Wesprzyj Wolne Lektury 1,5% podatku — to nic nie kosztuje! Wpisz KRS 00000 70056 i nazwę fundacji Wolne Lektury do deklaracji podatkowej. Masz czas tylko do końca kwietnia :)
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza
Według kwalifikatora: wszystkie | anatomiczne | angielski, angielskie | arabski | architektura | astronomia | białoruski | biologia, biologiczny | bez liczby pojedynczej | botanika | celtycki | chemiczny | chiński | czasownik | czeski | dopełniacz | dawne | drukarstwo, drukowany | dziecięcy | ekonomiczny | filozoficzny | fizyka | francuski | frazeologia, frazeologiczny | geografia, geograficzny | geologia | grecki | gwara, gwarowe | handel, handlowy | hebrajski | hinduski | historia, historyczny | hiszpański | holenderski | ironicznie | islandzki | japoński | język, językowy, językoznawstwo | łacina, łacińskie | literacki, literatura | liczba mnoga | matematyka | medyczne | mineralogia | mitologia | mitologia germańska | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | nieodmienny | niemiecki | norweski | obelżywie | poetyckie | pogardliwe | polski | polityczny | portugalski | pospolity | potocznie | prawo, prawnicze | przenośnie | przestarzałe | przymiotnik | przysłowiowy | przysłówek | psychologia, psychologiczny | regionalne | religijny, religioznawstwo | rodzaj męski | rodzaj nijaki | rosyjski | rodzaj żeński | rzadki | rzeczownik | rzymski | środowiskowy | staropolskie | starożytny | szwedzki | teatralny | techniczny | turecki | ukraiński | węgierski | włoski | wojskowy | wulgarne | żartobliwie | zdrobnienie | żeglarskie | zoologia
Według języka: wszystkie | English | français | Deutsch | lietuvių | polski
Znaleziono 159856 przypisów.
szczerą — dziś popr.: szczera. [przypis edytorski]
Szczerą pokutą wobec Izajasza zwlekł na lat wiele swój kres ostateczny — Gdy król Hiskia leżał na śmiertelnej pościeli, prorok Izajasz objawił mu bliski zgon jego i odszedł. Lecz na żarliwą modlitwę króla, prorok znowu powrócił i za wyraźnym rozkazem Boga objawił królowi, że powróci do zdrowia. Król Hiskia rzeczywiście wyzdrowiał i żył jeszcze lat piętnaście (Patrz Księgi Królewskie, XI. 20). [przypis redakcyjny]
Szczerbiec — miecz koronacyjny królów polskich, który Bolesławowi Chrobremu miał wręczyć Otton III, zaginął za Augusta II; za Augusta III wykonano jego kopię, przechowywaną w Skarbcu Królewskim na Wawelu. [przypis redakcyjny]
Szczerbiec — miecz koronacyjny królów polskich, wg legendy należący jeszcze do Bolesława Chrobrego; dziś przechowywany w Państwowych Zbiorach Sztuki na Wawelu. [przypis edytorski]
szczerby — tu: szczątki. [przypis edytorski]
szczere — prawdziwe. [przypis redakcyjny]
szczerk — gleba piaszczysto-gliniasto-ilasta. [przypis edytorski]
szczerk— gliniasty piasek. [przypis redakcyjny]
szczerk (gw.) — bród na rzece, którego dno pokryte jest żwirem lub grubym piaskiem. [przypis edytorski]
szczerk — ilasta gleba. [przypis edytorski]
szczerk — piasek gliniasty, teren podmokły. [przypis edytorski]
szczerk — piasek gliniasty; tu zapewne na zasadzie metonimii oznacza cegły. [przypis redakcyjny]
szczerniał — dziś popr.: sczerniał. [przypis edytorski]
szczerość (daw.) — tu: prawda. [przypis edytorski]
szczerość niewdzięcznością, szalbierki, oddają — szalbierki, które odpłacają się niewdzięcznością za szczerość. [przypis edytorski]
szczerota — dziś popr.: szczerość. [przypis edytorski]
szczerota — szczerość. [przypis edytorski]
szczerwieniała (starop. forma ort.) — dziś: sczerwieniała. [przypis edytorski]
szczery (daw.) — prawdziwy. [przypis edytorski]
szczery — prawdziwy. [przypis redakcyjny]
szczery — prawdziwy; tu: odsłonięty. [przypis edytorski]
szczery (starop.) — tu: prawdziwy. [przypis edytorski]
szczery (tu forma lm: szczere) — prawdziwy. [przypis redakcyjny]
szczery — tu: prawdziwy. [przypis edytorski]
szczerze (daw.) — naprawdę. [przypis edytorski]
szczerze — tu: obficie, nie oszczędnie. [przypis edytorski]
szczeście* (starop.) — los, fortuna. [przypis redakcyjny]
szczeście* — szczęście, dola, los, fortuna. [przypis redakcyjny]
szcześliwe mienie — mienie dostateczne, wystarczające i uczciwie nabyte. [przypis redakcyjny]
szcześliwe wyspy — wyspy, na których według mit. gr. przebywali po śmierci (lub nawet jeszcze za życia) sławni bohaterowie. W XVI w. często utożsamiano je z Wyspami Kanaryjskimi. [przypis redakcyjny]
szczesać — dziś popr.: sczesać; wyczesać, uczesać. [przypis edytorski]
szczescie (gw.) — szczęście. Zanik nosowości głoski ę. [przypis edytorski]
szczeżeła — łuska. [przypis autorski]
szczeżuja — w pierwotnym znaczeniu: skorupa (np. małża). [przypis redakcyjny]
szczeznąć (daw.) — umrzeć. [przypis edytorski]
szczeznąć (daw.) — zginąć. [przypis edytorski]
szczeznąć — osłabnąć, opaść z sił, zginąć. [przypis edytorski]
szczeznąć właśc. sczeznąć — umrzeć, zniknąć. [przypis edytorski]
szczkać (starop.) — cierpieć czkawkę. [przypis redakcyjny]
szczkawka (daw.) — czkawka. [przypis edytorski]
szczkawka (daw.) — dziś: czkawka. [przypis edytorski]
szczob ich (z ros.) — żeby ich (niedokończone przekleństwo). [przypis edytorski]
szczob tebe o brata Semenku prosyły (z ukr.) — żeby poprosić cię o brata Semenkę. [przypis edytorski]
szczob tyje huzary (z ukr.) — żeby ci husarze. [przypis edytorski]
szczo bude (ukr.) — co będzie. [przypis edytorski]
szczob (ukr.) — żeby. [przypis edytorski]
szczob (ukr.) — żeby, żebyś. [przypis edytorski]
Szczob wam światyj Mikołaj daw zdorowla i szczastje (z ukr.) — oby wam święty Mikołaj dał zdrowie i szczęście. [przypis redakcyjny]
szczoby wy jej nie rozbudyły. Misiac jej prosto w łyczko zahladaje, serdeńku mojemu (z ukr.) — żebyście jej nie obudzili. Księżyc jej prosto w twarzyczkę zagląda, kochanej mojej. [przypis redakcyjny]
szczob z nym poihraty (ukr.) — żeby się z nim zabawić. [przypis redakcyjny]
Szczo ce (ukr.) — co to? [przypis redakcyjny]
szczodrota (daw.) — hojność. [przypis edytorski]
szczodrota (daw.) — szczodrość. [przypis edytorski]
szczodrota — dziś: szczodrość. [przypis edytorski]
Szczo heto za Anhełyca? (z ukr.) — co to za anielica. [przypis edytorski]
Szczo? Ja, bat'ku? (z ukr.) — Co? Ja, ojcze? [przypis edytorski]
szczoki (gw.) — policzki. [przypis edytorski]
szczokur (ros. щокур), łac. Coregonus nasus — sieja ostronosa, gatunek ryby z rodziny łososiowatych, występujący m.in. w w rzekach i jeziorach na północy Rosji. [przypis edytorski]
szczo panna (z ukr.) — co, panienko; słucham panienko. [przypis edytorski]
szczotka do glansu — szczotka do polerowania butów po zapastowaniu. [przypis edytorski]
szczotkarze — wyrób szczotek był popularnym zatrudnieniem mieszkańców getta. Zakład szczotkarzy znajdował się przy ulicy Świętojerskiej 34, bloki szczotkarzy również tam, a także przy Świętojerskiej, Wałowej i Franciszkańskiej. [przypis edytorski]
szczotkarz — rzemieślnik wyrabiający szczotki (częsty zawód w getcie warszawskim). [przypis edytorski]
szczotki — w getcie warszawskim funkcjonowała fabryka Heeres-Unterkunftsverwaltung, potocznie zwana „szopem szczotkarzy”, sprzedająca swoje produkty na stronę aryjską i współpracująca z ok. 150 chałupnikami. [przypis edytorski]
szczoty (ros.) — rodzaj liczydła używanego w Rosji od XIV w. [przypis edytorski]
szczo ty (ukr.) — co ty? [przypis redakcyjny]
Szczo ty za duch (z ukr.) — Co ty za duch. [przypis edytorski]
Szczo ty, zduriw (z ukr.) — co ty, zgłupiałeś. [przypis redakcyjny]
szczo (ukr.) — co. [przypis redakcyjny]
szczo (ukr. що) — co. [przypis edytorski]
Szczoż was szcze w szkoli uczyły? (ukr.) — Czegóż was jeszcze w szkole uczyli? [przypis edytorski]
szczo z toboju (ukr.) — co z tobą, co ci jest. [przypis redakcyjny]
Szczo z toboju (ukr.) — co z tobą. [przypis redakcyjny]
szczo z toboju (ukr.) — co z tobą. [przypis redakcyjny]
szczo (z ukr.) — co. [przypis edytorski]
szczubeł (reg.) — szczupak. [przypis edytorski]
szczudeł mi (…) oszczędzisz — tzn. sztucznego wsparcia (sprawiającego, że nie kroczy się samodzielnie po realnym gruncie. [przypis edytorski]
szczudłowate (daw. biol.) — wyróżniany dawniej rząd ptaków o długich, szczudłowatych nogach, zwykle brodzących na płytkich wodach lub na mokradłach. [przypis edytorski]
szczuka (daw.) — szczupak. [przypis edytorski]
Szczuka, Mieczysław (1898–1927) — awangardowy grafik, taternik, zginął w wypadku podczas wspinaczki. [przypis edytorski]
Szczuka, Mieczysław (1898 –1927) — awangardowy grafik, taternik, zginął w wypadku podczas wspinaczki. [przypis edytorski]
szczuka — szczupak. [przypis edytorski]
szczuka — szczupak. [przypis redakcyjny]
szczupać (gw.) — o kurach: macać, tj. sprawdzać, czy kura niedługo złoży jajko. [przypis edytorski]
szczupak — tu: skok. [przypis edytorski]
szczupak w Maćkowej juszce — w sosie z rozmaitych jarzyn i korzeni (Gołembiowski). [przypis autorski]
szczupły (daw.) — nieliczny. [przypis edytorski]
szczupły prątek (starop.) — cienki pęd. [przypis redakcyjny]
szczupły — tu: ciasny, o niewielkiej przestrzeni. [przypis edytorski]
szczupły — tu: ciasny, o niewielkiej przestrzeni. [przypis edytorski]
szczuplić — uszczuplać. [przypis edytorski]
szczur jaskiniowy (Neotoma), którego dwa okazy profesor Silliman schwytał… — obecnie nazwę Neotoma noszą nowiki, ssaki z rodziny chomikowatych z Ameryki Płn.; niezidentyfikowane stworzenie opisane przez Sillimana prawdopodobnie prowadziło nocny tryb życia, zarówno w jaskiniach, jak i poza nimi. Mimo próśb Darwin nigdy nie otrzymał jego egzemplarza. [przypis edytorski]
szczur księżycowy — gołyszek; gatunek owadożernego ssaka z rodziny jeżowatych, nie ma kolców, lecz futro, występuje na Półwyspie Malajskim, Sumatrze, Borneo i Labuan. [przypis edytorski]
szczutek (daw.) — prztyczek. [przypis edytorski]
szczutek (daw.) — prztyczek, pstryknięcie palcami w nos. [przypis edytorski]
szczutek (daw.) — pstryczek. [przypis edytorski]
szczutek — prztyczek. [przypis edytorski]
szczutka — prztyczek; lekkie uderzenie przez pstryknięcie z dwóch palców. [przypis edytorski]
szczwać (przestarz.) — szczuć. [przypis edytorski]
szczwacz (daw.) — członek służby łowieckiej, osoba zajmująca się układaniem chartów i ogarów do polowania. [przypis redakcyjny]
szczwacz — osoba zajmująca się psami służącymi do polowań; tresuje je, a podczas polowania szczuje je na zwierzynę. [przypis edytorski]
