Potrzebujemy Twojej pomocy!
Na stałe wspiera nas 454 czytelników i czytelniczek.
Niestety, minimalną stabilność działania uzyskamy dopiero przy 500 regularnych darczyńców. Dorzucisz się?
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza
Według kwalifikatora: wszystkie | angielski, angielskie | arabski | architektura | astronomia | białoruski | biologia, biologiczny | botanika | chemiczny | czeski | dawne | drukarstwo, drukowany | filozoficzny | fizyka | francuski | frazeologia, frazeologiczny | geologia | grecki | gwara, gwarowe | hebrajski | hinduski | historia, historyczny | hiszpański | holenderski | łacina, łacińskie | literacki, literatura | liczba mnoga | medyczne | mitologia | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | niemiecki | obelżywie | poetyckie | pogardliwe | portugalski | pospolity | potocznie | prawo, prawnicze | przenośnie | przestarzałe | przymiotnik | przysłowiowy | przysłówek | psychologia, psychologiczny | regionalne | religijny, religioznawstwo | rosyjski | rodzaj żeński | rzadki | rzeczownik | staropolskie | szwedzki | techniczny | turecki | ukraiński | węgierski | włoski | wojskowy | żartobliwie | żeglarskie
Według języka: wszystkie | English | français | Deutsch | lietuvių | polski
Znaleziono 15170 przypisów.
Skole — w okolicy nie ma miejscowości o tej nazwie. Być może chodzi o położoną niedaleko Nyborga wioskę Silsand. Skole po norwesku oznacza też po prostu szkołę. [przypis edytorski]
skoligacony — spokrewniony. [przypis edytorski]
skoligacony — spokrewniony, spowinowacony przez związki małżeńskie członków rodziny. [przypis edytorski]
skolopendra — drapieżny, jadowity stawonóg o długim ciele, złożonym z ok. 20 segmentów, z których każdy jest zaopatrzony w parę odnóży zakończonych pazurkami; skolopendry żyją w strefie śródziemnomorskiej oraz w tropikach. [przypis edytorski]
Skolos — [niewielkie miasto beockie] na stoku góry Kithajron, na prawym brzegu Azoposu. [przypis tłumacza]
skoma a. oskoma (daw.) — apetyt. [przypis edytorski]
skomasowana — całościowa. [przypis edytorski]
skomas — skonis. [przypis edytorski]
skomlą — w rękopisie: skumlą. [przypis redakcyjny]
skomon (zgniecienie) i smoła — wyrażenia pogardliwe: hałastra, czerń itp. [przypis redakcyjny]
skomorocha (daw.) — wędrowny śpiewak a. aktor, zwłaszcza słowiański. [przypis edytorski]
skomosić (daw.) — rozigrać, rozbujać. [przypis redakcyjny]
skompanić się — spoufalić się. [przypis autorski]
skomponował ją ten — tj. Pietro Aretino. [przypis tłumacza]
skończemy — dziś popr. forma 3.os.lm. cz. przysz.: skończymy. [przypis edytorski]
skończenia naszego — naszej (tj. ludzkiej) śmierci. [przypis edytorski]
skończona — tu: doskonała. [przypis edytorski]
skończonem — daw. forma N. i Msc. lp przymiotników r.n.; dziś tożsama z r.m.: skończonym. [przypis edytorski]
skończoność jest w rzeczywistości częściowym zaprzeczeniem, nieskończoność zaś bezwzględnym potwierdzeniem istnienia jakiejkolwiek natury — Por. List 50 § 4. [przypis redakcyjny]
skończony — tu: dokończony, wychowany, ukształtowany. [przypis edytorski]
skończony — tu: doskonały. [przypis edytorski]
skończ pacierze — oczywiście w znaczeniu: nie przeszkadzaj sobie, dokończ spokojnie pacierzy. [przypis tłumacza]
skończyć — dziś popr.: skończyć się. [przypis edytorski]
skończyć — tu: umrzeć. [przypis edytorski]
skończyła się oświadczeniem pani Daszyńskiej — w „Życiu” nr 46 z 1898 r. [przypis edytorski]
skończyło się na tym, że w każdym narodzie propagowano inny Język Uniwersalny — Sławny filolog Curtius w dziele Janua linguarum aperta proponował między innymi, żeby jako jedyny język porozumiewania się Płazów zaadoptowano łacinę złotego wieku Wergiliusza. »Od nas zależy dzisiaj — wołał — czy łacina, ten język najdoskonalszy, najbogatszy w reguły gramatyczne i najlepiej opracowany pod względem naukowym, stanie się znów żywą i ogólnoświatową mową. Jeśli wykształcona ludzkość nie skorzysta z tej okazji, zróbcie to wy same, Salamandrae, gens maritima. Wybierzcie na wasz język ojczysty eruditam linguam Latinam, jedyny język godny tego, żeby nim mówił orbis terrarum. Nieśmiertelna będzie wasza zasługa, Salamandrae, jeśli wskrzesicie do nowego życia wieczny język bogów i herosów. Bowiem razem z tym językiem, gens Tritonum, przejmiecie kiedyś dziedzictwo panującego nad światem Rzymu«.
Natomiast pewien łotewski telegrafista imieniem Wolteras, razem z pastorem Mendeliusem wynaleźli i opracowali szczególny język dla Płazów, nazwany językiem pontyckim (pontic lang). Wykorzystali w tym celu elementy wszystkich języków świata, zwłaszcza narzeczy afrykańskich. Ów język pontycki rozszerzył się szczególnie w krajach północnych, niestety tylko wśród ludzi. W Uppsali powstała nawet katedra tego języka, ale spośród Płazów, o ile wiadomo, nie mówił tym językiem ani jeden. Prawdę powiedziawszy, najbardziej wśród Salamander przyjął się Basic English, który później stał się oficjalnym językiem Płazów.
[przypis autorski]
skończył się był (daw.) — forma czasu zaprzeszłego; znaczenie: skończył się wcześniej, uprzednio (przed wydarzeniami a. czynnościami wyrażonymi formą zwykłego czasu przeszłego). [przypis edytorski]
Skończyły orła figurę rysować (…) światłem w niebie świętem — Z tego obrazu orła wnosi poeta, że gwiazda, czyli sfera jowiszowa, według poprzednio rozwiniętego systemu, od Boga nadane ma przeznaczenie, przymiotem swojej siły i swego pośredniego wpływu rozwijać na ziemi sprawiedliwość. [przypis redakcyjny]
Skończywszy. [przypis redakcyjny]
skonał w spoliarium — Spoliarium nazywało się miejsce obok każdego amfiteatru, do którego rzucano konających gladiatorów, z ran odniesionych na arenie. [przypis autorski]
Skona mój łabędź, twe imię śpiewając — sens: twoje imię będzie ostatnią rzeczą, jaka wymówię przed śmiercią. [przypis edytorski]
skon (daw.) — zgon, śmierć. [przypis edytorski]
skon — dziś: zgon. [przypis edytorski]
skonfundować się (z łac.) — zawstydzić się. [przypis edytorski]
skonfundować się — zmieszać się. [przypis redakcyjny]
skonfundować się — zmieszać się; zawstydzić się. [przypis edytorski]
skonfundować — upokorzyć. [przypis redakcyjny]
skonfundować — zbić z tropu, zawstydzić, zmieszać, zszokować. [przypis edytorski]
skonfundować (z łac.) — zbić z tropu, zawstydzić. [przypis edytorski]
skonfundowany (daw.) — zakłopotany, zawstydzony. [przypis edytorski]
skonfundowany (daw., z łac.) — zbity z tropu, zawstydzony. [przypis edytorski]
skonfundowany (daw., z łac.) — zmieszany, zakłopotany; zawstydzony. [przypis edytorski]
skonfundowany (daw.) — zmieszany, zakłopotany; zawstydzony. [przypis edytorski]
skonfundowany — tu: zawstydzony. [przypis edytorski]
skonfundowany — zakłopotany, zmieszany. [przypis edytorski]
skonfundowany — zbity z tropu, zawstydzony. [przypis edytorski]
skongestionowany (neol., z fr.) — przekrwiony. [przypis edytorski]
skoniurowany (łac.) — sprzysiężony. [przypis redakcyjny]
skonkludowanej — zakończonej, zamkniętej. [przypis redakcyjny]
skon — skonanie. [przypis edytorski]
skonstatować — stwierdzić, dojść do wniosku. [przypis edytorski]
skonstatować — stwierdzić. [przypis edytorski]
skonstatować (z łac.) — stwierdzić. [przypis edytorski]
skonsternowany — zakłopotany. [przypis edytorski]
skonsterowany — zakłopotany. [przypis edytorski]
skonsygnowany (rzad.) — postawiony w stan pogotowia. [przypis edytorski]
skonto — procentowe zmniejszenie sumy należności udzielane nabywcy towaru, jeżeli płaci należność gotówką, zamiast korzystać z oferowanego przez sprzedawcę odroczenia płatności. [przypis edytorski]
skonwinkować (z łac.) — pozyskać. [przypis edytorski]
Skopas (370–330 p.n.e.) — rzeźbiarz i architekt grecki. [przypis edytorski]
Skopas (IV w.p.n.e.) — gr. architekt i rzeźbiarz, autor m.in. rzeźb Afrodyty. [przypis edytorski]
Skopas — słynny rzeźbiarz gr., żyjący na przełomie IV i III w. p.n.e.; mylnie przypisywano mu autorstwo posągu Afrodyty, znalezionego na wyspie Milo (tzw. Wenus z Milo). [przypis redakcyjny]
Skopas z Paros (IV w. p.n.e.) — rzeźbiarz i architekt grecki, rywal Praksytelesa, inicjator stylu charakteryzującego się patosem, dynamiką układu ciała i silną ekspresją twarzy. [przypis edytorski]
skop (daw.) — kastrowany baran. [przypis edytorski]
skopek — dawniej drewniane wiaderko na mleko. [przypis edytorski]
skopek — drewniane naczynie na mleko. [przypis edytorski]
skopek — drewniane wiaderko na mleko lub śmietanę. [przypis edytorski]
skopek — drewniane wiaderko używane daw. na wsi na mleko i śmietanę. [przypis edytorski]
skopek — drewniane wiaderko używane daw. na wsi na mleko i śmietanę. [przypis edytorski]
skopiak — część ubrania z futra skopów, tj. wykastrowanych baranów. [przypis edytorski]
skopiec — wykastrowany baran. [przypis edytorski]
skopka — drewniane wiaderko używane daw. na wsi na mleko i śmietanę. [przypis edytorski]
skop — kastrowany baran a. kozioł. [przypis edytorski]
skop — kozioł kastrat. [przypis edytorski]
Skopos — Σκοπός; Starożytności XI, VIII, 5, Σαφείν; p. dalej V, II, 3, „Patrzący”; Boettger: strażnica (Warte), tak samo Cementz; dziś prawdopodobnie arab. Meszârif (wyżyny); od hebr. słowa cofim, צּוֹפִים. [przypis tłumacza]
skopuła (z wł.) — rafa. [przypis edytorski]
skopuł (daw.) — skała podwodna; por. szkopuł. [przypis edytorski]
skop — wykastrowany baran. [przypis edytorski]
skopycić — włoży na kopyto, drewniany przyrząd, na którym szewc robi buty. [przypis edytorski]
skorą — dziś popr. forma N.lp: skórą. [przypis edytorski]
Skoraszewski — Michał Władysław Skoraszewski. [przypis redakcyjny]
skora — tu: sprzyjająca i nieodległa (sposobność). [przypis edytorski]
Skoro Ateńczycy dowiedzieli się (…) odpłynęli po trzydziestu dniach — Erasinides złożył raport Wielkiej Radzie. Ta po jednym lub kilku posiedzeniach przedstawiła sprawę wraz z wnioskami Zgromadzeniu Ludowemu. Szczególne trudności przedstawiało zdobycie środków pieniężnych. Musiano przetopić złote i srebrne wotywne dary bogów. W jednym lub w kilku zgromadzeniach uchwalono poczynić odpowiednie kroki. Pobór na podstawie tej uchwały wykonywali strategowie. Musiano się więc bardzo śpieszyć, skoro za miesiąc (było to w połowie lipca 406) wszystko było gotowe. [przypis tłumacza]
Skoro bowiem Bóg rzekł w swoich proroctwach (…) — Jl 2, 28. [przypis tłumacza]
Skoro bowiem jedna figura wyda mu się równą drugiej tylko na mocy jej znaku liczebnego — Istnieją dziś jeszcze ludy, które w braku większej ilości znaków, potrafią liczyć jeno do 20. [przypis autorski]
skoroć — konstrukcja z partykułą wzmacniającą -ci, skróconą do -ć; znaczenie: kiedy, gdy. [przypis edytorski]
Skoro, chłopci, skoro! Diakujem, pane (z ukr.) — Szybko, chłopcy, szybko! Dziękujemy, panie. [przypis redakcyjny]
skorochód — szybki bieg. [przypis redakcyjny]
skorochód — szybkobiegacz. [przypis edytorski]
Skoro człowiek tak pragnął upodobnić się Bogu, lepiej by uczynił (…) — Cyceron, Rozmowy tuskulańskie, I, 26. [przypis tłumacza]
skoro (daw.) — gdy tylko, kiedy. [przypis edytorski]
skoro (daw.) — szybko, prędko. [przypis edytorski]
skoro (daw.) — szybko. [przypis edytorski]
Mikołaj Rej, Krótka rozprawa między trzemi osobami, Panem, Wójtem a Plebanem
(źródło na Platformie Redakcyjnej)
Skoro dom mój uczciło takie lube goście — to goście (gościę?), niby archaizm, dowolnie jednak wymyślony przez poetę. [przypis redakcyjny]
skoro dzień błogi dziewiąta Zorza wniesie — wskazanie na czas trwania (9 dni) wspominkowych obrzędów żałobnych zakończonych igrzyskami. [przypis edytorski]
Skoro Frankowie opuścili swój kraj, kazali ułożyć — Patrzcie wstęp do prawa salickiego. P. de Leibnitz powiada w swoim traktacie o początku Franków, że to prawo sporządzono przed panowaniem Klodwiga, ale to nie mogło być wcześniej, niż Frankowie opuścili Germanię; nie rozumieli wówczas języka łacińskiego. [przypis redakcyjny]
skoro garstka literatów greckich uważała za konieczne zwalczać rosnące wpływy myśli żydowskiej — Flawiusz, Przeciw Apionowi. [przypis tłumacza]
skoro Grekom nie stało już cnoty, podkopały one samą sztukę wojskową: wstępowano w szranki już nie po to, aby się kształtować, ale aby się psuć — …aut libidinosae./ Ledaeas Lacedaemonis palestras,/ Marcjal, lib. IV, epigr. 55. [przypis autorski]
skoro — kiedy tylko. [przypis edytorski]
Skoro mi szczęśliw wrócisz, mą harfę nastroję — Podobnie w Korsarzu (I, 14) Byrona obiecuje Medora Konradowi: «or my guitar, which still thou lov'st to hear, shall soothe or lull. [przypis redakcyjny]
skorom ja cały — inaczej: skoro ja jestem cały; skoro mnie nic się nie stało. [przypis edytorski]
