Dzisiaj aż 13,496 dzieciaków dzięki wsparciu osób takich jak Ty znajdzie darmowe książki na Wolnych Lekturach.
Dołącz do Przyjaciół Wolnych Lektur i zapewnij darmowy dostęp do książek milionom uczennic i uczniów dzisiaj i każdego dnia!
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza
Według kwalifikatora: wszystkie | anatomiczne | angielski, angielskie | architektura | astronomia | białoruski | biologia, biologiczny | czeski | dopełniacz | dawne | filozoficzny | francuski | geologia | grecki | gwara, gwarowe | handel, handlowy | hebrajski | historia, historyczny | hiszpański | łacina, łacińskie | literacki, literatura | medyczne | mitologia | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | niemiecki | poetyckie | pogardliwe | portugalski | potocznie | prawo, prawnicze | przenośnie | przestarzałe | przysłowiowy | regionalne | religijny, religioznawstwo | rodzaj nijaki | rosyjski | rodzaj żeński | rzadki | staropolskie | starożytny | turecki | ukraiński | węgierski | włoski | wojskowy | żartobliwie | żeglarskie | zoologia
Według języka: wszystkie | English | français | Deutsch | lietuvių | polski
Znaleziono 8711 przypisów.
miał nad… wpływ — dziś: miał na… wpływ. [przypis edytorski]
miał na siebie — dziś popr. miał na sobie. [przypis edytorski]
miał nas z kaszel (starop. konstrukcja) — daliśmy mu się we znaki; miał od nas co cierpieć, miał z nami co czynić. Oprócz P. Kochanowskiego używają tego wyrażenia: Paprocki Rycerstwo, Knapius Thesaurus, Rey Postylla, Stryjkowski (por. Linde: Słownik). [przypis redakcyjny]
miał nominacją (daw.) — dziś: miał nominację. [przypis edytorski]
miało poważny walor — miało duże znaczenie; daw. walor: papier wartościowy. [przypis edytorski]
miało się (daw., gw.) — zanosiło się. [przypis edytorski]
…miał, przygotować Naomi do pierwszej kommunii świętej — u protestantów, jak wiadomo, to przygotowanie do pierwszej kommunii, do której młodzież przystępuje zwykle między czternastym a ośmnastym rokiem życia, połączone jest z kilkomiesięczną nauką w zasadach religii, a zakończone publicznem wyznaniem wiary, jako potwierdzeniem zobowiązań chrztu, zkąd też cały ten obrządek nazwano konfirmacyą. [przypis tłumacza]
miał się precz — skierował się do wyjścia. [przypis edytorski]
Miał skrzydła u głów, u rąk, u stóp trzecie… — Obraz anioła naśladowany z Miltona. [przypis autorski]
miał spomiędzy wszystkich największe prawo do nazwiska »katolickiego« — z greckiego katholikos: powszechny. [przypis edytorski]
miał swoje otuchy (starop.) — spodziewał się. [przypis edytorski]
miał szeroką rękę — dziś popr.: mieć szeroki gest; być hojnym. [przypis edytorski]
miał uczucie, że się w nim (…) odradza on sam (…) z czasów Mademoiselle — Księżna de Montpensier, zwana la Grande Mademoiselle, kuzynka króla, obdarzyła swymi względami księcia de Lauzun, dworzanina Ludwika XIV, i uzyskała zgodę na to małżeństwo; doszło ono jednak do skutku dopiero w 1681 r., po 10 latach niełaski i więzienia, z którego zwolniono Lauzuna za wstawiennictwem księżnej. [przypis redakcyjny]
miał w swoim państwie niezliczoną mnogość niewidzialnych wrogów — aluzje do prześladowań osób podejrzanych o nieprawomyślność religijną, jakie rozwinął Ludwik XIV za poduszczeniem jezuitów, a w szczególności swego spowiednika, o. Le Tellier. [przypis tłumacza]
miałyżby być (daw.) — czyżby miały być. [przypis edytorski]
miałyżby — konstrukcja z partykułą -że, skróconą do -ż; znaczenie: czy miałyby. [przypis edytorski]
miałżeby — daw. konstrukcja z partykułą -że-; znaczenie: czyżby miał. [przypis edytorski]
miałżeby — konstrukcja z partykułą wzmacniającą -że-; znaczenie: czyżby miał. [przypis edytorski]
miałżeby — konstrukcja z partykułą -że nadającą znaczenie pytania retorycznego; inaczej: czy miałby, czyż miałby. [przypis edytorski]
miałżeby — konstrukcja z partykułą -że-; znaczenie: czy miałby; czyż miałby. [przypis edytorski]
miałżeby kto — daw. forma z partykułą wzmacniającą -że; inaczej: czyżby ktoś miał. [przypis edytorski]
miałżebym (daw.) — konstrukcja z partykułą -że-; znaczenie: czyżbym miał. [przypis edytorski]
miałżebym — konstrukcja z partykułą wzmacniającą -że-; znaczenie: czy miałbym. [przypis edytorski]
miałżebym — konstrukcja z partykułą -że, o funkcji pytajnej; znaczenie: czy miałbym. [przypis edytorski]
miałżebyś (…) być — czy miałbyś być; czybyś miał być. [przypis edytorski]
miałżebyś — daw. konstrukcja z partykułą pytajną -że; znaczenie: czy byś miał. [przypis edytorski]
miałżebyś — konstrukcja z partykułą -że nadającą znaczenie pytania retorycznego; inaczej: czy miałbyś, czyż miałbyś. [przypis edytorski]
miałżebyś — konstrukcja z partykułą -że; znaczenie: czy miałbyś. [przypis edytorski]
miałżebyś zgubić — konstrukcja z partykułą -że, pełniącą funkcję wzmacniającą i tworzącą pytanie retoryczne; inaczej: czy miałbyś zgubić. [przypis edytorski]
miałżeby to być — czyżby to miał być. [przypis edytorski]
miałżem — konstrukcja z partykułą -że nadającą znaczenie pytania retorycznego; inaczej: czy miałem, czyż miałem. [przypis edytorski]
miałżem — konstrukcja z partykułą -że- o funkcji pytajnej; znaczenie: czy miałem. [przypis edytorski]
miałże on — konstrukcja z partykułą -że; znaczenie: czy on miał. [przypis edytorski]
miałże powiedzieć — konstrukcja z partykułą -że; znaczenie: czy miał powiedzieć. [przypis edytorski]
miałżeś (daw.) — konstrukcja z partykułą wzmacniającą -że-; znaczenie: czy miałeś. [przypis edytorski]
miał za domowników pana Trzypotrzy, pana Obżorę, pana Doliwę i pana Puszczajpasa — W oryginale prawdziwe nazwiska dworzan Franciszka I. [przypis tłumacza]
Miał zaś król Bolesław syna (…) jedynaka, imieniem Mieszka — Mieszko Bolesławowic (1069–1089), syn Bolesława Szczodrego, dopuszczony do współrządów przez Władysława I Hermana w l. 1086–1089. [przypis edytorski]
miał zawieszoną na guziku paczkę z ciastkami — dawniej ciastka pakowano w papier obwiązany cienkim sznurkiem, a w I poł. XX w. było przyjęte, że eleganccy panowie po wyjściu z cukierni nieśli takie paczki zawieszone na guziku płaszcza czy kamizelki. Pozwalało im to zachować wolne ręce: do eleganckiego stroju należała często laska lub parasol, a druga ręka była niezbędna do uchylania kapelusza przy powitaniu lub aby służyć oparciem damie przy wysiadaniu z pojazdu, otwierać przed nią drzwi itp. [przypis edytorski]
mi amo (hiszp.) — mój dziedzicu. [przypis edytorski]
miańba — zamiana. [przypis edytorski]
Miana „être” w ostatnim znaczeniu używano powszechnie już w epoce de la Mettriego, nie zaś, jak twierdzi niesłusznie Lafargue w swym skądinąd gruntownym studium Język francuski przed rewolucją i po niej („L'Ere Nouvelle”, luty 1894), dopiero od chwili ustanowienia przez Konwent, na wniosek Robespierre'a, kultu „Jestestwa Najwyższego” (1794) [przypis tłumacza]
Miana — Miena albo Mena, miasteczko w tejże gub., w powiecie sośnickim. [przypis edytorski]
Mianeh, Zendżan, Kasbin — dziś popr.: Mijane, Zandżan, Kazwin; miasta na trasie Tabriz–Teheran, dzielące ją na mniej więcej równe odcinki. [przypis edytorski]
mianej — dziś popr.: tej, którą miał. [przypis edytorski]
mianem (gw.) — miałem. [przypis edytorski]
miano (daw.) — imię, nazwa. [przypis edytorski]
miano — imię, nazwa. [przypis edytorski]
miano — imię. [przypis edytorski]
miano — tu: mienie, majątek. [przypis edytorski]
mianować (daw.) — nadawać miano, imię; tu: wymieniać po imieniu. [przypis edytorski]
mianować (daw.) — nazywać, tu: przedstawiać. [przypis edytorski]
mianować (daw.) — tu: wymienić z nazwiska. [przypis edytorski]
mianować (starop.) — nazywać po imieniu, nazywać wedle miana. [przypis edytorski]
mianować (starop.) — nazywać (po imieniu, tj. wedle miana). [przypis edytorski]
mianować (starop.) — tu: wyzwać po imieniu. [przypis edytorski]
mianować — tu: nazywać a. oznaczać (jak oznacza się np. bydło). [przypis edytorski]
mianować — tu: nazywać. [przypis edytorski]
mianować — tu: wyznaczać do uwolnienia. [przypis edytorski]
mianowany — tu: nazwany. [przypis edytorski]
mianoż — konstrukcja z partykułą -że, skróconą do -ż; znaczenie: czy miano, czyż miano. [przypis edytorski]
miany był (…) za mądrego — miano go za mądrego; uważano go za mądrego. [przypis edytorski]
Miaoulis, Andreas (1765–1835) — admirał grecki, [dowódca greckiej floty podczas wojny o niepodległość]. [przypis redakcyjny]
miara — tu: rytm. [przypis edytorski]
miara — tu: takt, rytm. [przypis edytorski]
Miarczyński, Włodzimierz (1879–1846) — aktor. [przypis edytorski]
miarę — μέτρον, przypuszczalnie dziesiąta część naszego korca (Riehm 934 a). [korzec: dawna jednostka objętości produktów sypkich, licząca w Polsce w XIX w. ok. 120 litrów; red. WL]. [przypis tłumacza]
miarka — naczynie służące do pomiaru objętości; również ilość czegoś mieszcząca się w tym naczyniu. [przypis edytorski]
miarkować — czegoś się domyślać. [przypis edytorski]
miarkować (daw.) — domyślać się, wnioskować; orientować się. [przypis edytorski]
miarkować (daw.) — domyślać się, wnioskować. [przypis edytorski]
miarkować (daw.) — dostrzec, zorientować się. [przypis edytorski]
miarkować (daw.) — dostrzegać, domyślać się, orientować się. [przypis edytorski]
miarkować (daw.) — dostrzegać, orientować się, rozumieć. [przypis edytorski]
miarkować (daw., gw.) — pojmować, rozumieć. [przypis edytorski]
Władysław Stanisław Reymont, Chłopi, Chłopi, Część czwarta - Lato
(źródło na Platformie Redakcyjnej)
miarkować (daw., gw.) — rozumieć, pojmować. [przypis edytorski]
miarkować (daw.) — ograniczać, powściągać. [przypis redakcyjny]
miarkować (daw.) — orientować się. [przypis edytorski]
miarkować (daw.) — pojmować, rozumieć. [przypis edytorski]
miarkować (daw.) — powściągać, ograniczać. [przypis edytorski]
miarkować (daw.) — rozumieć, orientować się, wnioskować. [przypis edytorski]
miarkować (daw.) — rozumieć. [przypis edytorski]
miarkować (daw.) — tu: domyślać się. [przypis edytorski]
miarkować (daw.) — wnioskować, rozumieć. [przypis edytorski]
miarkować (daw.) — zauważać, orientować się. [przypis edytorski]
miarkować (daw.) — zmniejszać, ograniczać. [przypis edytorski]
miarkować — dostrzegać, orientować się, rozumieć. [przypis edytorski]
miarkować (gw.) — pojmować. [przypis edytorski]
miarkować (gw.) — pojmować, rozumieć. [przypis edytorski]
miarkować (gw.) — rozumieć. [przypis edytorski]
miarkować — ograniczać, hamować. [przypis edytorski]
miarkować — rozumieć. [przypis edytorski]
miarkować się (daw.) — hamować się, ograniczać. [przypis edytorski]
miarkować się (gw.) — domyślać się. [przypis edytorski]
miarkować się — panować nad emocjami. [przypis edytorski]
miarkować sobie (gw.) — tu: orientować się. [przypis edytorski]
miarkować — tu: spowalniać. [przypis edytorski]
miarkowanie — umiarkowanie. [przypis edytorski]
miarkowany — ograniczany. [przypis edytorski]
miarkuj, co ci rzekę — zwracaj uwagę na to, co ci mówię. [przypis edytorski]
miarkujta (gw.) — miarkujcie; miarkować: rozumieć, pojmować. [przypis edytorski]
