Wolne Lektury potrzebują pomocy...


Potrzebujemy Twojej pomocy!

Na stałe wspiera nas 460 czytelników i czytelniczek.

Niestety, minimalną stabilność działania uzyskamy dopiero przy 1000 regularnych darczyńców. Dorzucisz się?

Tak, dorzucę się do Wolnych Lektur!
Tym razem nie pomogę, przechodzę prosto do biblioteki
Dołącz

Dzisiaj aż 15 770 dzieciaków dzięki wsparciu osób takich jak Ty znajdzie darmowe książki na Wolnych Lekturach — dołącz do Przyjaciół Wolnych Lektur i zapewnij darmowy dostęp do książek milionom uczennic i uczniów dzisiaj i każdego dnia [kliknij, by dowiedzieć się więcej]

x

Spis treści

    1. Deszcz: 1
    2. Sielanka: 1

    pisownia łączna / rozdzielna: z pod > spod

    pisownia s/z: z pod > spod

    fleksja: polnem > polnym; któremi > którymi itp.

    interpunkcja - usunięto przecinek przed pauzą: , —; dodano przecinek: wzrost i kwiat, i plon

    Stuart MerrillDobry deszcztłum. Bronisława Ostrowska

    1
    Oto deszcz, jako słodki przebaczenia głos
    Na gościńce, co w słońcu tumanem się kurzą.
    I wśród ogrodów, co się zielenią spod ros,
    Brzęczenie jasnych kropel, od których się mrużą
    5
    Sadzawki w wielkie oka rozpłyniętych kół…
    Nad dolinkami — chmurek krasny pas się zsnuł,
    Jako warg aniołowych pąkowie wilgotne
    Wokół radosnych pólek i dalekich kniej…
    A pielgrzym śpiewa wesół z polnym ptactwem spół[1],
    10
    Że ten deszcz nie zamieni mu w pustkowie błotne
    Rozdroża, kędy będzie szukał drogi swej…
    Rolnik z błyszczącym pługiem na odłogi sunie,
    Poddając kark znużony miłościwym dżdżom,
    Pod którymi kiełkują szczeciniaste runie[2],
    15
    A chory, kołysany deszczową piosenką,
    Poprzez otwarte okno wpatrzon[3] het za dom —
    Czuje, że dusza w piersi mu wstaje — podzięką.
    DeszczSielankaOto błogosławiony, dobry, boży deszcz,
    Który odświeża czoło znużone włóczęgi.
    20
    Oto deszcz mżący z raju perlistymi wstęgi[4],
    Który pracy rolnika dawa[5] życia dreszcz —
    I ożywia uśmiechem obumarłą pierś
    I oczy tych, co wiedzą, że już patrzą — w śmierć.
    A oto wraz się jawi łuk barwistej tęczy
    25
    Nad żółtymi domostwy[6] miasteczkowych dróg —
    Gdzie idą dzieci z nasion pełnymi koszyki[7]
    Siać grządki, kędy[8] rychło rój pszczół się rozbrzęczy
    Wśród kwiecistego ziela woniejących smug.
    Idą poważne, grzeczne, małe ogrodniki[9],
    30
    A pod rozpiętym łukiem siedmiobarwnej tęczy,
    Śpiewając przyszłych siewów wzrost i kwiat, i plon,
    Bije w zmierzchu rozgłośny i radośny[10] — dzwon.

    Przypisy

    [1]

    spół — razem, wspólnie. [przypis edytorski]

    [2]

    ruń — wschodząca roślinność, młode pędy, kiełkujące z ziemi. [przypis edytorski]

    [3]

    wpatrzon (daw.) — dziś: wpatrzony. [przypis edytorski]

    [4]

    wstęgi — dziś popr. forma N. lm: wstęgami. [przypis edytorski]

    [5]

    dawa — dziś popr. forma 3 os. lp cz.ter.: daje. [przypis edytorski]

    [6]

    domostwy — dziś popr. forma N. lm: domostwami. [przypis edytorski]

    [7]

    koszyki — dziś popr. forma N. lm: koszykami. [przypis edytorski]

    [8]

    kędy (daw.) — którędy; tu: gdzie. [przypis edytorski]

    [9]

    małe ogrodniki — dziś popr. forma: mali ogrodnicy. [przypis edytorski]

    [10]

    radośny — dziś popr. forma: radosny. [przypis edytorski]

    Zamknij
    Proszę czekać...
    x