pozostał do końca życia. Przyjaźnił się z Bernardo Tasso, ojcem Torquata. Pod pseudonimem Alessio Piemontese (łac. Alexius Pedemontanus) opublikował dzieło Secreti (1555) o tematyce alchemiczno-medyczno-technologicznej, które zyskało sobie szybko wielką popularność i było tłumaczone na wiele języków (w tym fr., ang., łac., hiszp., niem., pol., holenderski i duński); w oficynie Vincenzo Valgrisi przygotował cenione publikacje Dekamerona, Orlanda szalonego oraz Geografii Claudio Tolomeo zawierającej liczne ryciny map. [przypis edytorski]
Ruscy — tu: wschodni Słowianie, poddani książąt ruskich (halickich, kijowskich i in.), przodkowie dzisiejszych Ukraińców, Białorusinów i Rosjan. [przypis edytorski]
rusėti — pamažu degti, smilkti. [przypis edytorski]
rus — gra w karty; Kitowicz ją objaśnia. [przypis redakcyjny]
rus — gra w karty, w której ten wygrywał, kto miał trzy kolejne karty starsze lub jednego koloru [przypis redakcyjny]
Rusin (daw.) — dziś: Ukrainiec, względnie Białorusin. [przypis edytorski]
Rusin (daw.) — Ukrainiec a. Białorusin. [przypis edytorski]
Rusin — dziś: Ukrainiec. [przypis edytorski]
Rusin — dziś: Ukrainiec. [przypis redakcyjny]
Rusin — dziś: Ukrainiec, względnie Białorusin. [przypis edytorski]
Rusini (daw.) — historyczna nazwa narodów wschodniosłowiańskich na ziemiach dawnej Rusi Kijowskiej, od poł. XIX w. nazywanych Ukraińcami (mieszkańcy ziem ruskich włączonych do Korony) lub Białorusinami (mieszkańcy ziem ruskich w Wielkim Księstwie Litewskim). [przypis edytorski]
Rusini — historyczna nazwa Słowian wschodnich zamieszkujących ziemie należące dawniej do średniowiecznego państwa Rusi Kijowskiej; od Rusinów wywodzą się obecne narody ukraiński i białoruski. [przypis edytorski]
Rusini — tu: Ukraińcy. [przypis edytorski]
Rusinowski, Stanisław (zm. 1621) — pułkownik, dowódca lisowczyków. [przypis edytorski]
Wojciech Dembołęcki, Pamiętniki o Lisowczykach czyli przewagi Elearów polskich
(źródło na Platformie Redakcyjnej)
Wojciech Dembołęcki, Pamiętniki o Lisowczykach czyli przewagi Elearów polskich
(źródło na Platformie Redakcyjnej)
Rusin — tu: Ukrainiec. [przypis edytorski]
ruskami — wyraz niejasny; w wyd. lwowskim wydrukowano: piuskami. [przypis redakcyjny]
ruski brzeg — prawy brzeg Dniepru nazywano ruskim, lewy tatarskim. [przypis autorski]
ruskie bojary — dziś popr. forma M. lm: ruscy bojarzy. [przypis edytorski]
ruskie tkaniny — rosyjskie, sprowadzane z Rosji. [przypis redakcyjny]
„Ruski Inwalid” — czasopismo ukazujące się od 1813 r. w Petersburgu. [przypis edytorski]
ruski miesiąc — tj. bardzo długo. Kalendarz juliański, używany w Imperium Rosyjskim do 1918 r., spóźniał się w XIX w. o 12 dni w stosunku do kalendarza gregoriańskiego, obowiązującego w większej części Europy od XVI w., dlatego kiedy dla katolików nastawał już np. styczeń, według „ruskiej” miary czasu trwał jeszcze grudzień. [przypis edytorski]
Ruskin, John (1819–1900) — angielski pisarz, poeta i artysta, najbardziej znany jako krytyk artystyczny. Jego książka Współcześni malarze (Modern Painters) przyczyniła się do popularności malarza Williama Turnera i ruchu prerafaelitów. [przypis edytorski]
Ruskin, John (1819–1900) — ang. publicysta, krytyk i teoretyk sztuki. [przypis redakcyjny]
Ruskin, John (1819–1900) — brytyjski krytyk i teoretyk sztuki, pisarz, filozof i filantrop; autor m.in. książki Sezam i lilie (1865), napisanej na podstawie swoich wykładów o edukacji i wzorowym zachowaniu. [przypis edytorski]
Ruskin, John (1819–1900) — brytyjski pisarz, krytyk i teoretyk sztuki. [przypis edytorski]
Ruskin, John (1819–1900) — czołowy brytyjski krytyk sztuki, myśliciel społeczny i filantrop; po śmierci bogatego ojca ogłosił, że nie jest możliwe być bogatym socjalistą i rozdał większość swojej fortuny organizacjom oświatowym w Anglii. [przypis edytorski]
ruski (tu daw.) — ukraiński. [przypis edytorski]
